Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να “τελειώσουν” οι ΗΠΑ την Τουρκία και ιδού πως.

Πολλά διαβάζουμε και ακούμε για τις δύσκολες σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας . Για το πώς η Αμερική δεν θέλει να σκεφτεί ούτε για αστείο ότι μπορεί χάσει την Τουρκία και έχει εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη κατάσταση που την υποχρεώνει να παίζει ένα άχαρο παιχνίδι αναμονής, περιμένοντας τον πολιτικό ή τον φυσικό θάνατο του Ερντογάν και του καθεστώτος του. Είναι έτσι ή μήπως όχι;

Ας πάμε στο πρώτο ερώτημα. Πώς μπορείς να “γονατίσεις” μία χώρα; Μα με δύο τρόπους α) Στρατιωτικά, κλασσικό παράδειγμα η Γερμανία του Β’ ΠΠ, β) Οικονομικά, με κλασικό παράδειγμα τη Σοβιετική Ένωση. Προκειμένου να διατηρήσει η Αμερική τη σχέση της μελλοντικά με την Τουρκία είναι σαφές ότι δεν μπορεί ευθέως να χρησιμοποιήσει κανένα από τους δύο αυτούς τρόπους. Μήπως όμως θα μπορούσε εμμέσως;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ και μάλιστα με έναν τρόπο που να ρίχνει την ευθύνη αποκλειστικά στον Ερντογάν και μόνο. Το πιο ευαίσθητο σημείο μιας οικονομίας είναι το νόμισμά της, διότι είναι νομοτελειακό ότι μία χώρα με διεθνείς εμπορικές συναλλαγές χρειάζεται ένα ισχυρό νόμισμα. Από αυτόν τον κανόνα ούτε η απολυταρχική Κίνα δεν εξαιρείται.
Τα αποτελέσματα τα είδαμε στην πράξη όταν με ένα tweet του Τραμπ η τουρκική λίρα άρχισε την κατρακύλα. Η φραστική επίθεση Τραμπ δεν συνεχίστηκε για γεωπολιτικούς λόγους και η τουρκική λίρα διεσώθη… διατηρούμενη βέβαια στην άκρη βέβαια του γκρεμού.

Η έκθεση όμως των νομισμάτων προς τις ονομαζόμενες αγορές ή τα Funds είναι δεδομένη, διότι το νόμισμα δεν είναι τίποτε άλλο από παρά ο εκπρόσωπος μιας οικονομίας. Όσο πιο ισχυρή είναι μια οικονομία τόσο πιο ισχυρό είναι το νόμισμα και το αντίθετο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η όχι πολύ παλιά ιστορία της Αγγλικής Λίρας και του George Soros…
Όταν ο Σόρος είδε ότι τα μακροοικονομικά στοιχεία της Αγγλίας ήταν άσχημα, επετέθη στη Λίρα (Στερλίνα) και την έριξε στα τάρταρα. Η αγγλική οικονομία έκανε σχεδόν μία δεκαετία να συνέλθει από αυτή την επίθεση. Άρα μία οικονομία σαν την τουρκική, είναι πολύ πιο ευάλωτη σε τέτοιες επιθέσεις.
Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί οι ΗΠΑ δεν αναθέτουν στα Funds τη δουλειά αυτή, χωρίς να εκτεθεί οι ίδιες; Τα εργαλεία υπάρχουν, είναι γνωστά και δεδομένα. Και βεβαίως αυτή είναι μια δουλειά που θα την αναλάμβαναν με μεγάλη προθυμία τα Funds, μιας και θα έβγαζαν πολύ χρήμα.
Εννοείται ότι ο σχεδιασμός και η εκτέλεση του εγχειρήματος θα ήταν υπό την εποπτεία του οικονομικού τμήματος της CIA πού είναι πολύ έμπειρο σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, ώστε η όλη ιστορία να παραμείνει μέσα σε επιθυμητά πλαίσια.
Μία τέτοια συγκεκαλυμμένη επιχείρηση θα οδηγούσε στο ξεδόντιασμα του ερντογανικού καθεστώτος και την πτώση αυτού, χωρίς να εκτεθεί η Αμερικάνικη διοίκηση στον Τουρκικό λαό και το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας.

Υπάρχει λοιπόν ένα τελευταίο ερώτημα: Ποιος είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ δεν τελειώνουν το καθεστώς Ερντογάν;. Υπάρχουν πολλές πιθανές και απίθανες απαντήσεις και καμιά προς το παρόν δεν δείχνει ικανοποιητική. Ίσως διότι δεν υπάρχει ενότητα στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Έχουμε “πολλές” ΗΠΑ και η συμφωνία στο εσωτερικό του “establishment” παραμένει πάντα εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση…

G.An.

defence-point.gr