Αυτά ειδικά τα Χριστούγεννα, έχουν ιδιαίτερη σημασία για το ρημαγμένο και καθημαγμένο Γένος μας! To "γιατί", θα το διαβάσετε παρακάτω!
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Είναι αλήθεια, ότι τις τελευταίες ημέρες, έχω...αραιώσει την επικοινωνία μαζί σας αδέλφια μου Έλληνες, όπου κι αν βρίσκεστε. Και ζητώ τη συγγνώμη σας, από βάθους καρδίας...
Ο λόγος είναι απλός... Υπερκόπωση! Πολλές ώρες στον υπολογιστή, πολλές οι υποχρεώσεις, μαθήματα, διαλέξεις, ομιλίες σε ελληνικές κοινότητες... Και η ηλικία πλέον δεν με βοηθάει να στέκομαι όπως στεκόμουν πριν από 10 ή 15 χρόνια...
Μπάινοντας μέσα για τα καλά στον αγώνα ετούτον που απαιτεί πολλά, ήξερα πως θα ήταν δύσβατο το μονοπάτι. Όμως παράλληλα, ήξερα πως το Γένος μ' έχει ανάγκη ΤΩΡA, όχι πλέον ως δάσκαλο, αλλά ως μαχητικό αρθρογράφο. Ήξερα ασφαλώς πως θα ερχόταν κάποια στιγμή η ώρα της κόπωσης, αλλά όχι της εγκατάλειψης του Αγώνα. Και τούτα τα Χριστούγεννα, έμελλε να είναι αυτά της...απαραίτητης ξεκούρασης γιατί οι ψυχικές "μπαταρίες" δεν έχουν μεν ημερομηνία λήξης, αλλά έχουν στιγμές ...υπερφόρτωσης. Και μια από αυτές τις στιγμές, εμφανίστηκε τώρα.
Λίγες μέρες ξεκούραση πνεύματος κυρίως και σώματος, είναι αναγκαίες σε όλους μας, όχι μόνο σε εμένα προσωπικά...
Ας είναι όμως. Η επικοινωνία μας δεν θα διακοπεί. Απλά θα ...χαλαρώσει λιγάκι.
Πάμε παρακάτω.
Αυτά τα Χριστούγεννα, έχουν πολλαπλή σημασία.
Μία εξ αυτών, είναι και...η μαζική επιστροφή στην ελληνική, στη ρωμαίϊκη παράδοση. Είτε επειδή ο...μπεζαχτάς πλέον δε φτάνει ούτε για τα...μπαχαρικά για τα χριστουγεννιάτικα εδέσματα, είτε γιατί το DNA μας μπούχτισε από την ξενόφερτη "προπαγάνδα" του νεωτερισμού.
Έχοντας επικοινωνία με φίλους και συναδέλφους στη πατρίδα, διαπίστωσα ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας πλέον, επιστρέφει στο...χωριό και στα Χριστούγεννα της ρωμαίϊκης παράδοσης.
Έπειτα από ...έτη και έτη ξεπεσμένης ξενομανίας, τα Χριστούγεννα του Χωριού επιστρέφουν δυναμικά, τόσο ως μια εσωτερική παρόρμηση στο να ξαναβρούμε τις ρίζες μας, όσο και για μια απεγνωσμένη προσπάθεια στο να επανακτήσουμε τη χαμένη μας ταυτότητα.
Η ελληνική ύπαιθρος, ποτέ δεν έπαψε να είναι η ρίζα μας. Το κοτσάνι που ασυναίσθητα, ποτέ δεν κόψαμε. Πολύ λίγοι εξ ημών είμαστε...Αθηναίοι, Θεσσαλονικείς, Πατρινοί. Μας ανάγκασαν άλλοι να στριμωχτούμε ο ένας πάνω στον άλλον, παστωμένοι σε τρόλλευ ή σε συρμούς του μετρό, μπας και βρούμε μια καλύτερη τύχη. Στα χωριά μας, οι μάνες μας αυτό το στριμωξίδι το 'λεγαν "πλανεύτρα ξενιτιά"! Και είχαν δέκα φορές δίκιο. Εμείς μόνο δεν πιάναμε τη ...συχνότητα απ' οπου εξέπεμπαν τα λόγια τους οι μανάδες και οι παππούδες μας.
Οι μέρες και τα χρόνια που ζήσαμε και θα ζήσουμε ακόμη (για λίγο, γιατί τα καλύτερα έρχονται), ονομάστηκαν χωρίς καμμιά δόση υπερβολής, ως ...χρόνια Αποκάλυψης. Ξαφνικά, μέσα στη θολούρα της χλιδάτης ραστώνης μας, είδαμε ...πανδημίες τεχνητές, βιώσαμε στο πετσί μας μια απίστευτη και τρομακτική δυστοπία, εγκλεισμούς υποχρεωτικούς στα σπίτια-κλουβιά μας, δηλητήρια να ποτίζουν τα κορμιά μας, πόλεμοι να ξεσπάνε δίχως καμμιά απολύτως αιτία, αδελφός εναντίον αδελφού, αποθέωση της ανωμαλίας, ανελέητος διωγμός του ορθόδοξου χριστιανικού πνεύματος που αιώνες τώρα μας κρατούσε ζωντανούς...
Και τι δεν είδαμε δηλαδή...
Τα σχέδια του Θεού, δεν βρίσκοναι μέσα στο ...τετραγωνισμένο ορθολογίστικο μυαλό μας. Βρίσκονται στην απεραντοσύνη της Θείας Σοφίας.
Αυτή η Θεία και άδολη Σοφία, επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά, για να αντιληφθεί η ανθρωπότητα και ειδικά ΕΜΕΙΣ, ως ο Νέος "Ισραήλ", ότι τα..."χρυσά μοσχάρια" όχι μόνο δεν φέρνουν την πολυπόθητη Σωτηρία, όχι μόνο δεν φέρνουν την απόλυτη ολοκλήρωση, όχι μόνο δεν φέρνουν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, αλλά αντίθετα.
Φέρνουν δυστυχία, ξεπεσμό, αλλοτρίωση του ανθρωπισμού μας, μετάλλαξη σώματος και πνεύματος, εσωτερική κενότητα, ψυχικές ασθένειες, κατάθλιψη και στο τέλος θάνατο. Σωματικό και ψυχικό.
Αυτή η μεγάλη φουρτούνα που περνάμε όλοι μας, δεν έχει σκοπό την απόλυτη διαγραφή μας από τη ζωή, όπως λένε μερικοί "κουτόφραγκοι" δήθεν επιστήμονες της...ψυχής. Το αντίθετο συμβαίνει.
Για να συμβεί μια ριζική μεταστροφή από ένα κακό σε ένα καλό, χρειάζεται πρωτίστως ισχυρή πίεση. Κι εμείς, είχαμε μεταλλαχθεί σε βαθμό σχεδόν...μη αναστρέψιμο. Δυστυχώς!
Αυτή λοιπόν η ισχυρή πίεση, έδωσε το έναυσμα για την αναγκαία ριζική μεταστροφή, που θα μας οδηγήσει και πάλι εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε. Στις ρίζες μας.
Αν γυρίσουμε την κεφαλή μας για λίγο πίσω, στο όχι και τόσο μακρυνό παρελθόν, θα δούμε τις στιγμές που ζόυσαμε τα...μεταλλαγμένα Χριστούγεννα που αντί να μας κάνουν ευτυχείς, μας βούλιαζαν ακόμη περισσότερο στην χοάνη της κενότητας μας.
Κι όλα αυτά, επειδή μάθαμε να ...ανήκουμε σε μια πλήρως διεφθαρμένη Δύση, απαρνούμενοι την ένδοξη ταυτότητά μας, αυτή του Έλληνα Ρωμαίου, του Ρωμιού, του γνήσιου Ορθόδοξου Χριστιανού που την πετάξαμε ελέω των "κουρασμένων πατεράδων" μας, που προσδοκούσαν για εμάς ένα καλύτερο μέλλον...στη πόλη. Στην πόλη την γεμάτη...ευκαιρίες. Στην πόλη με ...ευρωπαϊκές πνευματικές προδιαγραφές. Στη πόλη των ευκαιριών, της αρπαχτής, του κόσμου και του ...υποκόσμου. Εκεί που μας περίμενε η ευκαιρία στη γωνία, έτοιμη να την...αρπάξουμε απ' τα μαλλιά. Ή για τους άτυχους, η κατηφόρα που υποσχόταν ηδονές με τεράστιο κόστος.
Γυρνώντας πίσω την κεφαλή, θα έφταναν στα αυτιά μας οι κουβέντες και οι φράσεις που αναμασούσαμε κάθε μεγάλη γιορτή, όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Κάτι κουβέντες που βρίσκονταν στο στύλ "έχω βρεθεί καλεσμένη σε ρεβεγιόν με γαλοπούλα, pumpkin pie, γέμιση γλυκοκολοκύθας και σκαλιστές κολοκύθες κηροπήγια, όπου τα πιτσιρίκια του σπιτιού μού εξήγησαν ότι τα Χριστούγεννα είναι κάτι σαν "Thanksgiving", αλλά με στολισμένο έλατο επιπλέον".
Ο Χριστός και οι Απόστολοι Του!
Επειδή στην διεφθαρμένη και άθεη Δύση οι γιορτές και κυρίως τα Χριστούγεννα, αναγνωρίζονταν ως...αργίες, δώρα, άκρατο καταναλωτισμό, εξόδους, σαν τη γιορτή του Χρήστου, της Χριστίνας και του Βασίλη – κάτι που, και πάλι, μεταφράζεται σε περισσότερα δώρα, πράγμα που αντί να φέρει χαρά στις καρδιές μας, έφερνε περισσότερο άγχος στο να τελέσουμε τις...υποχρεώσεις μας ως κοινωνικά όντα και όχι ως Χριστιανοί που γιορτάζουν με θέρμη τα γενέθλια του Σωτήρα μας, μιμηθήκαμε τους...δυτικούς συνοδοιπόρους μας μέχρι και στις εκφράσεις, όχι μόνο πρακτικά!
Ο απόλυτος ξεπεσμός, μιας εποχής που στις μέρες αυτές ζούμε τις τελευταίες της στιγμές...
Σήμερα, μετά από όλα αυτά που ζήσαμε και που ζούμε ακόμη, αρχίσαμε να θυμόμαστε σιγά σιγά και σταδιακά το ποιοί είμαστε. Όπως ένας άρρωστος που ξαφνικά έχασε τη μνήμη του είτε από ατύχημα, είτε από πλύση εγκεφάλου, την ταυτότητα του και άξαφνα το μυαλό του αναμοχλεύει μνήμες που είχαν θαφτεί βαθιά στο υποσυνείδητο του.
Η μεγάλη αυτή επιστροφή, όσο κι αν ακούγεται αυτό σαν μια γκροτέτσκα θεωρία, ξεκίνησε από ...φέτος τον Ιούνιο. Με την μεγάλη πολιτική αλλαγή που η ευρωκάλπη έβγαλε προς τα έξω. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν μια πράξη συνειδητοποιημένη. Θα πω όμως ότι ήταν μια πράξη ενστικτώδους παρόρμησης, που οδήγησε στον σωστό δρόμο.
Η επιστροφή προς τα Χριστούγεννα του Χωριού, είναι μία από τις συνιστώσες αυτής ακριβώς της ενστικτώδους παρόρμησης.
Πολλοί θα πουν πως είναι μια κίνηση που έχει τη βάση της στην ακρίβεια και στο κόστος που έχει σήμερα το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Είναι κι αυτό μια συνιστώσα, αλλά όχι η κύρια. Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ίσως ως...αφορμή, αλλά όχι ως αίτιο. Αλλού είναι τα αίτια. Και πιστέψτε με, δεν έχουν καμμιά σχέση με την όποια οικονομική βολή.
Το έθνος μας, πάντα λειτουργούσε με το ένστικτο που ανέτρεπε "καθεστηκυΐες τάξεις", όταν αυτές το οδηγούσαν στον αφανισμό. Και πάντα νικούσε.
Στο χωριό, εκεί στην ελληνική φύση όπου ο αέρας δεν είναι αποπνικτικός αλλά ολόφρεσκος, εκεί υπάρχει και η ρίζα του καθενός εξ ημών. Και η επιστροφή στη ρίζα του, σημαίνει παλινόρθωση, όσο κι αν ο όρος αυτός δείχνει σε κάποιους αδόκιμος.
Τα Χριστούγεννα του χωριού, σημαίνουν πρώτα απ' όλα εκκλησιασμό στο βαθύ πρωινό, την ώρα που γεννήθηκε ο Σωτήρας μέσα στο σπήλαιο όπου υπήρχε μια φάτνη που φιλοξενούσε γελάδια και αιγοπρόβατα. Σημαίνουν συμμετοχή σε μυσταγωγική κατάνυξη. Μετά τον εκκλησιασμό, η πρωϊνή βρώση με την παραδοσιακή κοτόσουπα ή με κάτι άλλο παρεμφερές (οι εθιμοτυπίες αλλάζουν από τόπο σε τόπο στον ελλαδικό χώρο, ανάλογα με τα ηθη και τα έθιμα των ελληνικών φύλων). Μετά η χαρά του ανοίγματος των δώρων για τα παιδάκια. Κατά το μεσημέρι, η ευλογία του παπά που γυρνάει σπίτι με σπίτι και ευλογεί το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει η ένωση με τη παράδοση. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους της φύσης και τη σοφία που αυτοί κουβαλούν όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκονται μακρυά από το "κλεινόν άστυ", που σήμερα κάθε άλλο παρά...κλεινόν (ένδοξον) είναι, όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δεν θέλουν να χάσουν την ίδια τους την ταυτότητα.
Η συνδιαλλαγή μαζί τους, σημαίνει νέο μάθημα ζωής, εκτός από την...ταυτοποίηση του ίδιου του ευατού μας. Σημαίνει ακόμη και - το κυριότερο - την επιστροφή στον Θεό.
Η ιερή μυσταγωγία της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας με τους ύμνους για τη γέννηση του Σωτήρα μας, είναι και ένα νέο βάπτισμα με διττή σημασία: Αναγεννητικό και Εθνικό.
Μέσα από τους ύμνους που οι πρόγονοι μας συνέγραψαν για να υνμήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται την Γέννηση του Θείου Λόγου, ο θαμμένος ψυχικά Χριστιανός αναγεννιέται μέσα στις καρδιές μας. Και μαζί με αυτόν, και ο Έλληνας Ρωμιός.
Αυτά λοιπόν τα Χριστούγεννα, κλείστε τις τηλεοράσεις σας. Επιστρέψετε όλοι στα χωριά σας, όσοι δεν το έχετε ήδη κάμει.
Γυρίστε εκεί όπου βρίσκονται οι ρίζες σας, οι κληρονομιά σας.
Ο Θεός μας δίνει άλλη μια ευκαιρία, για να γίνουμε και πάλι ο νέος Ισραήλ.
Ο Άγιος Παΐσιος, είχε πει πως "μετά την μπόρα αυτή (δηλαδή τις ζοφερές μέρες που ζούμε) θα σε τραβάνε από το μανίκι για να τους πεις για τον Χριστό".
Δικαιώνεται για άλλη μια φορά.
Οι μέρες που ζούμε, είναι μέρες δύσκολες. Αλλά είναι και οι μέρες που θα φέρουν τη λύτρωση. Να είστε απολύτως βέβαιοι!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΟΛΟΘΕΡΜΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΔΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ πάνω απ' όλα, ΠΡΟΚΟΠΗ και ΕΙΘΕ Ο ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΦΩΤΙΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ!
Οσο για εμένα...θα επιστρέψω! Κι αν θέλει ο Θεός, σύντομα!
Πύρινος Λόγιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου