Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ--Η ΑΘΕΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.

<<Παραθέτουμε πρώτα το απόσπασμα του Γέροντα Θεόκλητου  και μετά του αείμνηστου Μητροπολίτου Αυγουστίνου Καντιώτη σχετικά με την άθεη κυβέρνηση που θα γνωρίσει ο τόπος μας,ενώ πέρσυ τέτοια εποχή είχαμε γράψει και τις ανάλογες συνέπειες που θα υποστούμε από αφηγήσεις διαφόρων Γερόντων.(Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ--Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΓΕΓΓΟΝΟΤΩΝ ΕΦΤΑΣΕ).Δυστυχώς όπως φέτος δείχνουν τα πράγματα πάμε προς τα εκεί.Τα συμπεράσματα από τα κείμενα δικά σας. >>             

Παραθέτουμε ένα προφητικό και αρκετά επίκαιρο άρθρο του αειμνήστου Γέροντος Θεόκλητου Διονυσιάτου που δημοσιεύτηκε στον Ορθόδοξο Τύπο στις 23 Νοεμβρίου 2001 και που αναφέρεται στην εισβολή των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.

Το άρθρο του Γέροντος Θεόκλητου είχε τίτλο:
«Μελαγχολικαί ενοράσεις» 


Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτη μού θύμισαν κάποιες συζητησεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές; Ότι, ταχα, η
Ελλάς, σταδιακώς, δεν θά συρρικνωθεί μέν εδαφικώς, αλλά θά κατακτηθεί εκ των ένδον από τό Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην Ερημο τού Αθωνος ή τους έγραφαν.


Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής τής εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.

Και όταν πάλιν τους ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, καί πού θα στερεώνονται σταδιακώς μέ τήν ελληνικήν ιθαγένεια, πού θά τούς χορηγεί ευχαρίστως τό Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση.

Οι δε Έλληνες βαθμιαίως θά γίνουν μειονότης, έως ότου θά μείνουν ελάχιστοι χριστιανοί ως…δείγμα. Μή απορείς, πάτερ Θ., έσπευσαν να εξηγήσουν, αυτήν τήν τραγωδία του λαού μας. Πολλοί θά αποδεχθούν τον μουσουλμανισμόν αβιάστως. Αλλοι, με κάποιαν βίαν ποικίλης μορφής. Και άλλοι «χριστιανοί» θα μεταναστεύσουν σέ χριστιανικές χώρες, μή δυνάμενοι νά συμβιώσουν με τους βαρβάρους αυτούς, πού τους
χρησιμοποιεί ο Θεός ως μέσον παιδαγωγίας, όπως ανά τους αιώνες ενεργούσε στούς Ισραηλίτες και στους χριστιανούς, πού δεν μετανοούσαν για τίς αμαρτίες τους. Παράδειγμα ο Κατακλυσμός, τα Σόδομα, ο Ελληνισμός της Ανατολής, το Βυζάντιον.

Αυτά όλα με είχαν συντρίψει ψυχικώς και σκεφτόμουνα, τάχα θά επιτρέψει ο Θεός αυτήν την ασύλληπτον συμφοράν; Επηκολούθησε σιωπή για αρκετή ώρα. Στη συνέχεια, έθεσα το ερώτημα· Πατέρες άγιοι και αδελφοί, φανταζεσθε σείς, πώς θα ανεχθεί ο Κύριος τίς μουσουλμανικές δαιμονικές θυσίες, αντί των ορθοδόξων θυσιαστηρίων; Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητου πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Αγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Η συζήτηση κράτησε περισσότερον από δύο ώρες, οπότε οι ησυχαστές ανεχώρησαν και μου ετόνισαν να ευχαριστώ τον Κύριον γιά όσα επιτρέπει να γίνωνται εξ αγάπης και για την σωτηρίαν τών ψυχών. Και να μή παρασύρομαι συναισθηματικώς από την επιφάνεια τών γεγονότων, αλλά να εισδύω στήν ουσίαν των, αφού είναι δεδομένον, ότι «ο Θεός αγάπη εστί».

Κι έμεινα μόνος…


Μέσα στον συγκλονισμό μου γιά τήν τραγωδία του λαού μας, τόν κλαυθμόν και τους στεναγμούς μου προς τον πανυπερεύσπλαγχνον Θεόν, άρχισα να μελετώ όσα είπαν με βεβαιότητα οι όσιοι εκείνοι ερημίτες και άνθρωποι τού Θεού και να αναλύω λογικώς τούς ισχυρισμούς τους. Παρ ότι καμιά ανησυχούσα φωνή δεν ακούεται, όμως, κάποια σποραδικά δημοσιεύματα προ μηνών στον γρηγορούντα «Ορθόδοξον Τύπον» ήρχοντο να επαληθεύσουν σχεδόν τούς ισχυρισμούς των φίλων μου ησυχαστών. Και μάλιστα κάποια δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, πάλιν στον «Ο.Τ.» από σώφρονες χριστιανούς, θεολόγους καί συγγραφείς, οι οποίοι με πειστικά επιχειρήματα κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα, πού εβασίζοντο σέ αντικειμενικά στατιστικά στοιχεία.

Αλλά το σκάνδαλον ευρίσκεται στήν σιωπήν των κοινής πληροφορήσεως μέσων, των λεγομένων μαζικής ενημερώσεως. Ομως, όσον και αν φαίνεται περίεργη η βαθειά σιγή επί ενός βοώντος εθνικού κινδύνου, το φαινόμενον δέν είναι ανεξήγητον. Πρόκειται περί σχεδόν καθολικής πωρώσεως τών συνειδήσεων. Και είναι ιστορικώς αποδεδειγμένον, ότι όταν η αμαρτία καθολικοποιείται, γενικεύεται, ακολουθεί, δίκην συνδρόμου, η άγνοια του κακού. Ιδού η απόδειξη· Οταν ο Θεός είχεν αποφασίσει τόν Κατακλυσμόν, με το αιτιολογικόν· «Ου μή καταμείνη το πνεύμα μου εις τους ανθρώπους τουτους, διά το είναι αυτούς σάρκας», έδωκεν εντολήν στον δίκαιον Νώε νά κατασκευάσει την Κιβωτόν. Ειργάζοντο οι τεχνίτες επί ένα χρόνον. Βλέποντες οι απονεκρωθέντες
αμαρτωλοί την κατασκευαζομένην Κιβωτόν και τον σκοπόν, πληροφορούμενοι, έλεγαν· και τί κάνουμε ώστε να πνιγούμε; Και όταν οι Αγγελοι είπαν στον δίκαιον Λώτ νά ειδοποιήσει τους συγγενείς του, γιατί θα έριχναν φωτιά να κάψουν τά Σόδομα, όλην την Πεντάπολιν, οι συγγενείς του γελούσαν με τόν γέροντα· και τί κάνουμε, ώστε νά μάς κάψει ο Θεός;

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, σέ κάποιο μέτρο· το σύνδρομο της πωρώσεως. Καμμία εφημερίδα δέν έγραψε για τον εθνικόν κίνδυνον μέ εξαίρεση την πολύτιμη ορθόδοξη έπαλξη, τον «Ορθόδοξον Τύπον», πού, και μόνον γιατί από ένα χρόνο σχεδόν σαλπίζει, το σάλπισμα τής μετανοίας, αξίζει τον έπαινον τής Εκκλησίας και την εκ Θεού δικαίαν μισθαποδοσίαν. Οι απόψεις και οι απελπιστικές ενοράσεις των αγίων εκείνων ερημιτών, όσον και αν δεν είναι αποδεικτικές, δεν στερούνται, όμως, σέ κάποιον βαθμόν, πειστικότητος, γιατί βασίζονται σε απτά δεδομένα, ένα των οποίων, είναι οι ενεργούμενες αμαρτίες αγνοουμένης τής μετανοίας, σ όλην την Ελλάδα, παρά τις ελάχιστες νησίδες χριστιανικής ζωής και ηθικής αντιστασεως. Δεύτερον ότι, ο προφητικός λόγος «αμαρτίαι, έθνη ελαττονούσι», έχει πολλάκις επαληθευθεί.

Τρίτον, στην δραστηριότητα τής αμαρτίας, περιλαμβάνονται και οι ένα εκατομμύριον εκτρώσεις κάθε τριετίαν· οι υπερτερούντες θάνατοι των γεννήσεων· ναρκωτικά καί άλλες ηθικές πληγές. Και τέλος, τό κυριώτερον, είναι τα τρία σχεδόν εκατομμύρια των νομιμοποιουμενων μουσουλμάνων, πού αυξάνονται και πληθύνονται με ταχύτατους 
ρυθμούς, ένα φαινόμενον, πού ερμηνεύει και τις απόψεις των ησυχαστών, των μουσουλμανων ενεργούντων ως οργάνων ασυνειδήτων του Θεού. Οπως επίσης ασυνείδητα όργανα —όχι ανεύθυνα, βεβαίως— είναι οι άθεοι κυβερνήτες μας, πού υποδέχονται τους δεδηλωμένους εχθρούς του Εθνους μας, για να μή κατηγορηθούν, ταχα, ως ρατσιστές ή εθνικιστές. Αυτή η καραμέλλα έχει πολύ πέραση στην εποχή μας, μεταξύ τών επιπολαίων και αθέων, πού γίνονται καταγέλαστοι με τις παραδοξολογίες των. Παράδειγμα, «τό αλβανάκι» πέρυσι και τώρα η γερμανιδούλα του Βόλου, πού αν είναι διαποτισμένοι, ο πρώτος από τόν αλβανικόν ανθελληνικόν σωβινισμόν και η δεύτερη πιστεύει στό γερμανικό «ούμπερ άλλες» τότε, στά χέρια των το ελληνοχριστιανικόν σύμβολον η γαλανόλευκη μέ Σταυρόν, είναι τιμωρία, δεν είναι τιμή! Είναι αντίφαση.

Τώρα το πρόβλημα, το παμπρόβλημα, είναι η αλλοτρίωση του ελλαδικού χώρου, κατά παραχώρηση Θεού, για την αμετανοησία τών πιστών. Οπότε αβιάστως ανακύπτει η υποχρέωση της ποιμαινούσης Εκκλησίας νά κηρύξει μετάνοιαν στόν λαόν. Αλλοιώς; «Εάν μή μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. ιγ´ 3). Το γάρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα.

Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 23 Νοεμβρίου 2001.           «Δινοντας την ψηφο μας

σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας»

(Ο σοφός Γέροντας προφήτευε ή  με την απλή λογική έβλεπε, πριν από 53 χρόνια, που θα οδηγούσαν την πατρίδα μας οι μασώνοι και άθεοι πολιτικοί που ψηφίζαμε! Σήμερα πληρώνει ο Ελληνικός λαός αυτή την κακή του εκλογή. Αραγε θα βάλουμε μυαλό ή θα συνεχίσουμε να ψηφίζουμε αθέους και μασώνους; Θα ακούσουμε την συμβουλή του  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ έστω και την τελευταία στιγμή;)

«…Ὄχι ἀδιάφοροι. Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες… θὰ γίνουν ἐκλογές. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ κληθῇ ν᾽ ἀναδείξῃ μὲ τὴν ψῆφο του κυβέρνησι. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἀπαθεῖς θεαταὶ τοῦ ἐκλογικοῦ σάλου, ποὺ τ᾽ ἀφρισμένα κύματά του προξενοῦν μεγάλη ζάλη καὶ ναυτία στοὺς πολλούς· δὲν μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε τὸ γεγονὸς τελείως ἀδιάφοροι, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐκλογὴ ποὺ θὰ γινόταν σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη γωνία τῆς ὑφηλίου, π.χ. στὴ Γροιλανδία. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα. Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν. Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του.
Ποιό εἶνε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς; Ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα.

Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό… Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία 

• κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.
  

Προσοχὴ στὴν ψῆφο! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου; Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα. Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος. Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22). Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ. Ἀλλὰ κ᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.

Μέτρο ὀρθῆς κρίσεως. Ἀλλὰ γιά λέγε μου, θὰ ρωτήσῃ ὁ Ἕλληνας ψηφοφόρος, πῶς θὰ διακρίνω τοὺς καλοὺς ἀπὸ τοὺς κακούς; «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» ἀπαν­τᾷ ὁ Κύριος (Ματθ. 7,16), δίνοντας ἔτσι τὸ ἀσφαλὲς μέτρο γιὰ νὰ κρίνουμε ὅλους ἐκείνους ποὺ παρουσιάζονται ἐνώπιον τοῦ λαοῦ μὲ ἀξιώσεις νὰ τὸν κυβερνήσουν θρησκευτικὰ ἢ πολιτικά. Τὰ δέντρα διακρίνον­ται ἀπὸ τοὺς καρπούς τους· ἡ λεμονιὰ παράγει λεμόνια, ἡ πορτοκαλιὰ πορτοκάλια, ἡ μηλιὰ μῆλα… Καὶ οἱ ἄνθρωποι, παρ᾽ ὅλη τὴν ὑποκριτικὴ καὶ προσποιητή τους ζωή, δὲν εἶνε δυνατὸν παρὰ νὰ ἐκδηλωθοῦν καὶ ἐξωτερικά, καὶ ἀπὸ τὶς ἐξωτερικές τους ἐκδηλώσεις μὲ λόγια καὶ ἔργα μπορεῖς νὰ τοὺς διακρίνῃς, ἂν εἶνε μέσα στὸν ἀγρὸ τῆς Ἑλλάδος δέντρα καρποφόρα ἢ δέντρα ἄκαρπα, βάτα καὶ ἀγκαθιές.
Καὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε πιὸ συγκεκριμένα. Ἄνθρωποι ποὺ δὲν κατώρθωσαν νὰ κυβερνήσουν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ γίνονται ἕρμαια τῶν πιὸ ἐλεεινῶν καὶ αἰσχρῶν παθῶν (τῆς μέθης, τῆς χαρτοπαιξίας, τῆς ἀνηθικότητος…)· ἄνθρωποι ποὺ καταπάτησαν τὶς ἱερὲς συμφωνίες τοῦ γάμου, ἀτίμασαν τὰ στέφανά τους,

διέλυσαν τὶς οἰκογένειές τους καὶ ἐλεεινὰ ῥάκη συμφύρονται μὲ πόρνες καὶ παλλακίδες· ἄνθρωποι, ποὺ εἶνε τακτικοὶ θαμῶνες τῶν κοσμικῶν σαλονιῶν καὶ χορεύουν τοὺς πιὸ ἀνήθικους χοροὺς καὶ σὲ ἡμέρες ἀκόμη ποὺ ἡ χριστιανοσύνη ἔχει πένθος· ἄνθρωποι ποὺ δὲν γνώρισαν τὸ μόχθο τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ πλούτισαν καὶ θησαύρισαν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ· ἄνθρωποι ποὺ μυκτηρίζουν ὅλες τὶς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τῶν εὐσεβῶν καὶ εἶνε ἄγνωστοι τελείως στὸν ἱερέα τῆς ἐνορίας τους· ἄνθρωποι ποὺ σπεύδουν ν᾽ ἀποστείλουν τηλεγραφήματα συγχαίροντας τοὺς χυδαιότερους ὑβριστὰς τοῦ Θεανθρώπου, τοὺς ὁποίους καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος κατεδίκασε, καὶ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ὑβριστῶν ὑψώνουν στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων φωνὴ διαμαρτυρίας· ἄνθρωποι ποὺ παλαιότερα καὶ τώρα τελευταῖα φρόντισαν καὶ ἐκδόθηκαν διατάγματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἡ ἀντιχριστιανικὴ ὀργάνωσι τῶν μασόνων περιβάλλεται νομοθετικὰ μὲ δύναμι γιὰ νὰ ξαπλώσῃ τὸ ἀπαίσιο τοῦτο καρκίνωμα τὰ πλοκάμια του σὲ ὅλες τὶς πόλεις τῆς πατρίδας μας· ἄνθρωποι ποὺ μέσα στὰ δημόσια γραφεῖα βλαστημοῦν χυδαιότατα τὰ θεῖα καὶ τὰ ἱερά· τέτοιοι ἄνθρωποι, σὲ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ παράταξι καὶ ἂν ἀνήκουν, εἶνε ἀνάξιοι νὰ κυβερνήσουν τὴν Ἑλλάδα. Οἱ Ἕλληνες, ὅσοι πιστεύουν σὲ Χριστὸ καὶ θέλουν νὰ ζοῦν καὶ νὰ πολιτεύωνται κατὰ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, εἶνε ὑποχρεωμένοι πρὶν δώσουν τὴν ψῆφο τους νὰ ἐρευνήσουν ἐπιμελῶς τὸ ἦθος τοῦ καθενὸς ὑποψηφίου ἀντιπροσώπου τους· νὰ τὸ ἐρευνήσουν μὲ ὅση τοὐλάχιστον ἐπιμέλεια ἐρευνοῦν τὸ ἦθος ἐκείνων ποὺ παρουσιάζονται ὡς ὑποψήφιοι γαμπροὶ γιὰ τὴν ἀγαπημένη κόρη τους. Ἕλληνες! τὴν κόρη σας δὲν τὴν παραδίδετε στὸν τυχόντα· καὶ τὴν Ἑλλάδα, τὴ θυγατέρα τοῦ οὐρανοῦ, θὰ τὴν παραδώσετε στοὺς ὑλιστάς, αὐτοὺς ποὺ ζοῦν χωρὶς ἠθικὴ καὶ θρησκεία, τοὺς βλαστήμους, τοὺς μασόνους καὶ ἀθέους;

