Κράτος και Εκκλησία.

Με τα υπέρ-πλεονάσματα ληστεύονται οι Έλληνες και υπονομεύεται το μέλλον της χώρας, με το Μακεδονικό επιχειρείται για πρώτη φορά η υφαρπαγή της ιστορίας και του πολιτισμού μας, ενώ με το διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας η διάλυση του θρησκευτικού μας υπόβαθρου ως Έθνους. Εάν δεν αντιδράσουμε, καληνύχτα Ελλάδα.

.

«Διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας: Θα πρέπει να καταργηθεί η νομοθεσία περί Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας, να καταργηθούν ή τροποποιηθούν τα άρθρα του Συντάγματος περί αναπαλλοτρίωτου της περιουσίας των Πατριαρχείων και περί του καθεστώτος του Αγίου Όρους (το οποίο θα πρέπει να γίνει περιφέρεια της χώρας με αιρετές αρχές ΟΤΑ, ενώ θα καταργηθεί το λεγόμενο «άβατο»), να καταργηθεί η προσευχή και ο εκκλησιασμός στα σχολεία, να αντικατασταθεί η ορθόδοξη κατήχηση (Θρησκευτικά) από ένα μάθημα θρησκειολογίας, να απομακρυνθούν τα θρησκευτικά σύμβολα από τα δημόσια κτίρια και τις υπηρεσίες (σχολεία και δικαστήρια, μάλλον για να μην ενοχλούνται οι λαθρομετανάστες), να αλλάξει ο τρόπος ορκωμοσίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, της κυβέρνησης και των λοιπών αρχών, να σταματήσει το δημόσιο να μισθοδοτεί και να ασφαλίζει τους κληρικούς, να απολέσει η Εκκλησία το χαρακτήρα των ΝΠΔΔ, ώστε να μην απολαμβάνει της προστασίας και των προνομίων που έχουν τα κρατικά ΝΠΔΔ, να μετατραπεί σε ΜΚΟ κοκ.».

.

Άποψη

Ακούγοντας χθες τη νύχτα τον κ. Βιλιάρδο στην εκπομπή του κ. Λιάτσου, συγκράτησα δύο πράγματα. Πρώτον ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, σε μία απελπιστική οικονομική κατάσταση, με μοναδική δυνατότητα να τα καταφέρει τη συναίνεση κομμάτων και κοινωνίας. Ενδεχομένως με μία κυβέρνηση ειδικού σκοπού, αποτελούμενη από τους ικανότερους Έλληνες και Ελληνίδες, η οποία όμως θα στηρίζεται από όλους.

Όσον αφορά τα υπέρ-πλεονάσματα της κυβέρνησης για να εξυπηρετηθούν οι «πελάτες» της, υπονομεύουν το μέλλον της χώρας, αφού δημιουργούνται από τους υπερβολικούς φόρους και από τον περιορισμό του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Άρα εις βάρος της ανάπτυξης, χωρίς την οποία δεν μπορεί να λυθεί κανένα πρόβλημα της Ελλάδας. Ούτε το συνταξιοδοτικό, όπου με βάση τον προϋπολογισμό του 2019 οι συντάξεις θα μειωθούν από 29 δις € το 2017 στα 25,5 δις €, ούτε το ασφαλιστικό, ούτε το τραπεζικό, ούτε κανένα άλλο. Όλα τα υπόλοιπα, όπως το ότι η οικονομία μας πηγαίνει καλύτερα, πως θα βγούμε στις αγορές με βιώσιμα επιτόκια ή ότι τα μνημόνια τελείωσαν, είναι ψευδαισθήσεις που δεν βοηθούν κανέναν. Εκτός βέβαια από τους πολιτικούς που θέλουν να κρατήσουν μόνο την καρέκλα τους, αδιαφορώντας για όλους τους άλλους.

Εάν λοιπόν δεν εργαστούμε σκληρά, δεν μειώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο για μερικά έτη, δεν εκμεταλλευτούμε όλα μας  τα πλεονεκτήματα και δεν παράγουμε τον πλούτο που ασφαλώς μπορούμε, αφενός μεν θα έχουμε μνημόνια τα επόμενα εκατό χρόνια, αφετέρου θα χάσουμε τα πάντα, παραμένοντας φιλοξενούμενοι φτηνοί σκλάβοι χρέους σε μία χώρα που θα ανήκει σε άλλους.

Όσο για το μεταναστευτικό, κατά τη δική μου άποψη το μεγαλύτερο πρόβλημα μας δεν είναι οι λαθρομετανάστες, χωρίς φυσικά να το υποτιμώ, αλλά οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που εγκαταλείπουν την Ελλάδα μαζικά. Σε τελική ανάλυση η χώρα μας θα ερημώσει, με αποτέλεσμα να μείνουν μόνο οι συνταξιούχοι που δεν ξέρω από ποιόν θα πληρώνονται, καθώς επίσης οι ξένοι που εισβάλλουν παράνομα, εποικώντας την Ελλάδα σταδιακά.

Μπορεί να πει κανείς πως όλα αυτά είναι καταστροφολογία, όπως ισχυρίστηκε η συμπαθής δημοσιογράφος στην τηλεόραση; Μπορεί, αλλά οι αριθμοί, αμείλικτοι, τεκμηριώνουν το ακριβώς αντίθετο.

Δεύτερον πως ο στόχος του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος είναι κυρίως η υφαρπαγή της περιουσίας της. Εν προκειμένω η δημοσιογράφος στο πάνελ ανέφερε ότι, η περιουσία της Εκκλησίας είναι υπέρογκη, όπως ακριβώς γράφει ο γερμανικός τύπος ήδη από το 2011, ισχυριζόμενος πως η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει τα χρέη της εκποιώντας την. Αδυνατούσε να καταλάβει πως η δημόσια συζήτηση για τέτοιου είδους θέματα δεν μας εξυπηρετεί καθόλου, αφού έτσι βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια, όπως δυστυχώς συνηθίζουμε.

Σε σχέση τώρα με τους μισθούς των 10.000 κληρικών, τους οποίους η κυβέρνηση επιχειρεί να παραπλανήσει, προτείνοντας την απόλυση τους από το δημόσιο και την επιχορήγηση της μισθοδοσίας τους από το κράτος, μετατρέποντας την εκκλησία σε ΜΚΟ, έχω την άποψη ότι το θέμα είναι πώς τους αντιμετωπίζει κανείς. Αν δηλαδή θεωρεί ότι εκτελούν ένα απαραίτητο κοινωνικό έργο, όπως οι δάσκαλοι ως δημόσιοι υπάλληλοι στα σχολεία ή εάν νομίζει πως είναι περιττοί. Από τους δημοσίους υπαλλήλους πάντως, από τους δασκάλους ή από τους στρατιωτικούς, δεν απαιτείται να εκχωρήσουν την περιουσία τους για να μη χάσουν τη θέση τους. Επομένως δεν είναι σωστό κάτι ανάλογο για την Εκκλησία, εκτός εάν θεωρεί κανείς πως είναι αχρείαστη και δεν προσφέρει υπηρεσίες, ειδικά στα μακρινά και συνοριακά χωριά.

Από την άλλη πλευρά, η Εκκλησία θα μπορούσε να στηρίξει την Ελλάδα, σε μία από τις δυσκολότερες εποχές στην ιστορία της, ενδεχομένως ιδρύοντας μία εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων. Έτσι θα ήταν σε θέση, με τα περιουσιακά μέσα που διαθέτει, να εξαγοράσει τα ενυπόθηκα κόκκινα τραπεζικά δάνεια των Ελλήνων, για να μη χάσουν τα σπίτια τους από τα ξένα κοράκια που τα αποκτούν από τους πλειστηριασμούς έναντι πινακίου φακής. Αμέσως μετά θα προσπαθούσε να τα διακανονίσει ανθρώπινα με τους οφειλέτες, δίνοντας τους την ευκαιρία να μη μείνουν στο δρόμο, χρωστώντας επί πλέον το υπόλοιπο του δανείου τους στις τράπεζες. Οι δήμοι και οι κοινότητες θα μπορούσαν επίσης να ενεργήσουν ανάλογα, τουλάχιστον αυτοί που έχουν τα μέσα.

Κλείνοντας, έχω την εντύπωση πως ελάχιστοι Έλληνες και Ελληνίδες καταλαβαίνουν πού έχουμε οδηγηθεί και τι μας περιμένει ακόμη. Για να είμαι πιο σαφής, το θέμα της Εκκλησίας που ανέκυψε αμέσως μετά το Μακεδονικό δεν είναι τυχαίο. Κατά τη γνώμη μου, βάλλεται κυριολεκτικά το Έθνος μας από όλες τις πλευρές, με τη βοήθεια μίας στημένης πέμπτης φάλαγγας στη Βουλή και με στόχο τόσο να διαμελιστεί εδαφικά η χώρα, όσο και να «ταφεί» το ελληνικό πνεύμα.

Με τη Μακεδονία επιχειρείται για πρώτη φορά η ληστεία της ιστορίας και του πολιτισμού μας, ενώ με το διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας η διάλυση του θρησκευτικού μας υπόβαθρου ως Έθνους. Δυστυχώς, με την ταυτόχρονη υφαρπαγή της περιουσίας της Εκκλησίας, όπως του δημοσίου και του ιδιωτικού μας τομέα. Εάν λοιπόν παραμείνουμε αμέτοχοι, παρακολουθώντας το τέλος της μακραίωνης ιστορίας μας και τη διάλυση του Έθνους μας από τους καναπέδες μπροστά στις τηλεοράσεις μας, καληνύχτα Ελλάδα.

analyst.gr