BAS_4 : Εμείς θα πάμε στην ΠΟΛΗ, σεις μείνετε με το ΜΠΟΛΙ.

 Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη

Πάρε μαύρο γιαταγάνι
Κι έλα στη ζωή μας πίσω
Το στραβό να κάμεις ίσο»
(Ν.Γκάτσος)

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΧΙ ΑΠΟ ΙΟΥΣ ΑΛΛΑ ΣΑΤΑΝΙΣΜΕΝΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ :
«…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού» είπε ο Γρηγόριος–Δικαίος Παπαφλέσσας και λίγο αργότερα στο διάσπαρτο από πτώματα Ελλήνων πεδίο της Μάχης στο Μανιάκι, σηκώνουν τον νεκρό Παπαφλέσσα κι ο Ιμπραήμ σκύβει και τον φιλά στο μέτωπο από θαυμασμό..»
Αυτό έκανε ο σαρακηνός αλλά η σατανισμένη και διεστραμμένη Πατσαβούρα της Δικτατορίας (ΠτΔ) Κατίγκω σιχαίνεται τα καριοφίλια της Λευτεριάς.

ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΑΝ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΔΕΟΝΤΟ ΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ :

Ο Γεώργιος Τερτσέτης σε λόγο του στις 25 Μαρτίου του 1855, στην τότε Βουλή των Ελλήνων είπε :

«Κύριοι εις τα 1822 πολεμιστής, στρατιώτης περίφημος επήγε εις σεβάσμιον πνευματικόν να ξομολογηθεί, να μεταλάβει. Εξωμολογήθη ο πνευματικός του ευχήθη, τον εχαίδευσεν, αλλά του είπε :

– Δεν ημπορώ να σε δώσω μεταλαβιά.

– Διατί;

– Χύνεις αίμα ανθρώπινο…!

Ωργίσθη ο στρατιώτης και έτρεξε παραπονούμενος εις τον επίσκοπον Μεθώνης. Του είπε όσα λέγει ο πνευματικός , ο στρατιώτης ήτο θυμώδης. Τον ήκουσεν ο επίσκοπος. Την Κυριακή του λέγει, ήσου εις την λειτουργίαν, ήσου πλησίον μου. Ήλθε η Κυριακή, ψάλλεται η λειτουργία. Ο Δεσπότης εις την μεσινή θύρα, εις την ώρα της μεταλαβιάς, κρατώντας το δισκοπότηρο, φωνάζει τον στρατιώτη.

– Έλα, του λέγει, πάρε, κράτει το δισκοπότηρο, μετάλαβε με τα ίδια σου τα χέρια, τα χέρια σου είναι πλέον αθώα, πλέον ευεργετικά εις την πατρίδα από τα εδικά μας. Ημείς οι ιερείς δεόμεθα τον Ύψιστο με τη φωνή, εσύ, σταίνοντας τα στήθη σου, εις τα βόλια του εχθρού». («Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη» 2ος τόμος (έκδ.Γ.Βαλέτα)

ΙΔΟΥ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ :

«Είναι ντροπή μας, ένα Γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που πορπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτεί πως δεν μπορεί να πορπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε κι ότι δεν ξέρουμε μεις να σιγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το σιγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστεψαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από το Χριστό και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντάδων ΠΟΥ΄ΝΑΙ ΠΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. Γιατί και κείνα που σεβάστηκε ο Τούρκος, τ’ άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξεριζώσουνε… Τ΄ άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους. Αυτά λοιπόν τα γράμματα θα μάθουμε στα παιδιά μας;» (Κ.Μπαστιά, ο Παπουλάκος, Εκδοτική Αθηνών, 1997).

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗΔΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΟΥΝ 200 ΧΡΟΝΙΑ :

Όπως διηγείται ο Μακρυγιάννης, η εντιμότητα του Νικηταρά δεν είχε μέτρο. Όταν πήρε εντολή από τον Κωλέττη να πάει να συναντήσει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στον Παρνασσό, έστειλε κρυφά αγγελιοφόρο στον Οδυσσέα ο Κωλέττης και του έλεγε ότι έρχεται ο Νικηταράς να σε σκοτώσει και να πάρει το στράτευμα. Μαθαίνοντας αυτό ο Οδυσσέας, έστησε μπλόκο και έπιασε τον Νικηταρά αιχμάλωτο. Αφού τον αλυσοδέσανε, τον πήγαν στη σπηλιά που έμενε ο Οδυσσέας. Μόλις αντίκρυσε τον Οδυσσέα του είπε: «Τι καμώματα είναι αυτά Δυσσέα;» Και αυτός του είπε το ιστορικό με τον Κωλέτη. Τότε του είπε ο Νικηταράς: «Επειδή και στο μέλλον θα επιχειρήσουν τα ίδια, εγώ προτείνω να γίνουμε αδελφοπιτοί». Ο Οδυσσέας τον κοίταξε με ντροπή, διότι μπορεί να είχε σκοτώσει έναν φίλο του και πολύτιμο αγωνιστή του έθνους. Παίρνει ο Νικηταράς το γιαταγάνι του και χαράζει το χέρι του να τρέξει αίμα.«Αν με πιστεύεις κάνε και συ το ίδιο», του λέει. Τότε ο Οδυσσέας χαράζει το χέρι του και το βάζει πάνω στο χέρι του Νικηταρά κι έγιναν αδέλφια. Δυστυχώς ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δεν γλύτωσε από τους σπιούνους του Κωλέτη και το τέλος ήταν οικτρό, αφού πρώτα τον φυλάκισαν στην Ακρόπολη των Αθηνών, μετά τον σκότωσαν ρίχνοντάς τον από το Ιερό Βράχο.

Ο Νικηταράς είχε δανείσει στο Ελληνικό έθνος 12.225 φοινίκια και 105.000 γρόσια, τα οποία διεκδικούσε και διεκδίκησε και η οικογένειά του μετά το θάνατό του, αλλά ποτέ δεν έλαβαν. Το ελληνικό κράτος ήταν πολύ οργανωμένο ως προς την επαιτεία, ενώ δεν μπορούσε να δώσει τα δανεικά ή τουλάχιστον μια μικρή σύνταξη για να ζήσει έστω υποτυπωδώς ένας γενναιόδωρος και άξιος στρατηγός, που αρκέστηκε σε άδεια επαιτείας ΜΙΑΣ ΜΟΝΟΝ ΗΜΕΡΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΩΣ…

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΜΕΤΡΟΣ ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ :

Μετά τη νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι, ο Νικηταράς μαζί με 200 άντρες βάδιζαν προς το Ναύπλιο. Όταν έφτασαν στα Δολιανά συναντήθηκαν με μια δύναμη 6.000 Τούρκων. Παρά την αριθμητική υπεροχή του τουρκικού στρατεύματος, ο Νικηταράς έδωσε εντολή στους άντρες του να πάρουν θέσεις μάχης. Με το σπαθί του κολλημένο στο χέρι όρμησε εναντίον των εχθρών και πολέμησε με μανία. Οι Έλληνες έδωσαν γενναία μάχη και σκότωσαν πάρα πολλούς Τούρκους, με αποτέλεσμα ο εχθρός να τραπεί σε φυγή και ο Νικηταράς να τους φωνάζει: «Σταθήτε Πέρσαι να πολεμήσωμε»

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ :

Ο Καραϊσκάκης, καθώς ήταν χειμώνα στα βουνά με τους άντρες, έστειλε ένα γράμμα σε κοντινό μοναστήρι να τους προμηθεύσουν με λάδι, όσπρια, ελιές, ψωμιά. Όχι κρέας και γάλατα, αν και ήτανε κρυωμένοι, πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι. Γιατί νήστευαν για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή (ήταν Μάρτιος μήνας). Τέτοιοι αγωνίστηκαν για την Ελλάδα.
Μετά την νίκη στο Βαλτέτσι (Παρασκευή 13 Μαΐου 1821) ο Κολοκοτρώνης, θα πει στα παλλικάρια του : «Πρέπει να νηστεύσωμεν όλοι διά δοξολογίαν εκείνης της ημέρας και να δοξάζεται αιώνας αιώνων έως ου στέκη το έθνος, διότι ήτον η ελευθερία της πατρίδος».

ΣΙΧΑΜΕΡΟΙ, ΒΑΡΒΑΡΟΙ, ΣΑΤΑΝΙΣΜΕΝΟΙ, ΜΑΣΚΟΦΟΡΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗΔΕΣ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΕ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ (πιθανόν) ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ,

Εμείς θα πάμε στη ΠΟΛΗ, σεις μείνετε με το ΜΠΟΛΙ.

Αν νοιώσετε ενοχλήσεις από την 1η, 2η ή και 103η δόση μην ανησυχείτε.

Είναι από τις μαύρες φτερούγες, που σας φυτρώνουν.

Επειδή είστε πιτσούλες έχοντας πουλήσει τον ανδρισμό σας μην τρομάξετε όταν μας δείτε γιατί «εμείς μια φορά εβαπτίστημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της πατρίδος μας»

Όπως είπε ο Γέρος του Μωριά : «Θα’ρθούμε μια νύχτα, που κι αυτά τ’αστέρια θα’χουν σβήσει, και δεν θα ξέρετε αν είστε ζωντανοί ή πεθαμένοι. Μα εμείς θα’ρθούμε φέρνοντας μαζί μας χιλιάδες άστρα, ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ κι έναν ήλιο ματώμενο : ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ… Έσσεται ήμαρ!!!»

Του χρόνου τέτοιες μέρες θα τρίβετε με συρματόβουρτσες τα καζάνια της ΒιλαΜΠΟΧΑ του Άδη, ΑΙΩΝΙΑ!

ΚΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΑΙΩΝΙΑ, ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΑΙΩΝΙΑ!!! (παραφράζοντας τη φράση του εξ υμών σκ@ατάρχη Καραμάν Αλή του Θόδωρα)

Πάρτε για το τέλος από τον Ύμνο στην Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού (113-114) :

Καὶ ἐκεῖ ποὺ ‘ναι ἡ Ἁγία Σοφία
μὲς στοὺς λόφους τοὺς ἑπτά,
ὅλα τ’ ἄψυχα κορμιά,
βραχοσύντριφτα, γυμνά,
σωριασμένα νὰ τὰ σπρώξῃ
ἡ κατάρα τοῦ Θεοῦ,
κι ἀπ’ ἐκεῖ νὰ τὰ μαζώξῃ
ὁ ἀδελφὸς τοῦ Φεγγαριοῦ.

Ει ο Θεός μεθ’ημών, ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΘ’ΗΜΩΝ (Ιωάννης Καποδίστριας)

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟΝ και
«.. θα αναστήσουμε μιά Πατρίδα που κεφάλι θα έχει τον Χριστό κι όχι ανθρώπους…»

ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ & ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

BAS_4

ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΙ ΕΛΛΑΔΑ

triklopodia.gr