Από την αρθρογραφία μου είναι γνωστή η λατρεία προς την Ελληνορθόδοξον παράδοσίν μας, εντοπίζοντας το σημερινό μας εθνικό πρόβλημα στην απομάκρυνσίν μας από αυτήν. Πάντα θεωρώ υποχρέωσιν να αναφέρομαι με υψίστη τιμή σε αυτούς τους “αγροίκους και άξεστους” στο μάτι των ευρωπαιολάγνων ή και τουρκολάγνων δυναστών της Ελλάδος, είτε εγχωρίων είτε ξένων, πλην όμως θεοφίλων στα μάτια των Ορθοδόξων.
Αρχίζω αναφερόμενος σε όλο το Ελληνικό Γένος εκείνης της εποχής :
- ◾ Το Γένος ενήστευε, το Γένος εγνώριζε
(https://hellasorthodoxy-kmyst.blogspot.com/2022/03/blog-post_53.html )
Φαίνεται ότι κάποτε ενήστευες και σήμαινε ότι είσαι Ρωμηός…
Αν δε νήστευες Τετάρτη και Παρασκευή, εσήμαινε ότι είσαι Τούρκος…
Ετούτο δεν είναι υπερβολή, ήταν ένας τόπος κοινός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και τούτο το βλέπουμε ξεκάθαρα στο έργο του Φωτάκου: «Ο Βίος του Παπαφλέσσα». Όταν έφτασε ο Φλέσσας στο Άργος, ο αδελφός του Νικήτας τού άλλαξε τα φορέματα, τού φόρεσε τούρκικα καλιοντσίτικα και τον όπλισε ως Τούρκο, καθώς και τους άλλους που είχε μαζί του ο Παπαφλέσσας. Προφανώς, έγινε αυτό, για λόγους ασφαλείας, που θα λέγαμε σήμερα…
Φιλοξενήθηκε, όμως, ο Φλέσσας, μαζί με τους δικούς του, στην οικία του Οικονομόπουλου. Επειδή η οικοδέσποινα τους εξέλαβε ως Τούρκους, αν και ήταν Τετάρτη, τους έβγαλε να φάνε αυγά…
Παίζοντας εκείνοι τους Τούρκους, προσποιήθηκαν ότι τα έφαγαν, αλλά κρυφίως τα πέταξαν. Και μάλιστα έπειτα – μάλλον μετά την αναχώρηση τους – τα αυγά ευρέθησαν (!) καθώς το διηγείται ο Φωτάκος.
Ο Έλληνας της Τουρκοκρατίας είναι ο πιο βαθιά Ορθόδοξος Έλληνας που βρίσκεται μέσα στους αιώνες. Ίσως περισσότερο κι από τον Έλληνα του Βυζαντίου, πάει μπροστά σε Ορθοδοξία ο σκλαβωμένος Έλληνας επί Τουρκιάς… Ο Ρωμηός επί Τουρκιάς γνωρίζει Τετάρτη και Παρασκευή, ξέρει να κάνει μετάνοιες, λειτουργείται κάθε Κυριακή, προσεύχεται, ευλογεί και ευλογείται, μιλάει στα παιδιά του για Θεό, κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον – αρχοντικόν σταυρόν, όχι τσιγκούνικον κι έτσι μπουζούκικον…
Στο κούτελο, κάτω στη βαλβίδα της κοιλιάς, δεξιά κι αριστερά στους ώμους, έτσι κάνει ο Παπαφλέσσας τον σταυρό του, ο Γέρος του Μωρηά, ο Διάκος και οι άλλοι… Όσοι μας ελευθέρωσαν, εγνώριζαν Τετάρτη και Παρασκευή. Αυτονοήτως ενήστευαν ως κάτι δεδομένο και παραδομένο άπαξ εκ προγόνων Ορθοδόξων.
Πλείστα όσα παραδείγματα δεικνύουν του λόγου το αληθές: ότι αυτοί που μάς λευτέρωσαν σαν καλογέρια αγαπούσαν τον Θεό, ήταν άνθρωποι του «Πάτερ Ημών» και της ωραίας εν Θεώ ζωής… Εμείς;
Για να δούμε τί σου λέει ένας σήμερα (Δημήτριος Παναγόπουλος)
– Τρελάθηκες; Για παιδιά είναι σήμερα; Και λέει τρελό αυτόν που κάνει παιδιά.
Σου λέει ο άλλος:
– Τρελάθηκες; Για νηστεία είναι σήμερα; Ξέρεις οι κοιλαράδες οι παπάδες τί τρώνε;
Και λέει τρελό αυτόν που κάνει νηστεία.
Σου λέει ο παράλλος:
– Τρελάθηκες; Με το σταυρό στο χέρι πως θα προοδεύσεις; Και λέει τρελό αυτόν που είναι τίμιος. Σε τέτοια εποχή ζούμε, όπως είπε προφητικά ο Μέγας Αντώνιος, ότι οι πραγματικά τρελοί, θα λένε τρελούς τους εναρέτους…
Κοιλαράδες, λέει, οι παπάδες (αναρωτιέμαι γιατί είναι κοιλαράδες και όσοι το λένε), αλλά γιατί κανείς δεν αναφέρεται, όχι σε Παλαιών Πατρών Γερμανόν ή Παπαφλέσσα (που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να τους διαγράψουν) αλλά στον Επίσκοπον Σαλώνων Ησαϊα, που σκοτώθηκε πολεμώντας με το γιαταγάνι στα χέρια;
Παντού οι λίγοι κάνουν την διαφορά, όπως στους λαϊκούς έτσι και στους ιερείς. Το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι αλλά εσύ που θέλεις να ευρίσκεσαι; Θες να ζεις με προσκυνημένα τουρκοσπόρια ή να ζεις ελεύθερος με ευλογία Χριστού; Θες να έχεις κατσικωμένον επί του σβέρκου σου, κάποιους προσκυνημένους στα τέσσερα στον σουλτάνον ή να ομιλείς όρθιος ενώπιον του Δημιουργού του κόσμου Χριστού (όπως δήλωσε ο γέρος του Μωρηά);
Επειδή πολλοί ακατήχητοι νομίζουν ότι η νηστεία αφορά μόνον την τροφή, δίνω την απάντησιν θεοπνεύστου γέροντος όταν ρωτήθηκε τί να μην τρώμε κατά την νηστεία :
– Κυρίως να μην τρώτε ο ένας τον άλλον, είπε! Το βλέπομε αυτό σήμερα; Αντιθέτως υποκριτικώς ομιλούμε περί ομοψυχίας και ομονοίας, που μόνον υπό τον Χριστόν δύνανται να υπάρξουν, όπως το ανέλυσε ο Κολοκοτρώνης στην μνημειώδη ομιλία του στην Πνύκα (https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/8c3e9046-78fb-48f4-bd82-bbba28ca1ef5/kolokotronis.pdf ). Από τα κορυφαία κείμενα της Ελληνικής Ιστορίας, το διαβάζεις και αιθσθάνεσαι ότι το Άγιον Πνεύμα έβαλε τον Λόγον στο στόμα του.
- ◾ Τα πνευματικά θεμέλια των αγωνιστών του 1821
«Υπέγραψε την ελευθερίαν μας ο Θεός. Δεν ημπορεί να πάρει πίσω την υπογραφήν Του». «Ιησούς Χριστός νικά». «Νίκη του Σταυρού». «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού». Με τέτοια συνθήματα οι προγονοί μας ήρωες του ’21 θεμελίωσαν και στήριξαν τον τιτάνιο αγώνα κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας και πολέμησαν για την ελευθερία του Γένους. Δεν υπάρχει διακήρυξη των μεγάλων αρχηγών του αγώνα που να μην είναι γραμμένη με το ζωντανό πνεύμα της πίστεως στα ύψιστα ιδανικά. Ιδιαίτερα τα χρόνια της σκλαβιάς ζυμώθηκαν με το λόγο της Γραφής, με το Οχτωήχι και το Ψαλτήρι, με το Κρυφό Σχολειό, ζυμώθηκαν και γαλουχήθηκαν με την Πίστη στο Θεό. Γι’ αυτό η εθνεγερσία δεν ήταν ένα φαινόμενο που παρουσιάσθηκε αιφνιδίως. Δεν ήταν ένα σύμπτωμα ταξικών διαφορών και οικονομικών συμφερόντων. Πίσω από την Μεγάλη Επανάσταση του 1821 βρισκόταν ένας ολόκληρος λαός, ένα έθνος, το έθνος των Ελλήνων, που είχε προετοιμασθεί ψυχικά από τους Διδασκάλους του Γένους, από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, από τους Νεομάρτυρες, από την Εκκλησία, που κράταγε αναμμένο το καντήλι της πίστεως, της ιστορίας, της ελευθερίας, της εθνικής συνειδήσεως. Το μέγιστο σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος» χρειαζόταν γερά θεμέλια, πολλή ψυχική και πνευματική προετοιμασία. Τα μεγάλα και θαυμαστά, τα ένδοξα και τα εξαίσια, για να πραγματοποιηθούν, χρειάζονταν πνευματικά θεμέλια. Και αυτά στους ήρωες υπήρχαν. Γι’ αυτό και μεγαλούργησαν.
Η φράση του Κολοκοτρώνη «όταν επήραμεν τα άρματα, είπαμε πρώτα για την Πίστιν και έπειτα για την Πατρίδα» παραμένει ως ρήση φρονιμάδας και νίκης. Άραγε την έχουμε χαράξει εκεί που λαμβάνουμε τις σημερινές όποιες αποφάσεις για το μέλλον τούτου του τόπου ή ξηλώνομε από εκεί τα ηρωικά άρματα, που μας ελευθέρωσαν;
Ρώτησαν τό θρυλικόν γέρον τοῦ Μωριᾶ, τον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην :
– Ἐσύ, στρατηγέ, εἶσαι ἀγγλόφιλος;
– Ὄχι, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος.
– Εἶσαι τότε γαλλόφιλος;
– Οὔτε.
– Ἐ, θά ΄σαι φαίνεται ρωσόφιλος.
– Ὄχι, βέβαια.
– Μά τί εἶσαι τέλος πάντων; Κι ο ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ ἀπάντησε :
– Ἐγώ εἶμαι ΘΕΟφιλος. ΓΙΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟ ΘΕΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Σήμερα δεν υπάρχουν αγγλόφιλοι, αμερικανόφιλοι, ρωσόφιλοι κ.α. Νομίζουν ότι είναι αλλά στην πραγματικότητα αυτοί είναι διαβολόφιλοι, με πρώτους τους διαφεντεύοντες την χώρα και τους υποτακτικούς ψηφοφόρους τους. Υπάρχουν πλέον ελάχιστοι ΘΕΟφιλοι…
Όπως είπε ο Χριστός «ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ.ιβ’30).
Δεν υπάρχει μέση οδός, ή με τον Χριστόν ή εναντίον του. Πως ελέγχεις αν είσαι μαζί Του; Όχι με το τι λες αλλά με το πόσο προσπαθείς να ακολουθήσεις τις εντολές Του. Τότε νήστευαν, όπως ζήτησε, τώρα που δεν νηστεύουν ποιού τις εντολές ακολουθούν; άρα διαβολόφιλοι.
◾ Ας προσπαθήσουμε έστω για λίγα λεπτά να καταλάβουμε και να νοιώσουμε το μεγαλείο της ψυχής των αγωνιστών του 1821. Ας βρεθούμε με τα παλικάρια μέσα στην Αγία Λαύρα μπροστα στον Παλαιών Πατρών Γερμανό και το Λάβαρο της Επαναστάσεως την στιγμή που ψέλνουν το “Τη Υπερμάχω Στρατηγώ”…
Ας βρεθούμε στο διάσπαρτο από πτώματα Ελλήνων και Τουρκοαιγυπτίων, πεδίο της Μάχης στο Μανιάκι, την στιγμή που σηκώνουν τον νεκρό Παπαφλέσσα κι ο Ιμπραήμ σκύβει και τον φιλά στο μέτωπο από θαυμασμό…
Γιατί ο Παπαφλέσσας είπε : «Ἐγὼ δὲν ἦρθα ἐδῶ γιὰ νὰ μετρήσω ἀπὸ τὰ ψηλώματα πόσος εἶναι ὁ στρατὸς τοῦ Μπαϊράμη. Ἦρθα νὰ πολεμήσω. Καθίστε ἐδῶ, νὰ πεθάνουμε σὰν ἀρχαῖοι Ἕλληνες.
Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται από τα χαρτιά. Το γένος δεν χρειάζεται τα χαρτιά κανενός για τη λευτεριά του. Έχετε πίστη; Έχετε καρδιά; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε. Ραγιάδες εσείς, ραγιάδες και τα παιδιά σας, ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας (όπως συμβαίνει σήμερα!!!)
Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού!».
Και ανεχόμεθα σήμερα τον αλλοπαρμένον γκαουλάϊτερ του Ελλαδιστάν να μας λέει : “με πρήξατε με τον Χριστούλη σας”. Άρα είναι του αλλουνού αυτός, του μαύρου!
Όρκος Ιερολοχιτών : «Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν»
Αλέξανδρος Υψηλάντης : «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν»
Ανδρέας Μιαούλης :
«Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός ενέπνευσεν εις τας καρδίας των εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω…»
Άνθιμος Γαζής : «…Η ημέρα εκείνη, την οποίαν επιθυμούσαν οι πατέρες μας να την ιδούν, έφθασε και ο Νυμφίος έρχεται… Έφθασεν ο καιρός διά να λάμψη πάλιν ο Σταυρός και να λάβη πάλιν η Ελλάς, η δυστυχής Πατρίς μας, την ελευθερίαν της… Ότι και αν εκάμαμεν, είτε εγώ, είτε οι συνάδελφοί μου, είτε ως εταίροι, είτε ως αγωνισταί, ήτο έμπνευσις και έργον της Θείας Προνοίας, και ουδέν ηθέλομεν πράξει άνευ της εμπνεύσεως ταύτης»
Π.Μαυρομιχάλης : «ΙΔΟΥ ο Θεός μεθ’ ημών, ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού. Αλλά είναι σύμμαχός μας, καθώς πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής διά της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και διά της ενεργείας και γενναιότητός σας να αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου…»
Στρατηγός Μακρυγιάννης (που έκανε καθημερινά 2-3.000 μετάνοιες (κρατώντας τα σωθικά του μην χυθούν έξω λόγω των σπαθιών που είχε δεχθεί στην κοιλιακή χώρα) : «Εις την δόξα του Θεού, της Αγίας Τριάδος, της Θεοτόκου, του Αη Γιάννη του Βαφτιστή… και πάντων των Αγίων και του Αγίου Βασιλείου, να πρεσβεύει εις την παντοδυναμίαν Του και εις την βασιλείαν Του. Να μας λευτερώσει τώρα εις το νέον έτος, να μας λευτερώσει από την κακία μας, από την ιδιοτέλεια μας και από τα πάθη μας, και από την επιβουλίαν των ξένων…»
«Ήρθαν και με ρέθιξαν και μέταξαν να μπώ σε ξένες φατρίες και εις κόμματα. Τους είπα: Όποιον κόμμα είναι της Πατρίδας μου και της θρησκείας μου, με εκείνο είμαι, και με το Σύνταγμα, δηλαδή το Ευαγγέλιο του Θεού».
«…και βρίζουν, οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, όπου τους ζυγίζουν άνανδρους κι απόλεμους.
Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζύ εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά κι αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας ωσάν λιοντάρια. Ντροπή Έλληνες».
Γεώργιος Καραϊσκάκης : καθώς ήταν χειμώνα στα βουνά με τους άντρες, έστειλε ένα γράμμα σε κοντινό μοναστήρι να τους προμηθεύσουν με λάδι, όσπρια, ελιές, ψωμιά. Όχι κρέας και γάλατα, αν και ήτανε κρυωμένοι, πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι. Γιατί; Γιατί νήστευαν Μεγάλη Τεσσαρακοστή (ήταν Μάρτιος μήνας). Τέτοιοι αγωνίστηκαν για την Ελλάδα! Άλλωστε δεν είναι τυχαίον ότι σκοτώθηκε (κοιμήθηκε) ανήμερα της εορτής του Αγίου, που έφερε το όνομά του.
Οδυσσεύς Ανδρουτσος :
«Ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ ἁρπάσωμεν τὰ ὅπλα μίαν ἡμέραν καὶ νὰ ριφθῶμεν κατὰ τῶν τυράννων μας».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης :
«Μια φορά εβαπτίστημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της πατρίδος μας».
Κωνσταντίνος Κανάρης : «Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε…Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα…Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως…Εις το όνομα του Κυρίου φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους…».
Καθώς ο Κανάρης, μέτα την πυρπόλυση της τουρκικής ναυαρχίδος, επέστρεφε νικητής, η Δημογεροντία του απένειμε δάφνινο οτεφάνι. Ο δοξασμένος πυρπολητής το δέχτηκε με συγκίνηση και κατευθύνθηκε αμέσως στην Εκκλησία. Εκεί προσκύνησε κάνοντας ευλαβικά το σημείο του Σταυρού και απέθεσε το ατεφάνι του στα πόδια της Θεοτόκου.
– Δικό σου είναι, Παναγία μου, ψιθύρισε ταπεινά, και βγήκε από τον Ναό.
Με τέτοια πίστη μεγαλούργισαν τότε, η Πατρίδα μας και οι υπερασπιστές της ελευθερίας της!
Να μην αγνοούμε τις γυναίκες αγωνίστριες : Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα :
«Ἔχασα τὸν σύζυγό μου. Εὐλογητὸς ὁ Θεός! Ὁ μεγαλύτερος γιός μου σκοτώθηκε μὲ τὸ ὅπλο στὸ χέρι. Εὐλογητὸς ὁ Θεός! Ὁ δεύτερος γιός μου, 14ετὴς τὴν ἡλικία, μάχεται μαζὶ μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ πιθανῶς νὰ βρεῖ ἔνδοξο θάνατο. Εὐλογητὸς ὁ Θεός! Ὑπὸ τὴν σκιὰ τοῦ Σταυροῦ θὰ χυθεῖ ἐπίσης τὸ αἷμα μου. Εὐλογητὸς ὁ Θεός! Ἀλλὰ θὰ νικήσουμε ἢ θὰ παύσουμε νὰ ζοῦμε. Θὰ ἔχουμε ὅμως τὴν παρηγοριὰ ὅτι δὲν ἀφήσαμε πίσω μας δούλους Ἕλληνες».
Αχ, ταλαίπωρη Λασκαρίνα, πού νά έβλεπες τα σημερινά ελληνόφωνα τουρκοσπόρια, που σε τίμησαν με τον τίτλον της υποναυάρχου, ενώ η Ρωσία (αν και δεν πολέμησες γι αυτούς) με τον τίτλον της ναυάρχου…
(Ερώτησις μου : πόσοι σήμερον λένε Εὐλογητὸς ὁ Θεός! όταν χάσουν δικόν τους, ακόμα και 100χρονον;)
Δέσπω Τζαβέλαινα : Ξαφνικά έρχεται η είδηση ότι σκοτώθηκαν οι γιοι της. Οι Σουλιώτισσες αρχίζουν το κλάμα, το ξεφωνητό και τα μαλλιοτραβήγματα. Ξαφνικά η Δέσπω τινάχτηκε ορθή, έριξε πίσω τα μαλλιά της, σφούγγισε τα δάκρυά της και είπε: «Παύτε ωρέ τα κλάματα. Πάσχα έρχεται, σηκωθείτε τώρα να βάψουμε τ’ αυγά, τι είναι αμαρτία κι ο Θεός μπορεί να μας οργιστεί». Από σεβασμό σηκωθήκανε οι άλλες κι αρχίσανε τη δουλειά. Ξαφνικά έρχεται κάποιος και λέει πως είναι ψέματα, δεν σκοτώθηκα μόνο ο ένας τραυματίστηκε λίγο. Τότε η Δέσπω είπε: Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μου τους φύλαξες, μα εγώ ξεγραμμένους τους έχω…
Πού να έβλεπε αυτά ο Ξέρξης, που είπε τότε, στην Ναυμαχία της Σαλαμίνος, βλέποντας την Αρτεμισία :
«Αι γυναίκες γεγόνασιν άνδρες και οι άνδρες γυναίκες»
◾ Καλοί οι λόγοι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος αλλά ας δούμε και την “ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ” αυτών των “αγροίκων και αξέστων”, που τα άρματά τους πέταξε από το προεδρικό μέγαρο μία πορδή παριστάνουσα την ΠτΔ (φοβήθηκες μωρή φακλάνα το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»; σαν οικειοθελώς αφορισμένη θα σε αναλάβει ο Χριστός, κοινώς την “έβαψες”) :
Όταν οι στρατιώτες του Καραϊσκάκη έπιασαν ένα συνάδελφό τους που είχε λιποτακτήσει κατά την ώρα της μάχης κι ετοιμάζονταν να τον σκοτώσουν, ο μεγάλος στρατηγός του ‘21 τους σταμάτησε και τους είπε:
– Σταθείτε μια στιγμή. Σας αφήνω να τον κάνετε ό,τι θέλετε. Αλλά σας λέω τούτο μονάχα: Αν τον σκοτώσετε, θα πράξετε δίκαια. Αν τον συγχωρήσετε, θα πράξετε άγια. Και οι στρατιώτες «έπραξαν άγια» και τον απελευθέρωσαν.
Το άγνωστο τάμα του Καραϊσκάκη στην Παναγία την Προυσιώτισσα
Κατά την Επανάσταση του 1821, η Μονή της Παναγίας της Προυσσιώτισσας αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές (Λάμπρο Κατσαντώνη, Γεώργιο Καραϊσκάκη, Μάρκο Μπότσαρη κι άλλους). Μάλιστα ο στρατηγός Καραϊσκάκης αφιέρωσε στην Παναγία την Προυσιώτισσα το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας της, με τα 3 παράσημά του, τα ασημένια αστέρια, εις ένδειξη ευγνωμοσύνης. Συγκεκριμένα, ο ονομαστός στρατηγός που ταλαιπωρούνταν από θέρμη (ελονοσία), έταξε στην Παναγιά να του χαρίσει τη γιατρειά, ώστε να συνεχίσει τους ένδοξους αγώνες του για την απελευθέρωση του γένους και θα την έντυνε με αργυρόχρυσο πουκάμισο. Πράγματι, γιατρεύτηκε με θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας, κατά την παραμονή του στη Μονή. Το Σκευοφυλάκιο της Μονής διαθέτει σήμερα το σπαθί και τα όπλα του Καραϊσκάκη. Επίσης κοντά στο Μοναστήρι, στην Παναγία την Προυσιώτισσα, σώζονται κι οι Πύργοι με το όνομα του περίφημου στρατηγού.
Η αργυρόχρυση επένδυση λοιπόν – το πουκάμισο της Παναγίας – οφείλεται σε εκπλήρωση τάματος του γενναιότατου στρατηγού Καραϊσκάκη, ο οποίος όταν συχνά αρρώσταινε από την ασθένεια της θέρμης, πολλάκις φιλοξενούνταν στην Μονή Προυσού και νοσηλευόταν εκεί. Πράγματι μετά την θεραπεία, ευγνωμονώντας Την, εκπλήρωσε το τάμα του, στολίζοντάς Την με την θαυμάσια τεχνουργημένη επένδυση, έργο του χρυσοχόου καλλιτέχνη Γεωργίου Καρανίκα το 1824, όπως μας αποκαλύπτει η ανάγλυφη επιγραφή πάνω από τον δεξιό ώμο της Παναγίας :
«Η Παντάνασσα. Δι εξόδων του γενναιοτάτου στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη, χειρί Γεωργίου Καρανίκα, 1824»
Ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης από τους πιο αγαπητούς αγωνιστές της Εθνεγερσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η καίρια αρετή του, από την οποία πήγαζαν οι άλλες, ήταν η Πίστη του. Το πρώτο που έκανε ο γόνος της πολυμελούς οικογένειας των γενναίων Μποτσαραίων ήταν με την έναρξη της Επανάστασης, νεότατος, να συγκροτήσει ομάδα, να καθιερώσει σημαία – λάβαρο με τον Άγιο Γεώργιο στο μέσον και με γύρω από την εικόνα γραμμένα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΠΑΤΡΙΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ και να ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα κατά των Τούρκων, με πολλές επιτυχίες.
Γράφτηκε πως όταν πήγαινε στη μάχη του Καρπενησίου, όπου και φονεύθηκε, πέρασε από το μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Μπήκε στο Καθολικό της Μονής, προσκύνησε την θαυματουργή εικόνα της και βγαίνοντας τράβηξε το πουγγί του, το έδωσε σε έναν καλόγερο και του είπε: «Πάρ΄ το να μοιράσεις τα γρόσια που έχει μέσα για την ψυχή του Μάρκου Μπότσαρη». Ο καλόγερος, που ποτέ δεν είχε δει τον ήρωα και δεν τον γνώρισε, τον ρώτησε παραξενεμένος: «Τι; Πέθανε ο Μάρκος;» και ο Μπότσαρης προχώρησε προς το άλογό του λέγοντάς του: « Όχι, αλλά πηγαίνει για να πεθάνει».
Όταν η μάνα του Κολοκοτρώνη έφτιαχνε μνημόσυνο στον γιό της, ο Κολοκοτρώνης είχε καλέσει και τον φονιά, που είχε σκοτώσει τον αδερφό του. Η μάνα τότε του λέει:
– Ε, όχι παιδί μου και ο φονιάς στο τραπέζι αυτό! Αλλά ο Κολοκοτρώνης της είπε:
– Μάνα, αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο!…
Πριν την μάχη ο αρχιστράτηγος Κολοκοτρώνης διάβαζε με τα παλληκάρια τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Στο πεδίο μάχη δεν έχασε. Μόνο από τους σατανισμένους προδότες φυλακίσθηκε και κατεδικάσθη δις εις θάνατον.
- Το ηρωικότερο επεισόδιο του Αγώνα, από την Έξοδο του Μεσολογγίου
«Ήταν πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 10 Απριλίου 1826, όταν συγκροτήθηκε το νεκροδόξαστο εκείνο συμβούλιο αποφάσεως. Ήταν ένα συμβούλιο θανάτου. Οι καπεταναίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν, με ανιχνευτές την ύπαρξη μυστικού δρόμου-διόδων για ακίνδυνο πέρασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην ελευθερία. Κανένας όμως δεν έφερε ελπιδοφόρα πληροφορία. Οι λόγχες και οι στενωποί φυλάγονταν άγρυπνα από τους πολιορκητές σε βάθος χώρου και τόπου. Γενική ήταν η κατήφεια και η σιωπηλή θλίψη. Την σιωπή της στιγμής έσπασε η βροντώδης και σταθερή έκρηξη του τρανοδύναμου αρχηγού της Φρουράς, του Θανάση Ραζη-Κότσικα.
– Υπάρχει δρόμος ωρέ!
– Ποιος είναι, στρατηγέ, και δεν τον λες τόση ώρα; Διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι παριστάμενοι.
– Είναι ο δρόμος του Θεού, φωνάζει».
Ο Ναύαρχος Κωνσταντίνος Κανάρης, πιστός τηρητής των νηστειών της Εκκλησίας, μίαν Τεσσαρακοστήν ησθένησεν. Ο δε ιατρός διέταξε να καταλύση χάριν της υγείας του, ζωμόν ή γάλα.
– Αδύνατον! Ηρνήθη ο Ναύαρχος.
– Μα είναι ανάγκη! Ολίγον ζωμόν, επέμενεν ο ιατρός Ορφανίδης.
– Άλλο τίποτε φαγητόν ξεύρετε; Ηρώτησεν επιμένων ο Ναύαρχος.
Τότε ο Ορφανίδης ενθυμήθη το κακάο και συγκατέβη να πίη από αυτό ο Ναύαρχος.
– Τώρα μάλιστα, υπέλαβεν ο Ναύαρχος. Τώρα σας ακούω. Και κατέλυσε την νηστείαν πίνων κακάο.
Ο Κανάρης έγινε υπουργός Ναυτικών σε τρεις κυβερνήσεις επί βασιλείας Όθωνα και έγινε δύο φορές πρωθυπουργός την περίοδο 1864-1865. Για να τον τιμήσουν, οι άνθρωποι του βασιλιά εξέδωσαν Διάταγμα με το οποίο ήθελαν να του χορηγήσουν μηνιαία σύνταξη χιλίων δραχμών. Ο μπουρλοτιέρης όμως, απάντησε αρνητικά με μια επιστολή προς τον εισηγητή της πρότασης και Υπουργό Ναυτικών Αθανάσιο Μιαούλη. Πίστευε ότι μια τέτοια κίνηση θα έδινε την εντύπωση του ατομικού συμφέροντος.
◾ ΚΑΙ “ΠΡΟΦΗΤΕΣ” ΟΙ ΘΕΟ-ΦΙΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ’21; Δεν αναφέρομαι μόνον στα αδιάψευστα οράματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, αλλά και σε άλλους :
Οδυσσεύς Ανδρούτσος : «Τα αγγλικά χρήματα ενίκησαν και θα νικήσωσι».
(συγγνώμη στρατηγέ, ξέχασες και το αγγλικό δίκαιο)
Στρατηγός Μακρυγιάννης : «Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης» (αφιερωμένον στους ευρωπαιολάγνους).
Περί νηστείας και πάλιν : Κάποτε ο Γέρος του Μοριά βρέθηκε σε επιστρόφια νύφης (Έθιμο που ήθελε η νύφη μετά την πρώτη εβδομάδα του γάμου, να επισκέπτεται το πατρικό της και γινόταν γλέντι). Έπεσαν όμως ημέρα Παρασκευή. Στο τραπέζι βρίσκονταν πρωτοπαλίκαρα, οπλαρχηγοί, ένας δεσπότης και ο πνευματικός πατέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Τότε ένας πήρε το θάρρος και είπε στο δεσπότη να ευλογήσει το τραπέζι και το κρέας γιατί είχαν χαρά. Έτσι και έγινε. Ο μόνος που δεν έφαγε ήταν ο Κολοκοτρώνης. Είπε χαρακτηριστικά. «Εγώ τον Τίμιον Πρόδρομον δεν τον προδίδω. Έχουμε νηστεία! Γύρισε στο πλάι και λέει στον πνευματικό του. Και συ που θα φας, αύριο θα αρρωστήσεις!» Και όντως την επόμενη έκανε πυρετό ο ιερέας. Ο Γέρος του Μοριά έφαγε 10 μετρημένες ελιές. Όταν τον ρώτησαν γιατί δεν τρώει παραπάνω, αποκρίθηκε. 10 ελιές κάνουν μια σταγόνα λάδι, αυτό μου αναλογεί. Αυτοί ήταν οι επαναστάτες. Για Του Χριστού την Πίστιν την Αγία και την ελευθερία της Πατρίδος.
Πάλιν Κολοκοτρώνης : «Έγινα μεγάλος Έλληνας και με είπαν κλέφτη. Άλλοι έγιναν κλέφτες και τους είπαν μεγάλους Έλληνες».
– Κολοκοτρώνη, η πατρίδα θα σε ανταμείψη, του είπαν κάποτε.
– Το ξέρω, απάντησε’ εμένα θα πρωτοεξορίση.
«Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγομεν πέτρες» (αυτό θα εκπληρωθεί στις μέρες μας-νηστίσιμες οι πέτρες, όταν πέσει πείνα και των γονέων).
«Κάναμε 500 χρόνια να διώξομε τον τούρκο, άντε να δούμε πόσα χρόνια θα κάνομε να διώξομε τον ραγιά» (αυτή είναι προφητειάρα”).
Θ.Κολοκοτρώνης-καποτε σε μια συναξιν : «Θα’ρθούμε μια νύχτα, που κι αυτά τ’αστέρια θα’χουν σβήσει, και δεν θα ξέρετε αν είστε ζωντανοί ή πεθαμένοι. Μα εμείς θα’ρθούμε φέρνοντας μαζί μας χιλιάδες άστρα, ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ κι έναν ήλιο ματώμενο : ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ… Έσσεται ήμαρ!!!» (αυτό για τους γκαουλάιτερ του Ελλαδιστάν)
Άλλωστε ο Κολοκοτρώνης είχεν ειδοποίησιν ¨ανωθεν πριν το τέλος του, όπως συμβαίνει με αγίους.
◾ ΚΑΙ “ΘΕΟΛΟΓΟΙ” ΟΙ ΕΝΔΟΞΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ;
Ο ιερεύς Θεόφιλος Καΐρης, «διαφωτιστής» της «παρέας» Κοραή, έλεγε βλασφημίες κατ’ Αυτής της Κυρίας Θεοτόκου. Αρνείτο το Αειπάρθενο της Παναγίας. Πάνε ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης και τον εσπάνε στο ξύλο και του λένε:
«Αυτό, για την Αειπαρθενία της Παναγίας», του είπανε.
«Εσύ», λέει, «πράγμα τζιβαέρικο που είναι η Πίστη μας, θα πεις εσύ για την Παναγία; Να και τούτη, να και τ’ άλλη…». Τον εκάμαν τον παπά μαύρο.
Μάλιστα τον Θεόφιλον Καΐρην. Φτύσιμο θέλεις αφού είπες για την Παναγία μας. Και είχε κακό θάνατον…
◾ ΚΑΙ “ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΙ” ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ;
Ο Χριστός υπεσχέθη στους Αποστόλους (και προφανώς στους διαδόχους αυτών) ότι θα κάνουν θαύματα μεγαλύτερα Αυτού (ασφαλώς πάντοτε με την Δύναμιν του Τριαδικού Θεού – “δόξα Τω Θαυμαστώσαντί σε” λέμε στα απολυτίκια).
Αν ο Κύριος ανέστησε τον 4ήμερον Λάζαρον, οι αγωνιστές του ’21 ανέστησαν το 4 αιώνων κεκοιμημένον Γένος! Είναι ή δεν είναι το μεγαλύτερο θαύμα;
◾ Αδυνατώ να μην επισυνάψω αυτό το υπέροχο κείμενο, ευχόμενος ό,τι καλύτερο στον συντάκτη του :
Έλληνας ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι. Έλληνας πεθαίνεις!
(https://aristidisdikaios.blogspot.com/2017/01/blog-post.html )
«Έλληνας». Είναι τίτλος. Είναι παράσημο. Είναι προνόμιο.
Όποιος τον λαμβάνει, τίθεται δίπλα στον Λεωνίδα και στον Παπαφλέσσα.
Έλληνας δεν μπορεί να λογίζεται ο τρυφερόκωλος αριστοκράτης που παίρνει άδεια από το κέντρο νεοσυλλέκτων πριν την ορκωμοσία.
Έλληνας δεν μπορεί να θεωρείται ο φασιστάκος που σχηματίζει τον αητό της Αλβανίας ντυμένος στα χρώματα του ελληνικού στρατού.
Ας αφήσουν οι διακοσμητικοί καρεκλοκένταυροι τις πομφόλυγες περί «μετεχόντων της ελληνικής παιδείας».
Ας αφήσουν οι εθνομηδενιστές τα φληναφήματα περί «ενσωμάτωσης».
«Έλληνας» σημαίνει θάνατος. Έλληνας είναι όποιος πεθαίνει για την Ελλάδα.
Κι επειδή λίγοι πια έχουν τέτοια τύχη, ας λέγεται Έλληνας κι όποιος ΘΑ πέθαινε για την Ελλάδα. Όποιος ακούει τον εθνικό ύμνο και συγκινείται. Όποιος ατενίζει τη γαλανόλευκη και αγαλλιάζει.
Ο μπαγάσας με το τρελόχαρτο δεν είναι Έλληνας όπου και αν γεννήθηκε, από όποιους και αν γεννήθηκε. Ο απατεώνας που απέκτησε γραφειοκρατική ιθαγένεια γιατί κάπου έπρεπε να τρυπώσει δεν είναι Έλληνας.
«Έλληνας» σημαίνει θάνατος.
Ας κρατήσουν τις φανφάρες οι απόγονοι των Ναζί, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν γεννήθηκαν.
Ας κρατήσουν τις απειλές οι φασίστες, ελληνόφωνοι και βαρβαρόφωνοι.
Ο Έλληνας δεν ζει ΣΤΗΝ Ελλάδα. Ζει ΓΙΑ την Ελλάδα και, πάνω απ΄όλα, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
◾ ΣΗΜΕΡΑ :
Αν οι Άγιοι είναι οδοδείκτες της κατά Χριστόν ζωής, οι αγωνιστές του ´21 είναι οδοδείκτες και της κατά Χριστόν ζωής και της δόξης της Ελλάδος. Κυρίως είναι οδοδείκτες για την σημερινήν αθλίαν κατάστασιν, για την οποίαν την κυρίαν ευθύνην φέρομεν εμείς, λόγω της αποστασίας μας από τον Κύριον. Ο Όσιος Αναστάσιος Σιναίτης ερμηνεύει γιατί ο Κύριος παραχωρεί εξουσίες ανάλογες της πνευματικής μας καταστάσεως, προς παίδευσιν ημών (https://www.oodegr.com/oode/pateres1/anastasios_sinaitis/anaksioi_arxontes1.htm ). Αλλά και ο αγιασμένος γ.Φιλόθεος Ζερβάκος μας μεταφέρε λόγια του Κυρίου : «Σε σκολιούς (δηλαδή στραβούς, όχι ευθείς) ανθρώπους, σκολιάς (δηλαδή στραβές, όχι ευθείες) οδούς αποστέλλει ο Θεός». Το να λέμε ότι μας φταίνε οι κυβερνώντες, είναι απόσεισις των ευθυνών μας. Οι ηρωικοί αγωνιστές του ’21 δεν θα δέχονταν σήμερα επ’ουδενί μια μιαρή στραβοχυμένη βρωμερή πορδή να απομακρύνει τα τιμημένα άρματά τους από το Προεδρικό μέγαρο, ενώ κανονικά αυτή θα έπρεπε καθημερινά να κάνει 1000 στρωτές μετάνοιες σε αυτά. Ούτε θα δέχονταν ένας τρισάθλιος αρχιψεύτης πρωθυπούργος να μας υβρίζει για τον “Χριστούλη” μας, ομολογώντας ότι δεν είναι δικός του. Άρα ποιού είναι; μεσαίος χώρος δεν υπάρχει, ή με Χριστόν ή με διάβολον. Θα τους έσφαζαν στο γόνατο! Ούτε θα δέχονταν τον όποιον πλανημένον κολυμπαρά επίσκοπον ή και πατριάρχη να διαστρέφει “φουστίως” τα Θεόπνευστα δόγματα της Εκκλησίας. Θα τον έπιαναν από το μούσι και θα τον ξυλοφόρτωνα, όπως οι Κολοκοτρώνης και Μακρυγιάννης τον Θεόφιλον Καϊρην. Δεν “έπαιζαν” με τον Χριστόν και την Θεοτόκον γιατί, όπως είπε ο Κολοκοτρώνης «Ο Χριστός μου κραδαίνει το σπαθί και η Παναγιά μου δίνει τα βόλια μου» και το εννούσαν. Γιατί, όπως πάλιν είπε ο Γέρος Του Μωρηά, «Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας… Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;». Ορίστε λοιπόν πού οφείλονται τα ανείπωτα σημερινά χάλια μας αφού διώχνομε τον Χριστόν, μη τηρώντας τας εντολάς Του. «…Εμείς θα αναστήσουμε μιά Πατρίδα που κεφάλι θα έχει τον Χριστό και όχι ανθρώπους…», είπε πάλιν ο Γέρος. ΠΟΣΟ ΤΟ ΤΗΡΟΥΜΕ; ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ! Μην ψάχνομε δικαιολογία στην ψήφον μας, που κι αυτή χαλκευμένη δίνει τα αποτελέσματα, αλλά στην μη τήρησιν των εντολών του Χριστού.
Επειδή πολλοί ελλείψει αυτογνωσίας θα αναρωτηθούν γιατί φταίνε πρώτα αυτοί, τους ερωτώ :
ΠΟΣΟΝ ΤΙΜΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ; ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΞΑΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΝ;
◾ Ο μακαριστός γ.Ανανίας Κουστένης, μας είπε ότι ο όσιος Πορφύριος είχε δει τους Αγωνιστάς του 1821 με τον Κολοκοτρώνη πρώτο, όλους στον Παράδεισο! Κι όταν τον ρώτησαν αν τί να κάνουμε κι εμείς, για να πάμε κοντά τους είπε ο Άγιος να κάνετε ό,τι κάνανε κι αυτοί.. ν΄αγωνισθείτε υπέρ πίστεως και πατρίδος, να ‘στε φιλόθεοι, φιλοπάτριδες και φιλάνθρωποι, με την έννοια της αγάπης στον Θεό…
ΑΣ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΟΜΕΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΤΕ Η ΑΪΔΙΑ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ, Η ΑΝΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟΣ, Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΟΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΩΣ. Ας είναι καλά και ο Θείος Παύλος, που κυρίως χάρις σε αυτόν (και σε άλλους ασφαλώς) η Ελλάς έγινε χριστιανική και ως Ρωμανία διακόνησε το Σχέδιον του Θεού επί γης. Το ΦΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Σήμερα με την αποστασία μας από τον Χριστόν η Ελληνική δάδα είναι σβηστή. Ας επιστρέψομε μετανοημένοι στον Χριστόν, να μας ανάψει πάλι την δάδα από το Αιώνιο Φως της Αληθείας Του, βροντοφωνάζοντες :
«Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
Πάρε μαύρο γιαταγάνι
Κι έλα στη ζωή μας πίσω
Το στραβό να κάμεις ίσο» (Ν.Γκάτσος)
Ο όσιος Παϊσιος γράφει : «Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας• και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του. Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός». Αμήν!
Όπως ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος (τυχαίο το όνομά του; Θεού δώρον) είπε : «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω». Εμείς πόσο τιμήσαμε την υπογραφή Του, όταν ούτε το Τάμα του Έθνους εκπληρώσαμε; Κοροϊδεύομε τους εβραίους, που για την σκληροκαρδία τους περιφέρονταν 40 χρόνια στην έρημο, αγνοώντας ότι περιφερόμαστε στην άνυδρον έρημον της βασιλο-δημοκρατίας (ορθόν σατανοκρατίας) επί 200 χρόνια, απαξιούντες τους δικούς μας Μωυσήδες. Πενταπλάσια χρόνια από τους εβραίους!
Η διαφορά των ηρώων με μας τους σημερινούς;
ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ’21 ΑΠΕΔΙΔΑΝ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩ ΘΕΩ, ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩ ΔΙΑΒΟΛΩ.
Ἀφιερωμένο στοὺς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐκγουρουνισμένους γραικύλους, ποὺ ψηφίζουν αὐτοὺς ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἴμαστε ὅλοι παιδιὰ Ὀθωμανῶν καὶ ὅτι οἱ Ἕλληνες ζοῦσαν ἁρμονικὰ μὲ τοὺς μουσουλμάνους κατακτητές τους, γιὰ νὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος γιὰ τὸ ξεπούλημα τοῦ Αἰγαίου στοὺς Τούρκους, γιὰ νὰ μποροῦν οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ νὰ συνεχίζουν κοπρίζουν μὲ τὴν ἡσυχία τους.
Ἀφιερωμένο ἐπίσης καὶ στοὺς νερόβραστους ἀγαποχριστιανούληδες, ποὺ μᾶς ἔχουνε ζαλίσει τὸν ἔρωτα μὲ τὶς ἀνθρωπιστικὲς ἀγαπολογίες τους, γιὰ νὰ κρύψουν τὴν δειλία καὶ τὸν ναρκισισμό τους.
Ἀφιερωμένο, τέλος, στοὺς Δυτικοπασαλειμμένους «ἑλλάνιους», ποὺ μιλᾶνε γιὰ χριστιανοταλιμπᾶν, χατζηρωμιοὺς καὶ σκοταδιστικὸ βυζάντιο. (https://trelogiannis.blogspot.com/2024/03/blog-post_679.html)
Για κάποιους νερόβραστους εκκλησιαστικούς παραθέτω κείμενο του Τερτσέτη (Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη) :
«εις τα 1822 πολεμιστής, στρατιώτης περίφημος επήγε εις σεβάσμιον πνευματικόν να ξομολογηθεί, να μεταλάβει. Εξωμολογήθη ο πνευματικός του ευχήθη, τον εχαίδευσεν, αλλά του είπε:
– δεν ημπορώ να σε δώσω μεταλαβιά.
– διατί;
– χύνεις αίμα ανθρώπινο…!
Ωργίσθη ο στρατιώτης και έτρεξε παραπονούμενος εις τον επίσκοπον Μεθώνης. Του είπε όσα λέγει ο πνευματικός, ο στρατιώτης ήτο θυμώδης. Τον ήκουσεν ο επίσκοπος. Την Κυριακή του λέγει, ήσου (=να είσαι) εις την λειτουργίαν, ήσου πλησίον μου. Ήλθε η Κυριακή, ψάλλεται η λειτουργία. Ο Δεσπότης εις την μεσινή θύρα, εις την ώρα της μεταλαβιάς, κρατώντας το δισκοπότηρο, φωνάζει τον στρατιώτη.
– Έλα, του λέγει, πάρε, κράτει το δισκοπότηρο, μετάλαβε με τα ίδια σου τα χέρια, τα χέρια σου είναι πλέον αθώα, πλέον ευεργετικά εις την πατρίδα από τα εδικά μας. Ημείς οι ιερείς δεόμεθα τον Ύψιστο με τη φωνή, εσύ, σταίνοντας τα στήθη σου, εις τα βόλια του εχθρού».
ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΝΟΧΛΗΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΙΝ ΚΑΚΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΧΑΘΕΙΤΕ…
Ευλογητός ο Θεός!
υγ-Τα περισσότερα στοιχεία του άρθρου είναι αντιγραφές άλλων, έχω συνδέσμους όπου υπήρχαν διαθέσιμοι.
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ : https://www.brighteon.com/2170036f-df63-4039-9bb7-0cf5dbf95342
triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου