Τα χειρότερα έπονται.

Μία οικονομία σε κατάσταση στασιμότητας και με σπασμένο το ελατήριο της ανάπτυξης της, είναι αδύνατον να κινηθεί χωρίς τη διεξαγωγή δημοσίων επενδύσεων – ενώ τα περί μελλοντικής ανόδου του ΑΕΠ αποτελούν έναν ακόμη μεγάλο μύθο, ο στόχος του οποίου δεν είναι άλλος από τη διατήρηση των ψευδαισθήσεων των Πολιτών.

.

Επικαιρότητα

Οι τράπεζες απεικονίζουν την πραγματική εικόνα της οικονομίας μίας χώρας – οπότε, εάν τεκμηριώνεται πως χρειάζονται «ειδικά οχήματα διαχείρισης», όπως σκέφθηκε η κυβέρνηση, κάτι ανάλογο θα ισχύει και για την Ελλάδα ως χώρα. Με δεδομένο πάντως το ότι, τα εποπτικά κεφάλαια τους αποτελούνται κυρίως από αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις, από αέρα με απλά λόγια εάν δεν ακολουθήσει η ανάπτυξη, ενώ η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα, η Πειραιώς, υποχρεούται να αυξήσει τα κεφάλαια της έως το τέλος του έτους, η κατάσταση τους είναι απελπιστική – ενώ επιδεινώνεται από την πτώση του χρηματιστηρίου, από τα σκάνδαλα της FF, από τη ΔΕΗ κοκ.

Μπορεί λοιπόν οι μετοχές τους να αντέδρασαν θετικά χθες, επειδή η κυβέρνηση αναφέρθηκε στη στήριξη τους μέσω μίας «κακής τράπεζας» που όμως θα χρειαστεί κεφάλαια από το μαξιλάρι των 24 δις € (το οποίο δημιούργησε με δανεικά για να βγει στις αγορές!), αλλά η αισιοδοξία δεν θα κρατήσει για πολύ – πόσο μάλλον όταν η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή ανακοίνωσε πως οι τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα για να αντιμετωπίσουν τυχόν μεγάλη κρίση ρευστότητας που θα διαρκούσε τριάντα ημέρες.

Για μία ακόμη φορά δε η Ελλάδα καταρρέει στην τελευταία θέση, όσον αφορά τώρα το τραπεζικό της σύστημα που οι Έλληνες έχουν διασώσει με πάνω από 40 δις € (γράφημα) – ενώ η Ευρώπη αναφέρει πως αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση μεταξύ των μελών της, γεγονός που αποτελεί μεγάλη ντροπή για τη χώρα μας. Χαρακτηριστική είναι εδώ η έκφραση, σύμφωνα με την οποία «η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο επειδή βγήκε από τις αγορές και τελικά βγήκε από το μνημόνιο αλλά δεν μπήκε στις αγορές» – όπου βέβαια η χώρα μας ασφαλώς δεν βγήκε από τα μνημόνια, αλλά από τις δανειακές συμβάσεις.

Δυστυχώς «βγήκε» με πλασματικά οικονομικά στοιχεία εν γνώσει της Τρόικα, έτσι ώστε να παραπλανηθούν οι χρηματαγορές και να την δανείσουν, οπότε να είναι σε θέση να εξυπηρετεί τα δάνεια των Ευρωπαίων – κάτι που αποδεικνύεται από τη συνεχιζόμενη άνοδο του χρέους παρά τα δήθεν πλεονάσματα και τις ιδιωτικοποιήσεις, από τις αντικρουόμενες στατιστικές της ΕΛΣΤΑΤ και του ΟΑΕΔ (οι άνεργοι κατά τον ΟΑΕΔ, μεταξύ Ιουνίου 2017–Ιουνίου 2018, αυξήθηκαν κατά 11.885 ενώ, αντίθετα, κατά την ίδια περίοδο, οι μετρήσεις της ΕΛΣΤΑΤ έδειξαν μείωση των ανέργων κατά 112.404!), από την πτώση του χρηματιστηρίου κοκ.

Τεκμηριώνεται επίσης από τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης παρά την άνοδο του τουρισμού – όπου το ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2018 αυξήθηκε κατά 0,9% και το δεύτερο μόλις κατά 0,2% (η αναγωγή σε ετήσια βάση είναι ασφαλώς παραπλανητική, αφού κανένας δεν γνωρίζει τι θα επακολουθήσει). Όπως έχουμε άλλωστε αναφέρει, ο στόχος του προϋπολογισμού για την άνοδο των επενδύσεων το 2018, χωρίς τις οποίες δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη, διορθώθηκε στο 0,8% από 11,8% προηγουμένως – ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε μείωση στο πρώτο εξάμηνο κατά -7,8%.

Κατά τη δική μας άποψη πάντως, με κριτήριο τη συνεχιζόμενη μείωση των αποταμιεύσεων (γράφημα), όπου οφείλουμε να γνωρίζουμε πως οι αποταμιεύσεις σε μία οικονομία είναι ίσες με τις επενδύσεις (εκτός από αυτές που προέρχονται από τις αποταμιεύσεις άλλων χωρών, άρα από τις ξένες επενδύσεις), η ανάπτυξη είναι ουτοπική – ενώ θεωρούμε πολύ πιθανό να βυθιστεί ξανά σε ύφεση η Ελλάδα, ειδικά εάν δεν επιλυθεί το πρόβλημα της ρευστότητας και της αδυναμίας δανεισμού των επιχειρήσεων, από τις χρεοκοπημένες ουσιαστικά τράπεζες.

Από την άλλη πλευρά, γνωρίζοντας πως μία οικονομία σε κατάσταση στασιμότητας, με σπασμένο το ελατήριο της ανάπτυξης της είναι αδύνατον να κινηθεί χωρίς τη διεξαγωγή δημοσίων επενδύσεων (όπου δυστυχώς έχει εκτελεσθεί μόλις το 25% των προγραμματισθέντων για το 2018 – θυσία στο βωμό των πρωτογενών πλεονασμάτων), δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως τα περί «μελλοντικής ανάπτυξης» αποτελούν έναν ακόμη μεγάλο μύθο – ο στόχος του οποίου δεν είναι άλλος από τη διατήρηση της ουτοπικής ελπίδας και των ψευδαισθήσεων των Ελλήνων.

Ολοκληρώνοντας, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, με μία ανεπαρκή κυβέρνηση, καθώς επίσης με μία χρεοκοπημένη αξιωματική αντιπολίτευση αφού οφείλει πάνω από 250 εκ. € στις τράπεζες αδυνατώντας να τα εξοφλήσει, δεν είναι δυνατόν να παραμένει κανείς αισιόδοξος – ενώ το γεγονός της εξόδου της Ελλάδας από την προστασία των δανειστών της σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το 2015 και σε τρισχειρότερη από το 2010, πόσο μάλλον σε μία εποχή που φαίνεται ήδη στον ορίζοντα το επόμενο κραχ, είναι αρκετό για να τεκμηριώσει πως δυστυχώς τα χειρότερα έπονται για την πατρίδα μας.

analyst.gr