Κατασκευή, διοίκηση, μάχη: Το "Age of Empires II" θεωρείται κλασικό ανάμεσα στα παιχνίδια στρατηγικής σε πραγματικό χρόνο. Ο συγγραφέας μας έπαιζε σχεδόν καθημερινά - διαφορετικά από ό, τι οι προγραμματιστές είχαν κατά νου.
Στην πραγματικότητα, αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να παιχτεί χωρίς τσάι με ροδάκινο χωρίς τσιπς και καταψύκτη. Αισθάνεσται σαν να παίζετε "Age of Empires II" σε ένα μεγάλο γραφείο, στις αβοήθητες μέρες, ενώ οι συνάδελφοι γύρω σας γράφουν μηνύματα.Το κάνω ούτως ή άλλως γιατί πρέπει να γράψω για ένα αγαπημένο παιχνίδι από πριν.
Γιατί είναι απαραίτητο να παραγγείλετε πεδία, κομμένα ξύλο, πέτρα και χρυσό. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να αποκρούσουν τις επιθέσεις από τον αντίπαλο του υπολογιστή. Οι Βρετανοί με τα μακρά τόξα τους, οι Κινέζοι με το Chu Ko Nu τους και, φυσικά, οι Φράγκοι Axwarmers.
Αργά τη νύχτα, όταν όλοι οι άνθρωποι άνω των 17 ετών κοιμούνται στο σπίτι, κάποιος υπερασπίζεται τον κόσμο του ενάντια στους βυζαντινούς αυτοκράτορες, Βίκινγκς ή Ούννους.
Το "Age of Empires", το στρατηγικό παιχνίδι της Microsoft, έχει κάποιες παραλλαγές, αλλά για πολλούς οπαδούς το δεύτερο μέρος "The Age of Kings" είναι ίσως το καλύτερο. Το 1999 απελευθερώθηκε για πρώτη φορά.
Οι γνωστοί ήχοι των κατοίκων του χωριού, το μήνυμα "εσείς δέχεστε επίθεση" και το "Το σπίτι είναι προετοιμασμένο" ο θόρυβος του τυμπάνου υπερκαλύπτουν τις αισθήσεις.
Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα το "Age of Empires II" με συλλαμβάνει, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια διάλειμμα.
Το λιμάνι, το κάστρο, η πλατεία της αγοράς, ο σιδηρουργός: όλα είναι ακόμα εκεί. Δυστυχώς, επίσης, οι προειδοποιήσεις ότι δεν μπορούν να παραχθούν πλέον μονάδες. Ή τα άχρηστα πρόβατα, τα οποία επισημαίνονται μαζί με τους τρομακτικούς πολεμιστές, το οποίο φυσικά είναι εντυπωσιακό μόνο στη μάχη.
Λοιπόν, δεν είναι ο καθένας ένας άσος στρατηγικής.
Θυμάμαι τι συνέβη στην αγορά των στρατηγικών παιχνιδιών: "Civilization" (ποτέ δεν έπαιξε), "Empire Earth" (αργότερα στην αγορά, επίσης πολύ ισχυρό), η σειρά "Anno" (πολύ μικρή δράση).
Κάθε ένας από αυτούς τους τίτλους είχε την πλευρά του, αλλά κανείς δεν φαινόταν πιθανό να κάνει τίποτα, όπως με το "Age of Empires II". Ήμασταν σε θέση να συναντήσουμε οκτώ από τους οκτώ επισκέπτες του LAN Party, τουλάχιστον σε ένα διάλειμμα μετά από πέντε ώρες του "Counter-Strike".
Δεν μπορώ να διαφωνήσω για τις σωστές στρατηγικές, δεν έχω συμμετάσχει ποτέ στον αγώνα με ανθρώπινους αντιπάλους. Εντάξει, εντάξει, ένας ευφημισμός: Ήμουν πάντα ο χειρότερος. Αυτό ήταν επειδή δεν μου άρεσε ποτέ να πολεμάω.
Το "Age of Empires II" συνήθως έτρεξε σαν αυτό: "Single Player", "On Life and Death", και στη συνέχεια τις ακόλουθες ρυθμίσεις: Δυσκολία: πολύ εύκολο, άλλοι παίκτες: 1, Kartentyp: Inseln, Kartengröße: 200η.
Και έπειτα: Γυρίστε γρήγορα, κόψτε τα δέντρα, πέτρες λίβρες, κοσκινίστε το χρυσό. Αναβαθμίστε τις αναβαθμίσεις στους σιδεράδες ή αλλού, αυξήστε το χρόνο, προσθέστε περισσότερες πρώτες ύλες. Πολεμικές συγκρούσεις; Όχι, ευχαριστώ.
Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έχει κάτι επαναλαμβανόμενο, καταπραϋντικό. Και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για την τεχνητή νοημοσύνη όταν οι στρατιωτικοί σχηματισμοί αποτυγχάνουν σε στενά σοκάκια ανάμεσα σε δύο δάση ή όταν φτάνουν τα πλοία γύρω από όλο το νησί για να πάρουν μονάδες.
Το μειονέκτημα: ένα παιχνίδι διαρκεί πολύ. Ο αντίπαλος του υπολογιστή βασικά δεν συμμετέχει στο παιχνίδι - αλλά χρειάζονται ώρες μέχρι να συγκεντρωθούν όλοι οι πόροι της κάρτας.
Εντελώς εξαντλημένος, μερικές φορές ενοχλημένος, τελείωσα τα παιχνίδια μου με κάποιο τρόπο, τα στατιστικά ήταν φυσικά εξαιρετικά (εκτός από τα λείψανα, που συγκεντρώνει όμορφα κειμήλια;). Τα σχολικά είδη μαζεύτηκαν μαζί, συσκευάστηκαν στις τσάντες και εμφανίστηκε ο υπολογιστής.
Και ακόμα και σήμερα, περίπου 17 χρόνια αργότερα, πετάει ο χρόνος.
Ίσως αυτή ήταν η τελευταία μου φορά στο"Age of Empires II". Αλλά το άξιζε.
http://www.spiegel.de/netzwelt/games/age-of-empires-2-im-retro-test-erinnerungen-an-den-klassiker-a-1172669.html
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ DER SPIEGEL : Corfiatiko.blogspot.com
Στην πραγματικότητα, αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να παιχτεί χωρίς τσάι με ροδάκινο χωρίς τσιπς και καταψύκτη. Αισθάνεσται σαν να παίζετε "Age of Empires II" σε ένα μεγάλο γραφείο, στις αβοήθητες μέρες, ενώ οι συνάδελφοι γύρω σας γράφουν μηνύματα.Το κάνω ούτως ή άλλως γιατί πρέπει να γράψω για ένα αγαπημένο παιχνίδι από πριν.
Γιατί είναι απαραίτητο να παραγγείλετε πεδία, κομμένα ξύλο, πέτρα και χρυσό. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να αποκρούσουν τις επιθέσεις από τον αντίπαλο του υπολογιστή. Οι Βρετανοί με τα μακρά τόξα τους, οι Κινέζοι με το Chu Ko Nu τους και, φυσικά, οι Φράγκοι Axwarmers.
Αργά τη νύχτα, όταν όλοι οι άνθρωποι άνω των 17 ετών κοιμούνται στο σπίτι, κάποιος υπερασπίζεται τον κόσμο του ενάντια στους βυζαντινούς αυτοκράτορες, Βίκινγκς ή Ούννους.
Το "Age of Empires", το στρατηγικό παιχνίδι της Microsoft, έχει κάποιες παραλλαγές, αλλά για πολλούς οπαδούς το δεύτερο μέρος "The Age of Kings" είναι ίσως το καλύτερο. Το 1999 απελευθερώθηκε για πρώτη φορά.
Οι γνωστοί ήχοι των κατοίκων του χωριού, το μήνυμα "εσείς δέχεστε επίθεση" και το "Το σπίτι είναι προετοιμασμένο" ο θόρυβος του τυμπάνου υπερκαλύπτουν τις αισθήσεις.
Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα το "Age of Empires II" με συλλαμβάνει, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια διάλειμμα.
Το λιμάνι, το κάστρο, η πλατεία της αγοράς, ο σιδηρουργός: όλα είναι ακόμα εκεί. Δυστυχώς, επίσης, οι προειδοποιήσεις ότι δεν μπορούν να παραχθούν πλέον μονάδες. Ή τα άχρηστα πρόβατα, τα οποία επισημαίνονται μαζί με τους τρομακτικούς πολεμιστές, το οποίο φυσικά είναι εντυπωσιακό μόνο στη μάχη.
Λοιπόν, δεν είναι ο καθένας ένας άσος στρατηγικής.
Θυμάμαι τι συνέβη στην αγορά των στρατηγικών παιχνιδιών: "Civilization" (ποτέ δεν έπαιξε), "Empire Earth" (αργότερα στην αγορά, επίσης πολύ ισχυρό), η σειρά "Anno" (πολύ μικρή δράση).
Κάθε ένας από αυτούς τους τίτλους είχε την πλευρά του, αλλά κανείς δεν φαινόταν πιθανό να κάνει τίποτα, όπως με το "Age of Empires II". Ήμασταν σε θέση να συναντήσουμε οκτώ από τους οκτώ επισκέπτες του LAN Party, τουλάχιστον σε ένα διάλειμμα μετά από πέντε ώρες του "Counter-Strike".
Δεν μπορώ να διαφωνήσω για τις σωστές στρατηγικές, δεν έχω συμμετάσχει ποτέ στον αγώνα με ανθρώπινους αντιπάλους. Εντάξει, εντάξει, ένας ευφημισμός: Ήμουν πάντα ο χειρότερος. Αυτό ήταν επειδή δεν μου άρεσε ποτέ να πολεμάω.
Το "Age of Empires II" συνήθως έτρεξε σαν αυτό: "Single Player", "On Life and Death", και στη συνέχεια τις ακόλουθες ρυθμίσεις: Δυσκολία: πολύ εύκολο, άλλοι παίκτες: 1, Kartentyp: Inseln, Kartengröße: 200η.
Και έπειτα: Γυρίστε γρήγορα, κόψτε τα δέντρα, πέτρες λίβρες, κοσκινίστε το χρυσό. Αναβαθμίστε τις αναβαθμίσεις στους σιδεράδες ή αλλού, αυξήστε το χρόνο, προσθέστε περισσότερες πρώτες ύλες. Πολεμικές συγκρούσεις; Όχι, ευχαριστώ.
Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έχει κάτι επαναλαμβανόμενο, καταπραϋντικό. Και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για την τεχνητή νοημοσύνη όταν οι στρατιωτικοί σχηματισμοί αποτυγχάνουν σε στενά σοκάκια ανάμεσα σε δύο δάση ή όταν φτάνουν τα πλοία γύρω από όλο το νησί για να πάρουν μονάδες.
Το μειονέκτημα: ένα παιχνίδι διαρκεί πολύ. Ο αντίπαλος του υπολογιστή βασικά δεν συμμετέχει στο παιχνίδι - αλλά χρειάζονται ώρες μέχρι να συγκεντρωθούν όλοι οι πόροι της κάρτας.
Εντελώς εξαντλημένος, μερικές φορές ενοχλημένος, τελείωσα τα παιχνίδια μου με κάποιο τρόπο, τα στατιστικά ήταν φυσικά εξαιρετικά (εκτός από τα λείψανα, που συγκεντρώνει όμορφα κειμήλια;). Τα σχολικά είδη μαζεύτηκαν μαζί, συσκευάστηκαν στις τσάντες και εμφανίστηκε ο υπολογιστής.
Και ακόμα και σήμερα, περίπου 17 χρόνια αργότερα, πετάει ο χρόνος.
Ίσως αυτή ήταν η τελευταία μου φορά στο"Age of Empires II". Αλλά το άξιζε.
http://www.spiegel.de/netzwelt/games/age-of-empires-2-im-retro-test-erinnerungen-an-den-klassiker-a-1172669.html
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ DER SPIEGEL : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου