...Επί Εσχάτη Προδοσία!

Η κατάρρευση της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, είναι "κατόρθωμα" του βδελυρού Μητσοτακισμού!

Όταν η εξωτερική πολιτική παραδίδεται στην υποτέλεια και η εθνική στρατηγική γίνεται ανέκδοτο, οι υπεύθυνοι - το Κτήνος και το τσιράκι του - πρέπει να λογοδοτήσουν! Το συντομότερο δυνατό, αλλιώς θα χάσουμε εδάφη οπωσδήποτε!

Σχόλιο από τον εξοργισμένο πλέον και εκτός εαυτού, Πύρινο Λόγιο

Με αυτό μου το σχόλιο, απευθύνομαι, όχι μόνο σε όλους τους Έλληνες, αλλά κυρίως και στην κυρία Καρυστιανού, που προσφάτως κατέθεσε πρόταση για παραπομπή Μητσοτάκη με τη κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας!

Η Ελλάδα, το 2025, για πρώτη φορά στην σύγχρονη πολιτική της Ιστορία, δεν βρίσκεται απλώς σε κρίσιμο γεωπολιτικό σταυροδρόμι. Έχει ήδη παραμεριστεί. Έχει εκτοπιστεί από τις δυναμικές εξελίξεις που καθορίζουν την αρχιτεκτονική ασφάλειας στην περιοχή.

Και το χειρότερο: το καθεστώς αυτό δεν είναι απόρροια ανωτέρας βίας ή εξωτερικών πιέσεων, αλλά της απολύτως αποτυχημένης, άβουλης και αδιόρατης εξωτερικής πολιτικής που ασκείται από τον Μητσοτάκη και τον Γεραπετρίτη.

Το αποτέλεσμα: Η χώρα σύρεται πίσω από τις εξελίξεις, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς αντίσταση, χωρίς συμμαχίες ουσίας.

Μ' άλλα λόγια, ο Μητσοτακισμός έχει ανάγει την εξωτερική πολιτική σε... τέχνη της υποταγής, βαφτισμένη ως "σταθερότητα".

Ενώ η Τουρκία διατηρεί ανοιχτά το casus belli, κατέχει ευρωπαϊκά κονδύλια αμυντικής χρηματοδότησης και αρνείται την Κυπριακή Δημοκρατία, η Αθήνα περιορίζεται σε υποτονικές δηλώσεις και πολιτική απάθεια. Η ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE και στις δομές της Ευρωπαϊκής Άμυνας, με τις ελληνικές αντιδράσεις να παραμένουν μόνο επικοινωνιακές, φανερώνει τη γύμνια της στρατηγικής σκέψης.

Όταν η επίσημη Ελλάδα δεν τολμά ούτε στοιχειωδώς να μπλοκάρει τέτοιες αποφάσεις, χάνει αυτομάτως κάθε αξιοπιστία ως σοβαρός παράγων δράσεως στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.

Το πρόσφατο διπλωματικό επεισόδιο με την Αίγυπτο, για το καθεστώς της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης, αποδεικνύει πως ακόμη και σε ζητήματα ιστορικού και θρησκευτικού βάθους, η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει απύθμενη αναισθησία και αδυναμία δράσης. Η Αθήνα απλώς παρακολουθεί τη σταδιακή συρρίκνωση των πνευματικών της ερεισμάτων στην Ανατολή, ως απλός παρατηρητής! Απίστευτο!

Η απόφαση για αγορά των γαλλικών φρεγατών Belh@rra και των Rafale παρουσιάστηκε ως "τομή" στην ελληνική άμυνα. Στην πράξη, όμως, οι καθυστερήσεις στους πυραύλους Meteor και η πρόθεση της Γαλλίας να τους διαθέσει και στην Τουρκία, αποδομούν κάθε ίχνος στρατηγικού πλεονεκτήματος.

Οι υποσχέσεις περί "αποκλειστικής χρήσης" μετατρέπονται σε διπλωματικό ανέκδοτο. Και η κυβέρνηση απλώς… παριστάνει τον...μουγγό.

Η ελληνική επένδυση - ελέω Δένδια - στον στρατάρχη Χαφτάρ, ενώ ξεκίνησε ως βάση για τη διασφάλιση της ΑΟΖ μας, σήμερα, μετά την εγκατάλειψη του Χαφτάρ λόγω της στροφής που πήρε ο Μητσοτακισμός για το ζήτημα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, αποκλείοντας την πολιτική Δένδια, αποδεικνύεται καταστροφική. Η πρόσφατη στροφή του Χαφτάρ, υπέρ της νομιμοποίησης του τουρκο-λιβυκού μνημονίου, η οποία ενοχρηστώθηκε από την ίδια τη Ρωσία, η οποία και έβαλε τον Ερντογάν να τα βρεί με τον στρατάρχη, καθιστά σαφές ότι η Ελλάδα δεν έχει πλέον καμία επιρροή ακόμη και σε εκείνες τις χώρες όπου επένδυσε πολιτικά και οικονομικά. Και το χειρότερο, πληρώνει με μεγάλο τίμημα την ανιστόρητη και άκρως ελεεινή της συμπεριφορά απέναντι στην ρωσική υπερδύναμη.

Αντίθετα, η Τουρκία, με τη ρωσική υποστήριξη ασφαλώς, κατάφερε να παραμείνει ενεργή, ρεαλιστική και αποφασιστική.

Η απόλυτη στοίχιση με τις "Φραγκικές" πολιτικές γραμμές των ευραπαίων, των οποίων οι πολιτικές υπαγορεύονται από την ίδια τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (εκεί που θα πάει σε λίγο ο Μητσοτάκης ελπίζοντας να τον σώσει η νεοταξική συμμορία) δεν αποφέρει κανένα διπλωματικό μέρισμα στην πατρίδα. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ αναβαθμίζουν διαρκώς τη στρατηγική χρησιμότητα της Τουρκίας — στη Μαύρη Θάλασσα, στη Συρία, στο ρωσο-ουκρανικό.

Η Ελλάδα, παρ’ όλη την πρόθυμη συμμετοχή της σε κυρώσεις, απομονώνεται. Γιατί; Επειδή η υπακοή δεν ανταμείβεται στη γεωπολιτική. Ανταμείβεται η ισχύς και η χρησιμότητα. Η Ελλάδα, υπό την ηγεσία του Κτήνους και του τσιρακιού του, έχει μετατραπεί σε διπλωματικό φάντασμα, χωρίς βούληση, χωρίς επιρροή, χωρίς γεωπολιτική αυτοσυνειδησία.

Όλα τα κρίσιμα μέτωπα —από την Αίγυπτο και τη Λιβύη, μέχρι τη Γαλλία και τις ΗΠΑ— καταλήγουν σε διπλωματικές ήττες χωρίς μάχη. Και όχι μόνο αυτό. Η χώρα οδηγείται κυριολεκτικά στο κρεματόριο, με σταθερά βήματα και χωρίς επιστροφή.

Επιτακτική ανάγκη: Ενεργοποίηση το γρηγορότερο του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα!

Όταν η κυβέρνηση εκχωρεί εθνική κυριαρχία με τη μάσκα της "διπλωματίας", η Δικαιοσύνη και πρωτίστως εμείς οι ίδιοι, οφείλουμε να παρέμβουμε.

Η Μαρία Καρυστιανού για το ζήτημα των Τεμπών, εφ όσον είδε ότι δεν μπορεί να βρεθεί άκρη λόγω της ποδηγέτησης από τον Μητσοτακισμό των πάντων, επικαλέστηκε το άρθρο του συντάγματος, καταθέτοντας πρόταση εναντίον του Μητσοτάκη για Εσχάτη Προδοσία εναντίον του ελληνικού λαού για υπόθαλψη εγκληματιών και προσπάθεια συγκάλυψης του δυστυχήματος και βρήκε πολλούς υποστηρικτές. Γιατί το Σύνταγμα, δεν είναι διακοσμητικό κείμενο.

Η Ελλάδα, επί των ημερών της κυβέρνησης του Κτήνους, διανύει μια από τις πλέον επικίνδυνες περιόδους γεωπολιτικής υποχώρησης, στρατηγικής παθητικότητας και εθνικής απενεργοποίησης.

Δεν πρόκειται για «αστοχίες». Δεν πρόκειται για ατυχείς συγκυρίες. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή εξωτερικής πολιτικής υποταγής, με στόχο τη διατήρηση της “εικόνας σταθερότητας” εσωτερικά και της προβλέψιμης υποτέλειας στο εξωτερικό.

Η χώρα μετατρέπεται, σταδιακά αλλά σταθερά, σε δορυφόρο της Τουρκίας, με υπονόμευση της εθνικής της κυριαρχίας και διαρκή συρρίκνωση της διεθνούς της θέσης. Αυτή η μετάβαση, εφ' όσον συντελείται με επίγνωση και μεθοδικότητα από την εκτελεστική εξουσία, δεν συνιστά πλέον πολιτικό λάθος.

Συνιστά πράξη Εσχάτης Προδοσίας.

Συνταγματική βάση για την κατηγορία

Το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα αναφέρει ρητά:

«Όποιος επιχειρεί με πρόθεση να υπονομεύσει ή να καταλύσει το δημοκρατικό πολίτευμα ή την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της χώρας, διαπράττει το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας».

Η διάλυση της στρατηγικής αποτροπής της χώρας, η σιωπηρή αποδοχή της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, η αποδυνάμωση των εθνικών συμμάχων (Αίγυπτος – Γαλλία – Ισραήλ), καθώς και η επιλογή του διεθνούς περιθωρίου στη Λιβύη και την Ουκρανία, αποτελούν ενέργειες με άμεσο αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της εθνικής κυριαρχίας και την de facto εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε τρίτες δυνάμεις, ιδίως στην Τουρκία.

Ο όρος "Φινλανδοποίηση" δεν είναι δημοσιογραφική υπερβολή. Είναι διπλωματικός όρος με σαφές περιεχόμενο: την κατάσταση στην οποία μια χώρα διατηρεί μεν την τυπική της ανεξαρτησία, αλλά διαμορφώνει πλήρως την εξωτερική και αμυντική της πολιτική με βάση τις επιθυμίες της ισχυρότερης γείτονος – στην περίπτωσή μας, της Τουρκίας.

Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση των άθεων, απάτριδων και ανθελλήνων:

• Απέτυχε να μπλοκάρει την ένταξη της Τουρκίας σε ευρωπαϊκά αμυντικά κονδύλια, παρότι αυτή διατηρεί αιτία πολέμου εναντίον μας.

• Σιωπά στην προοπτική εξοπλισμού της Τουρκίας με τα ίδια πυραυλικά συστήματα που διατείνονταν πως θα δώσουν στρατηγικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα.

• Εγκατέλειψε τις συμμαχίες (ή μάλλον, οι συμμαχίες οι ίδιες την εγκατέλειψαν) στην Ανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτο, Ισραήλ, Λιβύη), προς όφελος ενός μοντέλου μονοσήμαντης προσκόλλησης στη καταραμένη Φραγκική Δύση, η οποία δεν προσφέρει πλέον ανταλλάγματα. Ποτέ άλλως τε δεν πρόσέφερε.

• Αποδέχεται χωρίς αντίδραση τον ρόλο της Τουρκίας ως "χώρας ταλάντωσης" (swing state), ενώ παραμένει καθηλωμένη σε ρόλο "πιστού ακόλουθου" χωρίς επιρροή.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από διπλωματική φινλανδοποίηση με "ελληνική" υπογραφή.

Γιατί πρόκειται για προδοσία – όχι απλώς αποτυχία

Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε αδυναμία ή αστοχία. Βρισκόμαστε ενώπιον:

• Επαναλαμβανόμενων, συστηματικών ενεργειών που υπονομεύουν τη στρατηγική θέση της χώρας.

• Παραίτησης από κάθε προσπάθεια αντίστασης ή ανάκτησης γεωπολιτικής πρωτοβουλίας.

• Προώθησης εξωτερικής πολιτικής ενδοτισμού, που ενισχύει τους αντιπάλους και διαβρώνει τη συνοχή της άμυνας και της διπλωματίας.

Όταν η εκτελεστική εξουσία επιλέγει συνειδητά την υποβάθμιση της εθνικής κυριαρχίας, όταν απεμπολεί κάθε έννοια αμοιβαιότητας στις διεθνείς σχέσεις, όταν με την ανοχή της η χώρα καθίσταται ουραγός της Τουρκίας, τότε το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, αλλά ποινικό! Κι όποιος από τους "νομικούς" τηε συμφοράς θελήσει να το αμφισβητήσει, τον περιμένω με ανοιχτές τις θύρες!

Επανέρχεται η ανάγκη για συνταγματική επαγρύπνηση.

Η - όποια τέλος πάντων έχει απομείνει ως - Δικαιοσύνη, το - όποιο έχει απομείνει ως στοιχειωδώς πατριωτικό - Κοινοβούλιο, και κυρίως ο λαός ή καλύτερα, όσοι από εμάς έχουν απομείνει στοιχειωδώς ως Έλληνες επί τη κυριολεξία της έννοιας αυτής, έχουν την υποχρέωση να κινηθούν.

Η κατηγορία για Εσχάτη Προδοσία δεν είναι κραυγή αγανάκτησης. Είναι η θεσμική απάντηση απέναντι σε όσους παραδίδουν το έθνος χωρίς μάχη.

Η Ελλάδα δεν είναι φέουδο. Δεν είναι επικοινωνιακό εργαλείο. Και κυρίως, δεν είναι κτήμα κανενός Μητσοτάκη και κανενός Γεραπετρίτη. Είναι κτήμα όλων μας. Είναι κτήμα των πατεράδων, των παππούδων και των λοιπών προγόνων μας, που πάλαιψαν για πολλούς αιώνες να διατηρήσουν το Γένος μας ακέραιο και που σήμερα, μια χούφτα πολιτικοί ληστοσυμμορίτες, βάλθηκαν να το αποκαθηλώσουν και μάλιστα με τη δική μας παθητική συναίνεση.

Όχι λοιπόν κυρία Καρυστιανού, να παραπεμφθεί ο Μητσοτάκης για Εσχάτη Προδοσία μόνο για τα Τέμπη. Να παραπεμφθεί και για την σημερινή κατάντια της χώρας και κυρίως για την προδοτική του πολιτική του ενδοτισμού. Στα χρόνια τα περασμένα, μια τέτοια πολιτική θα οδηγούσε νομοτελειακά στην παρέμβαση του Στρατού και της Δικαιοσύνης. Επίσης, μια τέτοια πολιτική, σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα, θα είχε ήδη εκπέσει και οι υπεύθυνοι θα οδηγούνταν στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Αν λοιπόν, κυρία Καρυστιανού, προσθέσουμε όλοι μας στην επόμενη μεγάλη συγκέντρωση που θα γίνει πλέον σίγουρα και σύντομα, ως επιπρόσθετο ζήτημα και αυτό της Προδοτικής συμπεριφοράς για το ξεπούλημα της πατρίδας από το Κτήνος και τη συμμορία του, αυτομάτως εγείρεται μείζον ζήτημα επείγουσας καθαίρεσης αυτής της σάπιας και βδελυρής κυβέρνησης, άμεσης αντικατάστασης της με κυβέρνηση εθνικής ενότητας, σύλληψης (αν τους βρούμε φυσικά) των ενόχων και παραπομπής τους στο Ανώτατο δικαστήριο της χώρας.

Η κατάσταση είναι τόσο δραματική, όσο ποτέ άλλοτε για τη πατρίδα μας. Έχω βάσιμες υποψίες, ότι όλα αυτά η κυβέρνηση του Κτήνους άφησε να συμβούν ή ακόμη χειρότερα, τα σχεδίασε αυτή η ίδια για να δώσει στην Τουρκία μια αφορμή για θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας πραγματιστικής κατάστασης τέτοιας, που να αναθεωρηθεί ή ακόμη χειρότερα, να παραγκωνιστεί η Συνθήκη της Λωζάννης (η οποία ήδη παραγκωνίζεται στο ζήτημα της Συρίας μέσω της παρέμβασης της Τουρκίας και την επικείμενη ανάδειξη κράτους των Κούρδων) και να αναθεωρηθούν τα σύνορα Ελλάδος - Τουρκίας! Δηλαδή, μ' άλλα λόγια, για να πάρουν οι Τούρκοι το μισό Αιγαίο, επειδή αναγκάζονται να παραχωρήσουν κράτος στους Κούρδους, μετά από απαίτηση των ΗΠΑ!

Αν δεν επέμβουμε λοιπόν ΤΩΡΑ, όλοι μαζί, τόσο για τις ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, τα αίσχη της Εθνικής Πινακοθήκης και τα Τέμπη, προσθέτοντας και το ζήτημα της κατάρρευσης της Εξωτερικής πολιτικής με τις απανωτές ΗΤΤΕΣ, απλά η Ελλάδα ως χώρα είναι καταδικασμένη σε θάνατο.

Δεν θέλω να προσθέσω και τις προφητείες στην εξίσωση, γιατί ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων είναι ακόμη ακατήχητοι, άπιστοι και στέκονται απέναντι στην Ορθοδοξία λόγω της πλάνης και της βρώμικης πλύσης εγκεφάλου που υφίστανται από τα δυτικά πλυντήρια εγκεφάλων. Γι αυτά, θα τα πούμε σε άλλο άρθρο.

Αυτό που επείγει, είναι η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ με κάθε τρόπο. Και η Μαρία Καρυστιανού, έχει τη δύναμη να το κάνει πράξη, γιατί έχει την υποστήριξη όλων μας στον αγώνα που ξεκίνησε για δικαίωση τόσο του δικού της παιδιού, όσο και των άλλων παιδιών που χάθηκαν άδικα στο δυστύχημα, βρίσκωντας φρικτό θάνατο.

Αν δεν δράσουμε τώρα, θα είμαστε σε λίγο όλοι νεκροί...

Πύρινος Λόγιος

sergioschrys@outlook.com

pirinoslogios.com