ίχα αποφασίσει να μην καλύψω περισσότερο το θέμα “επερχόμενες βουλευτικές εκλογές”, όμως φάνηκε καθαρά πως χρειάζεται να συνεχίσω. Διότι, επί σαρανταπέντε χρόνια μετά το 1974, επί μιάμιση γενιά δηλαδή, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ούτε τα εντελώς στοιχειώδη.
Μιλάμε γιά άγνοια ακόμη καί της πολιτικής αλφαβήτας!
Περί πολιτικής αλφαβήτας, λοιπόν, ο λόγος σήμερα… αν, βέβαια, υποθέσουμε ότι ο υπερήφανος σημερινός Έλλην ψηφοφόρος έχει ξεπεράσει το πολιτικό επίπεδο “στράτα στρατούλα κουπεπέ κουπεπέ”!

Τώρα, θα μου πείς: “- Καί τί μας τα λες αυτά, ρέ Εργοδότη, καί δή στις δώδεκα καί τέταρτο; Έχουν κάποιο νόημα; Εδώ μας περιμένουν χοντρά γεγονότα, εδώ θα κινδυνεύσει η ίδια μας η ύπαρξη, ο σωστός τρόπος του ψηφίζειν μας μάρανε;”
Δεν ξέρω… Χαζεύω τα καμώματα των αφελών ψηφοφόρων, όπως άλλοι χαζεύουν τα χάμστερς, που γυρνάνε διαρκώς μιά πλαστική ρόδα. Απ’ την άλλη, όμως, τους λυπάμαι κιόλας – γι’ αυτό καί γράφω αυτές τις αράδες.
Καί στο κάτω της γραφής, ουδείς τέλειος· έχω κι εγώ τις εμμονές μου! Πχ να θέλω να βάλω μυαλό σε άτομα ανεπίδεκτα.

Αφορμή γιά το σημερινό υπήρξε αυτή εδώ η αφίσα:



Ειλικρινά, όμως, τόση βλακεία δεν αντέχεται.

Το ρήμα “νομιμοποιώ” (καί το αντίθετό του, το “απονομιμοποιώ”) στην αρχή χρησιμοποιήθηκε ως λογοτεχνικό προφορικό εύρημα καί καλαμπούρι. Πχ γράφει βιβλίο στα γεράματά του κάποιος εντελώς αγράμματος καί βλάξ, καί διοργανώνει εκδήλωση γιά να το παρουσιάσει. Οπότε, κάποιος πραγματικά εγγράμματος (στον οποίο ο βλάξ θα στείλει πρόσκληση), πιθανόν θα πεί: “- Εγώ δεν τον νομιμοποιώ αυτόν με την παρουσία μου, που θυμήθηκε λίγο πρίν τον τάφο ότι υπάρχουν καί τα Γράμματα! Από πού κι ως πού συγγραφέας ο Τάδε;”
Ωστόσο, επί της ουσίας το “νομιμοποιώ” έχει μηδενική αξία. Μόνον ως αστείο λέγεται.
Η αφίσα άλλο θέλει να πεί· θέλει να πεί “αποθεσμοθέτηση του συστήματος” (δηλαδή των εκλογών, ως εκδήλωσή του). Αλλά ούτε κι αυτό μπορεί να ισχύσει, με τον τρόπο που αυτά τα τούβλα το εννοούν.
Φυσικά, είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση η αποχή εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες – καί καθόλου μα καθόλου αντισυστημικές! Όμως, ας πάμε να δούμε …τα στοιχειώδη της εκλογικής διαδικασίας, με την απλή μέθοδο των ερωταποκρίσεων. Σας τα κάνω απ’ την αρχή κοψίδια, δηλαδή, ώστε να είναι εύπεπτα! 

α. Το φάκ! (φρήκουεντλυ άσκ’ντ κουέστσιονς – συχνές ερωτήσεις)
i. Είναι οι εκλογές απόδειξη της δημοκρατικής ισότητας;
Όχι.
Θεωρητικά, υποψηφιότητα μπορεί να βάλει ο καθένας, που εκπληρώνει κάποια κριτήρια (ηλικία, ποινικό μητρώο). Άρα, έχουμε δημοκρατική ισότητα. Πρακτικά, όμως, οι εκλογές σημαίνουν δημόσια προβολή του υποψηφίου, πράγμα που -με τη σειρά του- σημαίνει λεφτά. Χρήμα! Πολύ χρήμα! Καί δή, περισσευούμενο. (Συν έναν ταϊζόμενον κύκλο ανθρώπων, που εργάζονται προς τον σκοπό αυτό – πχ φιλικοί δημοσιογράφοι.) Κι εδώ ακριβώς παρεισφρύει η (χοντρή) …δημοκρατική ανισότητα!
Διότι ο εργαζόμενος γιά ένα χιλιάρικο τον μήνα ΔΕΝ έχει περισσευούμενα χρήματα, γιά να τυπώνει αφίσες, ν’ ανοίγει γραφεία σ’ όλη την Ελλάδα… όπως δεν έχει τον χρόνο να ξοδεύει όλη την προεκλογική περίοδο σε ταξίδια καί ομιλίες, κτλ κτλ. (Αν το κάνει, θα τον απολύσουν απ’ τη δουλειά του.)
Αντιθέτως, το απαιτούμενο γιά εκλογές χρήμα το έχουν διάφορα κοπρόσκυλα – καί δεν είναι καί δικό τους! (Προέρχεται από διαφόρους “χορηγούς”, καί φανερούς, καί κυρίως κρυφούς. Οι οποίοι το δίνουν, περιμένοντας …έντοκη “εξόφληση” στο μέλλον – αν ο χρηματοδοτούμενος υποψήφιος γίνει πρωθυπουργός. Παναπεί, να νομοθετήσει έτσι, ώστε να τα κονομήσουν χοντρά οι “χορηγοί”.)

ii. Θα μπορούσαν οι εκλογές, έστω θεωρητικά, να εκφράσουν ποτέ την δημοκρατική ισότητα;
Πάλι όχι.
Λέτε το κατεστημένο να τις άφηνε ανεξέλεγκτες; Λέτε ν’ άφηνε τον λαό ελεύθερον ν’ αποφασίζει γιά τα συμφέροντά του;

iii. Άρα, οι εκλογές είναι ελεγχόμενες απ’ το κατεστημένο;
Σαφώς! Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, είναι ηλίθιος με πιστοποιητικό ISO.
Ελέγχονται σε κάθε δυνατό τομέα ελέγχου.
(α) Με την εξ αρχής ύπαρξη κομμάτων, όπου έξω απ’ αυτά έχεις μηδενικές ελπίδες πολιτικής καρριέρας, καί όπου μέσα τους υφίστανται δικτατορικοί κανόνες καί ο νόμος της ζούγκλας.
(β) Με την εξ αρχής υποψηφιότητα συγκεκριμένων προσώπων… μελών σε διάφορες μυστικές λέσχες, καί κατά προτίμηση με κρυφά “κουσούρια” -τα οποία τα σιχαίνεται η λαϊκή πλειοψηφία-, ώστε να είναι εκβιαζόμενα αυτά τα πρόσωπα. (Το πιάσατε το υπονούμενο, πιστεύω!) Τα οποία πρόσωπα, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, ως εκλεγέντα θα νομοθετήσουν εναντίον του λαού καί υπέρ των αφανών αφεντικών τους.
(γ) Με ψυχολογική καταπίεση / υποβολή, στην οποία δυστυχώς τσιμπάνε οι περισσότεροι.
(Πχ: “- Ψηφίζουμε τον Τάδε! Είναι η μοναδική λύση, επειδή χανόμαστε!”
Σοβαρά; Μέχρι τώρα δεν χανόμασταν, δηλαδή;
Όμως, τα πρόβατα σπεύδουν να ψηφίσουν τον Τάδε – ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ.)
(δ) Με την -στην κυριολεξία!- εγκατάσταση (ήτοι: κατσίκωμα) στον κρατικό μηχανισμό δικών τους ανθρώπων, που κλείνουν τις διόδους σε οποιονδήποτε άλλον, ακόμη καί με παρανομίες. (Κι άντε τρέχα εσύ μετά στα δικαστήρια, μήπως καί δικαιωθείς …μετά από είκοσι χρόνια, που σου στέρησαν παρανόμως τις ευκαιρίες σου.)
(ε) Με τη νοθεία στην καταμέτρηση των ψήφων.
(στ) Καί… Καί…

iv. Άρα πρέπει να ΜΗΝ συμμετέχουμε σ’ αυτό το ξεφτιλισμένο πανηγύρι!
Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς, αλλά δεν θα καταφέρετε απολύτως τίποτε με την αποχή σας.
Πάτε-δεν πάτε εσείς να ψηφίσετε:
  • καί κυβέρνηση θα βγεί,
  • καί τα μισθά της θα τα εισπράττει,
  • καί τις “μαύρες” αμοιβές της κάτω απ’ το τραπέζι θα τις τσεπώνει,
  • καί θα νομοθετεί όπως γουστάρει…
…Καί το κυριώτερο, επειδή σίγουρα κάποια στιγμή θα παραπονεθήτε σε στύλ: “- Αμάν, μας γ@μάν!”, μόνο τον εαυτό σας θα μουτζώνετε, που δεν πήγατε να ψηφίσετε!

v. Ναί, αλλά αν ο λαός απέχει κατά πχ 80%, δεν θα καταλάβουν ότι τους φτύνει;
Σαφώς όχι! Ακόμη καί να το καταλάβουν, δεν τους νοιάζει καθόλου – ακόμη καί με 99% αποχή. (Γιατί; Τί νόμισες; Ότι θα τους πιάσει η ντροπή καί το φιλότιμο; )

vi. Ναί, αλλά με τόσο μεγάλη αποχή δεν απονομιμοποιούνται;
Σαφώς όχι! Τους νόμους (καί τους εκλογικούς) τους φτιάχνουν αυτοί, όχι εσύ. Στους οποίους νόμους δεν προβλέπεται πουθενά κάτι τέτοιο… κατάργηση των εκλογών, επειδή απέχει το εκλογικό σώμα! Ούτε στις παιδικές ταινίες δεν ισχύουν αυτά!
Το πολύ-πολύ να υπάρχει (στον εκάστοτε εκλογικό νόμο) καμιά υποπαράγραφος με ψιλά γράμματα, που να οδηγεί σε επανάληψη των εκλογών. Καί τί έγινε μ’ αυτό, δηλαδή;

vii. Τότε, να πάμε να ρίξουμε άκυρο – καί με βρισίδια, ακόμη καλύτερα.
Πάλι δεν κάνεις τίποτε! Το άκυρο θα το δεί μονάχα ο δικαστικός αντιπρόσωπος, θα το καταχωρήσει ως άκυρο, καί θα το πετάξει στα σκουπίδια.

viii. Τότε, να ρίξουμε λευκό – δηλαδή, εμείς μέν είμαστε δημοκράτες, αλλά δεν μας κάνει κανένας τους να τον ψηφίσουμε.
Πάλι δεν κάνεις τίποτε! Μόνο τα έγκυρα καί μή λευκά ψηφοδέλτια βγάζουν κυβέρνηση.

ix. Επομένως, γιατί να συμμετάσχουμε στις εκλογές, με τόσα εξ ορισμού αρνητικά (που έχουν αυτές) εναντίον μας;
Επειδή υπάρχουν κάποιοι ΠΟΛΥ σοβαροί λόγοι.
Αμέσως παρακάτω.

β. Γιατί να ψηφίζουμε με έγκυρο;
(α) Η ελπίδα, που δίνουν κάποια μικρά πατριωτικά κόμματα, αν καταφέρουν καί μπουν στη Βουλή.
Τώρα, θα μου πείς ότι μπορεί κι αυτά να είναι κρυφές οχιές, καί αμέσως μετά την είσοδο να κάνουν κωλοτούμπα… ή να εξαγοραστούν. Σύμφωνοι, αλλά όταν πάς να ψηφίσεις, δεν υπάρχει κάτι άλλο καλύτερο.
Στο κάτω-κάτω, σκέψου ότι σήμερα (καί ειδικά με το Διαδίκτυο) ο κόσμος είναι πράγματι μικρός! Ένα παγκόσμιο χωριό. Άρα, τα ένοχα μυστικά του καθενός με λίγο ψάξιμο μαθαίνονται – καί εγκαίρως. Μόνον οι τεμπέληδες (καί οι βλάκες) θα ψάχνουν γιά δικαιολογίες του τύπου: “- Δεν ήξερα!”

(β) Τον τελευταίο καιρό, έχουμε γεμίσει γιαλαντζή Διαδικτυακούς ιστορικούς… που γράφουν μέν γιά τα πάντα, μέχρι καί γιά τις ερωμένες του Βοργία ξέρω ‘γώ, αλλά όμως κάνουν την πάπια σ’ ένα συγκεκριμένο θέμα – προφανώς, γιά να μή θίξουν κάποια κακώς κείμενα: την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία!
Αυτουνού, δεν του βγήκε πραξικοπηματικώς (το 1923), αλλά του βγήκε μιά χαρά δημοκρατικώς! Τρείς φορές παραιτήθηκαν όλοι μαζί οι βουλευτές του, τρείς φορές εκβίασε ξανά εκλογές, καί την τέταρτη έγινε καγκελλάριος. Από ‘κεί καί μετά, τα υπόλοιπα είναι γνωστά: προσεταιρισμός του Στρατού (με αλισβερίσια καί υποσχέσεις), μετά προσεταιρισμός των πλουσίων καί των βιομηχάνων (παρομοίως), αναστολή άρθρων του Συντάγματος καί ατομικών ελευθεριών, κτλ κτλ κτλ.
Λοιπόν; Τί θα λέγατε γιά ένα μικρό στην αρχή πατριωτικό κόμμα, που θ’ ακολουθούσε την ίδια πορεία;
Καί τί λέτε γιά τα υπάρχοντα εντός Βουλής δήθεν πατριωτικά κόμματα, που δεν εφήρμοσαν τα διδάγματα της Ιστορίας;
Βέβαια, θα με ρωτήσετε γιατί η Εξουσία, εφ’ όσον ελέγχει ασφυκτικώς τα πάντα, αφήνει ορθάνοιχτες τέτοιες “τρύπες ασφαλείας” (που λεν κι οι κομπιουτεράδες) ;
Έχει τους λόγους της… Κυρίως, φοβάται μην τα πάρει στο κρανίο το πόπολο καί τη φάει ψητή! Ο επαναστατημένος όχλος, ειδικά αυτός που θεωρεί ότι αδικήθηκε, απλούστατα δεν ελέγχεται. Οπότε, άσε εκεί καί μερικές τρυπίτσες στον εκλογικό νόμο, να ελπίζει κι ο φουκαράς ότι δήθεν θά ‘ρθουν καί γι’ αυτόν οι καλές μέρες!
Αυτά τα κενά στον εκλογικό νόμο είναι η βαλβίδα, γιά να μη σκάσει η λαϊκή χύτρα ταχύτητας. Τόσο απλά.

(γ) Εάν δεν βρίσκουμε πουθενά πατριωτικό κόμμα (όπως το θέλουμε κι όπως πρέπει), τότε μπορούμε απλά να μπλοκάρουμε το σύστημα.
Θυμηθήτε τους Τσέχους του 1968 με τα Σοβιετικά τάνκς: καδρόνια ανάμεσα στους τροχούς των ερπυστριών, καπνογόνα καί κοκτέϊλ Μολότωφ στις εισόδους αερισμού, κτλ.
Εδώ:
  • είτε θα βάλουμε στη Βουλή τρελλούς γιά δέσιμο (πχ τον Βεργή) καί πουτάνες με πιστοποιητικό ISO (πχ την Τσιτσιολίνα), ώστε να την κάνουν ρημαδιό,
  • είτε θα πάμε σε επαναλαμβανόμενες εκλογές, οι οποίες είναι χρονικό κέρδος γιά να υλοποιηθούν άλλες, σοβαρές εθνικές προτεραιότητες (πχ οργάνωση πατριωτικών ομάδων).
Ειρήσθω, ότι σε τούτες τις βουλευτικές εκλογές μάλλον θα (πρέπει να) εφαρμοστεί (από τους πατριώτες) η τρέχουσα υποπερίπτωση (γ).

(δ) Ίσως ο σοβαρώτερος λόγος, αλλά η εθνική επανάσταση …αργεί λίγο!
Ειλικρινά, γιά τη θεραπεία του Έθνους μας, οι εκλογές (πλήν της περίπτωσης πολιτικού εκβιασμού ά λά Χίτλερ) είναι τσιρότα ληγμένα. Μόνον η εθνική επανάσταση ενδείκνυται, μετά Αισυμνητείας. Αλλά, πού ‘ν’ τα αυτά; Καί πότε με το καλό;
Εάν εσείς τα βλέπετε, να τα δείξετε καί σε μένα! Εάν όχι… παρατήστε τα παιδικά πείσματα καί τα μουτράκια, που κάνετε στην μανδάμ Εξουσία! Ά, ρέ αφελείς!… Δεν θα πάτε εσείς να ψηφίσετε, καί νομίζετε πως αυτή θα στεναχωρεθεί! Συνεπώς, φροντίστε να μην εφαρμόσετε επάνω σας την αισχρή παροιμία: «- Θύμωσ’ ο αγάς, κι έκοψε τ’ αρχίδια τ’!»! Lol!!!
Το κείμενο-τυφλοσούρτη το διαβάσατε, οπότε πράξτε όπως καταλαβαίνετε.
Πράξτε το σωστό, γιά να μην κλαίτε μετά από τύψεις.

Υγ 1: Μιά που ο λόγος περί πολιτικής αλφαβήτας…
Αυτές τις μέρες έσκασε (καί απασχόλησε την Διαδικτυακή ειδησεογραφία) μιά περίπτωση “Νέας Φιλικής Εταιρείας”.
Προσωπικώς, είμαι αρνητικός απέναντί της, επειδή το κείμενο της προκήρυξής της είναι παιδαριώδες (λες καί τό ‘γραψε μαθητής Γυμνασίου) – που πιθανώτατα σημαίνει ότι βρωμάει πρακτορίλα, όπως το κείμενο της αφίσας των “αναρχικών” στην αρχή του παρόντος. Βλέπετε, από τις 31 Δεκεμβρίου 2018 δεν υφίσταται καμμία “Συμφωνία των Πρεσπών”, ώστε να την τηρήσει κι ο Μητσοτάκης (όπως ο Τσίπρας).
Γιατί;
Διότι, αντίθετα από τα ημεδαπά ζώα που έσπευσαν, οι γείτονες την «Συμφωνία των Πρεσπών» δεν την επικύρωσαν μέχρι τέλος του 2018 (όπως είχαν συμφωνήσει από πρίν, κι όπως δεσμεύτηκαν με υπογραφές). Κι όχι μόνον αυτό· εφαρμόζουν αυθαιρέτως ό,τι τους βολεύει απ’ αυτήν (πχ γλώσσα / εθνότητα), καί μάλιστα καί μή συμφωνημένα πράγματα. Πχ αυτονομάζονται “Μακεδονία” σκέτο, ενώι η συμφωνία μιλάει γιά “Βόρεια Μακεδονία”.
[Καί τα δύο αυτά ονόματα είναι κακά γιά τα τωρινά συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά ειδικά το δεύτερο μας δίνει ένα μελλοντικό όπλο στα χέρια – ανεξάρτητα από τα σχέδια Τσίπρα καί Κοτζιά: θέτει τα θεμέλια μελλοντικής διεκδικήσεως από μέρους μας ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του κρατιδίου! Αρκεί να έχουμε πατριωτική κυβέρνηση τότε.
Το είχα γράψει: ή “Μακεδονία” καί ΜΕΣΑ στην Ελλάδα, ή “Βαρντάρσκα” καί ξεχωριστά (καί στα τσακίδια). Τρίτη επιλογή ΔΕΝ υφίσταται.]
Συνεπώς, αντί η “Νέα Φιλική” καί τα ρέστα να απειλεί τον Μητσοτάκη ότι θα ρίξει την κυβέρνησή του, αν τηρήσει κι αυτός την συμφωνία, θα έπρεπε να τον αποκαλέσει -στα ίσα- ηλίθιο (καί ποιός θα τολμούσε τότε να τον ψηφίσει εξ αρχής!…), εφ’ όσον αυτός υποσχέθηκε να συνεχίσει να τηρεί …ένα φάντασμα.
Όπως έπρεπε να τον εγκαλέσει γιά το αν, με την μονομερή τήρηση μιάς ανύπαρκτης (καί σαφώς προδοτικής) συμφωνίας, εξοφλεί τίποτε γραμμάτια στους ηπαπαραίους, ή σε άλλους τινές (Μεσανατολικούς αυτούς) – κι αυτός, κι ο Τσίπρας.
Αυτά περί πολιτικής αλφαβήτας… κι από “σωτήρες”, χορτάσαμε.

Υγ 2: Θα μπορούσα να κάνω πολιτικό φροντιστήριο σε πολλούς (καί να τα κονομήσω), αλλά είναι κομμάτι αργά. Αλλάζουν οι κανόνες, όθεν δεν έχει νόημα!
Τώρα πάμε γιά εθνική καταστροφή, νέο Γουδή, καί Αισυμνητεία. Η δέ (χρείαν έχουσα …φροντιστηρίου) “δημοκρατία” μας τελείωσε.
Πάπαλα!

(συνεχίζεται)