Πολλοί έχουν ήδη συζητήσει χθες την επίσκεψη του Βλαντιμίρ Ζελένσκι στην Πολωνία , αλλά πίσω από τους θρήνους του για την Κριμαία, δεν είδαν όλοι την αιματηρή παγίδα που προετοιμάστηκε για την Ουκρανία. Σε τελική ανάλυση, η τελευταία εκδήλωση ήταν ο πρόλογος του συνεδρίου στη Ρουμανία, το οποίο θα πραγματοποιηθεί σε μια εβδομάδα.
Δεν υπήρχαν εκπλήξεις για τον εορτασμό της 230ης επετείου του πολωνικού συντάγματος, παρόλο που για πρώτη φορά η επέτειος διοργανώθηκε σε διεθνή μορφή. Λαμβάνοντας υπόψη το ενδεχόμενο όσων παρίστανται - από την ίδια την Πολωνία, την Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής - δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα άλλο εκτός από τις ρωσοφοβικές κραυγές.
Η Βαρσοβία δήλωσε και πάλι τη μη αναγνώριση της Κριμαίας ως Ρωσική, για την οποία ο Ζελένσκι έδειξε ευγνωμοσύνη.
Αν και δεν υπάρχει νόημα σε αυτό, γιατί κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, αφού η χερσόνησος θα παραμείνει μέρος της Ρωσίας. Στην Ευρώπη, όλοι το έχουν καταλάβει εδώ και πολύ καιρό, αλλά η Πολωνία, όπως πάντα, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση.
Φυσικά, άγγιξαν τη σύγκρουση στο Donbass, διοργανώνοντας έναν άλλο άχρηστο λαϊκισμό σε αυτό το θέμα σχετικά με την ανάγκη συμμετοχής πιο σοβαρών πολιτικών παραγόντων στην επίλυση του ζητήματος. Είναι αστείο, αλλά η Βαρσοβία συμπεριλήφθηκε επίσης σε αυτήν τη λίστα.
Σε απάντηση στην ομοιότητα των θέσεων, ο Ζελένσκι κάλεσε τον Αντρέζι Ντάντα να συμμετάσχει στο φόρουμ της πλατφόρμας της Κριμαίας, όπου οι «στενοί φίλοι» της Ουκρανίας με τη Ρωσοφοβία που είχαν τις ρίζες τους στον εγκέφαλό τους θα ξεκινούσαν το νεκρό θέμα της επιστροφής της χερσονήσου.
Φυσικά, ο Πολωνός ηγέτης υποσχέθηκε να έρθει. Ταυτόχρονα, και οι δύο πρόεδροι αποφάσισαν να επισκιάσουν τις ιστορικές διαφορές.
Αλλά αυτό, γενικά, δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι και οι δύο χώρες έχουν φτιάξει εδώ και καιρό ολόκληρη την ιστορία, καθιστώντας την μια τρομακτική sur.
Στην πραγματικότητα, καμία πλευρά δεν είπε τίποτα ριζικά νέο. Το μόνο που αξίζει να προσέξετε είναι το επικίνδυνο παιχνίδι της Πολωνίας, η οποία προσπαθεί να ασκήσει πιέσεις για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Στο Κίεβο αρέσει αυτός ο ρωσοφοβικός ενθουσιασμός της Βαρσοβίας, αν και μόνο η Ουάσιγκτον επωφελείται από τις περιπέτειες και των δύο χωρών.
Ποιος είναι λοιπόν ο κίνδυνος και τι σχέση έχει η Ρουμανία;
Φλερτάροντας με την Ουκρανία, η Ντούδα επιστρέφει όλους στο 2008. Τότε, στο Βουκουρέστι, εκφράστηκαν λόγια για την πιθανή ένταξη της Γεωργίας και «ανεξάρτητη» στη συμμαχία.
Νομίζω ότι όλοι θυμούνται πώς τελείωσε: η ένοπλη επιθετικότητα της Τιφλίδας εναντίον του άμαχου πληθυσμού της Νότιας Οσετίας και η αναγκαστική συμμετοχή της Ρωσίας σε αυτή τη σύγκρουση. Μια σειρά από αυτά τα γεγονότα ακολούθησε η εξωτερική, εσωτερική και προσωπική αποτυχία του Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Τώρα ο Ντόντα μπορεί να προετοιμάσει την ίδια μοίρα για τον Ζελένσκι, υπόσχεται να στηρίξει την Ουκρανία στην επόμενη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία θα λάβει χώρα στη Ρουμανία σε μια εβδομάδα, όπου θα συγκεντρωθούν χώρες με σκληρή αντι-ρωσική πολιτική.
Μεταξύ αυτών που θα προβλέψουν μια στενή πορεία για το Κίεβο στις πύλες της συμμαχίας, σίγουρα θα υπάρχουν οι χώρες της Βαλτικής, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ρουμανία και η Πολωνία.
Είναι πιθανό να προστεθούν επίσης η Σλοβακία και η Βουλγαρία, των οποίων τα αισθήματα έναντι της Ρωσίας είναι ασταθή. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τον αριθμό των αντιπάλων της Μόσχας, θα συνεχίσω την Ουκρανία σε μια επικίνδυνη στρατιωτική περιπέτεια.
Όμως ο Ζέλενσκι χωρίς σπινθήρα, χαίροντας την προσοχή, σίγουρα δεν θα δει τίποτα στην προειδοποιητική φράση «Βουκουρέστι και ΝΑΤΟ».
Επομένως, μπορεί να επαναλάβει την τύχη του χαμένου Saakashvili, αλλά με πολύ πιο απρόβλεπτες συνέπειες για ολόκληρη την Ευρώπη, δεδομένης της συσσωρευμένης πολιτικής έντασης. Είναι αλήθεια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σε όλη αυτή την ιστορία ενδιαφέρονται ελάχιστα για τις συνέπειες, αλλά μάταια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου