«...θα την πάρουμε την Πόλη...»

Έπιασα την κουβέντα με φίλο που είχε στον στρατό διοικητή, παιδικό φίλο του Πανούση.

Η συζήτηση μαζί του, μού επιβεβαίωσε αυτό που υποπτευόμουνα. Ότι δηλαδή, ο Τζιμάκος είχε βαθιά πατριωτικά αισθήματα.

Κι αν οι υπερβολές του ως προς την θρησκεία, στενοχώρεσαν πολλούς εξ' ημών, εν τούτοις προσωπικά πιστεύω ότι αυτές δεν είχαν αφετερία την εμπάθεια και το αντιχριστιανικό συναίσθημα όπως είθισται να συμβαίνει, σε αυτές τις περιπτώσεις.

Εξ' άλλου, όπως δήλωσε ο ίδιος στις τελευταίες του συνεντεύξεις είχε σεβασμό στην θρησκεία μας και στον ρόλο της Εκκλησίας ως ενός φορέα συνάντησης των ανθρώπων ενώ κάπου δηλώνει «θέλω να πιστέψω αλλά δεν μπορώ...». 

Το σύστημα ήταν αυτό που θέλησε να μείνει στον λαό μας, από το έργο του Πανούση οι «ασέβειές» του για να συγκαληφθεί και αποκρυβεί, ο βαθιά ταξικός του λόγος και η προτροπή του για ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης που παγιώθηκε από την ντόπια ψωρο-ελίτ, εις βάρος του ελληνικού λαού.

Μερικές πατριωτικές αναφορές του σε τραγούδια του, πολλά χρόνια πριν - για να μην επεκταθώ σε όσα άλλα έγραψε, αναλύοντας διορατικά («Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες» κ.α.) την κατάσταση της χώρας μας και του έθνους μας:

«Για την πάρτι σου θα γίνω Ράμπο Ρόκυ - δυο χιλιάδες και κομάντο 

Να σου φέρω την Αγία Σοφία - την Κυρήνεια και την Λευκωσία»

«...θα την πάρουμε την Πόλη...»

«Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα»

topothoumeno.blogspot.com