Καὶ στὴ Βουλή. Ἡ πατρίδα μας, ἀγαπητοί μου, ἀφ᾽ ὅτου ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὴν τουρκικὴ δουλεία, δὲν κυβερνήθηκε κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο, χριστιανικά. Καὶ ἀπόδειξις ἡ νομοθεσία της, ἡ ὁποία ἔχει πολλὲς ἀντιχριστιανικὲς διατάξεις ποὺ καταργοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ εὐνοοῦν τὴν ἀκολασία καὶ τὴ διαφθορά. Καὶ μέσα σ᾽ ἕνα κράτος ποὺ νομοθετεῖ ἀντίθετα μὲ τὸν αἰώνιο νομοθέτη Χριστό, σὰν εἰρωνεία καὶ ἐμπαιγμὸς στέκει πλέον ἡ ἐπικεφαλίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Ἡ ἁγία Τριὰς μέσα στὴ σκέψι καὶ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν περισσοτέρων μνηστήρων τῆς ἐξουσίας ἔχει ἀντικατασταθῆ ἀπὸ κάποια ἄλλη τριάδα, –τί λέω τριάδα;– ἀπὸ πλῆθος ψευδοθεούς, νέα εἴδωλα, αἰσχρὰ πάθη, στὰ ὁποῖα πιστεύουν καὶ «θυσιάζουν» τὶς «ἑκατόμβες» τους.
Εἶνε θλιβερὸ κι ἀξιοδάκρυτο τὸ γεγονός, ὅτι χιλιάδες ψῆφοι θρησκευομένων Ἑλλήνων, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Κυρίου, θὰ ῥιχτοῦν καὶ πάλι στὶς κάλπες καὶ θὰ ἐνισχύσουν ἀνθρώπους πού, ἀφοῦ ἐκλεγοῦν ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ καὶ παραλάβουν τὴν ἐξουσία, θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ παίζουν τὸ κερδοφόρο τους παιχνίδι εἰς βάρος τῶν ὑψίστων συμφερόντων τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Ἡ εὐθύνη τῶν θρησκευτικῶν καὶ πνευματικῶν ὁδηγῶν τῆς πατρίδος, ὅλων τῶν χριστιανικῶν σωματείων, εἶνε πολὺ μεγάλη. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς πρέπει καὶ στὸν τομέα αὐτὸ νὰ διαφωτισθῇ γιὰ τὰ καθήκοντά του· πρέπει νὰ διδαχθῇ, ὥστε ν᾽ ἀποκτήσῃ τὴ δύναμι νὰ διακρίνῃ ἀνάμεσα στὸ φῶς καὶ στὸ σκοτάδι. Σὲ κάθε πιστὸ πρέπει νὰ τονισθῇ, ὅτι τὸ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια, κι ἀπὸ τὴν ψῆφο αὐτὴ νὰ βγαίνῃ μία λεγεώνα δαιμόνια ποὺ θὰ βασανίσουν τὸν ταλαίπωρο λαό μας, εἶνε θανάσιμο ἁμάρτημα. Καὶ πρέπει νὰ βρεθῇ τρόπος, ἡ φωνὴ τῶν δικαίων τῆς εὐσεβοῦς μερίδος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ν᾽ ἀκούγεται σθεναρὰ καὶ μέσα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Διαφορετικά, ἀδιαφορώντας καὶ

δίνοντας τὴν ψῆφο μας σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας. Ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς πιστεύουμε ὡς ἀνορθωτὰς καὶ σωτῆρες τοῦ ἔθνους, θὰ προέλθουν μεγάλες, ἀνυπολόγιστες συμφορὲς γιὰ ὅλο τὸ λαὸ καὶ θὰ ἐφαρμοσθῇ τὸ χωρίο «Γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα Κυρίῳ ἀνταποδίδοτε; οὕτω λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός;… ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη», δηλαδή· Γενιὰ ἀνώμαλη καὶ ἀφύσικη, αὐτὰ ἀνταποδίδετε στὸν Κύριο; ἔτσι ἀνόητος λαὸς εἶστε κι ὄχι σοφός;… εἶνε ἔθνος ποὺ ἔχει χάσει τὴ συνετὴ ἀπόφασι, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτοὺς γνῶσι (Δευτ. 32,5-6,28)…».

(ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 256-262, μτγλ.).    H ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΓΕΓΓΟΝΟΤΩΝ ΕΦΤΑΣΕ.

Η αλήθεια είναι ότι κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου επισκέφτηκα Γέροντες και Γερόντισες με την ελπίδα να ακούσω κάτι πνευματικό χωρίς να θέλω να ρωτήσω για ποιά γεγγονότα θα συμβούν στην συνέχεια.Έπεσα όμως πάνω σε συζητήσεις που αφορούσαν τα σημερινά δρώμενα,όχι από την πολεμική ή πολιτική πλευρά τους αλλά από την θρησκευτική όψη,άκουσα έτσι κάποιες νουθεσίες που καμμία σχέση δεν έχουν με αυτά που έχω ακούσει μέχρι σήμερα.<<Η πρώτη ήταν ότι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μας δίδαξε την Κυριακή προσευχή "Πάτερ Ημών" και εμείς σήμερα με την οικονομική κρίση αντί να αγαπήσουμε τον διπλανό μας και κατ επέκταση τον Χριστό την έχουμε μετατρέψει σε "Πάτερ μου".Η αδιαφορία προς τον διπλανό μας που υποφέρει είναι μεγάλη.Ο έλληνας ακόμα τρώγεται για το αν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι ιδιωτικοί αντί να βρίσκεται σε αρμονία ,ενότητα και αγάπη.Η δεύτερη νουθεσία ήταν ότι ο χρόνος που δεν εκδηλώνονται τα γεγγονότα κάποτε τελειώνει.Κι αυτός ο χρόνος είναι κοντά.Σε αυτό τον λίγο χρόνο που μας έχει αφήσει ο Θεός ,ο κόσμος πρέπει να επιστρέψει στις εκκλησίες,να εκκλησιαστεί,να εξομολογηθεί και να μετανοήσει ώστε να είναι έτοιμος για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει εν ώρα γεγγονότων.Κάποτε ο χρόνος θα τελειώσει και θα κλαίμε να γυρίσει ο χρόνος πίσω.Αν δεν ανέβουμε τώρα πνευματικά με νηστείες και προσευχή,αν τώρα δεν βοηθήσουμε κόσμο που υποφέρει τότε πως θα εισακούσει ο Θεός τις προσευχές μας την ώρα που τα γεγγονότα θα τρέχουν;Oποιαδήποτε περιέργεια για το τι,πότε,πως και που θα συμβεί καμμία πνευματική ωφέλεια δεν έχει,παρά μόνο να φροντίσουμε για την σωτηρία της ψυχής.Για όσο καιρό ακόμα θα γίνονται Θείες λειτουργίες οι καταστάσεις θα ελέγχονται.Μετά θα έρθουν καταστάσεις που ένας ιερέας θα έχει πολλές ενορίες,και θα ψάχνουμε να τον βρούμε.Εκείνες τις ημέρες οι ιερείς θα κάνουν μόνο βαφτίσια,γάμους και κηδείες.Ο άνθρωπος της σημερινής εποχής με την ευρύτερη χρήση των μέσων επικοινωνίας και της υπεραφθονίας των πληροφοριών[κομπιούτερ,ίντερνετ] ,συνηθίζει όλο και περισσότερο σε μια οριζόντια,επίπεδη θεώρηση της ζωής.Ελάχιστα ασχολείται με τα ''ουσιώδη του βίου''.Γι αυτό τον σύγχρονο άνθρωπο διακρίνει ένα μεταφυσικό κενό,μια έλλειψη χριστιανικής ελπίδας,με συνέπεια την συνεχή αναζήτηση υποκατάστατων της αληθινής ζωής[τηλεόραση-ίντερνετ].Η εκκλησία του Χριστού ιδιαίτερα σήμερα,τονίζει και προβάλλει το θεμέλιο της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό.Διότι η σχέση και η κοινωνία αυτή είναι πράγματι η μόνη που ελευθερώνει τον άνθρωπο,τον κάνει να βλέπει ορθά τα βασικά ερωτήματα για τον κόσμο,του δίνει μόνιμη χαρά και σταθερή ελπίδα για αθάνατη αιώνια ζωή.Το μέσο της επικοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό είναι ο εκκλησιασμός,η εξομολόγηση και η προσευχή.Αυτή ανεβάζει το νου μας προς την Τριαδική Θεότητα.Αυτή αποτελεί το πνευματικό οξυγόνο του ανθρώπου.Με την προσευχή ,ευχαριστούμε.δοξολογούμε παρακαλούμε και ικετεύουμε τον Δημιουργό μας.'Ετσι ο άνθρωπος μετέχει του Θεού και η καθημερινή μας ζωή εξαγιάζεται.Καλή Μετάνοια και καλή δύναμη στις εξελίξεις που έρχονται.>>.