Η απάτη του ΕΝΦΙΑ.

Κόστος όσον αφορά τα μέτρα που προτείνει η ΝΔ για τον προϋπολογισμό του 2019, σε σχέση με το δημόσιο, ουσιαστικά δεν υπάρχει – οπότε πολύ σωστά δεν το υπολογίζει το Λογιστήριο του Κράτους, αναφέροντας πως ίσως συμβεί το αντίθετο: η άμεση αύξηση των δημοσίων εσόδων από τη ρύθμιση. Επομένως δεν είναι ούτε αυτό εναντίον των εντολών της Τρόικα, ενώ ενδεχομένως τα νέα αυτά έσοδα θα συμβάλλουν στη χρηματοδότηση των άλλων μέτρων που έχει αναγγείλει η κυβέρνηση – όπου υποθέτουμε πως θα περιμένει τα αποτελέσματα ως «ισοδύναμα», προτού προβεί στη σύνταξη ενός πραγματικού φορολογικού νομοσχεδίου. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος της κατεπείγουσας διαδικασίας που δρομολόγησε και όχι το καλό των Πολιτών – οι οποίοι πιθανότατα θα βιώσουν πολύ πιο οδυνηρές καταστάσεις υπό τη νέα αυτή διακυβέρνηση της χώρας.

 .

Ανάλυση

Εισαγωγικά, η οποιαδήποτε μείωση φόρων ή/και διευκόλυνση εξυπηρέτησης οφειλών, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση – αν και για να αναπτυχθεί η Ελλάδα (απαιτείται να δημιουργηθεί ζήτηση που θα προκαλέσει ιδιωτικές επενδύσεις και αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, οπότε των εξαγωγών, των μισθών κλπ.),  χρειάζονται δραστικά μέτρα, μεταξύ άλλων στον τομέα της ανταγωνιστικής φορολόγησης με τις γύρω χώρες.

Ειδικά όσον αφορά τις μειώσεις φόρων, μία κυβέρνηση που εκλέγεται με βάση τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, οφείλει να τις τηρεί απαρέγκλιτα – όχι να προσπαθεί να κοροϊδέψει με τη χρήση «κουτοπόνηρων» τεχνασμάτων. Εν προκειμένω, η ΝΔ υποσχέθηκε δύο βασικά μέτρα, όσον αφορά τον ΕΝΦΙΑ: (α) τη μείωση του κατά 30%, άρα από τα 3,06 δις € του 2018΄(γράφημα, πηγή), κατά 900 εκ. € περίπου και (β) την επί πλέον μείωση του με ενεργειακά κριτήρια κατά 30-50%.

Λίγο αργότερα «διέρρευσε» πως θα το επιχειρήσει κλιμακωτά, ξεκινώντας από το 30% για συνολικά περιουσιακά στοιχεία έως 60.000 € και φθάνοντας στο 10% – οπότε ανάφερε πως η μέση σταθμική μείωση θα είναι της τάξης του 22%. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε τα έσοδα του δημοσίου από τον ΕΝΦΙΑ θα μειωνόταν κατά 660 εκ. € περίπου – οπότε ήταν εύλογη η απορία μας, όταν είδαμε στην έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους να αναγράφεται πως το κόστος για τον προϋπολογισμό θα είναι μόλις 205 εκ. €. (γράφημα, πηγή).

Λιγότερο δηλαδή από αυτό που είχε εγγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ στον προϋπολογισμό του 2018, αναφέροντας τότε τα εξής: «Τακτικοί φόροι ακίνητης περιουσίας: Από τους τακτικούς φόρους ακίνητης περιουσίας αναμένεται να εισπραχθούν έσοδα ύψους 2,801 δις ευρώ, μειωμένα κατά 215 εκ. ευρώ έναντι του στόχου του ΜΠΔΣ 2019-2022, λόγω της εφαρμογής της δημοσιονομικής παρέμβασης μείωσης του ΕΝΦΙΑ έτους 2019 κατά 10% μεσοσταθμικά ή 260 εκ. ευρώ» (πηγή).

Εκτός αυτού, δεν είδαμε πουθενά να αναφέρονται τα ενεργειακά και αισθητικά κριτήρια που εμείς πρώτοι αναφέραμε και τα αντέγραψε (πηγή), επειδή φαίνεται πως η κυβέρνηση δεν κατάλαβε την ωφέλεια τους – όπως είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η συνδρομή τους στις επενδύσεις και στο ΑΕΠ, η μείωση της εξαγωγής συναλλάγματος για την αγορά πετρελαίου ή φυσικού αερίου κοκ. Δεν συνειδητοποίησε δηλαδή, όπως ο κάθε αντιγραφέας, πως τελικά δεν θα είναι κόστος για τον προϋπολογισμό – αφού θα προσφέρουν τουλάχιστον αντίστοιχα έσοδα, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη.

Συνεχίζοντας, διαβάσαμε πως η μείωση του ΕΝΦΙΑ αφορά μόνο τα φυσικά πρόσωπα και όχι τα νομικά – ότι δηλαδή δεν συμπεριλαμβάνονται οι εταιρείες που έχουν ακίνητα στην ιδιοκτησία τους, οπότε πρόκειται για μία ακόμη «επιθετική» κίνηση εναντίον της επιχειρηματικότητας και της μεσαίας τάξης, όπως επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι η κυβέρνηση είναι προφανώς εντός των πλαισίων του μνημονίου και των δανειστών – ενώ όλο αυτό το χρονικό διάστημα που αναφερόταν σε ενδεχόμενα προβλήματα μαζί τους, λόγω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, απλά μας ενέπαιζε.

Σε κάθε περίπτωση, η μέση σταθμική μείωση σε χρήματα είναι μικρότερη από 10% (περί το 7%), οπότε λιγότερο συμφέρουσα από την προηγούμενη – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν θα βοηθήσει καθόλου στην αναβίωση των συναλλαγών γύρω από τις κατοικίες ή στην άνοδο της οικοδομικής δραστηριότητας με στόχο την ανάπτυξη, όπως υποστήριζε η ΝΔ προεκλογικά.

Τέλος, δεν γίνεται καθόλου μνεία στην αναστολή του ΕΝΦΙΑ για κτίρια που δεν είναι νοικιασμένα, για το διάστημα μη ενοικίασης τους – κάτι που θα πρέπει να υιοθετηθεί άμεσα, επειδή πρόκειται για μία εντελώς άδικη αντιμετώπιση των ιδιοκτητών.

Χειρότερη αρχή πάντως για μία κυβέρνηση, με την έννοια του ξεκινήματος της θητείας της με μία απάτη, θεωρώντας προφανώς πως οι Έλληνες Πολίτες είναι ανόητοι, δεν υπάρχει – κάτι που ισχύει και για την περίπτωση της ΔΕΗ, όπου αναφέρθηκε πως θα αυξηθούν μεν οι τιμές του ρεύματος, αλλά δεν θα επιβαρυνθούν οι καταναλωτές, επειδή θα εξισορροπηθούν με διάφορους μαγικούς τρόπους.

Ο τετραγωνισμός του κύκλου που επικαλείται θα επιτευχθεί, για παράδειγμα, με τη χρήση των 200 εκ. € που έχουν συγκεντρωθεί στο ειδικό τέλος ρύπων γνωστό ως ΕΤΜΕΑΡ – αποσιωπώντας πως θα έπρεπε να επιστραφούν στους καταναλωτές με τη μείωση του στο λογαριασμό της ΔΕΗ. Επίσης με την πώληση των «ασημικών» της (μετά το δίκτυο του ΑΔΜΗΕ, το δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ), η οποία θα σημάνει το τέλος της ως κρατική εταιρεία – σημειώνοντας πως κρατική είναι εκείνη η εταιρεία που ανήκει στους Πολίτες και έχουν ευθύνη να την προστατεύουν.

Ειδικά εάν συνεχίσει να πουλάει κάτω του κόστους για να απολέσει εκούσια το 50% της αγοράς, προικοδοτώντας τους ιδιώτες – κατά την κατάπτυστη συμφωνία της Τρόικα με το ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Εταιρίες που, μεταξύ άλλων, εξάγουν το ρεύμα στις γύρω χώρες (γράφημα), επιδοτούμενες ουσιαστικά από τους Έλληνες Πολίτες – ενώ εάν ισχύει το ότι, η Ελλάδα συμφώνησε για την πληρωμή ρύπων για τους λιγνίτες σε αντίθεση με άλλες χώρες, επενδύοντας επί πλέον 1,5 δις € το 2015 σε ένα μόνο εργοστάσιο λιγνίτη, θα επρόκειτο για ένα έγκλημα που δεν θα πρέπει να μείνει ατιμώρητο.

Η ρύθμιση των 120 δόσεων

Περαιτέρω, όσον αφορά τις 120 δόσεις μόνο για να νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ελεύθεροι επαγγελματίες), όχι δηλαδή για όλους τους υπόλοιπους, με μείωση των τόκων στο 3% από 5% προηγουμένως, είναι επίσης προς τη σωστή κατεύθυνση.

Εν τούτοις, για να βοηθηθούν πραγματικά, ειδικά επειδή έχουν συσσωρεύσει πλήθος δόσεων εξαιτίας της κρίσης, θα έπρεπε να διαγραφούν όλα τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις που τους έχουν επιβληθεί από το δημόσιο – αφού έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την κρίση με ευθύνη όχι δική τους, αλλά των κυβερνήσεων τους και των καταστροφικών μνημονίων της Τρόικα.

Όλοι οι Πολίτες δηλαδή και όχι μόνο οι παραπάνω θα έπρεπε να κληθούν να καταβάλλουν αποκλειστικά το οφειλόμενο κεφάλαιο – όχι τους τοκογλυφικούς τόκους που το ίδιο το Δημόσιο τους έχει επιβάλλει, όπως συμβαίνει εάν πληρώσει κάποιος το 100% της οφειλής του (γράφημα). Όσον αφορά την άρση των κατασχέσεων με την ένταξη στη ρύθμιση, είναι μεν σωστή αλλά ούτε αυτή συμπεριλαμβάνει τα φυσικά πρόσωπα – κάτι που θα πρέπει να αλλάξει, για να μη θεωρηθεί «ρατσιστική» η αντιμετώπιση.

Μία επόμενη απορία είναι τι συμβαίνει με αυτούς που έχουν ήδη πληρώσει με τόκους 5% και με όλα τα πρόστιμα/προσαυξήσεις. Δεν θα έπρεπε να βρεθεί και για αυτούς μία λύση, για να είναι δίκαιο το νομοσχέδιο τουλάχιστον στο συγκεκριμένο σημείο; Διαφορετικά δεν θα τιμωρούνταν όλοι αυτοί που κυριολεκτικά μάτωσαν, για να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους;

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, κόστος όσον αφορά τα μέτρα που προτείνει η ΝΔ για τον προϋπολογισμό του 2019, σε σχέση με το δημόσιο, ουσιαστικά δεν υπάρχει – οπότε πολύ σωστά δεν το υπολογίζει το Λογιστήριο του Κράτους, αναφέροντας πως ίσως συμβεί το αντίθετο: η άμεση αύξηση των δημοσίων εσόδων από τη ρύθμιση.

Επομένως δεν είναι ούτε αυτό εναντίον των εντολών της Τρόικα, ενώ ενδεχομένως τα νέα αυτά έσοδα θα συμβάλλουν στη χρηματοδότηση των άλλων μέτρων που έχει αναγγείλει η κυβέρνηση – όπου υποθέτουμε πως θα περιμένει τα αποτελέσματα ως «ισοδύναμα», προτού προβεί στη σύνταξη ενός πραγματικού φορολογικού νομοσχεδίου.

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος της κατεπείγουσας διαδικασίας που δρομολόγησε και όχι το καλό των Πολιτών – οι οποίοι πιθανότατα θα βιώσουν πολύ πιο οδυνηρές καταστάσεις υπό τη νέα αυτή διακυβέρνηση της χώρας.

analyst.gr