Αρχαιολόγοι που εργάζονται σε παραθαλάσσια περιοχή, πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν εντοπίσει την χαμένη πόλη του “Tu’am”, η οποία κάποτε φημιζόταν για την αλίευση και το εμπόριο εξαιρετικής ποιότητας μαργαριταριών και άλλων πολύτιμων λίθων.
Πιστεύεται επίσης ότι η πόλη ήταν κάποτε η πρωτεύουσα κάποιας σημαντικής τοποθεσίας στην ακτή του Κόλπου. Σήμερα εκεί είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι ανασκαφές γίνονται σήμερα στην περιοχή Ουμ Αλ Κουέιν. Τόσο γνωστό ήταν το Τουάμ στο απόγειό του κατά τον 6ο αιώνα που γράφτηκε σε αρχαία αραβικά κείμενα.
Μετά από μια επιδημία πανώλης και περιφερειακών εντάσεων, η πόλη παρήκμασε και ξεχάστηκε. Τώρα όμως οι ειδικοί που εργάζονται στο νησί Αλ Σίνια, πιστεύουν ότι η περιοχή, όπου βρέθηκαν ένα χωριό με μαργαριτάρια και ένα μοναστήρι τα τελευταία χρόνια, είναι ίσως η θέση αυτής της χαμένης πόλης.
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν κατάλοιπα αρχαίων μεγάλων κτιρίων, με οικιστικές μονάδες, στενά στοιβαγμένες γύρω από στενά δρομάκια, τα οποία υποδηλώνουν έναν υπερσύγχρονο ημι-αστικό οικισμό χιλιάδων ανθρώπων και με κοινωνικό, ταξικό σύστημα.
Αξιοσημείωτη ανακάλυψη.
Οι εργασίες στην περιοχή έχουν αναληφθεί από το Τμήμα Τουρισμού και Αρχαιολογίας του Ουμ Αλ Κουέιν, υπό την καθοδήγηση του προέδρου του, Σεΐχη Μαγίντ μπιν Σαούντ Αλ Μουάλα, και σε συνεργασία με τοπικούς και διεθνείς εταίρους.
«Φέτος, η ανασκαφή συνεχίστηκε στο νότιο άκρο της μαργαριταρένιας πόλης, με περαιτέρω ανασκαφές σε αρκετά δωμάτια μέσα στα σπίτια και της πόλης και της χριστιανικής περιοχής του μοναστηριού, για την καλύτερη κατανόηση της διάταξης των κτιρίων και για την τεκμηρίωση των αρχαιολογικών δομών», δήλωσε η Ράνια Χουσεΐν Καννούμα, διευθύντρια του τμήματος αρχαιολογίας και κληρονομιάς του Υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιολογίας.
Ο οικισμός στο Αλ Σίνια χρονολογείται τουλάχιστον στον τέταρτο αιώνα και έφτασε στο ζενίθ του κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα. Η πόλη προσέλκυσε Νεστοριανούς μοναχούς που ίδρυσαν ένα χριστιανικό μοναστήρι (το δεύτερο που βρέθηκε στα σύγχρονα ΗΑΕ) κάποια στιγμή μεταξύ του τέλους του έκτου αιώνα και των αρχών του έβδομου αιώνα.
Στο παρελθόν, οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι ο οικισμός θα μπορούσε να είναι μια κοινότητα λαϊκών φυλών για τους μοναχούς. Ωστόσο, έπειτα από τέσσερις περιόδους εργασιών στην περιοχή, θεωρείται ότι έχουν πέσει επάνω σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Η αρχαία τοποθεσία στην Ουμ Αλ Κουέιν μπορεί να ήταν κάποτε η πρωτεύουσα της ακτής του Κόλπου που φημίζεται για τα μαργαριτάρια της. (Φωτογραφία: Υπηρεσία Τουρισμού και Αρχαιολογίας Ουμ Αλ Κουέιν)
«Ο μεγαλύτερος οικισμός στην ακτή του Κόλπου»
«Οι αρχαιολογικές εργασίες έχουν ανακαλύψει τον μεγαλύτερο οικισμό που έχει βρεθεί μέχρι στιγμής στην ακτή του Κόλπου των Εμιράτων», δήλωσε ο καθηγητής Τιμ Πάουερ του Πανεπιστημίου ΗΑE. «Eίναι ακριβώς η σωστή περίοδος που περιγράφεται στις πρώιμες Ισλαμικές γεωγραφικές πηγές. Είναι ξεκάθαρα ένα πραγματικά σημαντικό μέρος. Κανείς δεν το έχει βρει ποτέ.»
Οι ανασκαφές του φετινού χειμώνα, οδήγησαν τους αρχαιολόγους να ανακαλύψουν τα ερείπια των πυκνά κτισμένων κτιρίων που ήταν σπίτια πολλών ανθρώπων. Αυτό δείχνει την πρόοδο του οικισμού που τώρα πιστεύεται ότι εκτείνεται σε περίπου 0.1 km2
Πρώτα δημιουργήθηκαν μικρές πέτρινες καλύβες που περιτριγυρίζονταν από πεταμένα κελύφη στρειδιών. Στη συνέχεια, λόγω της επιτυχίας του εμπορίου μαργαριταριών, η πόλη επεκτάθηκε με μεγαλύτερες κατοικίες και πλούσιες αυλές, για πλουσιότερους εμπόρους που χτίστηκαν πιο μακριά. Οι εργατικές κατοικίες, μαρτυρούν ότι, στον οικισμό έμειναν ομάδες εργατών.
«Μοιάζει λες και το πλούσιο είδος να έφυγε από τη γειτονιά με τα μεγάλα κτίρια που χτίστηκε πιθανότατα πιο βόρεια», δήλωσε ο Δρ. Michele Degli Esposti, επικεφαλής της Ιταλικής Αρχαιολογικής Αποστολής στην Ουμ Αλ Κουέιν και ερευνητής στην Πολωνική Ακαδημία Επιστημών. “Αρχίζουμε να βλέπουμε αυτό το είδος κοινωνικής διαστρωμάτωσης.”
Μια ματιά στο παρελθόν.
Οι αρχαιολόγοι ζωγραφίζουν την εικόνα μιας ακμάζουσας αλλά πολυσύχναστης πόλης με κάθε διαμέρισμα να εκτείνεται σε περίπου 30 τετραγωνικά μέτρα. Η βρεφική θνησιμότητα ήταν υψηλή. Η επικράτηση των φούρνων ταννούρ ( μεγάλα πήλινα βάζα που τα αναποδογύρισαν και τα χρησιμοποίησαν για να ανάψουν και να ψήσουν ψωμί) σήμαινε ότι μάλλον ήταν η ατρμόσφαιρα είχε γεμάτη κανπό. Ανακαλύφθηκαν επίσης δοχεία κρασιού από το Ιράκ, καθώς και οστά ψαριών.
Οι κάτοικοι δεν ψάρευαν μόνο στην λιμνοθάλασσα όμως. “Έβγαιναν σε βαθύτερα νερά για να πάρουν το μεγαλύτερο είδος”, δήλωσε ο καθηγητής Πάουερ. “Έχουμε αρκετούς τόνους.”
Τα ευρήματα δείχνουν επίσης ότι οι κάτοικοι συνδέθηκαν με ευρύτερα εμπορικά δίκτυα που διέτρεχαν το Ιράκ, την Περσία και την Ινδία. Φέτος βρέθηκαν βάζα με επιγραφή της αρχαίας Αραμαϊκής γλώσσας, που ήταν η κυρίαρχη γλώσσα στην περιοχή πριν από τα Αραβικά, υποδεικνύοντας ένα εκλεπτυσμένο επίπεδο εμπορίου.
Η τοποθεσία βρίσκεται στο νησί Αλ Σίνια, το οποίο προστατεύει τη λιμνοθάλασσα Khor Al Beida. Από ψηλά το Αλ Σίνια μοιάζει με μια σειρά από δάχτυλα και είναι σε ένα από αυτά όπου το Tu’am πιστεύεται ότι έχει εντοπιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου