Του Strange Attractor.
Το ότι η Ελλάδα ουδέποτε αποτέλεσε ατμομηχανή της οικονομίας είναι γνωστό σε όλους. Ούτε καν αραμπά, θα έλεγα…
Ακόμη και στα καλύτερά της, η οικονομία μας προχωρούσε όσο προχωρούσε από μεταποιητές, μικροβιοτέχνες, εμπόρους, εισαγωγείς/εξαγωγείς, και μπόλικα δανεικά, ενώ όσοι μεγαλοεπιχειρηματίες υπήρξαν ήταν όλοι κρατικοδίαιτοι, με δουλειές κυρίως από και για το δημόσιο.
Με αποκορύφωμα τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, όπου οι εν λόγω κρατικοδίαιτοι άνοιξαν κι ο καθένας από ένα κανάλι, έγιναν διαμορφωτές της κοινής γνώμης δηλαδή, έτσι ώστε να εκβιάζουν την εκάστοτε κυβέρνηση καλύτερα…
Μια εξαίρεση στα παραπάνω (που επιβεβαιώνει τον κανόνα) ήταν οι εφοπλιστές, οι οποίοι όμως από πολύ νωρίς μυρίστηκαν την «φτιάξη», άφησαν πίσω τους τα θαλασσοδάνεια, και σάλπαραν για άλλες σημαίες, και άλλα μετερίζια, όπως π.χ. το Σίτυ του Λονδίνου, αφήνοντας πίσω τους κάποιους κρατικοδίαιτους «ακτοπλόους» να κρατάνε ψηλά τη σημαία της ελληνικής ναυτοσύνης.
Εν ολίγοις, η καπιταλιστική κεφαλαιοκρατική μας τάξη αποτελούνταν από την ΛΜΑΤ, όπως πολύ σωστά την ονόμασε η ΕΟ 17 Ν. Δηλαδή μια λούμπεν μεγαλοαστική τάξη, πέρα και έξω από οποιαδήποτε ορθολογική ή ακόμη και μαρξιστική κατάταξη ή ερμηνεία.
Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα, στην κρίση δηλαδή, η οποία εκτός από τους ταξιτζήδες εξαφάνισε και τους άλλοτε κυρίαρχους κρατικοδίαιτους κατασκευαστές (δείτε π.χ. τι έπαθε το ΜΕΓΚΑ), και γενικά όλους εκείνους με τα πούρα και τις Καγιέν, που ελλείψει δημόσιου χρήματος πήραν την άγουσα για την οικονομική ανέχεια… όσοι εξ αυτών δεν φρόντισαν από νωρίς να βγάλουν τις περιουσίες τους έξω και να στηρίζουν σήμερα την επιστροφή στην «περήφανη» δραχμή…
Έτσι, το ήδη σαθρό πουλόβερ της ελληνικής οικονομίας άρχισε να ξηλώνεται με ιδιαίτερη ορμή, ειδικά από τον μαύρο Γενάρη του 2015, οπότε και ο λαός αποφάσισε να δώσει την εξουσία στους ριζοσπάστες αριστερούς, μπας και επανέλθουμε στην προτεραία κατάσταση των διακοποδανείων, και των επιδομάτων πλύσης χειρών και έγκαιρης προσέλευσης.
Δυστυχώς όμως, το μεταμοντέρνο Πασόκ, δηλαδή ο Σύριζας, αποδείχτηκε πιο άχρηστος από οποιονδήποτε άλλο, με αποτέλεσμα σήμερα, μετά από πολλά χρόνια λιτότητας και πενίας, να είμαστε ξανά μανά κάπου εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, μείον τα κοχίμπας, και να παραμιλάμε αναπολώντας όχι μόνο τον Σαμαρά, αλλά και τα ανάλγητα μνημόνια…
Όλα αυτά όμως είναι γνωστά σε οποιονδήποτε ασχολείται ή παρακολουθεί έστω και επιδερμικά την πολιτική και οικονομική επικαιρότητα της μπανανίας μας.
Μια επικαιρότητα γεμάτη από εγκληματικότητα, από λαθρομετανάστες, από φτώχεια, και από τραπεζικές καταρρεύσεις, οι οποίες και θα μας οδηγήσουν οσονούπω σε έξοδο από το ευρώ, ή τουλάχιστον σε διάσωσή τους μέσω των καταθετών αυτή τη φορά, αφού οι κακοί «κσαίνοι τοκογλύφοι» μας έχουν σιχαθεί προ πολλού, άρα αποκλείεται να μας ξαναδανείσουν. Όπως δεν μας δανείζουν οι αγορές, εκτός κι αν τους προσφέρουμε μαφιόζικου επιπέδου επιτόκια.
Εξάλλου, τώρα έχουν την συστημική Ιταλία να τους απασχολεί… με εμάς τους τριτοκλασάτους Βαλκάνιους θα ασχολούνται; Ας προσέχαμε…
Εκείνο όμως που εμένα τον ποταπό με προβληματίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ακόμη και από το γεγονός ότι ο Μπαρουφάκης κυκλοφορεί ελεύθερος, είναι το πώς οι συριζανελίτες κυβερνώντες συνεχίζουν καθημερινά να λένε τόσα ψέματα, χωρίς καν να κοκκινίζουν.
Διότι αν τους ακούσει κανείς, και δεν ξέρει, θα νομίζει ότι ζούμε το όνειρο σε μια ιδανική Σάνγκρι Λα, και το μόνο από το οποίο κινδυνεύουμε είναι το σαμποτάζ του … Σαμαρά (ο οποίος 4 χρόνια μετά παραμένει ο μεγάλος εφιάλτης του Αλέξη) και γενικά των φασιστών αντιδραστικών που αρνούνται να συμμεριστούν την μεγάλη μας επιτυχία, ειδικά τώρα που βγήκαμε από τα μισητά μνημόνια… και μέχρι και διαστημικό οργανισμό διαθέτουμε για να κυριαρχήσουμε (το είπε ο Παππάς) στο διάστημα! Ταρατατζούμ!
Εδώ βγήκε ο Τζανακό και είπε ανερυθρίαστα ότι αυτοί που κατηγορούν την ΕΡΤ το κάνουν επειδή ζηλεύουν την υψηλή της τηλεθέαση. Τί να λέμε;
Ψέματα δηλαδή επί ψεμάτων, το μαύρο άσπρο, και κυρίως χωρίς καμιά ντροπή. Απίστευτο…
Εκατοντάδες οι νεκροί συμπολίτες μας από πλημμύρες, από πυρκαγιές, από αυτοκτονίες, από εγκληματίες, αλλά για τους συριζαίους πέρα βρέχει… Και όχι μόνο για αυτούς, αλλά και για άλλους όψιμους, οι οποίοι μύρισαν μαρμίτα και έγιναν κι αυτοί «προοδευτικοί», συμμετέχοντας στο «έγκλημα», ακόμη και από υπουργικούς θώκους (π.χ. Παπακώστα).
Και απορώ… είναι τόσο ιδεοληπτικοί που πιστεύουν τα ψέματά τους, ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Τί άλλο; Ας θυμηθούμε τον Άκη (που και αυτός δήλωνε κάποτε μαρξιστής), τον Μαντέλη, τον Γιάννο, και πολλούς άλλους παρόμοιους σωτήρες μας και θα καταλάβουμε πως και γιατί οι νυν λένε αυτά που λένε χωρίς καμιά ενοχή, χωρίς τύψεις, χωρίς συγνώμη…
Τα λεφτά είναι πολλά, και η καρέκλα τα εγγυάται, όσο υπάρχει.
Και για να υπάρχει, πρέπει να λες ψέματα στα γίδια, τα οποία μπορεί να διαφώνησαν με το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, ή το «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη, αλλά κατά βάθος αυτό περιμένουν και από τον Σύριζα… Να τα φάνε δηλαδή και πάλι.
Να φάνε μαζί ξανά ψωμί και αλάτι, για την προκοπή του τόπου… και με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Άσχετα αν οι συριζαίοι τρώνε το ψωμί κι όλοι οι άλλοι το αλάτι.
Σημασία έχει να τρώμε κάτι, έτσι δεν είναι;
Κι από κει και πέρα γαία πυρί μιχθήτω…
Και όσο για το που πάει η χώρα… ε, σιγά τώρα… εμείς θα την σώσουμε;
Ας ενδιαφερθεί το κράτος…
Τί το πλΕρώνουμε δηλαδή;
antinews.gr
Το ότι η Ελλάδα ουδέποτε αποτέλεσε ατμομηχανή της οικονομίας είναι γνωστό σε όλους. Ούτε καν αραμπά, θα έλεγα…
Ακόμη και στα καλύτερά της, η οικονομία μας προχωρούσε όσο προχωρούσε από μεταποιητές, μικροβιοτέχνες, εμπόρους, εισαγωγείς/εξαγωγείς, και μπόλικα δανεικά, ενώ όσοι μεγαλοεπιχειρηματίες υπήρξαν ήταν όλοι κρατικοδίαιτοι, με δουλειές κυρίως από και για το δημόσιο.
Με αποκορύφωμα τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, όπου οι εν λόγω κρατικοδίαιτοι άνοιξαν κι ο καθένας από ένα κανάλι, έγιναν διαμορφωτές της κοινής γνώμης δηλαδή, έτσι ώστε να εκβιάζουν την εκάστοτε κυβέρνηση καλύτερα…
Μια εξαίρεση στα παραπάνω (που επιβεβαιώνει τον κανόνα) ήταν οι εφοπλιστές, οι οποίοι όμως από πολύ νωρίς μυρίστηκαν την «φτιάξη», άφησαν πίσω τους τα θαλασσοδάνεια, και σάλπαραν για άλλες σημαίες, και άλλα μετερίζια, όπως π.χ. το Σίτυ του Λονδίνου, αφήνοντας πίσω τους κάποιους κρατικοδίαιτους «ακτοπλόους» να κρατάνε ψηλά τη σημαία της ελληνικής ναυτοσύνης.
Εν ολίγοις, η καπιταλιστική κεφαλαιοκρατική μας τάξη αποτελούνταν από την ΛΜΑΤ, όπως πολύ σωστά την ονόμασε η ΕΟ 17 Ν. Δηλαδή μια λούμπεν μεγαλοαστική τάξη, πέρα και έξω από οποιαδήποτε ορθολογική ή ακόμη και μαρξιστική κατάταξη ή ερμηνεία.
Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα, στην κρίση δηλαδή, η οποία εκτός από τους ταξιτζήδες εξαφάνισε και τους άλλοτε κυρίαρχους κρατικοδίαιτους κατασκευαστές (δείτε π.χ. τι έπαθε το ΜΕΓΚΑ), και γενικά όλους εκείνους με τα πούρα και τις Καγιέν, που ελλείψει δημόσιου χρήματος πήραν την άγουσα για την οικονομική ανέχεια… όσοι εξ αυτών δεν φρόντισαν από νωρίς να βγάλουν τις περιουσίες τους έξω και να στηρίζουν σήμερα την επιστροφή στην «περήφανη» δραχμή…
Έτσι, το ήδη σαθρό πουλόβερ της ελληνικής οικονομίας άρχισε να ξηλώνεται με ιδιαίτερη ορμή, ειδικά από τον μαύρο Γενάρη του 2015, οπότε και ο λαός αποφάσισε να δώσει την εξουσία στους ριζοσπάστες αριστερούς, μπας και επανέλθουμε στην προτεραία κατάσταση των διακοποδανείων, και των επιδομάτων πλύσης χειρών και έγκαιρης προσέλευσης.
Δυστυχώς όμως, το μεταμοντέρνο Πασόκ, δηλαδή ο Σύριζας, αποδείχτηκε πιο άχρηστος από οποιονδήποτε άλλο, με αποτέλεσμα σήμερα, μετά από πολλά χρόνια λιτότητας και πενίας, να είμαστε ξανά μανά κάπου εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, μείον τα κοχίμπας, και να παραμιλάμε αναπολώντας όχι μόνο τον Σαμαρά, αλλά και τα ανάλγητα μνημόνια…
Όλα αυτά όμως είναι γνωστά σε οποιονδήποτε ασχολείται ή παρακολουθεί έστω και επιδερμικά την πολιτική και οικονομική επικαιρότητα της μπανανίας μας.
Μια επικαιρότητα γεμάτη από εγκληματικότητα, από λαθρομετανάστες, από φτώχεια, και από τραπεζικές καταρρεύσεις, οι οποίες και θα μας οδηγήσουν οσονούπω σε έξοδο από το ευρώ, ή τουλάχιστον σε διάσωσή τους μέσω των καταθετών αυτή τη φορά, αφού οι κακοί «κσαίνοι τοκογλύφοι» μας έχουν σιχαθεί προ πολλού, άρα αποκλείεται να μας ξαναδανείσουν. Όπως δεν μας δανείζουν οι αγορές, εκτός κι αν τους προσφέρουμε μαφιόζικου επιπέδου επιτόκια.
Εξάλλου, τώρα έχουν την συστημική Ιταλία να τους απασχολεί… με εμάς τους τριτοκλασάτους Βαλκάνιους θα ασχολούνται; Ας προσέχαμε…
Εκείνο όμως που εμένα τον ποταπό με προβληματίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ακόμη και από το γεγονός ότι ο Μπαρουφάκης κυκλοφορεί ελεύθερος, είναι το πώς οι συριζανελίτες κυβερνώντες συνεχίζουν καθημερινά να λένε τόσα ψέματα, χωρίς καν να κοκκινίζουν.
Διότι αν τους ακούσει κανείς, και δεν ξέρει, θα νομίζει ότι ζούμε το όνειρο σε μια ιδανική Σάνγκρι Λα, και το μόνο από το οποίο κινδυνεύουμε είναι το σαμποτάζ του … Σαμαρά (ο οποίος 4 χρόνια μετά παραμένει ο μεγάλος εφιάλτης του Αλέξη) και γενικά των φασιστών αντιδραστικών που αρνούνται να συμμεριστούν την μεγάλη μας επιτυχία, ειδικά τώρα που βγήκαμε από τα μισητά μνημόνια… και μέχρι και διαστημικό οργανισμό διαθέτουμε για να κυριαρχήσουμε (το είπε ο Παππάς) στο διάστημα! Ταρατατζούμ!
Εδώ βγήκε ο Τζανακό και είπε ανερυθρίαστα ότι αυτοί που κατηγορούν την ΕΡΤ το κάνουν επειδή ζηλεύουν την υψηλή της τηλεθέαση. Τί να λέμε;
Ψέματα δηλαδή επί ψεμάτων, το μαύρο άσπρο, και κυρίως χωρίς καμιά ντροπή. Απίστευτο…
Εκατοντάδες οι νεκροί συμπολίτες μας από πλημμύρες, από πυρκαγιές, από αυτοκτονίες, από εγκληματίες, αλλά για τους συριζαίους πέρα βρέχει… Και όχι μόνο για αυτούς, αλλά και για άλλους όψιμους, οι οποίοι μύρισαν μαρμίτα και έγιναν κι αυτοί «προοδευτικοί», συμμετέχοντας στο «έγκλημα», ακόμη και από υπουργικούς θώκους (π.χ. Παπακώστα).
Και απορώ… είναι τόσο ιδεοληπτικοί που πιστεύουν τα ψέματά τους, ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Τί άλλο; Ας θυμηθούμε τον Άκη (που και αυτός δήλωνε κάποτε μαρξιστής), τον Μαντέλη, τον Γιάννο, και πολλούς άλλους παρόμοιους σωτήρες μας και θα καταλάβουμε πως και γιατί οι νυν λένε αυτά που λένε χωρίς καμιά ενοχή, χωρίς τύψεις, χωρίς συγνώμη…
Τα λεφτά είναι πολλά, και η καρέκλα τα εγγυάται, όσο υπάρχει.
Και για να υπάρχει, πρέπει να λες ψέματα στα γίδια, τα οποία μπορεί να διαφώνησαν με το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, ή το «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη, αλλά κατά βάθος αυτό περιμένουν και από τον Σύριζα… Να τα φάνε δηλαδή και πάλι.
Να φάνε μαζί ξανά ψωμί και αλάτι, για την προκοπή του τόπου… και με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Άσχετα αν οι συριζαίοι τρώνε το ψωμί κι όλοι οι άλλοι το αλάτι.
Σημασία έχει να τρώμε κάτι, έτσι δεν είναι;
Κι από κει και πέρα γαία πυρί μιχθήτω…
Και όσο για το που πάει η χώρα… ε, σιγά τώρα… εμείς θα την σώσουμε;
Ας ενδιαφερθεί το κράτος…
Τί το πλΕρώνουμε δηλαδή;
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου