Πόση άγνοια μπορεί να αντέξει η Δημοκρατία;

Έτσι όμως λειτουργεί η Ευρώπη και με τόση ασχετοσύνη, όσον αφορά την Οικονομία, το ένα κράτος μετά το άλλο, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο, θα οδηγηθούν στο φασισμό – είτε το θέλουν, είτε όχι.

.

Άποψη

Ασφαλώς δεν μπορεί να εφαρμοσθεί ποτέ μία σωστή πολιτική, επάνω σε μία λανθασμένη οικονομική ιδεολογία – ενώ δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με το ότι, η πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ευρώπη κατ’ επιταγή της Γερμανίας και των στενών συμμάχων της, είναι μία 100% λανθασμένη οικονομική ιδεολογία. Μπορεί δε να τρέφεται από αυτήν η Γερμανία, παράγοντας τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της εις βάρος όλων των άλλων, αλλά στο τέλος θα πληρώσει η ίδια το λογαριασμό της αμετροέπειας της – αφού αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί η Ευρωζώνη, συμπαρασύροντας την ΕΕ, με αποτέλεσμα να βυθιστούν όλα τα κράτη της στο χάος.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει ήδη στο εσωτερικό της χώρας, όπου κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες, χάνουν συνεχώς έδαφος στις εκλογές – όχι προς όφελος των φιλελευθέρων (FDP) ή της αριστεράς (LINKE), αλλά της άκρας δεξιάς και των πρασίνων που δεν έχουν καμία ουσιαστικά πολιτική ή οικονομική πρόταση, αλλά αποτελούν απλά το σκαλοπάτι, επάνω στο οποίο θα στηριχθεί η AFD για να ανέλθει στην εξουσία. Λογικό επακόλουθο βέβαια, αφού η πολιτική στη Γερμανία υπηρετεί τυφλά τις αγορές και τις ελίτ – με αποτέλεσμα, παρά τον πλούτο που παράγεται, να αυξάνεται συνεχώς η φτώχεια, με τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και με τους φτωχούς φτωχότεροι.

Περαιτέρω, για να μην αναφερόμαστε μόνο στη Γερμανία, το ίδιο ακριβώς τεκμηριώνει η στάση του νεαρού καγκελαρίου της Αυστρίας (αποτέλεσμα της συνεργασίας του με την άκρα δεξιά) και προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όσον αφορά την Ιταλία – από την οποία απαίτησε με θράσος να αλλάξει την οικονομική της πολιτική.

Ο νεαρός Kurz, στη συνέντευξη του σε μία ιταλική εφημερίδα, προειδοποίησε τη χώρα πως κινδυνεύει να μετατραπεί σε μία δεύτερη Ελλάδα – μη έχοντας διδαχθεί τίποτα από την κρίση και από τη χώρα μας! Θα έπρεπε λοιπόν να τηρήσει τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, κυρίως το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας (έμπνευσης Σόιμπλε) που απαγορεύει ελλείμματα άνω του 0,5% σε κράτη που έχουν χρέος άνω του 60% – ενώ ο ίδιος στηρίζει την απόφαση της Κομισιόν, όσον αφορά την απόρριψη του ιταλικού προϋπολογισμού.

Όπως ανέφερε, η Ιταλία θα πρέπει να αλλάξει τον προϋπολογισμό της, σεβόμενη την εντολή της Κομισιόν – αφού στη σημερινή μορφή του είναι απαράδεκτος, επειδή αυξάνει το δημόσιος χρέος της, όταν η Ευρώπη προσπαθεί ακόμη να καταπολεμήσει τα προβλήματα που της προκάλεσε η πρόσφατη κρίση. Είπε δε χαρακτηριστικά ότι, «Θα πρέπει να αγωνισθούμε όλοι μας για τη μείωση των χρεών της ΕΕ, έτσι ώστε να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί»!

Από τα λόγια του νεαρού καταλαβαίνει κανείς αμέσως ότι, δεν γνωρίζει πως μόνο τα κράτη με ένα συνεχώς μεγάλο πλεόνασμα στο ισοζύγιο τους, όπως η Γερμανία ή η Αυστρία (γράφημα), μπορούν να μειώνουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού τους, οπότε τα χρέη τους. Πως δεν έχει ακούσει ποτέ ότι στην Ιταλία, αλλά επίσης στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι επιχειρήσεις δαπανούν (επενδύουν) λιγότερα από όσα κερδίζουν – με αποτέλεσμα η φυσιολογική ανάπτυξη της οικονομίας να είναι αδύνατη, ακόμη και όταν τα επιτόκια παραμένουν μηδενικά.

Κατανοεί επί πλέον πως ο νεαρός έχει άγνοια σχετικά με το ότι, μία χώρα όπως η Ιταλία (πολύ περισσότερο η Ελλάδα), δεν έχει καμία άλλη δυνατότητα για να ξεφύγει από τη μιζέρια της και να αναπτυχθεί, εκτός από τις δημόσιες επενδύσεις – οι οποίες προϋποθέτουν την αύξηση των χρεών της. Ότι του είναι δύσκολο να καταλάβει πως χωρίς ανάπτυξη δεν επιλύεται κανένα απολύτως πρόβλημα μία ταλαιπωρημένης οικονομίας σαν την ιταλική – πόσο μάλλον σαν την ελληνική.

Το γεγονός τώρα πως απαιτούνται δημόσιες επενδύσεις, ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους, φαίνεται μάλλον ακατανόητο στο νεαρό Αυστριακό – κάτι που συμπεραίνεται από την τελευταία ανόητη φράση του, σύμφωνα με την οποία η μείωση του χρέους της Ιταλίας (χωρίς να αναφέρει εάν εννοεί το δημόσιο ή το ιδιωτικό) θα οδηγήσει στην άνοδο της ανταγωνιστικότητας ολόκληρης της ΕΕ! Με δεδομένο όμως το ότι είναι πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και όχι μόνο καγκελάριος της Αυστρίας οδηγείται κανείς στη διαπίστωση πως όλα όσα λέει είναι σε συμφωνία με τα άλλα μέλη του Συμβουλίου – κάτι που είναι εύλογα δραματικό, αφού τελικά θα καταστρέψει την Ευρώπη.

Ολοκληρώνοντας, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις και με τόσο μεγάλη άγνοια όσον αφορά την Οικονομία, το ένα κράτος μετά το άλλο, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο, θα οδηγηθούν στο φασισμό, όπως δίδαξε ο U. Eco – είτε το θέλουν, είτε όχι. Ήδη πάντως στον ουρανό της Ευρώπης φαίνονται καθαρά τα σκοτεινά σύννεφα του φασισμού – ενώ στην Ελλάδα έχει ήδη δρομολογηθεί ο εκφασισμός της κοινωνίας.

Υστερόγραφο: Ο κ. Μητσοτάκης ασφαλώς δεν μου είναι αντιπαθής. Όμως, όταν ισχυρίζεται πως χωρίς δημόσιες επενδύσεις και με πλεονάσματα άνω του 3,5% μπορεί μία βομβαρδισμένη οικονομικά επί οκτώ ολόκληρα χρόνια χώρα, να αναπτυχθεί, απλά και μόνο αλλάζοντας το μείγμα πολιτικής, είτε έχει πλήρη άγνοια οικονομικών, είτε μας κοροϊδεύει – όπως άλλωστε ο προκάτοχος του, ο οποίος τελικά υπέγραψε τη θανατική καταδίκη της Ελλάδας με το PSI (ανάλυση), καθώς επίσης το δεύτερο θηριώδες μνημόνιο.

Εν προκειμένω, μου είναι αδύνατον να καταλάβω γιατί πιστεύουν οι Έλληνες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πως με τα ίδια σάπια υλικά και με το ίδιο αποτυχημένο πείραμα, στο ίδιο διεφθαρμένο σύστημα και με τους ίδιους διεφθαρμένους πολιτικούς, θα έχουν άλλα αποτελέσματα – ή ότι είναι δυνατόν ένα χρεοκοπημένο κόμμα που δεν είναι σε θέση να πληρώσει ούτε τους τόκους των χρεών του (θα χρειαζόταν 60 χρόνια τουλάχιστον για να εξοφλήσει άτοκα τα χρέη του) και να διασωθεί, είναι σε θέση να σώσει την Ελλάδα!

analyst.gr