Του Νίκου Καραχάλιου.
Πώς κυβερνιέται η Ελλάδα;
Επισήμως; Από την Κυβέρνησή της και τον Πρωθυπουργό, ο οποίος χαράζει την πολιτική. Στη συνέχεια οι υπουργοί εισηγούνται, οι βουλευτές ψηφίζουν τους νόμους του κράτους, τους οποίους εφαρμόζουμε (;) όλοι εμείς οι απλοί πολίτες.
Αυτά στη θεωρία.
Γιατί στην πράξη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Με αφορμή τον «επείγοντα χαρακτήρα της πανδημίας, έχουμε εισέλθει στην Εποχή της Μετα-δημοκρατίας, πιο γρήγορα, πιο βίαια και πιο πονηρά (για να μην πω «ύπουλα») από όσο σχεδίαζε ακόμη και ο πιο ευφάνταστος μεταλλάκτης αρχών και αξιών της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (για να δώσω και ένα συνωμοσιολογικό χαρακτήρα στο κείμενο και να αυξηθούν τα clicks).
Ο Πρωθυπουργός σκέφτεται πόσο χρόνο άραγε έχει η μέρα του και τα προλαβαίνει όλα; 36 ώρες;
Είναι ένα είδος Κυβερνήτη-Πατερούλη που τα ξέρει όλα (ελέω του τριγώνου με τρεις γωνίες Κολλέγιο-Harvard-Stanford).
Τσεκάρει τη σκέψη του με την Άγκελα (Μέρκελ) και τον Αλβέρτο (Μπουρλά) και μετά καλεί στο Μαξίμου τον Γιώργο (Γεραπετρίτη) και τον Άκη (Σκέρτσο), τους εκτελεστικούς. [Ο «εκτελεστής» είναι άλλος. Δεν συμμετέχει συνήθως σε συσκέψεις. Είναι μια σύσκεψη μόνος του. Αυτός έχει συμβούλους της πιάτσας και του πεζοδρομίου τους οποίους συναντά τα Σαββατοκύριακα, όταν στο Μέγαρο πέφτει η κίνηση].
Η σκέψη του Υπέρτατου Μυαλού μετατρέπεται σε ΠΝΠ (που υπογράφει πριν καν τα διαβάσει η Κατερίνα -μη μου βάζετε δίπλα μου σημαίες- Hogan), ή καμιά φορά και νόμο, τον οποίο διαβάζουν prima-vista οι εξ Αρίστων προερχόμενοι Υπουργοί στη Βουλή. Εκεί τα 155 «προβατάκια» σηκώνουν το χέρι τους για να μη χάσουν τη θεσούλα τους. (Εξαιρώ 3 «λυκάκια», τον Κώστα, τον Αντώνη και τη Ντόρα, που έχουν δική τους ατζέντα και εμφανίζονται όποτε και αν θέλουν οι ίδιοι).
Οι εκλεγμένοι από τον (παραπλανημένο) λαό -Βουλευτές/Υπουργοί- είναι για τον Βενιζέλο (όχι τον Ευάγγελο -μόνο με τον συντοπίτη μας Απελευθερωτή Ελευθέριο συγκρινόμαστε) αναγκαίο κακό (32/57), γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται ως τηλε-μαϊντανοί στα πρωινάδικα, ή τα μεταμεσονύκτια πια political talk shows.
Άρα ποιό είναι το decision making process (ο μηχανισμός λήψεως αποφάσεων) θα ρώταγε ο εκ του LSE προερχόμενος -και κατά καιρούς σύμβουλος των Σημιτικών κυβερνήσεων- Kevin Featherstone;
Ενός ανδρός αρχή!
Αφού έχουμε τον πιο μορφωμένο -πολυπτυχιούχο- Πρωθυπουργό στον κόσμο. [«Μην ξαναδώ να κυκλοφορεί στο κακό διαδίκτυο το άρθρο του Dr. Γιάννη Ιωαννίδη, που λέει ότι άλλοι 200.000 Έλληνες διαθέτουν εξίσου ή και καλύτερους τίτλους με τους δικούς μου! Κατεβάστε το ΑΜΕΣΩΣ!»]. Τί να τους κάνουμε τους συμβούλους; «Μικρό και ευέλικτο κράτος» δεν υποσχεθήκαμε; Ορίστε. Ένας για όλους και για όλα! Κυριάκος σκέφτεται, Κυριάκος αποφασίζει. Και Κυριάκος διατάζει.
[Να θυμηθώ να στείλει η Κύρα ένα σημείωμα κύρους στον Klauss Schwab να με συμπεριλάβει ως Κυβερνήτη/Πρότυπο στην επανέκδοση του “Great Reset”].
Ο Τρότσκι έλεγε: «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν». Πιστεύω πως είχε δίκιο ο Λέων. Μαζί του (και μαζί μου προφανώς) διαφωνούσε ο Στάλιν. Απέλασε τον θεωρητικό της 4ης Διεθνούς. Δεν τον ξέχασε ακόμη και στο Μεξικό που βρισκόταν. Έστειλε τον Ραμόν Μερκαντέρ, πράκτορα της NKVD (μετέπειτα KGB) στο Κογιοακάν και τον εκτέλεσε. Ελπίζω τώρα που έφυγε ο «Μαύρος» να μην έχει αναλάβει ανάλογες αποστολές κανένας διάδοχός του… Θα είμαι στη Μύκονο για δύο εβδομάδες.
Πιστεύετε πως μας ταιριάζει ο Κυριάκος;
(question open for comments)
Νίκος Καραχάλιος
FORUM2020.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου