Κάποτε με είχες ρωτήσει αν είμαστε κοντά.

Και τότε που με ρώτησες, αυτό που τώρα βλέπουμε ή νιώθουμε.... έμοιαζε λίγο μακριά.

Και σου είχα πει ότι είμαστε κοντά, είχα πει αυτό που και εσύ ένιωθες τότε.Όμως δεν το είχα πει εγώ, δεν έλεγα την άποψη μου, πολλές φορές δεν είπα την άποψη μου από εδώ αλλά τα αποτέλεσμα των αναλύσεων που γίνονταν, αυτό παρουσιαζόταν.

Και αν η οθόνη και όσα αυτή δείχνει δεν πείθει τους πολλούς ακόμη και τώρα, το γεγονός αυτό είναι κάτι που μας πείθει ότι ημαστε κοντά.

Δεν υπάρχει κάποιος που να αγαπάει τις θλίψεις, την δυστυχία τον πόνο, παρολαυτα γέμισε η Ελλάδα από τέτοιες εικόνες. Το βλέπεις. Κάθε μέρα.

Και είναι αυτή η προετοιμασία ,ναι,  η "απαραίτητη" προεργασία που μοιάζει να σφραγίζει τα δύσκολα σε χώρο και χρόνο.

Μένω σε αυτά που είπαμε πριν μας αλλάξουν τον προγραμματισμό και μπούμε εν μέσω καύσωνα στον πάγο.

Μένω σε αυτά που είπαμε πριν δυο και τρεις μήνες για τον Ιούλιο.

Και μένω γιατί δεν κάνουν πίσω.

Έχουν κλείσει στον πολιτισμό μας κάθε λογής ραντεβού  με την ιστορία και ο μήνας της υπερηφάνειας, ο Ιούνιος, το ουράνιο τόξο που κάλυψε περισσότερα από ποτέ κράτη.... είναι ένας από τους καταλύτες,  για όσα θα δούμε στη συνέχεια του καλοκαιριού.

Το ένα λοιπόν και μεγάλο ραντεβού πέρασε τον Ιούνιο.

Για 10 λεπτά,  ο πλανήτης δεν πήρε φωτιά. Μα είπαμε τι ήταν.

Το επόμενο ραντεβού είναι μπροστά μας.

Είναι ένα;

Όχι.

Είναι πολλά για Ιούλιο και διαφορετικά στην θεματολογία τους.

Έχει και την Ελλάδα μέσα;

Θυμάμαι το 2015, στις 12 Ιουλίου ήταν η μέρα που αποφύγαμε το χάος που κόντευε να μας οδηγήσουν οι πολιτικοί χειρισμοί, γλιτώνοντας με ένα βαρύ μνημόνιο, το 3ο νομίζω.

Και ήταν η ημέρα εκείνη, που γιόρταζε ο Άγιος Παΐσιος.

Και νομίζω ότι πήραμε τότε μια άτυπη παράταση και δεν ξέρω αν μέχρι σήμερα ,συλλογικά, γίναμε καλύτεροι ή χειρότεροι.

Ξέρω μόνο για τα χάλια τα δικά μου , και είναι αρκετό για να προσπαθώ να μην κοιτάω παραπέρα.

Ας βάλει ο Άγιος λοιπόν την χάρη του τις επόμενες ημέρες για μια Ελλάδα που αγάπησε τόσο, και για όλους εμάς που μας βλέπει από μακριά….. χειρότερους και καλύτερους.

Το αξίζουμε; Δεν ξέρω αλλά θα το κάνουμε να αξίζει, ακόμη και αν βρεθούμε κατάματα με την ιστορία, ίσως αυτή η οπτική επαφή μαζί της να είναι κάτι που αργότερα να λέμε ότι.... τελικά ναι,  άξιζε κάθε δύσκολο ραντεβού για να μην χαθεί η ίδια η ελληνική ιστορία και όσα μας δίδαξε.

Αυτά ήθελα να πω, σήμερα, μερικές ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές, δηλαδή την 7.7 και την 8.7.

Δυο πράγματα τέλος να ζητήσω στην αγάπη όσων διαβάζετε.

Συγνώμη που δεν γράφω, όχι ότι αλλάζει και κάτι φοβερό όταν περιγράφουμε τα χάλια τους.... αλλά συγνώμη.

Και επίσης, στα όμορφα μηνύματα σας.....θα ήταν το ίδιο όμορφα αν δεν μου λέγατε καλά λόγια. 

Γιατί; Αυτο ηθελα να το πω καιρο.

Είχα ακούσει μια πολύ ωραία ομιλία ενός γέροντα, που έλεγε ότι τα καλά λόγια σε λάθος αυτιά κάνουν ζημιά.

Κατανοώντας στο ελάχιστο τον κόσμο των αντιθέτων, αυτόν που όλοι ζούμε, αν και δέχομαι για παράδειγμα ότι ο εδώ κάτω πόνος και η ταλαιπωρία, μας επενδύει εκεί πάνω χαρά, γαλήνη, ευτυχία.... είναι δύσκολο να το υιοθετήσω πρακτικά.

Σίγουρα όλοι δυσκολευόμαστε σε κάτι τέτοιο.

Όμως,   προσπαθώ να υιοθετήσω το εξής… ότι τα άσχημα λόγια, που πολλές φορές μας πληγώνουν, στον κόσμο που ζούμε των αντιθέτων όπως είπαμε,  είναι ας πούμε..... έπαινοι και κατα βάθος μας ωφελούν, με τρόπο που εξ αρχής δεν γίνεται αντιληπτός.

Και στο ξεκίνημα,  δεν μου άρεσε όσα άσχημα άκουγα για αυτήν την προσπάθεια και προσωπικά... η απαξίωση, η κακία, ο χλευασμός που εισέπραξα, όποιος μιλάει παράξενα εκεί έξω ξέρει και έχει έρθει σε αυτή τη θέση……. πολύ αργότερα αντιλήφθηκα ότι… αν όχι μου άξιζαν, τουλάχιστον με ωφέλησαν.

Ακόμη και αν δεν μου άρεσαν... καθόλου όμως.

Και αν θες να το πάμε και πιο πέρα, στα ραντεβού που είπαμε πιο πάνω, ίσως να μην μας αρέσουν, ναι αλλά οι προφητείες δεν θα βγουν οι μισές.

Κάπου στο βάθος, αυτά τα δύσκολα ραντεβού θα μας ωφελήσουν… σαν χώρα, σαν έθνος, συλλογικά, ατομικά, στις επόμενες γενιές….!

Και τίθεται ακόμη και το ερώτημα….αν τα ραντεβού αυτά είναι οι "επενδύσεις" για ένα όμορφο μέλλον όπως ακριβώς τώρα το ονειρευόμαστε;

Ας σκεφτουμε μαζι...μήπως είναι...........; 

εις το επανιδείν

Rick

minitrue.gr