Υπενθυμίζοντας τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η μετατόπιση των συμμαχιών και η δομή των στρατιωτικών συμμαχιών είναι καθοριστικοί παράγοντες της ιστορίας.
Οι σημερινές στρατιωτικές συμμαχίες, συμπεριλαμβανομένων των "οριζόντιων συνασπισμών" μεταξύ των "Μεγάλων Δυνάμεων", είναι εξίσου επικίνδυνες, εντελώς διαφορετικές και εξαιρετικά περίπλοκες από εκείνες που αφορούν τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο (δηλαδή την αντιπαράθεση μεταξύ της «Τριπλής Συμφωνίας» και της «Τριπλής Συμμαχίας». ).
Οι σύγχρονες εξελίξεις υποδηλώνουν μια ιστορική μετατόπιση στη δομή των στρατιωτικών συμμαχιών που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αποδυνάμωση της ηγεμονίας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, καθώς και στη δημιουργία συνθηκών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διάλυση του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ αποτελεί μια τρομερή στρατιωτική δύναμη αποτελούμενη από 29 κράτη μέλη, τα οποία ελέγχεονται σε μεγάλο βαθμό από το Πεντάγωνο. Είναι ένας στρατιωτικός συνασπισμός και ένα μέσο σύγχρονου πολέμου. Αποτελεί απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια και την παγκόσμια ειρήνη.
Οι διαιρέσεις εντός της Ατλαντικής Συμμαχίας θα μπορούσαν να λάβουν τη μορφή ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών που αποφασίζουν να «εξέλθουν από το ΝΑΤΟ». Αναπόφευκτα ένα κίνημα εξόδου από το ΝΑΤΟ θα αποδυνάμωνε την εξελισσόμενη συναίνεση που επέβαλαν οι κυβερνήσεις μας, η οποία σε αυτή τη συγκυρία στην ιστορία μας συνίσταται στην απειλή να διεξάγουμε έναν προληπτικό πόλεμο εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε σε μεγάλο βαθμό μια συγκεκριμένη περίπτωση πρόθεσης του κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ να εξέλθει από την Ατλαντική Συμμαχία ΝΑΤΟ, δηλαδή την « έξοδο του ΝΑΤΟ » της Τουρκίας και την εξελισσόμενη προσέγγισή της με τη Ρωσία καθώς και με το Ιράν και την Κίνα.
Η Τουρκία σκέπτεται την « έξοδο από το ΝΑΤΟ», οι επιπτώσεις της οποίας είναι εκτεταμένες. Οι στρατιωτικές συμμαχίες επαναπροσδιορίζονται.
Με τη σειρά της, η Τουρκία στη Βόρεια Συρία αγωνίζεται ενάντια στις κουρδικές δυνάμεις της Αμερικής, δηλαδή ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ πολεμάει ένα άλλο κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ.
Η στάση της Ρωσίας σε σχέση με τις στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας στη Βόρεια Συρία είναι διφορούμενη. Η Ρωσία είναι σύμμαχος της Συρίας, της οποίας η χώρα έχει προσβληθεί από την Τουρκία, σύμμαχο της Ρωσίας.
Από μια ευρύτερη στρατιωτική σκοπιά, η Τουρκία συνεργάζεται ενεργά με τη Ρωσία, η οποία πρόσφατα δεσμεύθηκε να διασφαλίσει την ασφάλεια της Τουρκίας. "Η Μόσχα υπογραμμίζει ότι η Τουρκία μπορεί να αποσυρθεί ήρεμα από το ΝΑΤΟ και μετά από αυτό το θέμα η Άγκυρα θα έχει εγγυήσεις ότι δεν θα αντιμετωπίσει καμία απειλή [από το ΝΑΤΟ] όσον αφορά τη διασφάλιση της δικής της ασφάλειας " (Σύμφωνα με δήλωση της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας του Γενικού στρατηγού Beyazit Karatas (ret))
Επιπλέον, η Άγκυρα θα αποκτήσει το 2020 το στρατιωτικό σύστημα άμυνας S-400 της Ρωσίας,ενώ θα αποσυρθεί εκ των πραγμάτων από το ολοκληρωμένο σύστημα αεροπορικής άμυνας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ. Η συμφωνία για τους S-400 λέγεται ότι προκάλεσε "ανησυχία" "επειδή η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το σύστημα [S-400] δεν μπορεί να ενσωματωθεί στη στρατιωτική αρχιτεκτονική του ΝΑΤΟ".
Το S-400 Triumf της Ρωσίας (SA-21 Growler) είναι το τελευταίο αντιαεροπορικό σύστημα πυραύλων μεγάλης εμβέλειας που τέθηκε σε λειτουργία το 2007. Είναι σχεδιασμένο για να καταστρέφει αεροσκάφη,πυραύλους κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων μεσαίας εμβέλειας και επιφανειακούς στόχους. Το S-400 μπορεί να προσελκύσει στόχους σε απόσταση 400 χιλιομέτρων και σε υψόμετρο έως και 30 χιλιομέτρων. (Tass, 29 Δεκεμβρίου 2017)
Έχει το «βαρέων βαρών» του ΝΑΤΟ (από πλευράς συμβατικών δυνάμεων), δηλαδή την Τουρκία που επέλεξε να εξέλθει από την Ατλαντική Συμμαχία; Ή μήπως η Τουρκία συμμετέχει σε μια συμμαχία διευκόλυνσης με τη Ρωσία ενώ παράλληλα διατηρεί τις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο;
Η Ατλαντική Συμμαχία είναι δυνητικά θρυμματισμένη. Αυτό θα οδηγήσει σε ένα κίνημα εξόδου από το ΝΑΤΟ με άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ μετά από αυτό;
Η πρόθεση της Μόσχας, μέσω των διπλωματικών οδών, είναι να αξιοποιηθούν οι διμερείς σχέσεις με επιλεγμένα κράτη μέλη της ΕΕ-ΝΑΤΟ. Ο στόχος είναι να συμβάλει στη "στρατιωτική αποδυνάμωση" του ΝΑΤΟ στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας.
Εκτός από την Τουρκία, αρκετές χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας (η οποία καθιέρωσε αμυντικούς δεσμούς με τη Ρωσία) καθώς και η Βουλγαρία, θα μπορούσαν να εξετάσουν 
την έξοδο του ΝΑΤΟ.
την έξοδο του ΝΑΤΟ.
Η "Επαναπροσέγγιση" της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι στρατηγική. Παίζοντας βασικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία ελέγχει επίσης τη ναυτική πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα μέσω των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου. (δείτε δεξιά εικόνα)
Με άλλα λόγια, η απόσυρση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη χερσαία και ναυτική ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στη λεκάνη του Ευξείνου Πόντου, η οποία με τη σειρά της θα επηρεάσει τις στρατιωτικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ στην πόρτα της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη, τα κράτη της Βαλτικής και τα Βαλκάνια.
Περιττό να πούμε ότι η συμμαχία Μόσχα-Άγκυρα διευκολύνει την κίνηση των ρωσικών και κινεζικών ναυτικών δυνάμεων από και προς τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο μέσω του Βοσπόρου.
Η επανευθυγράμμιση της Τουρκίας δεν περιορίζεται στη Ρωσία αλλά περιλαμβάνει το Ιράν καθώς και το Πακιστάν, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο της αποσύνδεσης των στρατιωτικών δεσμών με τις ΗΠΑ, ενώ παράλληλα επεκτείνει τις εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις του με την Κίνα. Το Πακιστάν καθώς και η Ινδία είναι πλήρη μέλη της Συμφωνίας Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί η ευρύτερη διάρθρωση τόσο των στρατιωτικών όσο και των εμπορικών / επενδυτικών συμμαχιών, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων διαδρομών και των διαδρόμων αγωγών.
Αμερικανική επιρροή και ηγεμονία στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή
Αυτές οι γεωπολιτικές μετατοπίσεις έχουν αποδυναμώσει την επιρροή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και τη Νότια Ασία.
Η Τουρκία έχει μια συμμαχία ευκολίας με το Ιράν. Και το Ιράν με τη σειρά του υποστηρίζεται τώρα από το ισχυρό μπλοκ Κίνα-Ρωσία, το οποίο περιλαμβάνει στρατιωτική συνεργασία, στρατηγικούς αγωγούς καθώς και εκτεταμένες εμπορικές και επενδυτικές συμφωνίες.
Με τη σειρά του, η ενότητα της Σαουδικής Αραβίας και των κρατών του Κόλπου τίθεται σε κίνδυνο, με το Κατάρ, το Ομάν και το Κουβέιτ να οικοδομούν συμμαχία με το Ιράν (καθώς και με την Τουρκία) εις βάρος της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ.
Ο οικονομικός αποκλεισμός της Σαουδικής Αραβίας που στρέφεται κατά του Κατάρ έχει δημιουργήσει μια ρήξη στις γεωπολιτικές συμμαχίες που έχει αποδυναμώσει τις ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο.
Το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) είναι βαθιά διχασμένο, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν να πλαισιώνουν τη Σαουδική Αραβία κατά του Κατάρ. Με τη σειρά του το Κατάρ έχει την υποστήριξη του Ομάν και του Κουβέιτ. Περιττό να πούμε ότι το ΣΣΚ, το οποίο μέχρι πρόσφατα ήταν σύμμαχος της Μέσης Ανατολής της Αμερικής, εναντίον του Ιράν, βρίσκεται σε πλήρη ανοησία.
Στρατιωτική βάση κεντρικής διοίκησης των ΗΠΑ στο Κατάρ
Ενώ η Τουρκία αναπτύσσει στρατεύματα στο Κατάρ, ίδρυσε επίσης τη στρατιωτική βάση Tariq bin Ziyad στο Κατάρ (σε συνεργασία με το Υπουργείο Άμυνας του Qatari) βάσει συμφωνίας που υπεγράφη το 2014.
Το στρατιωτικό ίδρυμα Al Udeid που εδρεύει στο Κατάρ είναι το μεγαλύτερο στη Μέση Ανατολή. Υπό την USCentCom, φιλοξενεί τη δομή διοίκησης όλων των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής-Κεντρικής Ασίας.
Ο Al Udeid -που φιλοξενεί περίπου 10.000 στρατιωτικούς του αμερικανικού στρατού- διαδραμάτισε στρατηγικό ρόλο στη συνεχιζόμενη διεξαγωγή αεροπορικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ κατά του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας.
Ωστόσο, υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση: η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση της Αμερικής στη Μέση Ανατολή που φιλοξενεί την USCentCom βρίσκεται σήμερα σε μια χώρα που είναι σταθερά ευθυγραμμισμένη με το Ιράν (δηλ. Εχθρό της Αμερικής). Επιπλέον, οι κύριοι εταίροι του Κατάρ στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένων των αγωγών, είναι το Ιράν και η Τουρκία. Με τη σειρά του, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα συμμετέχουν ενεργά στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου του Κατάρ.
Σε απάντηση της προσέγγισης του Κατάρ με το Ιράν, το Πεντάγωνο έχει ήδη προβλέψει τη μεταφορά της έδρας της Κεντρικής Διοίκησης στη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας του Al Udeid (εικόνα αριστερά) στη 
βάση Πολεμικής Αεροπορίας Prince Sultan στην κεντρική Σαουδική Αραβία, 80 χλμ. Νότια του Ριάντ.
βάση Πολεμικής Αεροπορίας Prince Sultan στην κεντρική Σαουδική Αραβία, 80 χλμ. Νότια του Ριάντ.
Η δομή των στρατιωτικών συμμαχιών που σχετίζονται με το Κατάρ είναι από αυτήν την άποψη στρατηγική.
Γιατί; Επειδή το Κατάρ είναι ένα γεωπολιτικό καυτό σημείο, το οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα εκτεταμένα θαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου που μοιράζεται με το Ιράν.
Το Ιράν και το Κατάρ συνεργάζονται ενεργά στην εξόρυξη ναυτιλιακού φυσικού αερίου στο πλαίσιο κοινής δομής ιδιοκτησίας του Κατάρ-Ιράν . Αυτοί οι τομείς θαλάσσιου αερίου είναι στρατηγικοί, αποτελούν τα μεγαλύτερα αποθέματα θαλάσσιων αερίων στον κόσμο που βρίσκονται στον Περσικό Κόλπο. (Για περισσότερες λεπτομέρειες, βλ. Michel Chossudovsky, Μέση Ανατολή και Ασία Γεωπολιτικές Συμμαχίες , Global Research, 17 Σεπτεμβρίου 2017)
Τον Μάρτιο του 2018, η Ουάσιγκτον ζήτησε να εγγραφεί στο Αμερικανικό Γραφείο Τύπου Al Jazeera στις ΗΠΑ ως «ξένος πράκτορας», υπονοώντας ότι η Ντόχα έχει «συμμαχία» με τους εχθρούς της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν και της Ρωσίας.
Δεν είναι αυτό το προοίμιο για την "Κατάρ-Πύλη" κάτω από το τιμόνι του νεοσυσταθέντος "πολέμου" του Τραμπ (με την ανάληψη του Πομπέο από τον Tίλλερσον στο υπουργείο Εξωτερικών);
Τον Νοέμβριο του 2017, ο υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ Σέιχ Μωχάμεντ Μπιν Αμπντουράχμαν Αλ Θάνι δήλωσε κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Ουάσινγκτον ότι «το Κατάρ δεν αποκλείει τη δυνατότητα μιας στρατιωτικής επιχείρησης υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας». Ενώ αυτή η επιλογή είναι απίθανη, μια "αλλαγή καθεστώτος" στη Ντόχα που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και τη συνδικαλιστή της Σαουδικής Αραβίας είναι μια ξεχωριστή δυνατότητα.
Η βάση αεροπορικής δύναμης Incirlik στη νότια Τουρκία
Εν τω μεταξύ, το Πεντάγωνο προβλέπει τη μετακίνηση εγκαταστάσεων και προσωπικού της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ από τη βάση Incirlik στη νότια Τουρκία:
Η συμμαχία μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας βρίσκεται σε κρίση. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κρίση. Με τη σειρά του, η έξοδος της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ
θα μπορούσε ενδεχομένως να αποσταθεροποιήσει το ΝΑΤΟ.
Βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Η στρατιωτική ατζέντα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας.
Πώς να αντιστρέψετε την παλίρροια του πολέμου; Ποιες συγκεκριμένες δράσεις πρέπει να αναληφθούν;
Η "έξοδος του ΝΑΤΟ" θα μπορούσε να γίνει μια κλήση συσπείρωσης , μια κίνηση που θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό τοπίο.
Τόσο τα ευρωπαϊκά όσο και τα βορειοαμερικανικά αντιπολεμικά κινήματα θα πρέπει να επικεντρωθούν συγκεκριμένα στην εκστρατεία τους βασισμένη στη χώρα «Εξόδου από το ΝΑΤΟ» με σκοπό να σπάσει τη δομή των στρατιωτικών συμμαχιών που ζητά η Ουάσινγκτον για να διατηρήσει το παγκόσμιο στρατιωτικό της πρόγραμμα.
Δεν είναι εύκολο έργο. Αυτό το κίνημα δεν θα προέρχεται από τις κυβερνήσεις. Οι περισσότεροι αρχηγοί κρατών και αρχηγοί κυβερνήσεων των κρατών μελών του ΝΑΤΟ έχουν συνεργαστεί.
Επιπλέον, πολλές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών της Δύσης και ΜΚΟ (που χρηματοδοτούνται από εταιρικά ιδρύματα) υποστηρίζουν σιωπηρά τους «ανθρωπιστικούς πολέμους» των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Αυτό σημαίνει ότι το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να ξαναχτιστεί.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ GLOBAL RESEARCH: Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου