Χάρη στο διαδίκτυο, είμαστε βομβαρδισμένοι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο με τις ειδήσεις των καταστροφών και των επικείμενων καταστροφών.
Τα πράγματα είναι πραγματικά τόσο κακά όσο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το Χόλιγουντ λένε; Ή κατευθυνόμαστε προς ένα ευτυχισμένο μέλλον τεχνολογίας;
Την άλλη νύχτα, σε αναζήτηση κάποιας ψυχαγωγίας, σκόνταψα σε μια ταινία του Αυστραλού σκηνοθέτη, John Hillcoat, με τίτλοThe Road (2009).
Τα πράγματα είναι πραγματικά τόσο κακά όσο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το Χόλιγουντ λένε; Ή κατευθυνόμαστε προς ένα ευτυχισμένο μέλλον τεχνολογίας;
Την άλλη νύχτα, σε αναζήτηση κάποιας ψυχαγωγίας, σκόνταψα σε μια ταινία του Αυστραλού σκηνοθέτη, John Hillcoat, με τίτλοThe Road (2009).
Αυτό που παρακινεί τους χαρακτήρες να επιμείνουν στο αδύνατο ταξίδι τους, το οποίο τους παρουσιάζει κάθε είδος φανταστικού και αδιανόητου εφιάλτη, είναι απλά η αναζήτηση επιβίωσης. Γιατί κάποιος θα ήθελε να επιβιώσει εν μέσω μιας τέτοιας ολικής καταστροφής είναι μια άλλη ερώτηση.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας είναι ότι δεν μας λένε ποτέ τι προκάλεσε τόσο πολλή καταστροφή. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι κάποια νύχτα μετέτρεψε την Αμερική, και ίσως ολόκληρο τον πλανήτη, σε μια καμένη περιοχή. Ο Hillcoat παίζει με τους σύγχρονους φόβους μας ότι κάποια ανεξέλεγκτη εκδήλωση, είτε με τη δύναμη της φύσης είτε από τον άνθρωπο, κρύβεται ακριβώς στη γωνία, περιμένοντας να μας καταβροχθίσει. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι σίγουρα κακόβουλα για να δώσουν ζωή σε αυτούς τους φόβους.
Φαίνεται ότι κάθε μήνα περίπου η NASA ανακαλύπτει κάποιο νέο αστεροειδή ή, ακόμα χειρότερα, μια συμμορία με αστεροειδείς.
Αλλά εάν ο θάνατος από τον αστεροειδή δεν είναι το φλιτζάνιμε το τσάι σας, μπορείτε να τρέμετε στη σκέψη του σούπερ-ηφαιστείου που αναβλύζει ακριβώς κάτω από την επιφάνεια των Μεσοδυτικών ΗΠΑ. Γνωστό στους επιστήμονες σαν Yellowstone, το μεγαλύτερο ηφαιστειακό σύστημα της Αμερικής ξέσπασε τελευταία το μάγμα πριν από περίπου 640.000 χρόνια. Οι παρατηρητές ηφαιστείων είναι γεμάτοι από τις προοπτικές να συμβεί ξανά στη γεωλογική μας μικρή διάρκεια ζωής.Αν και η πιθανότητα μιας τέτοιας καταστροφής που καταστρέφει το πρωινό μας φλιτζάνι καφέ είναι χαμηλή.
Αυτή η σκοτεινή, προκατειλημμένη άποψη ενός απρόβλεπτου μέλλοντος είναι αυτή που τείνει να κυριαρχεί στη δυτική νοοτροπία. Μια γρήγορη ματιά στον τεράστιο αριθμό των δυστοπικών παραγωγών του Χόλιγουντ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να επικυρώνει αυτό το σημείο.
Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε κλιμακωμένοι να πιστέψουμε στο αναπόφευκτο μέλλον του Ορβέλ, που κινδυνεύει να γίνει μια αυτοτελής προφητεία. Ή ίσως το Χόλιγουντ και τα μέσα ενημέρωσης χρησιμεύουν σαν συλλογική μας συνείδηση, προειδοποιούν τους ανθρώπους ότι έχουμε πιέσει πολύ τα όρια της επιστήμης και της τεχνολογίας και τώρα διακινδυνεύουμε με σοβαρές συνέπειες - όπως και ο μυθικός χαρακτήρας του Προμηθέα, ο οποίος τιμωρήθηκε επειδή έκλεψε τη φωτιά από τον Δία και την έδωσε στους θνητούς.
Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, τα τελικά σύνορα;
Αν υπήρχε ποτέ ένα γεγονός που θα μπορούσε να εξαλείψει κυριολεκτικά τον πλανήτη με την αναλαμπή ενός ματιού,σίγουρα αυτό είναι ο 3ος Παγκόσμιος πόλεμος.
Όπως έλεγε κάποτε ο Aλμπερτ Αινστάιν, "Δεν ξέρω με ποια όπλα θα διεξαχθεί ο Γ 'Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο 4ος παγκόσμιος θα διεξαχθεί με μπαστούνια και πέτρες". Μια τέτοια θλιβερή προφητεία μπόρεσε μέχρι στιγμής να διατηρήσει τον ενθουσιασμό για μια παγκόσμια σύγκρουση, αλλά δεν έχει αποτρέψει την πεποίθηση με τα λόγια του Clausewitz, «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».
Αυτού του είδους η σκέψη δεν είναι πλέον ρεαλιστική αν δεν είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε τις σοβαρότερες συνέπειες.
Εξετάστε τη συντριπτική κατάσταση στη Συρία, όπου περίπου δώδεκα διαφορετικοί παίκτες τσακώνονται τώρα για τη θέση τους, για να κατανοήσουν τα απίστευτα υψηλά ποσοστά συμμετοχής.
Στο παρελθόν, τα έθνη είχαν την τάση να βυθίζονται στον πόλεμο με μεγάλη ευχαρίστηση. Ωστόσο, ο ατομικός βομβαρδισμός των ιαπωνικών πόλεων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στις πτωτικές στιγμές του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου είχε έναν τρόπο να αλλάξουμε το μυαλό μας πάνω στο θέμα. Ωστόσο, το σκληρό αυτό μάθημα δεν έχει κάνει τίποτα για να περιορίσει την προθυμία μας να αποθηκεύσουμε αρκετά όπλα μαζικής καταστροφής για να καταστρέψουμε τον πλανήτη πολλές φορές.
Οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει τελικά να δεχτούν το γεγονός ότι η προσφυγή σε στρατιωτικά μέσα για την επίλυση παγκόσμιων ζητημάτων είναι μια εξαφανισμένη μορφή «πολιτικής». Είναι παράδοξο, αλλά η τρομερή θνησιμότητα των όπλων μαζικής καταστροφής έχει καταστήσει τον πόλεμο σχεδόν αδύνατο.
Είτε δεχόμαστε αυτό το γεγονός είτε καταλαβαίνουμε ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι, μαζί με τον πλανήτη και τις άλλες μυριάδες μορφές ζωής του, θα εξαφανιστούν. Είναι η απλούστερη επιλογή όλων, όμως ποια χώρα θα είναι η πρώτη που θα παραδώσει τα όπλα της;
Κεφαλαιακή ανάλυση.
Όχι όλα τα γεγονότα που οδηγούν σε καταστροφή σχετίζονται με «πράξεις του Θεού» ή με στρατιωτικές συγκρούσεις. Εξετάστε τη σημερινή μας σχέση με τη λεγόμενη «ελεύθερη αγορά». Αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό είναι το καλύτερο σύστημα για την οργάνωση των οικονομικών υποθέσεων των χωρών, ενίοτε πλήττονται από βίαιες κάμψεις που μπορούν καλύτερα να χαρακτηριστούν καταστροφικές.
Όταν συμβαίνουν αυτές οι κάμψεις, όπως συνέβη με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, είναι οι τράπεζες και οι εταιρείες που βρίσκονται σε"πολύ μεγάλη αποτυχία" , οι οποίες είναι γενναιόδωρα προστατευμένες από την κυβέρνηση, ενώ ο μέσος άνθρωπος αναγκάζεται να βυθιστεί ή να κολυμπήσει σε γη που δεν φαίνεται πουθενά. Αυτό αποδεικνύει τον αφορισμό ότι αυτό που πραγματικά έχουμε είναι «ο σοσιαλισμός για τους πλούσιους και ο καπιταλισμός για τους φτωχούς».
Πρόσφατα, υπήρξαν ορισμένα προειδοποιητικά σήματα - συμπεριλαμβανομένων των απότομων πτώσεων στη Wall Street - ότι πλησιάζουμε και πάλι σε επικίνδυνες περιόδους. Ο πρώην Ρεπουμπλικάνιος ηγέτης Ρον Πολ, σε πρόσφατη συνέντευξη στο CNBC , προειδοποίησε ότι μια μαζική κάμψη είναι αναπόφευκτη επειδή η αμερικανική οικονομία βρίσκεται στην "μεγαλύτερη φούσκα στην ιστορία της ανθρωπότητας".
Νωρίτερα, ο επενδυτής Jim Rogers, δείχνοντας το τεράστιο ποσό του χρέους στις παγκόσμιες αγορές, ειδικά στις ΗΠΑ, προέβλεψε ότι «όταν έχουμε μια αγορά μεριδίων και πάλι θα έχουμε μια αγορά μεριδίων, θα είναι το χειρότερο στη ζωή μας. "
Παρόλο που τα δύο αυτά άτομα μπορεί να είναι λάθος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ακόμη οικονομική ύφεση θα συμβεί εκ νέου. Πώς λοιπόν θα προετοιμαζόμασταν τώρα για το αναπόφευκτο; Λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα της οικονομικής κρίσης του 2008, φαίνεται ότι οι τράπεζες και οι εταιρείες πρέπει να κατανοήσουν ότι η κυβέρνηση δεν θα είναι διαθέσιμη για να καλύψει τις κακές επιχειρηματικές πρακτικές τους.
Τα μεγάλα δάνεια για μεγάλες επιχειρήσεις δεν είναι η απάντηση. Αν οι εταιρείες καταλάβουν ότι θα περάσουν στην επόμενη κρίση, θα συμπεριφερθούν πιο υπεύθυνα.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να διαβεβαιώνονται οι μέσοι πολίτες ότι δεν θα μείνουν πίσω αν και όποτε συμβεί η επόμενη κάμψη. Δεδομένου ότι η ανεργία αυξάνεται συνεχώς καθώς τα κέρδη στη Wall Street μειώνονται, ένας τρόπος αντιμετώπισης κάθε μελλοντικής κατάρρευσης της αγοράς είναι η εξασφάλιση μακροχρόνιας ανεργίας και ιατρικών σχεδίων για όσους έχουν πληγεί από ξαφνικές διαταραχές στο σύστημα.
Ίσως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε τις καθημερινές ειδήσεις για την επικείμενη σκοτεινιά και τη μοίρα που βλέπουμε από μια ποικιλία θέσεων από το στρατιωτικό πεδίο μάχης στο οικονομικό πεδίο μάχης: Ας ενημερώσουμε τους ανθρώπους ότι όχι μόνο αναζητούνται λύσεις αλλά ότι το καλύτερο συμφέρον τους είναι στην καρδιά.
Ο Robert Bridge είναι Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Πρώην επικεφαλής του περιοδικού The Moscow News, είναι συγγραφέας του βιβλίου «Midnight in the American Empire», που κυκλοφόρησε το 2013.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ RUSSIA TODAY : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου