Να ξεκινήσουμε με κάποια δεδομένα, που πολλοί ξεχνούν ή αγνοούν: Ο
Χίτλερ, ο Ερντογάν, ο Πούτιν και ο Μαδούρο πήραν την εξουσία με εκλογές.
Και σαν υποσημείωση, να θυμίσουμε ότι εκτός από τον Πούτιν, που ήταν
οργανωμένος κομμουνιστής, και μάλιστα υπάλληλος της διαβόητης KGB, και ο
Μουσολίνι ξεκίνησε ως πούρος αριστερός.
Λέω όμως να επικεντρωθώ στον φωτισμένο ηγέτη της Βενεζουέλας, κι αυτό διότι ο Αλέξης και ο Σύριζα αυτόν θαυμάζουν, αυτόν είχαν ως πρότυπο, και αυτόν επισκέπτονταν οι Συριζαίοι φανερά και κρυφά, ελπίζοντας σε σοσιαλιστική τεχνογνωσία αφού πετρέλαιο δεν μπορεί να μας δώσει διότι δεν έχει καύσιμα για τα δεξαμενόπλοια (ούτε και δεξαμενόπλοια)…
Τι κοινό έχει λοιπόν ο Μαδούρο με τους άλλους «δικτάτορες» που ανέφερα στην αρχή;
Εκτός του ότι εξελέγη από τον λαό, έχει μανία με τις φυλακίσεις αντιφρονούντων και μη.
Μπορεί να μην έχει την τεχνογνωσία του Πούτιν, που όποιος του πάει κόντρα καταλήγει σε κάποια εντατική του εξωτερικού με μυστηριώδη συμπτώματα, αλλά έχει μπόλικες φυλακές. Τις οποίες γεμίζει με κρατούμενους, πολλές φορές χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία. Έτσι απλά, για παραδειγματισμό, για να σφίγγουν οι κώλοι…
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Ούγκο Τσάβεζ, αυτόν με τον οποίον έβγαινε σέλφι το Ρενάκι μας, ο Μαδούρο δεν είναι και τόσο δημοφιλής, ούτε τον ενδιαφέρει και τόσο η διεθνής του εικόνα, ή η εικόνα της χώρας του (η οποία έχει κάπου 2.000% πληθωρισμό)… το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παραμείνει στην εξουσία και γι' αυτό καταπιέζει και φυλακίζει τον λαό του, μεγάλο μέρος του οποίου ήδη την έχει κάνει με τα πόδια για τις γειτονικές χώρες, και όχι τόσο για την πείνα όσο για τον φόβο της αυθαίρετης φυλάκισης.
Συνηθίζουμε όταν αναφερόμαστε στη Βενεζουέλα να εστιάζουμε στη γενικευμένη δυστυχία, στην πείνα, στην απουσία συστήματος υγείας, και στο γεγονός ότι οι πολίτες έχουν σφάξει μέχρι και τα ζώα στους ζωολογικούς κήπους για να χορτάσουν την πείνα τους. Ξεχνώντας ότι επί Μαδούρο όχι μόνο δεκαπλασιάστηκαν οι πολιτικοί κρατούμενοι, όχι μόνο πολλαπλασιάστηκαν οι αυθαίρετες κρατήσεις και φυλακίσεις, αλλά υπάρχουν ακόμη και βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα και στις φυλακές, με την έγκριση του καθεστώτος.
Έτσι λοιπόν σήμερα, στον παράδεισο του σοσιαλισμού (κατά Σύριζα), ο φάρος της ανθρωπότητας (κατά Δούρου) κυβερνάει έναν πετσοκομμένο και γονατισμένο λαό, αφού οι περισσότεροι ή έχουν φύγει για αλλού, ή είναι κλεισμένοι σε κάποιο μπουντρούμι.
Ποιοι μείνανε για να ζήσουν το όνειρο; Οι γέροι, τα παιδιά, οι ανήμποροι λόγω της πείνας να φύγουν, και όσοι φοβούνται να μιλήσουν μη τυχόν και το καθεστώς τους μπουζουριάσει. Α, μη ξεχάσω, και όλοι εκείνοι οι παραβατικοί, οι οποίοι στα χρόνια του σοσιαλισμού κατάφεραν να κάνουν την Βενεζουέλα πρωτεύουσα της παγκόσμιας εγκληματικότητας και το Καράκας την πιο επικίνδυνη πόλη του πλανήτη.
Ο Μαδούρο λοιπόν μοιάζει να αντιγράφει το διαχρονικό ίνδαλμα των κομμουνιστών της Λατινικής Αμερικής, τον μεγάλο χέφε Φιντέλ, ο οποίος επίσης επέτρεπε σε εκατοντάδες χιλιάδες δυσαρεστημένους πολίτες να φύγουν από την χώρα. Μόνο που ο Κάστρο μαζί με τους αντιφρονούντες έστειλε πεσκέσι στην Αμερική και όλους τους ποινικούς, τους κακοποιούς και άλλα τέτοια φιντάνια, προκειμένου όσοι μείνουν πίσω να είναι κυβερνήσιμοι. Να είναι «στρατιωτάκια»…
Και όλα αυτά με επίκεντρο τον άνθρωπο… Να τα λέμε όλα!
Άρα, το ένα και πλέον εκατομμύριο Βενεζολάνων που έχει εγκαταλείψει τη χώρα ουδόλως ενοχλεί τον Μαδούρο, αφού έτσι «αραιώνει» το κοπάδι, και όσοι μένουν πίσω είναι πειθαρχημένοι «στρατιώτες του σοσιαλισμού», κι αν δεν… τότε όλοι μέσα!
Αυτή λοιπόν η δοκιμασμένη μέθοδος, που την εφάρμοσε ο Χίτλερ με τους Εβραίους, τους κομμουνιστές, τους Ρομά, τους γκέι, τους διαφωνούντες γενικώς, και την εφαρμόζει σήμερα και ο Ερντογάν με το πρόσχημα του ότι όλοι όσοι είναι δήθεν «γκιουλενιστές» είναι και εχθροί της προόδου της χώρας, άρα «όλοι μέσα», και την εφάρμοζε κι ο Στάλιν, και άλλοι πολλοί, είναι η μέθοδος διά της οποίας ο Μαδούρο παραμένει στιβαρός στο τιμόνι της Βενεζουέλας, παρά την πλήρη αποτυχία του στα πάντα όλα, και παρά την καθημερινή αντιπολίτευση από όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο (πλην Ελλάδος).
Συνεπώς, ξέρω ότι λόγω ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ. κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στα καθ’ ημάς από τον δικό μας πατερούλη Αλέξη, αλλά αν τυχόν τα πράγματα δυσκολέψουν, αν τυχόν δηλαδή ξυπνήσει ποτέ ο μέσος Ελληνέζος και διαπιστώσει επιτέλους ότι το «γελαστό παιδί» είναι ένας ακόμη πολιτικός απατεώνας, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχεί το Μαξίμου.
Μπορεί κάλλιστα να βάλει μπρος την παλιά αυτή δοκιμασμένη μέθοδο και να αρχίσει τις φυλακίσεις… όσων βέβαια έχουν μείνει στη χώρα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής γενιάς έχει ήδη αναχωρήσει προς την Εσπερίαν…Αφήνοντας πίσω τους γέρους, τους βολεμένους, τους διορισμένους γκόμενους της Σβίγγου, τους ΜΚΟτζήδες, τους τρανς, τις «κότες» που δεν μιλάνε ό,τι κι αν τους κάνεις, τους σκληρούς κακοποιούς που πίνουν νερό στο όνομα του Σύριζα (και του Παρασκευόπουλου), τις μπουτούδες της πλ. Συντάγματος και μπόλικους νέους πολίτες, δηλαδή τους δυστυχισμένους «πρόσφυγες πολέμου» (από χώρες που δεν έχουν πόλεμο, αλλά αυτό είναι μια ανθυπολεπτομέρεια)… με τους οποίους θα κτισθεί η νέα Ελλάδα (κατά Σύριζα).
Οπότε Αλέξη μη μασάς… ό,τι και να σου λένε τα παπαγαλάκια της αντίδρασης, όσο κι αν σου κουνιέται ο Μπάνος… μη δίνεις σημασία.
Ο λαός σε θέλει… κι όποιος δεν… τότε κάντο όπως ο Μαδούρο… ξέρεις εσύ.
Και τα σκυλιά δεμένα.
ΥΓ- Πάντως σε περίπτωση που ο Αλέξης όντως πει να το γυρίσει και να γίνει Μαδούρο, εκείνος ο στενός συνεργάτης του, ο οραματιστής του Διαστημικού Οργανισμού (και του ΟΑΣΘ), έχει όλα τα προσόντα να αναλάβει τον βρώμικο ρόλο. Έχει την ιδανική φάτσα, και το ιδανικό στυλάκι για να το παίξει μεταμοντέρνος Παττακός (με αριστερό όμως πρόσημο).
antinews.gr
Λέω όμως να επικεντρωθώ στον φωτισμένο ηγέτη της Βενεζουέλας, κι αυτό διότι ο Αλέξης και ο Σύριζα αυτόν θαυμάζουν, αυτόν είχαν ως πρότυπο, και αυτόν επισκέπτονταν οι Συριζαίοι φανερά και κρυφά, ελπίζοντας σε σοσιαλιστική τεχνογνωσία αφού πετρέλαιο δεν μπορεί να μας δώσει διότι δεν έχει καύσιμα για τα δεξαμενόπλοια (ούτε και δεξαμενόπλοια)…
Τι κοινό έχει λοιπόν ο Μαδούρο με τους άλλους «δικτάτορες» που ανέφερα στην αρχή;
Εκτός του ότι εξελέγη από τον λαό, έχει μανία με τις φυλακίσεις αντιφρονούντων και μη.
Μπορεί να μην έχει την τεχνογνωσία του Πούτιν, που όποιος του πάει κόντρα καταλήγει σε κάποια εντατική του εξωτερικού με μυστηριώδη συμπτώματα, αλλά έχει μπόλικες φυλακές. Τις οποίες γεμίζει με κρατούμενους, πολλές φορές χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία. Έτσι απλά, για παραδειγματισμό, για να σφίγγουν οι κώλοι…
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Ούγκο Τσάβεζ, αυτόν με τον οποίον έβγαινε σέλφι το Ρενάκι μας, ο Μαδούρο δεν είναι και τόσο δημοφιλής, ούτε τον ενδιαφέρει και τόσο η διεθνής του εικόνα, ή η εικόνα της χώρας του (η οποία έχει κάπου 2.000% πληθωρισμό)… το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παραμείνει στην εξουσία και γι' αυτό καταπιέζει και φυλακίζει τον λαό του, μεγάλο μέρος του οποίου ήδη την έχει κάνει με τα πόδια για τις γειτονικές χώρες, και όχι τόσο για την πείνα όσο για τον φόβο της αυθαίρετης φυλάκισης.
Συνηθίζουμε όταν αναφερόμαστε στη Βενεζουέλα να εστιάζουμε στη γενικευμένη δυστυχία, στην πείνα, στην απουσία συστήματος υγείας, και στο γεγονός ότι οι πολίτες έχουν σφάξει μέχρι και τα ζώα στους ζωολογικούς κήπους για να χορτάσουν την πείνα τους. Ξεχνώντας ότι επί Μαδούρο όχι μόνο δεκαπλασιάστηκαν οι πολιτικοί κρατούμενοι, όχι μόνο πολλαπλασιάστηκαν οι αυθαίρετες κρατήσεις και φυλακίσεις, αλλά υπάρχουν ακόμη και βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα και στις φυλακές, με την έγκριση του καθεστώτος.
Έτσι λοιπόν σήμερα, στον παράδεισο του σοσιαλισμού (κατά Σύριζα), ο φάρος της ανθρωπότητας (κατά Δούρου) κυβερνάει έναν πετσοκομμένο και γονατισμένο λαό, αφού οι περισσότεροι ή έχουν φύγει για αλλού, ή είναι κλεισμένοι σε κάποιο μπουντρούμι.
Ποιοι μείνανε για να ζήσουν το όνειρο; Οι γέροι, τα παιδιά, οι ανήμποροι λόγω της πείνας να φύγουν, και όσοι φοβούνται να μιλήσουν μη τυχόν και το καθεστώς τους μπουζουριάσει. Α, μη ξεχάσω, και όλοι εκείνοι οι παραβατικοί, οι οποίοι στα χρόνια του σοσιαλισμού κατάφεραν να κάνουν την Βενεζουέλα πρωτεύουσα της παγκόσμιας εγκληματικότητας και το Καράκας την πιο επικίνδυνη πόλη του πλανήτη.
Ο Μαδούρο λοιπόν μοιάζει να αντιγράφει το διαχρονικό ίνδαλμα των κομμουνιστών της Λατινικής Αμερικής, τον μεγάλο χέφε Φιντέλ, ο οποίος επίσης επέτρεπε σε εκατοντάδες χιλιάδες δυσαρεστημένους πολίτες να φύγουν από την χώρα. Μόνο που ο Κάστρο μαζί με τους αντιφρονούντες έστειλε πεσκέσι στην Αμερική και όλους τους ποινικούς, τους κακοποιούς και άλλα τέτοια φιντάνια, προκειμένου όσοι μείνουν πίσω να είναι κυβερνήσιμοι. Να είναι «στρατιωτάκια»…
Και όλα αυτά με επίκεντρο τον άνθρωπο… Να τα λέμε όλα!
Άρα, το ένα και πλέον εκατομμύριο Βενεζολάνων που έχει εγκαταλείψει τη χώρα ουδόλως ενοχλεί τον Μαδούρο, αφού έτσι «αραιώνει» το κοπάδι, και όσοι μένουν πίσω είναι πειθαρχημένοι «στρατιώτες του σοσιαλισμού», κι αν δεν… τότε όλοι μέσα!
Αυτή λοιπόν η δοκιμασμένη μέθοδος, που την εφάρμοσε ο Χίτλερ με τους Εβραίους, τους κομμουνιστές, τους Ρομά, τους γκέι, τους διαφωνούντες γενικώς, και την εφαρμόζει σήμερα και ο Ερντογάν με το πρόσχημα του ότι όλοι όσοι είναι δήθεν «γκιουλενιστές» είναι και εχθροί της προόδου της χώρας, άρα «όλοι μέσα», και την εφάρμοζε κι ο Στάλιν, και άλλοι πολλοί, είναι η μέθοδος διά της οποίας ο Μαδούρο παραμένει στιβαρός στο τιμόνι της Βενεζουέλας, παρά την πλήρη αποτυχία του στα πάντα όλα, και παρά την καθημερινή αντιπολίτευση από όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο (πλην Ελλάδος).
Συνεπώς, ξέρω ότι λόγω ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ. κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στα καθ’ ημάς από τον δικό μας πατερούλη Αλέξη, αλλά αν τυχόν τα πράγματα δυσκολέψουν, αν τυχόν δηλαδή ξυπνήσει ποτέ ο μέσος Ελληνέζος και διαπιστώσει επιτέλους ότι το «γελαστό παιδί» είναι ένας ακόμη πολιτικός απατεώνας, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχεί το Μαξίμου.
Μπορεί κάλλιστα να βάλει μπρος την παλιά αυτή δοκιμασμένη μέθοδο και να αρχίσει τις φυλακίσεις… όσων βέβαια έχουν μείνει στη χώρα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής γενιάς έχει ήδη αναχωρήσει προς την Εσπερίαν…Αφήνοντας πίσω τους γέρους, τους βολεμένους, τους διορισμένους γκόμενους της Σβίγγου, τους ΜΚΟτζήδες, τους τρανς, τις «κότες» που δεν μιλάνε ό,τι κι αν τους κάνεις, τους σκληρούς κακοποιούς που πίνουν νερό στο όνομα του Σύριζα (και του Παρασκευόπουλου), τις μπουτούδες της πλ. Συντάγματος και μπόλικους νέους πολίτες, δηλαδή τους δυστυχισμένους «πρόσφυγες πολέμου» (από χώρες που δεν έχουν πόλεμο, αλλά αυτό είναι μια ανθυπολεπτομέρεια)… με τους οποίους θα κτισθεί η νέα Ελλάδα (κατά Σύριζα).
Οπότε Αλέξη μη μασάς… ό,τι και να σου λένε τα παπαγαλάκια της αντίδρασης, όσο κι αν σου κουνιέται ο Μπάνος… μη δίνεις σημασία.
Ο λαός σε θέλει… κι όποιος δεν… τότε κάντο όπως ο Μαδούρο… ξέρεις εσύ.
Και τα σκυλιά δεμένα.
ΥΓ- Πάντως σε περίπτωση που ο Αλέξης όντως πει να το γυρίσει και να γίνει Μαδούρο, εκείνος ο στενός συνεργάτης του, ο οραματιστής του Διαστημικού Οργανισμού (και του ΟΑΣΘ), έχει όλα τα προσόντα να αναλάβει τον βρώμικο ρόλο. Έχει την ιδανική φάτσα, και το ιδανικό στυλάκι για να το παίξει μεταμοντέρνος Παττακός (με αριστερό όμως πρόσημο).
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου