Σημάδι πως ξεκινά η σταδιακή αποχώρηση των ΗΠΑ από βάσεις στην Τουρκία έχουμε μετά την ανακοίνωση σημαντικών αποφάσεων που αφορούν την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, στη στρατηγική απόφαση χρονικής επέκτασης της μόνιμης και εκ περιτροπής παρουσίας των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων έχει καταλήξει η Ουάσιγκτον, γνωστοποιώντας, μάλιστα, αυτή την κατεύθυνση και στους συμμάχους και εταίρους της.
Ποιες βάσεις ζητούν οι ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την “Καθημερινή“, πέρα από τη Σούδα, το Στεφανοβίκειο, τη Λάρισα και την Αλεξανδρούπολη, συζητείται η σταθερή ή εκ περιτροπής παρουσίας σε τέσσερις ακόμα τοποθεσίες.
Στην 117 Πτέρυγα Μάχης στην Ανδραβίδα, στη Σκύρο, στο Καστέλλι της Κρήτης και στην Ξάνθη.
Η γεωπολιτική σύνδεση της Ευρώπης με την Μέση Ανατολή ξεκινά από την παράκαμψη των τουρκικών Στενών.
Δεν αποκλείεται βέβαια ο αριθμός των βάσεων που ζητούν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα να αυξηθούν δραματικά.
Δύο είναι τα πράγματα που ανησυχούν τους Αμερικανούς: Η πορεία των σχέσεων με την Τουρκία μετά την συνάντηση Ερντογάν-Μπάιντεν και η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα στο καλοκαίρι.
Η αμερικανική εμπλοκή αποτελεί και μια ανομολόγητη ανησυχία για το ενδεχόμενο υποτροπής των Ελληνοτουρκικών σχέσεων σε μια περίοδο κατά την οποία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να χαρακτηριστεί οτιδήποτε άλλο από σταθερός σύμμαχος της Δύσης.
Μονιμοποιείται το ρήγμα Αγκυρας – Ουάσιγκτον.
Οπως αναφέρει σε βαρυσήμαντη παρέμβαση ο Αλέξης Παπαχελάς στην Καθημερινή, στις ΗΠΑ το παίρνουν απόφαση πως το ρήγμα με την Άγκυρα μονιμοποιείται.
Η Τουρκία έχει καταφέρει να γίνει μία από τις πιο «αντιπαθείς» χώρες στο αμερικανικό κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής. Ακόμη και στο Πεντάγωνο, το οποίο ήταν παραδοσιακά ο μεγάλος υποστηρικτής της Αγκυρας. Οι λόγοι είναι πολλοί. Η υπόθεση της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400 είναι προφανώς στην κορυφή της λίστας μαζί με το πώς η Αγκυρα αντιμετώπισε τους Κούρδους και το ISIS.
Αμερικανοί αναλυτές θεωρούν, για παράδειγμα, πως ο πρόεδρος Ερντογάν προσπάθησε να τορπιλίσει τις συμφωνίες που έγιναν επί Τραμπ μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ωθώντας τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ σε πιο σκληρές θέσεις ώστε να προκληθεί κρίση και να καταστεί ανέφικτη η προσέγγιση του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο.
Κατά την άποψή τους, ο Ερντογάν βλέπει πια τον εαυτό του ως ίσο με τον Μπάιντεν ή τον Πούτιν και βάζει ακόμη και το Παλαιστινιακό στο τραπέζι της δικής του διαπραγμάτευσης με τη Δύση. Σαν ένα δικό του δηλαδή «χαρτί».
Το ρήγμα με τους Αμερικανούς είναι βαθύ και μονιμοποιείται.
Τα στελέχη της κυβέρνησης Μπάιντεν πιστεύουν ότι τα «χάδια» του Ομπάμα και του Τραμπ έδωσαν το σήμα στον Τούρκο ηγέτη ότι μπορεί να φέρεται πιο αυταρχικά και να μπαίνει σε περιπέτειες χωρίς κόστος.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν μια σαφής, ξεκάθαρη προσπάθεια να δοθεί το μήνυμα πως «ώς εδώ». Οπως έλεγε χαρακτηριστικά Αμερικανός αξιωματούχος, οι ΗΠΑ δίνουν ένα μήνυμα ότι ανάλογες συμπεριφορές δεν θα γίνουν ανεκτές και στο μέλλον. Η Αγκυρα βρέθηκε χωρίς συμμάχους όταν διεξαγόταν η συζήτηση για την αναγνώριση, πράγμα εντυπωσιακό για όσους έχουν ζήσει ανάλογα μπρα ντε φερ στο παρελθόν. Η ειρωνεία του πράγματος;
Η Τουρκία έχτιζε επί δεκαετίες ένα πολύ ισχυρό λόμπι με τη βοήθεια Ισραηλινών διπλωματών και ειδικών. Της έδωσαν την τεχνογνωσία, με θαυμαστά αποτελέσματα. Τώρα όμως το ρήγμα μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας έχει και αυτό βαθύνει, και πολύ δύσκολα θα ξανακλείσει. Ειδικά όσο στην εξουσία βρίσκονται δύο «θανάσιμοι» αντίπαλοι, ο Νετανιάχου και ο Ερντογάν. Η Τουρκία έχει χάσει τα ερείσματά της σε μια στιγμή που η Ελλάδα τα ισχυροποιεί, παρά τη θεαματική έλλειψη επαρκούς δημόσιας διπλωματίας και την αναιμική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ, με ελάχιστες –λαμπρές– εξαιρέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου