Της Κρινιώς Καλογερίδου.
Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, δε μου άρεσαν ποτέ οι στρογγυλεμένες κουβέντες που έκρυβαν τεχνηέντως μέσα τους δηλητήριο. Δεν μου άρεσαν τα συγκαλυμμένα ψέματα και οι ύπουλοι σχεδιασμοί με υπόβαθρο την παραπλάνηση μέσω της προπαγάνδας.
Αντίθετα εκτιμούσα τους ανθρώπους με ευθύτητα, που έλεγαν πάντα ''τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη''. Έλεγαν αυτά που πίστευαν χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς να τα ωραιοποιούν για να γίνουν στους άλλους ευκολοχώνευτα.
Αρκεί βέβαια όλα αυτά τα προτερήματα κατ' εμέ, δηλαδή η ευθύτητα, η ειλικρίνεια, η ''ντομπροσύνη'' που λέμε στην Μακεδονία, να εκπέμπουν τη στοιχειώδη ευγένεια προς τον συνομιλητή μας και να μη γίνεται σε τόνους επιθετικότητας, αλλά ευπρεπούς διαλόγου (λόγου-αντίλογου), χωρίς ακρότητες, λεκτική βία και δηκτικές προσωπικές αναφορές.
Με τα δεδομένα αυτά, δεν κάγχασα διαβάζοντας τη δήλωση της Μ. Μπαζιάνα το '18 ότι ''Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία''. Αντίθετα την κοίταξα με συμπάθεια για πρώτη φορά εξαιτίας της ειλικρίνειάς της. Γιατί έβγαλε φόρα παρτίδα τα σχέδια του άντρα της περί ''αρμών της εξουσίας'', έστω και ετεροχρονισμένα (27/2/20) σε τόνο αυτοκριτικό...
Εκείνος ο λόγος της Μπέτυς, που την αναγόρευσε δίκαια σε... θεωρητικό της τσιπραίικης Αριστεράς (κοντά στους Δρίτσα, Μπαλτά, Δραγασάκη), έχει αποκαλυφθεί πλέον πως είναι ο σταθερός στόχος μιας δεύτερης απόπειρας του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το άλμα προς την εξουσία (για salto mortale μιλάμε, ουσιαστικά, με τα προβλήματα που τον κυνηγάνε) έχοντας για προσάναμμα τις βρώμικες μεθόδους που πρωτοδίδαξε και καθιέρωσε ως ''Κυβερνώσα Αριστερά'' το 2015.
Μεθόδους σύμφυτες με εκείνες των λοχαγών του κομμουνισμού (τύπου Πολάκη) κι όχι μ' αυτές τις φορτωμένες χρυσόσκονη νεοτερικές εκδοχές light των Αριστερών αρχιστράτηγων, που τείνουν να γίνουν ένα με το ΠΑΣΟΚ (η νέα ''Αριστερά Τσίπρα'') προς χάριν της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και ενόψει της Ιθάκης της εξουσίας.
Μεθόδους που βοήθησαν τον διάσημο καταληψία να κάνει ρεσάλτο στο Μέγαρο Μαξίμου και να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη διάκριση των εξουσιών. Έτσι, με υπόβαθρο τις αυταρχικές απόψεις του Λένιν και κειμήλιο τις παρακαταθήκες του Βελουχιώτη κάτω απ' το μαξιλάρι του, ο Αλέξης έφερε την... ελπίδα στον ελληνικό λαό, 'άμα τη ανόδω' στην εξουσία της ιδεατής Αριστεράς, που αποδείχθηκε όμως στην πορεία αδίστακτη και χιλιομπαλωμένη...
Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι τα μπαλώματά της, τα μπαλώματα του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, ήταν ένα πασπαρτού από Βενεζουέλα, Βόρεια Κορέα, Χιλή του '70 και Ελλάδα του '81, που δανειζόταν περιοδικά - κατά το δοκούν - τον ιδεολογικό φερετζέ εξαπάτησης των δεξιών της συγκυβέρνησης των ΑΝΕΛ, για να κάνει ως ''Κυβερνώσα Αριστερά'' την ταξική πολιτική της.
Να την κάνει με πολιορκητικό, παραπλανητικό κριό τους εθνολαϊκιστές του Καμμένου και τα εθνικά τους προτάγματα (παρελάσεις και απόδοση τιμών στους ήρωες) παραπλανώντας το ετερόκλητο πλήθος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που είδαν το '18 την συγκυβέρνηση της αριστεροδεξιάς να μετατρέπεται σε μονοκομματική μετά την αποχώρηση των δεύτερων και την ενσωμάτωση κάποιων μελών τους στον πρώτο.
Ένα χρόνο μετά απ' την μονοκρατορία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πέντε από την ανάληψη της εξουσίας για πρώτη φορά, ο αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας - συνεχίζει να μη σέβεται τη διάκριση των εξουσιών και να ονειρεύεται τη μέρα που θα επανέλθει στον πρωθυπουργικό θώκο, αποφασισμένος να επιτρέψει αυτήν τη φορά στο κόμμα του να βάλει σε εφαρμογή την κατάληψη των κοινωνικών θεσμών του κράτους και των μηχανισμών του.
Έτσι κι αλλιώς η λέξη ''κατάληψη'' ασκούσε πάντα ιδιαίτερη γοητεία στον π. πρωθυπουργό, που διακρίθηκε ως ''εθνικός καταληψίας'' στα μαθητικά του χρόνια και ακολούθησε καριέρα πολιτικού εμποτισμένη στην ιδεολογία της κατάληψης και συνυφασμένη με την ιδεολογία της Αριστεράς, όπως διαμορφώθηκε αυτή στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης που ακολούθησε.
Την κατάληψη κάθε πτυχής της εξουσίας ονειρευόταν και ο Παύλος Πολάκης, το alter ego του αρχηγού του, ο οποίος πέτυχε ''Πύρρειο'' νίκη προ ημερών (17/2/20) στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν πέρασε με δυσκολία (55/50 υπέρ της πρότασής του) τις βασικές θέσεις του για την επόμενη μέρα στο κόμμα.
Το κόμμα που ανέλαβε ήδη την ευθύνη για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ''ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία'', με μόνιμη πλέον διεύρυνση προς τα Κεντροαριστερά, προς το ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά και του Γιώργου Παπανδρέου...
Διεύρυνση που θα την σφραγίσει η ημερομηνία-ορόσημο της 8ης Μαρτίου, κατά πάσα πιθανότητα, οπότε και θα συγκληθεί εκ νέου η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του''ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία'', για να επικυρώσει δια της ψήφου της την αλλαγή ονόματος, έχοντας πρόσφατες και τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων απ' την μεγάλη πολιτική συγκέντρωση που σχεδιάζεται να γίνει αύριο ( 22 Φεβρουαρίου) στο γήπεδο του τάε κβο ντο, για να ακολουθήσει στις 23 η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης για την ''επόμενη μέρα'' στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εννοείται ότι, μετά την σύγκληση της ΚΕ τον Μάρτιο, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει λυμένα τα χέρια του για να διεκδικήσει - ενισχυμένος απ' τους Κεντροαριστερούς του ''πελάτες'' - την επάνοδο στην εξουσία υπό την προτροπή / απειλή των σκληρών συντρόφων του κόμματος ''να διαμορφώσει η δεύτερη φορά Αριστερά νέες δομές και θεσμούς προσαρμοσμένους στη λαϊκή κυριαρχία''...
Ο ΣΥΡΙΖΑ της πρώτης φοράς, βλέπετε, δεν είχε εκδηλώσει σε όλο το μεγαλείο της την καμαρίλα της αριστεροφροσύνης και είναι αποφασισμένος τη δεύτερη φορά να πλαισιώσει το νέο ρεσάλτο στην εξουσία με πλέρια συντροφικότητα, που θα έχει σαν προίκα τη ρήση-ευχή της γυναίκας του αρχηγού του, όπως την είχε διατυπώσει σε συνέντευξή της δυο χρόνια πριν:
''... Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία...'' Κάτι παραπλήσιο, δηλαδή, με την παραδοχή Πολάκη στην Κεντρική Επιτροπή το Φθινόπωρο του 2018: ''... Για να κερδίσουμε τις εκλογές πρέπει να μπουν κάποιοι φυλακή (''σκάνδαλο'' Novartis). Και ''... Αν δεν σπάσει η ιστορία με τη Δικαιοσύνη, δεν παίρνουμε εξουσία σ’ αυτή τη χώρα...''
Κατά τα άλλα μιλάμε για δημοκρατία, την ίδια στιγμή που συντηρούμε συνειδητά διαβρωμένους μηχανισμούς και διορίζουμε σε θέσεις - κλειδιά ανθρώπους οι οποίοι εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο το παλιό σύστημα διαφθοράς του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που ανατροφοδοτούσαν περιοδικά με έξτρα γαλάζιες πινελιές και οι κυβερνήσεις της ΝΔ, σε βαθμό ασυγκρίτως μικρότερο φυσικά, αφού η Χαριλάου Τρικούπη - σε ρόλο... ΑΣΕΠ - είχε διορίσει ψηφοθηρικά, μόνο κατά την προεκλογική περίοδο του Ιουνίου του 1985, 50.000 ψηφοφόρους της στο ασθμαίνον ελληνικό δημόσιο…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
antinews.gr
Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, δε μου άρεσαν ποτέ οι στρογγυλεμένες κουβέντες που έκρυβαν τεχνηέντως μέσα τους δηλητήριο. Δεν μου άρεσαν τα συγκαλυμμένα ψέματα και οι ύπουλοι σχεδιασμοί με υπόβαθρο την παραπλάνηση μέσω της προπαγάνδας.
Αντίθετα εκτιμούσα τους ανθρώπους με ευθύτητα, που έλεγαν πάντα ''τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη''. Έλεγαν αυτά που πίστευαν χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς να τα ωραιοποιούν για να γίνουν στους άλλους ευκολοχώνευτα.
Αρκεί βέβαια όλα αυτά τα προτερήματα κατ' εμέ, δηλαδή η ευθύτητα, η ειλικρίνεια, η ''ντομπροσύνη'' που λέμε στην Μακεδονία, να εκπέμπουν τη στοιχειώδη ευγένεια προς τον συνομιλητή μας και να μη γίνεται σε τόνους επιθετικότητας, αλλά ευπρεπούς διαλόγου (λόγου-αντίλογου), χωρίς ακρότητες, λεκτική βία και δηκτικές προσωπικές αναφορές.
Με τα δεδομένα αυτά, δεν κάγχασα διαβάζοντας τη δήλωση της Μ. Μπαζιάνα το '18 ότι ''Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία''. Αντίθετα την κοίταξα με συμπάθεια για πρώτη φορά εξαιτίας της ειλικρίνειάς της. Γιατί έβγαλε φόρα παρτίδα τα σχέδια του άντρα της περί ''αρμών της εξουσίας'', έστω και ετεροχρονισμένα (27/2/20) σε τόνο αυτοκριτικό...
Εκείνος ο λόγος της Μπέτυς, που την αναγόρευσε δίκαια σε... θεωρητικό της τσιπραίικης Αριστεράς (κοντά στους Δρίτσα, Μπαλτά, Δραγασάκη), έχει αποκαλυφθεί πλέον πως είναι ο σταθερός στόχος μιας δεύτερης απόπειρας του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το άλμα προς την εξουσία (για salto mortale μιλάμε, ουσιαστικά, με τα προβλήματα που τον κυνηγάνε) έχοντας για προσάναμμα τις βρώμικες μεθόδους που πρωτοδίδαξε και καθιέρωσε ως ''Κυβερνώσα Αριστερά'' το 2015.
Μεθόδους σύμφυτες με εκείνες των λοχαγών του κομμουνισμού (τύπου Πολάκη) κι όχι μ' αυτές τις φορτωμένες χρυσόσκονη νεοτερικές εκδοχές light των Αριστερών αρχιστράτηγων, που τείνουν να γίνουν ένα με το ΠΑΣΟΚ (η νέα ''Αριστερά Τσίπρα'') προς χάριν της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και ενόψει της Ιθάκης της εξουσίας.
Μεθόδους που βοήθησαν τον διάσημο καταληψία να κάνει ρεσάλτο στο Μέγαρο Μαξίμου και να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη διάκριση των εξουσιών. Έτσι, με υπόβαθρο τις αυταρχικές απόψεις του Λένιν και κειμήλιο τις παρακαταθήκες του Βελουχιώτη κάτω απ' το μαξιλάρι του, ο Αλέξης έφερε την... ελπίδα στον ελληνικό λαό, 'άμα τη ανόδω' στην εξουσία της ιδεατής Αριστεράς, που αποδείχθηκε όμως στην πορεία αδίστακτη και χιλιομπαλωμένη...
Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι τα μπαλώματά της, τα μπαλώματα του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, ήταν ένα πασπαρτού από Βενεζουέλα, Βόρεια Κορέα, Χιλή του '70 και Ελλάδα του '81, που δανειζόταν περιοδικά - κατά το δοκούν - τον ιδεολογικό φερετζέ εξαπάτησης των δεξιών της συγκυβέρνησης των ΑΝΕΛ, για να κάνει ως ''Κυβερνώσα Αριστερά'' την ταξική πολιτική της.
Να την κάνει με πολιορκητικό, παραπλανητικό κριό τους εθνολαϊκιστές του Καμμένου και τα εθνικά τους προτάγματα (παρελάσεις και απόδοση τιμών στους ήρωες) παραπλανώντας το ετερόκλητο πλήθος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που είδαν το '18 την συγκυβέρνηση της αριστεροδεξιάς να μετατρέπεται σε μονοκομματική μετά την αποχώρηση των δεύτερων και την ενσωμάτωση κάποιων μελών τους στον πρώτο.
Ένα χρόνο μετά απ' την μονοκρατορία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πέντε από την ανάληψη της εξουσίας για πρώτη φορά, ο αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας - συνεχίζει να μη σέβεται τη διάκριση των εξουσιών και να ονειρεύεται τη μέρα που θα επανέλθει στον πρωθυπουργικό θώκο, αποφασισμένος να επιτρέψει αυτήν τη φορά στο κόμμα του να βάλει σε εφαρμογή την κατάληψη των κοινωνικών θεσμών του κράτους και των μηχανισμών του.
Έτσι κι αλλιώς η λέξη ''κατάληψη'' ασκούσε πάντα ιδιαίτερη γοητεία στον π. πρωθυπουργό, που διακρίθηκε ως ''εθνικός καταληψίας'' στα μαθητικά του χρόνια και ακολούθησε καριέρα πολιτικού εμποτισμένη στην ιδεολογία της κατάληψης και συνυφασμένη με την ιδεολογία της Αριστεράς, όπως διαμορφώθηκε αυτή στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης που ακολούθησε.
Την κατάληψη κάθε πτυχής της εξουσίας ονειρευόταν και ο Παύλος Πολάκης, το alter ego του αρχηγού του, ο οποίος πέτυχε ''Πύρρειο'' νίκη προ ημερών (17/2/20) στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν πέρασε με δυσκολία (55/50 υπέρ της πρότασής του) τις βασικές θέσεις του για την επόμενη μέρα στο κόμμα.
Το κόμμα που ανέλαβε ήδη την ευθύνη για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ''ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία'', με μόνιμη πλέον διεύρυνση προς τα Κεντροαριστερά, προς το ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά και του Γιώργου Παπανδρέου...
Διεύρυνση που θα την σφραγίσει η ημερομηνία-ορόσημο της 8ης Μαρτίου, κατά πάσα πιθανότητα, οπότε και θα συγκληθεί εκ νέου η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του''ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία'', για να επικυρώσει δια της ψήφου της την αλλαγή ονόματος, έχοντας πρόσφατες και τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων απ' την μεγάλη πολιτική συγκέντρωση που σχεδιάζεται να γίνει αύριο ( 22 Φεβρουαρίου) στο γήπεδο του τάε κβο ντο, για να ακολουθήσει στις 23 η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης για την ''επόμενη μέρα'' στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εννοείται ότι, μετά την σύγκληση της ΚΕ τον Μάρτιο, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει λυμένα τα χέρια του για να διεκδικήσει - ενισχυμένος απ' τους Κεντροαριστερούς του ''πελάτες'' - την επάνοδο στην εξουσία υπό την προτροπή / απειλή των σκληρών συντρόφων του κόμματος ''να διαμορφώσει η δεύτερη φορά Αριστερά νέες δομές και θεσμούς προσαρμοσμένους στη λαϊκή κυριαρχία''...
Ο ΣΥΡΙΖΑ της πρώτης φοράς, βλέπετε, δεν είχε εκδηλώσει σε όλο το μεγαλείο της την καμαρίλα της αριστεροφροσύνης και είναι αποφασισμένος τη δεύτερη φορά να πλαισιώσει το νέο ρεσάλτο στην εξουσία με πλέρια συντροφικότητα, που θα έχει σαν προίκα τη ρήση-ευχή της γυναίκας του αρχηγού του, όπως την είχε διατυπώσει σε συνέντευξή της δυο χρόνια πριν:
''... Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία...'' Κάτι παραπλήσιο, δηλαδή, με την παραδοχή Πολάκη στην Κεντρική Επιτροπή το Φθινόπωρο του 2018: ''... Για να κερδίσουμε τις εκλογές πρέπει να μπουν κάποιοι φυλακή (''σκάνδαλο'' Novartis). Και ''... Αν δεν σπάσει η ιστορία με τη Δικαιοσύνη, δεν παίρνουμε εξουσία σ’ αυτή τη χώρα...''
Κατά τα άλλα μιλάμε για δημοκρατία, την ίδια στιγμή που συντηρούμε συνειδητά διαβρωμένους μηχανισμούς και διορίζουμε σε θέσεις - κλειδιά ανθρώπους οι οποίοι εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο το παλιό σύστημα διαφθοράς του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που ανατροφοδοτούσαν περιοδικά με έξτρα γαλάζιες πινελιές και οι κυβερνήσεις της ΝΔ, σε βαθμό ασυγκρίτως μικρότερο φυσικά, αφού η Χαριλάου Τρικούπη - σε ρόλο... ΑΣΕΠ - είχε διορίσει ψηφοθηρικά, μόνο κατά την προεκλογική περίοδο του Ιουνίου του 1985, 50.000 ψηφοφόρους της στο ασθμαίνον ελληνικό δημόσιο…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου