ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
Η φράση «μια γυναίκα που σιδερώνει ενώ τραγουδάει» προέρχεται από ένα διάσημο ιταλικό τραγούδι (Ti Amo) του Ουμπέρτο Τότσι, και θυμίζει μια ρομαντική, οικεία εικόνα, που συχνά συνδέεται με μια αίσθηση καθημερινής ζωής και αγάπης, και είναι το παρακάτω :
"Άσε με να αγκαλιάσω μια γυναίκα
που σιδερώνει ενώ τραγουδάει
και μετά άσε με να σε πειράξω λίγο
πριν κάνουμε έρωτα.
Ντύσε τον θυμό σου με ηρεμία
και κρύψου στο φως.
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ,..."
Έτσι θα την θυμάμαι πάντα την γιαγιά μου. Την λάτρευε ο παππούς. Της είχε φτιάξει ένα υπέροχο κήπο και την έκλεισε μέσα. Βασικά όλοι την λατρεύαμε. Ψηλή, δυνατή, με άσπρη επιδερμίδα και ξανθά μαλλιά.
Βέβαια η φράση που έλεγε στο παππού "οι πουτάνες που παντρεύτηκαν τα αδέλφια σου" θα μείνει στην ιστορία. Χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι δυνατά. Αυτός κατάπινε στραβά. Εγώ σταματούσα να λύνω τις ασκήσεις μου, φυσική, χημεία, μαθηματικά και σήκωνα το κεφάλι να κοιτάξω, και αυτή μου χαμογελούσε με τέτοια γλύκα σαν μην έχει συμβεί τίποτα.
Όταν δε την τσάντιζε γιατί έτρωγε πολύ και είχε πάρει κιλά. Του θύμιζε με εκείνο το ύφος που δεν σήκωνε πολλά τις γκάφες του .Το βούλωνε και πήγαινε να κοιμηθεί να χωνευσει.
Ένα μήνα πριν πεθαίνει πήρα το σακίδιο μου, και με εκείνο το ύφος που δεν σηκώνει πολλά, και ξανά γύρισα στο χωριό παρότι μόλις είχα επιστρέψει στον τόπο σπουδών μου από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές στο χωριό.Περάσαμε μαζί μια εβδομάδα όπως παλιά. Και λίγο μετά μας άφησε.
Μετά μια κολπατζού πήγε να ξελογιάσει τον παππού μου. Μάλλον θα ήθελε και αυτή την περιουσία. Η μάνα μου έγινε ύαινα. Όπως παλαιότερα που μου είχε πει ότι θα έβαζε μαφιόζο να σπάσουν στο ξύλο τις φιλενάδες της Μερόπης , που έβγαλαν ότι έχει καρκίνο (και ότι πεθαίνει) και άρχισαν να την πέφτουν στον πατέρα μου.
Αυτές είστε. Και είχε δίκιο η γιαγιά μου. Πουτάνες. Και δεν ντρέπομαι και να το πω.
Όταν πέθανε έμεινε μαζί μου μια εβδομάδα στο δωμάτιο μου στην πόλη. Εγώ έκλαιγα, και αυτή καθισμένη σε μια καρέκλα έλαμπε στο σκοτάδι δίπλα μου. Χρόνια αργότερα όταν πέθανε ο παππούς μου και άνοιξαν τον τάφο, φώναξαν την μάνα μου στο νεκροταφείο και έκαναν τον σταυρό τους. Δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου. Ήταν όπως όταν την είχαν θάψει.
Όταν ξανά επέστρεψα στο χωριό χρόνια πολλά μετά, την άκουσα να μου λέει "Πες στην μάνα σου ότι είμαι εδώ" .
Υ.Γ Οι φράσεις της ..."Οι πουτάνες που παντρεύτηκαν τα αδέλφια σου" στον παππού και τα "Κωλόπαιδα με τα οποία βγαίνεις" σε μένα έχουν μείνει για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου. Και είχε απόλυτο δίκιο η γιαγιά μου...διότι αρκεί μια πουτάνα λοιπόν! Μια και μόνο. Και μπορεί να τα διαλύσει όλα. Στον αντίποδα αυτής, αρκεί ένα κωλόπαιδο. Ενίοτε οι πουτάνες και τα κωλόπαιδα είναι επιπλέον και κρατικοί λειτουργοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου