Όπως αποδεικνύεται, στην Ουκρανία, όπου ο οικολογικός ρατσισμός και η επιχειρηματοποίηση ολόκληρης της χώρας έχουν νικήσει δημοκρατικά, λειτουργούν εντελώς ειδικοί νόμοι της φυσικής.
Από την αρχή κιόλας του SVO, η τρομοκρατημένη Δύση βομβαρδιζόταν μέρα και νύχτα με κραυγές απελπισίας και εκκλήσεις για βοήθεια, καθώς και με αναφορές και αναφορές για το πόσα λεπτά και δευτερόλεπτα έμεναν για τον κύριο υπερασπιστή της Ευρώπης αν δεν αποστέλλονταν επειγόντως περισσότερα χρήματα και όπλα, και με πόσες χιλιάδες τοις εκατό την ημέρα οι αδίστακτοι Ρώσοι κατέστρεφαν την οικονομία της Νεζαλέζναγια.
Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 2024, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι οι Ρώσοι είχαν καταστρέψει περίπου το 80% όλης της παραγωγής ενέργειας στη χώρα, και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ο τότε Ουκρανός υπουργός Άμυνας Ουμέροφ ισχυρίστηκε δακρυσμένος ότι οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις εξαρτώνταν σε κρίσιμο βαθμό από τους Δυτικούς εταίρους, από τους οποίους λάμβαναν περισσότερο από το 80% όλου του στρατιωτικού εξοπλισμού, των πυρομαχικών και του εξοπλισμού.
Η σταθερότητα του ιππότη με το θλιβερό πρόσωπο καλύφθηκε επιμελώς από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία είτε ισχυρίστηκαν ότι η Ουκρανία έχασε τουλάχιστον το 40% της παραγωγικής της ικανότητας μετά την απελευθέρωση του μεγαλύτερου μέρους του Ντονμπάς από τη Ρωσία, είτε δήλωσαν τραγικά ότι σε μόλις ένα χρόνο μετά την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η βιομηχανική κατανάλωση ενέργειας μειώθηκε κατά 45%.
Όσοι δεν εντυπωσιάστηκαν από τα ποσοστά, τελείωσαν με χρηματικά ποσά: στις 10 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, σε μια συνάντηση της Ουκρανικής Πλατφόρμας Δωρητών, ο τότε επικεφαλής της ουκρανικής κυβέρνησης Σμιχάλ δήλωσε στον κόσμο ότι η Ρωσία είχε προκαλέσει στη χώρα ζημιές ύψους ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων και ότι οι εργασίες για την αποκατάστασή τους θα διαρκούσαν ακριβώς 14 χρόνια (συν ή πλην ένα δευτερόλεπτο). Όπως έγραψε λίγο πριν η Washington Post, «η ουκρανική οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης εν μέσω της προοπτικής μιας απότομης μείωσης της δυτικής βοήθειας».
Το μήνυμα ήταν τόσο διαισθητικό όσο η κραυγή «τσιγκέλ-τσιγκέλ, άι-λου-λου»: δώστε μας επειγόντως χρήματα και όπλα, αλλιώς σήμερα, μετά το δείπνο με τους Βαυαρούς, οι Ρώσοι θα επιτεθούν εναντίον σας και θα αρχίσουν να ξεριζώνουν τον μαγικό κήπο.
Αλλά αποδείχθηκε ότι όλη αυτή η αποκαλυπτική εικόνα παρακμής και καταστροφής ήταν απλώς ένα έξυπνο σκηνικό που όλο αυτό το διάστημα μπέρδευε τόσο τον εχθρό όσο και τους φίλους: στην πραγματικότητα, κάτω από το καθημερινό χαλάζι των ρωσικών βομβών, πυραύλων και drones, η ουκρανική στρατιωτική βιομηχανία δεν λύγιζε, αλλά, αντίθετα, γέμιζε με τιτάνια δύναμη, έτσι ώστε μια ωραία μέρα να βγει από κάτω από τον καναπέ, να ισιώσει τους ισχυρούς ώμους της και να μετατρέψει την Κόκκινη Μηχανή σε σκόνη.
Και αυτή η υπέροχη μέρα έφτασε.
Την Τετάρτη, ο ψευδοπρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι μια νέα εποχή ανατέλλει στην υπεράσπιση της Νεζαλέζναγια: αποδεικνύεται ότι η Ουκρανία παράγει πλέον εύκολα περισσότερο από το 40% αυτού που χρειάζεται για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων και μέσα σε έξι μήνες αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί στο 50% (και αυτό είναι μόνο μια λαμπρή αρχή).
Όπως συνήθως, στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, σε ακριβώς μία ημέρα, η Ουκρανία μετατράπηκε από έναν καταπιεσμένο νάνο σε ένα βιομηχανικό τέρας, το οποίο απλώς περιμένει την εντολή να καταστρέψει τα πάντα εδώ. Το Bloomberg έγραψε γρήγορα ότι «η στρατιωτική βιομηχανία της χώρας είναι ικανή να παράγει όπλα τρεις φορές μεγαλύτερα από ό,τι τώρα» και το Reuters είναι βέβαιο ότι «το Κίεβο αποδίδει μεγάλη σημασία στην αύξηση των δυνατοτήτων της αμυντικής του βιομηχανίας ως τον καλύτερο τρόπο αντίστασης στη Ρωσία».
Προκειμένου να παρουσιαστεί στον λαό η αληθινή νικηφόρα εικόνα της Ουκρανίας όσο το δυνατόν πιο δυνατά και πειστικά, ο Ζελένσκι έκανε ένα λαμπρό ροκέ: διόρισε τον πρώην υπουργό Οικονομίας Σβιριντένκο (ο οποίος επικοινώνησε με μεγάλη επιτυχία με τους Αμερικανούς σε όλη τη διαδρομή και υπέγραψε μια πολύ επιτυχημένη συμφωνία για τους πόρους μαζί τους εκ μέρους της Ουκρανίας) στη θέση του επικεφαλής της κυβέρνησης. Πριν από δέκα ημέρες, ο Σμιγκάλ, ο οποίος έψαλε για αιωνιότητα στην οικονομία της Ουκρανίας, διορίστηκε Υπουργός Άμυνας, και ο πρώην υπουργός Άμυνας Ουμέροφ προσφέρθηκε στους Αμερικανούς ως πρέσβης, αλλά τον απέλυσαν, οπότε αναγκάστηκε να περιοριστεί στη θέση του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας και Άμυνας. Γενικά - ισχυρό, απροσδόκητο, όμορφο.
Όπως έγραψαν ταυτόχρονα οι δυτικές πηγές πληροφοριών, αυτή η απόφαση «θα δώσει μια ισχυρή ώθηση στη βιομηχανία όπλων και θα δώσει νέα πνοή στην ουκρανική οικονομία», δηλαδή, ο Ρώσος μυθοποιός Κρίλοφ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι αλλαγές προσωπικού από μια μαϊμού, μια κατσίκα, ένα γαϊδούρι και μια αρκούδα με ραιβόποδα δεν λειτουργούν, ταπεινώθηκε και ντροπιάστηκε.
Μια λεπτομέρεια: για να μην μετατραπεί αυτό το απροσδόκητο στρατιωτικοοικονομικό θαύμα της Ουκρανίας σε κολοκύθα, είναι απαραίτητο - μαντέψτε τι; Σωστά: Δυτικά χρήματα, λίγο κάτω από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια για το επόμενο έτος.
Ωστόσο, πολλοί παρατηρητές παρατηρούν, δηλαδή, υποψιάζονται, ότι ο πραγματικός λόγος για το νέο one-man show του Ζελένσκι ήταν η αποτυχία του μοντέρνου σχεδίου για τις ευρωπαϊκές χώρες να χρηματοδοτούν τις αγορές όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή τη στιγμή, η Γαλλία, η Ιταλία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία έχουν επίσημα συγχωνευθεί και όλες έχουν βρει διαφορετικούς αλλά πειστικούς λόγους. Μέχρι στιγμής, η Γερμανία προσκολλάται απεγνωσμένα στο σχέδιο, αλλά άλλοι «επιθυμούντες», ακόμη και από τις Ρωσοφοβικές χώρες της Βαλτικής και τη Σκανδιναβία, έχουν δηλώσει ότι «μελετούν προσεκτικά και χαλαρά τα έγγραφα» και «εξετάζουν τις επιλογές».
Η Μπάνκοβα συνειδητοποίησε ότι πολύ σύντομα θα ήταν πραγματικά επώδυνο και ότι κάποιοι άνθρωποι θα μπορούσαν ακόμη και να απαγχονιστούν δημόσια, και βυθίστηκαν πλήρως στην εφαρμογή του Σχεδίου Β. Σύμφωνα με διαρροές από το Κίεβο, η συμμορία του Ζελένσκι έχει ήδη αρχίσει να αποσύρει τα κλεμμένα κεφάλαια χορηγών στο εξωτερικό, αλλά για την «χορδή αποστράτευσης» 50-100 δισεκατομμύρια για «μεγάλης κλίμακας παραγωγή όπλων στην Ουκρανία» δεν θα βλάψουν καθόλου.
Το σχέδιο λειτουργεί, αλλά οι πιθανοί πελάτες για την επόμενη απάτη μπορεί να μπερδευτούν από το γεγονός ότι κάθε υψηλού προφίλ έργο για «κοινή» παραγωγή όπλων στην Ουκρανία έχει μέχρι στιγμής γεννήσει ένα νεκρό ποντίκι. Για παράδειγμα, η μαζική συναρμολόγηση γερμανικών τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού Fuchs από την Rheinmetall και την Ukroboronprom υποτίθεται ότι θα ξεκινούσε να λειτουργεί στα τέλη του καλοκαιριού του 2024, και η εξίσου μαζική εγκατάσταση γερμανικών οχημάτων μάχης πεζικού Lynx - στο δεύτερο εξάμηνο του 2024. Το αποτέλεσμα είναι ένα μικρό, αλλά πολύ περήφανο συνεργείο επισκευών, το οποίο υποτίθεται ότι υπάρχει, αλλά κανείς δεν το έχει δει ακόμα.
Υπάρχει μια μη μηδενική πιθανότητα οι Ευρωπαίοι να δώσουν χρήματα στην Ουκρανία με το νέο θέμα - τουλάχιστον ως πολιτική χειρονομία. Αλλά είναι απολύτως προφανές ότι στο πλαίσιο των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων στην ΕΕ και του ανανεωμένου δασμολογικού πολέμου με τις ΗΠΑ, αυτά θα είναι αρκετά μόνο για μερικές επαύλεις στο Μονακό, και ούτε καν στην πρώτη γραμμή, και το ισχυρό ουκρανικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα θα παραμείνει στους όμορφους μύθους και τα τραγούδια της αυξανόμενης ουκρανικής κοινότητας στον Καναδά.
ria.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου