Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που πάντα ήθελε να τη βλέπουν σαν
προστατευόμενο είδος οι σύμμαχοί της και αρκείτο να νιώθει ασφαλής κάτω
απ' τις φτερούγες ισχύος τους, η Τουρκία έδειχνε εξαρχής τη βούλησή της
να μπει στο κλαμπ των ''Μεγάλων'' της Γης και να παίξει αυτόνομο ρόλο ως
περιφερειακή δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου.
Της Κρινιώς Καλογερίδου.
Και η μεν Ελλάδα, προϊόντος του χρόνου, έμεινε εγκλωβισμένη στον ανενεργό ρόλο της αρκούμενη στη γεωπολιτική ταυτότητα που διαμόρφωσαν οι άλλοι γι' αυτήν στη γειτονιά της, η δε Τουρκία είτε προσπάθησε να κάνει αισθητή - με τον παρεμβατισμό της - την παρουσία της στο διεθνές πολυπολικό σύστημα είτε να διαφοροποιηθεί απ' αυτό απειθαρχώντας.
Η απειθαρχία της απαντούσε κυρίως στο ''αποφασίζομεν και διατάσσομεν'' του ισχυρότερου πόλου του συστήματος, που ήταν οι ΗΠΑ, οι οποίες έπαιζαν μέχρι πρότινος τον ρόλο του ελεγκτή στην περιοχή, ως τη στιγμή που η Τουρκία επέλεξε να γίνει η ίδια πόλος αυτόνομος και αυτόφωτος, σαν αντίβαρο στην αμερικανική αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.
Ήταν μια μεγάλη στιγμή γι' αυτήν, που δεν ήρθε τυχαία, αλλά μετά τη στρατηγική συμμαχία της με τη Ρωσία, η οποία εικονοποιήθηκε σαν ιστορικό ορόσημο με την επιδεικτική άφιξη στο έδαφός της του ρωσικού συστήματος στρατηγικής αεράμυναςS-400. Ορόσημο για τα αμερικανικά δεδομένα αποτέλεσε όμως και η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου να αποσύρει τα στρατεύματα της χώρας του από τη Συρία.
Όταν το πρωτάκουσαν αυτό οι περισσότεροι, ξαφνιάστηκαν ευχάριστα, νομίζοντας πως σηματοδοτεί το τέλος ενός αιματηρού πολέμου. Η συνέχεια όμως της ιστορίας διέψευσε πανηγυρικά τις προσδοκίες τους, αφού αποδείχθηκε ότι εκείνη η βαρυσήμαντη δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ για απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων απ' τη Συρία ισοδυναμούσε με κλείσιμο του ματιού στην Τουρκία, για να επέμβει κατά των Κούρδων στρατιωτικά στο συριακό έδαφος.
Όπερ σημαίνει ότι η ιστορική νατοϊκή αλυσίδα που συνδέει ανέκαθεν τις ΗΠΑ με την Τουρκία δεν έχει σπάσει. Κι αυτό επιβεβαιώνει την άποψη ότι υπεισέρχονται κι άλλοι παράγοντες που ''δένουν'' συμμαχικά τις δυο αυτές χώρες, αφήνοντας πολλαπλά κερδισμένη τη δεύτερη, που αναγορεύτηκε αυτόνομη δύναμη στην Μεσόγειο με τις ευλογίες της πρώτης...
Ναι, ο Ντόναλντ Τραμπ φέρθηκε στην Ελλάδα σαν σε πιστή σύζυγο που είναι δεδομένη, αλλά προτίμησε την Τουρκία για ''ερωμένη'' του. Μια ερωμένη άπιστη, άπληστη, απείθαρχη, αλλά θελκτική και αναντικατάστατη.
Οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες που είχαν διαμορφώσει αντίθετη άποψη, διαψεύστηκαν παταγωδώς βλέποντας τη γείτονα χώρα όχι μόνο να μην τιμωρείται, αλλά να αναβαθμίζεται και να ανταμείβεται για τους λεονταρισμούς της, τις υπερβάσεις και τις παραβάσεις της.
Η άλλοτε παρακατιανή και αδιάφορη στα μάτια της Δύσης Τουρκία πέτυχε σήμερα να γίνει μόνιμο θέμα συζήτησης στα διεθνή πρωτοσέλιδα, να συνυπάρχει με τους ''Μεγάλους'' σε διεθνή φόρα, να δίνει την εικόνα μιας χώρας που προοδεύει, αναπτύσσεται και δημιουργεί. Μιας χώρας που ξέρει να αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό της εκσυγχρονίζοντας τον εαυτό της τεχνολογικά και οργανωτικά.
Τι ειρωνεία!.. Μια χώρα που βαρύνεται με καταγεγραμμένες γενοκτονίες (Αρμενίων, Ελλήνων Ποντίων, Κούρδων), μια χώρα που κουβαλά στις ιστορικές αποσκευές της πολλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (με δεδομένο το οθωμανικό παρελθόν της) και έχει σφετεριστεί πανάρχαιους πολιτισμούς για να τους υποκαταστήσει, να έχει πετύχει το ακατόρθωτο.
Να αφαιρέσει σχεδόν απ' την μνήμη των σύγχρονων εκπροσώπων της Δύσης το αιματηρό ιστορικό της (απώτερο και εγγύτερο) και να αναπλάσει εντυπωσιακά το νεο-οθωμανικό εαυτό της χτίζοντας γέφυρες ευρωπαϊκού επιπέδου που συνδέουν το ευρωπαϊκό με το ασιατικό της έδαφος, υποθαλάσσια τούνελ εξαίρετης σύλληψης, οικοδομήματα σπουδαίας αρχιτεκτονικής, οδικές αρτηρίες υπερσύγχρονες και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα- όπως το διεθνές, φαραωνικό αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης - που άλλαξαν κυριολεκτικά το πρόσωπό της!..
Το άλλαξαν σε βαθμό που να μοιάζει τουριστικά η Ελλάδα φτωχή συγγενής κοντά της, εγκαταλελειμμένη και ετοιμόρροπη. Στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν (που είναι δικτάτωρ για πολλούς, αλλά αναμφίβολα κι ένας ηγέτης που αγαπά την πατρίδα του) όλα δείχνουν ανακαινισμένα, μεταποιημένα, αναβαθμισμένα, μοντέρνα κι ασυναγώνιστα αισθητικά και οργανωτικά.
Κι αυτό χωρίς να αλλοιωθεί το χαρακτηριστικό της εθνικής συνοχής της, αφού η ερυθρά ημισέληνος στη σημαία της κυματίζει στα περισσότερα κτίρια, ακόμα και στα καινούρια τζαμιά, που συνταιριάζουν θαυμάσια τις αρχιτεκτονικές μοντέρνες γραμμές τους με τους παραδοσιακούς μιναρέδες τους, οι οποίοι εκπέμπουν σε πολλά ντεσιμπέλ τη στεντόρεια φωνή του ιμάμη στις προσευχές του.
Ναι, πρέπει να δεχτούμε την αλήθεια όσο κι αν μας πληγώνει αυτή. Η εικόνα της σημερινής Τουρκίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτήν της αποδεκατισμένης απ' τα μνημόνια και αφημένης στη μοίρα της Ελλάδας. Της Ελλάδας με το αγέλαστο, μελαγχολικό πρόσωπο, που δε λέει να αναθαρρήσει ούτε με τη φωτοχυσία του ήλιου της ούτε με τη λάμψη του ουρανού της...
Μέσα στη δίνη των μνημονίων έχουν θαμπώσει κι αυτά στις ψυχές των Ελλήνων, πολλοί από τους οποίους - κάτω απ' το βάρος της δυσβάσταχτης φορολογίας των προηγούμενων κυβερνώντων - έχασαν περιουσίες και σπίτια κι έχουν μείνει ανέστιοι.
Ανέστιους και ''φερέοικους'' (περιπλανώμενους) μάς βλέπω να καταλήγουμε όλοι, αργά ή γρήγορα, αν αφεθούμε να παρασυρθούμε απ' τα σφοδρά μεταναστευτικά κύματα που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους διαβρώνοντας τον εθνικό και κοινωνικό μας ιστό.
Ο Ερντογάν μάς προειδοποίησε, άλλωστε, μέσω της εκφοβιστικής απειλής που εκτόξευσε απευθυνόμενος στην Ευρώπη (κατά το ''λέω στην νύφη, για να τ' ακούσει η πεθερά''):
- Θα σας στείλω 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες!..
Το Ισλάμ είναι πλέον προ των πυλών και δε βρίσκεται κανείς χριστιανός, για να το σταματήσει. Κανείς για να διασφαλίσει τα σύνορά μας προς Ανατολάς. Ως εκ τούτου, ο κύριος λόγος που μας έβαλε στην ΕΟΚ ο Καραμανλής δεν υφίσταται πλέον. Η ΕΕ νίπτει τας χείρας της και περιορίζεται σε κάποιες ''εκφοβιστικές'' προς την Τουρκία κορώνες.
Η τουρκική εισβολή στα πάτρια εδάφη άρχισε απ' την εποχή του Οζάλ μέσω της λαθρομετανάστευσης κι εμείς δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι, αν και μας είχε προειδοποιήσει γι' αυτό ο Οζάλ, όταν επισκέφτηκε την Αθήνα πριν από τριανταδύο χρόνια.
- Θα σας κατακτήσουμε πληθυσμιακά, είχε πει και ήδη συμβαίνει αυτό στη Θράκη και τείνει να εξαπλωθεί στα νησιά με τη μετανάστευση...
Ο Αιγαιακός ελληνισμός απειλείται με εξαφάνιση προ των κυμάτων των λαθροεισβολέων, που τείνουν να τον καταπιούν.Hδιασπορά των μεταναστών στην ηπειρωτική χώρα - που επέλεξε σαν λύση η κυβέρνηση Μητσοτάκη - όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα, αλλά το μεγεθύνει, με δεδομένες τις αρνητικές επιπτώσεις στην μελλοντική πληθυσμιακή σύσταση της Ελλάδας λόγω της υπογεννητικότητας.
Ο κίνδυνος συνιστά ''ασύμμετρη'' απειλή για τους Έλληνες και για την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας, αφού κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να έχουν παρεισφρύσει στα καραβάνια των εισερχομένων πράκτορες ξένων δυνάμεων, φανατικοί ισλαμιστές, κακοποιοί, δολιοφθορείς και κοινοί απατεώνες.
Έπειτα είναι και τ' άλλο που με βάζει σε σκέψεις και το έχω ακούσει από επίσημα χείλη να λέγεται: ''Οι λαθρομετανάστες γίνονται αποδέκτες της προπαγάνδας όλων των εχθρικών μας χωρών και εξελίσσονται σε μια πρώτης τάξεως πέμπτη φάλαγγα'' μέσα στη χώρα''. Ξέχωρα ότι δημιουργούν κατά τόπους αρκετοί απ' αυτούς προβλήματα σοβαρά που πλήττουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομία μας, απ' την άποψη ότι προσβάλουν τα εθνικά και θρησκευτικά μας σύμβολα και προωθούν την παραοικονομία.
Το δυστύχημα ωστόσο είναι ότι οι σημερινοί κυβερνώντες, μπροστά στον κίνδυνο να χαρακτηρισθούν ρατσιστές απ' τους αριστερούς, ακολουθούν την τακτική των ''ανοιχτών συνόρων'' του ΣΥΡΙΖΑ και δεν παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα για να τιθασεύσουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που γιγαντώνεται και εξελίσσεται σε Λερναία Ύδρα για την Ελλάδα.
Κι αυτό σε μια στιγμή που ο Ερντογάν, με την επιθετική του πολιτική, δοκιμάζει τις αντοχές μας. Ελέγχει τις αντιδράσεις μας προωθώντας όλο και περισσότερους στην Ελλάδα, ώστε να καταρρεύσει πλήρως το αμυντικό μας σύστημα και να μπορεί ανενόχλητος να εισβάλει.
Με τα δεδομένα αυτά, που αναγάγουν σε μείζον εθνικό θέμα το μεταναστευτικό, είναι απόλυτη ανάγκη να παραμεριστούν οι πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες και από κοινού κυβέρνηση και αντιπολίτευση να συναινέσουν σε μέτρα που θα εγγυηθούν την εθνική μας επιβίωση, καθώς βλέπουμε την Τουρκία να αυξάνεται και να πληθύνεται την ώρα που η Ελλάδα συρρικνώνεται και απειλείται...
''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου).
antinews.gr
Της Κρινιώς Καλογερίδου.Και η μεν Ελλάδα, προϊόντος του χρόνου, έμεινε εγκλωβισμένη στον ανενεργό ρόλο της αρκούμενη στη γεωπολιτική ταυτότητα που διαμόρφωσαν οι άλλοι γι' αυτήν στη γειτονιά της, η δε Τουρκία είτε προσπάθησε να κάνει αισθητή - με τον παρεμβατισμό της - την παρουσία της στο διεθνές πολυπολικό σύστημα είτε να διαφοροποιηθεί απ' αυτό απειθαρχώντας.
Η απειθαρχία της απαντούσε κυρίως στο ''αποφασίζομεν και διατάσσομεν'' του ισχυρότερου πόλου του συστήματος, που ήταν οι ΗΠΑ, οι οποίες έπαιζαν μέχρι πρότινος τον ρόλο του ελεγκτή στην περιοχή, ως τη στιγμή που η Τουρκία επέλεξε να γίνει η ίδια πόλος αυτόνομος και αυτόφωτος, σαν αντίβαρο στην αμερικανική αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.
Ήταν μια μεγάλη στιγμή γι' αυτήν, που δεν ήρθε τυχαία, αλλά μετά τη στρατηγική συμμαχία της με τη Ρωσία, η οποία εικονοποιήθηκε σαν ιστορικό ορόσημο με την επιδεικτική άφιξη στο έδαφός της του ρωσικού συστήματος στρατηγικής αεράμυναςS-400. Ορόσημο για τα αμερικανικά δεδομένα αποτέλεσε όμως και η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου να αποσύρει τα στρατεύματα της χώρας του από τη Συρία.
Όταν το πρωτάκουσαν αυτό οι περισσότεροι, ξαφνιάστηκαν ευχάριστα, νομίζοντας πως σηματοδοτεί το τέλος ενός αιματηρού πολέμου. Η συνέχεια όμως της ιστορίας διέψευσε πανηγυρικά τις προσδοκίες τους, αφού αποδείχθηκε ότι εκείνη η βαρυσήμαντη δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ για απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων απ' τη Συρία ισοδυναμούσε με κλείσιμο του ματιού στην Τουρκία, για να επέμβει κατά των Κούρδων στρατιωτικά στο συριακό έδαφος.
Όπερ σημαίνει ότι η ιστορική νατοϊκή αλυσίδα που συνδέει ανέκαθεν τις ΗΠΑ με την Τουρκία δεν έχει σπάσει. Κι αυτό επιβεβαιώνει την άποψη ότι υπεισέρχονται κι άλλοι παράγοντες που ''δένουν'' συμμαχικά τις δυο αυτές χώρες, αφήνοντας πολλαπλά κερδισμένη τη δεύτερη, που αναγορεύτηκε αυτόνομη δύναμη στην Μεσόγειο με τις ευλογίες της πρώτης...
Ναι, ο Ντόναλντ Τραμπ φέρθηκε στην Ελλάδα σαν σε πιστή σύζυγο που είναι δεδομένη, αλλά προτίμησε την Τουρκία για ''ερωμένη'' του. Μια ερωμένη άπιστη, άπληστη, απείθαρχη, αλλά θελκτική και αναντικατάστατη.
Οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες που είχαν διαμορφώσει αντίθετη άποψη, διαψεύστηκαν παταγωδώς βλέποντας τη γείτονα χώρα όχι μόνο να μην τιμωρείται, αλλά να αναβαθμίζεται και να ανταμείβεται για τους λεονταρισμούς της, τις υπερβάσεις και τις παραβάσεις της.
Η άλλοτε παρακατιανή και αδιάφορη στα μάτια της Δύσης Τουρκία πέτυχε σήμερα να γίνει μόνιμο θέμα συζήτησης στα διεθνή πρωτοσέλιδα, να συνυπάρχει με τους ''Μεγάλους'' σε διεθνή φόρα, να δίνει την εικόνα μιας χώρας που προοδεύει, αναπτύσσεται και δημιουργεί. Μιας χώρας που ξέρει να αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό της εκσυγχρονίζοντας τον εαυτό της τεχνολογικά και οργανωτικά.
Τι ειρωνεία!.. Μια χώρα που βαρύνεται με καταγεγραμμένες γενοκτονίες (Αρμενίων, Ελλήνων Ποντίων, Κούρδων), μια χώρα που κουβαλά στις ιστορικές αποσκευές της πολλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (με δεδομένο το οθωμανικό παρελθόν της) και έχει σφετεριστεί πανάρχαιους πολιτισμούς για να τους υποκαταστήσει, να έχει πετύχει το ακατόρθωτο.
Να αφαιρέσει σχεδόν απ' την μνήμη των σύγχρονων εκπροσώπων της Δύσης το αιματηρό ιστορικό της (απώτερο και εγγύτερο) και να αναπλάσει εντυπωσιακά το νεο-οθωμανικό εαυτό της χτίζοντας γέφυρες ευρωπαϊκού επιπέδου που συνδέουν το ευρωπαϊκό με το ασιατικό της έδαφος, υποθαλάσσια τούνελ εξαίρετης σύλληψης, οικοδομήματα σπουδαίας αρχιτεκτονικής, οδικές αρτηρίες υπερσύγχρονες και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα- όπως το διεθνές, φαραωνικό αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης - που άλλαξαν κυριολεκτικά το πρόσωπό της!..
Το άλλαξαν σε βαθμό που να μοιάζει τουριστικά η Ελλάδα φτωχή συγγενής κοντά της, εγκαταλελειμμένη και ετοιμόρροπη. Στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν (που είναι δικτάτωρ για πολλούς, αλλά αναμφίβολα κι ένας ηγέτης που αγαπά την πατρίδα του) όλα δείχνουν ανακαινισμένα, μεταποιημένα, αναβαθμισμένα, μοντέρνα κι ασυναγώνιστα αισθητικά και οργανωτικά.
Κι αυτό χωρίς να αλλοιωθεί το χαρακτηριστικό της εθνικής συνοχής της, αφού η ερυθρά ημισέληνος στη σημαία της κυματίζει στα περισσότερα κτίρια, ακόμα και στα καινούρια τζαμιά, που συνταιριάζουν θαυμάσια τις αρχιτεκτονικές μοντέρνες γραμμές τους με τους παραδοσιακούς μιναρέδες τους, οι οποίοι εκπέμπουν σε πολλά ντεσιμπέλ τη στεντόρεια φωνή του ιμάμη στις προσευχές του.
Ναι, πρέπει να δεχτούμε την αλήθεια όσο κι αν μας πληγώνει αυτή. Η εικόνα της σημερινής Τουρκίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτήν της αποδεκατισμένης απ' τα μνημόνια και αφημένης στη μοίρα της Ελλάδας. Της Ελλάδας με το αγέλαστο, μελαγχολικό πρόσωπο, που δε λέει να αναθαρρήσει ούτε με τη φωτοχυσία του ήλιου της ούτε με τη λάμψη του ουρανού της...
Μέσα στη δίνη των μνημονίων έχουν θαμπώσει κι αυτά στις ψυχές των Ελλήνων, πολλοί από τους οποίους - κάτω απ' το βάρος της δυσβάσταχτης φορολογίας των προηγούμενων κυβερνώντων - έχασαν περιουσίες και σπίτια κι έχουν μείνει ανέστιοι.
Ανέστιους και ''φερέοικους'' (περιπλανώμενους) μάς βλέπω να καταλήγουμε όλοι, αργά ή γρήγορα, αν αφεθούμε να παρασυρθούμε απ' τα σφοδρά μεταναστευτικά κύματα που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους διαβρώνοντας τον εθνικό και κοινωνικό μας ιστό.
Ο Ερντογάν μάς προειδοποίησε, άλλωστε, μέσω της εκφοβιστικής απειλής που εκτόξευσε απευθυνόμενος στην Ευρώπη (κατά το ''λέω στην νύφη, για να τ' ακούσει η πεθερά''):
- Θα σας στείλω 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες!..
Το Ισλάμ είναι πλέον προ των πυλών και δε βρίσκεται κανείς χριστιανός, για να το σταματήσει. Κανείς για να διασφαλίσει τα σύνορά μας προς Ανατολάς. Ως εκ τούτου, ο κύριος λόγος που μας έβαλε στην ΕΟΚ ο Καραμανλής δεν υφίσταται πλέον. Η ΕΕ νίπτει τας χείρας της και περιορίζεται σε κάποιες ''εκφοβιστικές'' προς την Τουρκία κορώνες.
Η τουρκική εισβολή στα πάτρια εδάφη άρχισε απ' την εποχή του Οζάλ μέσω της λαθρομετανάστευσης κι εμείς δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι, αν και μας είχε προειδοποιήσει γι' αυτό ο Οζάλ, όταν επισκέφτηκε την Αθήνα πριν από τριανταδύο χρόνια.
- Θα σας κατακτήσουμε πληθυσμιακά, είχε πει και ήδη συμβαίνει αυτό στη Θράκη και τείνει να εξαπλωθεί στα νησιά με τη μετανάστευση...
Ο Αιγαιακός ελληνισμός απειλείται με εξαφάνιση προ των κυμάτων των λαθροεισβολέων, που τείνουν να τον καταπιούν.Hδιασπορά των μεταναστών στην ηπειρωτική χώρα - που επέλεξε σαν λύση η κυβέρνηση Μητσοτάκη - όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα, αλλά το μεγεθύνει, με δεδομένες τις αρνητικές επιπτώσεις στην μελλοντική πληθυσμιακή σύσταση της Ελλάδας λόγω της υπογεννητικότητας.
Ο κίνδυνος συνιστά ''ασύμμετρη'' απειλή για τους Έλληνες και για την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας, αφού κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να έχουν παρεισφρύσει στα καραβάνια των εισερχομένων πράκτορες ξένων δυνάμεων, φανατικοί ισλαμιστές, κακοποιοί, δολιοφθορείς και κοινοί απατεώνες.
Έπειτα είναι και τ' άλλο που με βάζει σε σκέψεις και το έχω ακούσει από επίσημα χείλη να λέγεται: ''Οι λαθρομετανάστες γίνονται αποδέκτες της προπαγάνδας όλων των εχθρικών μας χωρών και εξελίσσονται σε μια πρώτης τάξεως πέμπτη φάλαγγα'' μέσα στη χώρα''. Ξέχωρα ότι δημιουργούν κατά τόπους αρκετοί απ' αυτούς προβλήματα σοβαρά που πλήττουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομία μας, απ' την άποψη ότι προσβάλουν τα εθνικά και θρησκευτικά μας σύμβολα και προωθούν την παραοικονομία.
Το δυστύχημα ωστόσο είναι ότι οι σημερινοί κυβερνώντες, μπροστά στον κίνδυνο να χαρακτηρισθούν ρατσιστές απ' τους αριστερούς, ακολουθούν την τακτική των ''ανοιχτών συνόρων'' του ΣΥΡΙΖΑ και δεν παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα για να τιθασεύσουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που γιγαντώνεται και εξελίσσεται σε Λερναία Ύδρα για την Ελλάδα.
Κι αυτό σε μια στιγμή που ο Ερντογάν, με την επιθετική του πολιτική, δοκιμάζει τις αντοχές μας. Ελέγχει τις αντιδράσεις μας προωθώντας όλο και περισσότερους στην Ελλάδα, ώστε να καταρρεύσει πλήρως το αμυντικό μας σύστημα και να μπορεί ανενόχλητος να εισβάλει.
Με τα δεδομένα αυτά, που αναγάγουν σε μείζον εθνικό θέμα το μεταναστευτικό, είναι απόλυτη ανάγκη να παραμεριστούν οι πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες και από κοινού κυβέρνηση και αντιπολίτευση να συναινέσουν σε μέτρα που θα εγγυηθούν την εθνική μας επιβίωση, καθώς βλέπουμε την Τουρκία να αυξάνεται και να πληθύνεται την ώρα που η Ελλάδα συρρικνώνεται και απειλείται...
''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου).
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου