Ο προϋπολογισμός της ντροπής.

Eχουμε καταλήξει να μας αποστρέφονται, αν όχι να μας σιχαίνονται οι πάντες, παρακαλώντας να φύγουμε το συντομότερο δυνατόν από την ΕΕ και την Ευρωζώνη – όχι τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο για καθαρά πολιτικούς και κυρίως πολιτισμικούς.

.Επικαιρότητα

Απογοητευτικό, θλιβερό, εντελώς αρρωστημένο το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα – χωρίς δυστυχώς να εξαιρούνται τα περισσότερα, «κομματικά βαμμένα» ΜΜΕ, τα οποία ασχολούνται σχεδόν εξολοκλήρου με τις συγκρούσεις των κομμάτων που υποστηρίζουν υποστηριζόμενα για να επιβιώσουν. Κανένα ενδιαφέρον και καμία αναφορά στα πραγματικά προβλήματα της χώρας, ειδικά στον τρόπο επίλυσης τους – ενώ ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας, στην οποία έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους, συνεχίζεται. Ως εκ τούτου έχουμε καταλήξει να μας αποστρέφονται οι πάντες, παρακαλώντας να φύγουμε το συντομότερο δυνατόν από την ΕΕ και την Ευρωζώνη – όχι τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο για καθαρά πολιτικούς και κυρίως πολιτισμικούς.

Από την πλευρά της οικονομίας πάντως, όλα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο – ενώ οι εκτιμήσεις, με τις οποίες συντάχθηκε ο προϋπολογισμός, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Για παράδειγμα, ο ρυθμός ανάπτυξης υπολογίζεται στο 2% το 2018 και στο 2,5% το 2019 – όταν το πρώτο τρίμηνο του έτους ήταν 0,9% και το δεύτερο κατέρρευσε στο 0,2%. Ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου (ανάλυση) εκτιμάται πως θα αυξηθεί το 2019 με ρυθμό 11,9% – όσο περίπου προβλεπόταν για το 2018, έχοντας όμως διαμορφωθεί τελικά κάτω από τη μονάδα. Το δημόσιο χρέος προβλέπεται στο 170,2%΄το 2019, από 195,1% στα τέλη του 2018 (γράφημα) – χωρίς να γίνεται κατανοητός ο τρόπος, με τον οποίο θα μειωθεί. Η διατήρηση των συντάξεων στα ίδια επίπεδα έχει κόστος περί τα 2 δις €, όπου ο μοναδικός τρόπος για να εξοικονομηθεί είναι η μη δρομολόγηση αναπτυξιακών μέτρων – άρα ο κανιβαλισμός της χώρας.

Ακόμη πιο κωμικοτραγικό είναι το γεγονός ότι, η κυβέρνηση προβλέπει μείωση των κόκκινων δανείων το 2019 στα 64,6 δις € από 81,5 δις € το 2018 – άρα κατά 17 δις €, όπου όμως τα επίσης 17 δις € που μειώθηκαν έως τον Ιούλιο κόστισαν στις τράπεζες 7 δις €, περιορίζοντας τα κεφάλαια τους στα 22 δις €. Με την ίδια λογική, τα επόμενα 17 δις € (συν όσα έχουν προϋπολογιστεί έως τα τέλη του 2018) θα κοστίσουν ακόμη 7 δις € – οπότε τα κεφάλαια των τραπεζών θα διαμορφωθούν κάτω από τα 15 δις €, εκ των οποίων τα 17 δις € είναι αναβαλλόμενοι φόροι (ανάλυση). Επομένως είτε θα χρεοκοπήσουν, είτε θα χρειαστούν νέα αύξηση κεφαλαίων – ενώ βέβαια θα συνεχίσουν να μην είναι σε θέση να δανείζουν την πραγματική οικονομία, οπότε δεν κατανοεί κανείς πως θα χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη.

Ένα άλλο κωμικοτραγικό γεγονός είναι το πρωτογενές πλεόνασμα που τοποθετείται ξανά στο 4,2% (3,6% χωρίς την περικοπή των συντάξεων) – άρα στα ίδια περίπου επίπεδα με το 2018. Πώς είναι δυνατόν όμως να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα που καλύπτει τους τόκους, άρα δημοσιονομικό, να πουλάμε επί πλέον δημόσια περιουσία και να αυξάνεται το δημόσιο χρέος; Προφανώς είναι πλασματικό, ψεύτικο, ενώ η Κομισιόν το γνωρίζει και το επιτρέπει, μήπως πεισθούν οι αγορές και μας δανείσουν χρήματα με βιώσιμο επιτόκιο – κάτι που θεωρούμε σχεδόν απίθανο. Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα δε, η κυβέρνηση μειώνει ξανά τις δημόσιες επενδύσεις – ενώ ακόμη και ένας άσχετος γνωρίζει πως μία χώρα βυθισμένη για οκτώ συνεχή χρόνια στην ύφεση δεν αναπτύσσεται ποτέ, χωρίς να επενδύσει πρώτο το δημόσιο για να αυξηθεί η ζήτηση και να ακολουθήσουν οι ιδιώτες.

Χωρίς να επεκταθούμε σε άλλες απαισιόδοξες προβλέψεις, ο μοναδικός τρόπος για να αναβιώσει η ελληνική οικονομία είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των Πολιτών προς την Πολιτεία – η οποία όμως απαιτεί πριν από όλα την ολοκληρωτική εκκαθάριση του βρώμικου κομματικού συστήματος, την τιμωρία των υπευθύνων της καταστροφής, καθώς επίσης ένα ρεαλιστικό σχέδιο για το μέλλον της χώρας (ανάλυση). Μόνο έτσι θα επέστρεφαν οι καταθέσεις των Ελλήνων από το εξωτερικό που υπολογίζονται πάνω από 200 δις €, χρηματοδοτώντας την ανάπτυξη – ενώ όσο δεν επενδύουν οι Έλληνες, εύλογα δεν πρόκειται να επενδύσει κανένας ξένος.

Σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατον να εμπιστευθεί κανείς ένα κομματικό σύστημα που υπερχρέωσε και στη συνέχεια χρεοκόπησε τη χώρα – βυθίζοντας την κάθε χρόνο ακόμη περισσότερο στο χάος. Είναι αδύνατον να πιστέψει πως με τα ίδια σαθρά υλικά, με τα υφιστάμενα κόμματα και με το ίδιο αποτυχημένο πείραμα, με τα μνημόνια, θα αναβιώσει η οικονομία της χώρας μας. Είναι παράλογο να υποθέσει πως ένα χρεοκοπημένο κόμμα, όπως για παράδειγμα η ΝΔ, μπορεί να διασώσει τη χρεοκοπημένη Ελλάδα – όταν εκτός του ότι συνέβαλλε στη χρεοκοπία και στήριξε το εγκληματικό PSI, κατάφερε επί πλέον να χρεοκοπήσει το ίδιο παρά τις τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις που λάμβανε. Χρωστάει σήμερα δε πάνω από 60 φορές την ετήσια επιχορήγηση του (Ισολογισμός ΝΔ, γράφημα) – ενώ έχει κατατεθεί αγωγή εναντίον του για τα κόκκινα δάνεια του από την Τράπεζα Πειραιώς, ύψους πάνω από 150 εκ. €!

analyst.gr