ΣΧΟΛΙΟ : Η Μαρτυρία που είχα από την δεκαετία του 80 περί πολέμου Ισραήλ-Τουρκίας και δεν την πίστευα,τώρα γίνεται είδηση.
Του Γιώργου Ν. Ανδρέου – Διεθνολόγου – Αμυντικού Αναλυτή
Σε ένα υποθετικό σενάριο όπου η Τουρκία και το Ισραήλ εμπλέκονται σε ευρείας κλίμακας πόλεμο εντός της Συρίας, χωρίς την εμπλοκή τρίτων δυνάμεων και χωρίς χρήση πυρηνικών, η ερώτηση που προκύπτει είναι: ποιος υπερτερεί;
Η απάντηση δεν είναι απλή. Και οι δύο χώρες διαθέτουν σύγχρονες και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, ωστόσο οι διαφορές στη στρατηγική κουλτούρα, τις τεχνολογικές δυνατότητες και την επιχειρησιακή εμπειρία καθιστούν την ανάλυση σύνθετη.
Τουρκία: Υπεροχή σε έδαφος και αριθμούς
Η Τουρκία διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες και πιο πολυάριθμες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με πάνω από 400.000 ενεργούς στρατιώτες και μεγάλη εμπειρία σε επιχειρήσεις στα συριακά εδάφη (επιχειρήσεις Euphrates Shield, Olive Branch, Spring Shield).
Πλεονεκτήματα:
Γεωγραφική εγγύτητα στη Συρία, με δυνατότητα υποστήριξης μέσω χερσαίας γραμμής ανεφοδιασμού.
Μεγάλος αριθμός τεθωρακισμένων και πυροβολικού, ιδανικός για μαζικές επιθετικές επιχειρήσεις.
Εμπειρία στον ανταρτοπόλεμο και στις επιχειρήσεις χαμηλής έντασης με Κούρδους μαχητές και τη Συριακή αντιπολίτευση.
Επιχειρησιακή εμπειρία με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) Bayraktar TB2.
Ισραήλ: Τεχνολογία, αεροπορική κυριαρχία και ευφυής διοίκηση
Αν και με μικρότερο στρατό, το Ισραήλ διαθέτει την πιο τεχνολογικά προηγμένη και αποτελεσματική πολεμική μηχανή στη Μέση Ανατολή.
Πλεονεκτήματα:
Απόλυτη αεροπορική υπεροχή, με στόλο F-35, F-16, ισχυρό δίκτυο ISR (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance) και δυνατότητα μακρινής ακρίβειας πλήγματος.
Δικτυοκεντρική επιχειρησιακή ικανότητα και προηγμένη ηλεκτρονική/κυβερνοπολεμική ισχύς.
Πείρα από συνεχείς συγκρούσεις και επιχειρήσεις βαθιάς διείσδυσης (Λίβανος, Συρία, Γάζα).
Ικανότητα να καταστρέφει κρίσιμες υποδομές, logistics και διοίκηση του αντιπάλου από απόσταση.
Το επιχειρησιακό πεδίο: Συρία
Η Συρία αποτελεί “φυσική αυλή” της Τουρκίας. Η τουρκική παρουσία στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, κοντά στο Ιντλίμπ και το Αφρίν, δίνει αβαντάζ σε επίπεδο εφοδιασμού και σταθερών βάσεων.
Αντίθετα, το Ισραήλ θα επιχειρούσε εξ αποστάσεως ή από περιορισμένα προγεφυρώματα (π.χ. περιοχές κοντά στα Υψίπεδα του Γκολάν).
Σενάριο εμπλοκής
Αεροπορική κυριαρχία: Το Ισραήλ θα κέρδιζε άμεσα τον ουρανό της Συρίας. Οι τουρκικές αεροπορικές επιχειρήσεις θα ήταν περιορισμένες ή αποτρεπόμενες από ισραηλινά αντιαεροπορικά, ηλεκτρονικό πόλεμο και stealth αεροσκάφη.
Χερσαίες δυνάμεις: Η Τουρκία θα είχε τον έλεγχο του εδάφους στο ξεκίνημα, με δυνατότητα ανάπτυξης στρατευμάτων και υποστήριξης με πυροβολικό.
Καταστροφή logistics: Το Ισραήλ, με την ικανότητά του να εντοπίζει και να καταστρέφει εχθρικά δίκτυα ανεφοδιασμού, θα στόχευε τις τουρκικές βάσεις, αποθήκες, γραμμές επικοινωνίας και διοίκηση.
Αντιστάθμιση drones: Οι τουρκικοί στόλοι drones πιθανόν να εξουδετερώνονταν ή να περιορίζονταν από ανώτερες ισραηλινές τεχνολογίες ECM (ηλεκτρονικά αντίμετρα).
Τελική εκτίμηση
Παρά τη γεωγραφική υπεροχή και τον αριθμητικό όγκο της Τουρκίας, η Ισραηλινή τεχνολογική και αεροπορική υπεροχή θα καθιστούσε την έκβαση υπέρ των Σιωνιστών, σε πόλεμο περιορισμένης διάρκειας και υψηλής έντασης. Το Ισραήλ θα αποσπούσε τη στρατηγική νίκη, εξουδετερώνοντας κρίσιμες δυνατότητες του αντιπάλου, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να “καταλάβει” έδαφος.
Η Τουρκία, αν δεν πετύχαινε ταχεία χερσαία επικράτηση, θα υφίστατο υψηλό κόστος από ισραηλινά πλήγματα σε βάθος, γεγονός που θα οδηγούσε σε απώλεια του πολεμικού πλεονεκτήματος και πιθανή αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό της.
Συμπέρασμα:
Σε μια υποθετική σύγκρουση Τουρκίας-Ισραήλ εντός Συρίας, χωρίς πυρηνικά ή εξωτερική παρέμβαση, το Ισραήλ θα υπερίσχυε στρατηγικά, αξιοποιώντας την τεχνολογία, τον έλεγχο του αέρα και την ικανότητα ακριβών, αποφασιστικών χτυπημάτων.
Ρωμιοί της Πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου