Στην υγεία των κορόιδων.

Εάν πρέπει να διασωθούν οι τράπεζες, θα πληρώσουν πρώτα οι ομολογιούχοι, οι μέτοχοι και οι καταθέτες τους. Επομένως λογικά απομακρύνονται μαζικά οι επενδυτές από τις μετοχές τους – ενώ ορισμένοι υποθέτουν πως η μερική άρση των ελέγχων κεφαλαίων που αποφασίσθηκε πρόσφατα είχε στόχο την παραπλάνηση των αποταμιευτών, σχετικά με την ασφάλεια των καταθέσεων τους.

Επικαιρότητα

Ακόμη μία ελληνική κυβέρνηση κατηγορεί τις αγορές για κερδοσκοπία, εν προκειμένω στις τράπεζες, αδυνατώντας να κατανοήσει το αυτονόητο: το ότι στα χρηματιστήρια επενδύει κανείς σε μετοχές ή σε δείκτες προφανώς για να κερδίσει και όχι για να χάσει τα χρήματα του. Όταν λοιπόν προβλέπει καλυτέρευση των οικονομικών μεγεθών μίας χώρας ή μίας επιχείρησης, τοποθετείται στην άνοδο τους (όπου παραδόξως κανείς δεν κατηγορείται για κερδοσκοπία) – ενώ όταν προβλέπει το αντίθετο, επενδύει στην πτώση τους, μέσω των παραγώγων και των ανοιχτών πωλήσεων που επιτρέπουν.

Ειδικά όσον αφορά τις ελληνικές τράπεζες, η εξέλιξη της χρηματιστηριακής τιμής τους είναι σε άμεση σχέση με τη χώρα τους – όπου στην περίπτωση της Ελλάδας οι προβλέψεις για μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της τον επόμενο χρόνο, σε συνδυασμό με την πολιτική αστάθεια λόγω των επερχόμενων εκλογών, αποτελούν αρνητικά στοιχεία.

Με δεδομένο δε το τεράστιο ύψος των κόκκινων δανείων στους Ισολογισμούς τους, καθώς επίσης τη συνεχιζόμενη αδυναμία των Ελλήνων να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους εξαιτίας της δολοφονικής φορολόγησης, των μειώσεων μισθών, των συντάξεων, και των εισοδημάτων τους, είναι εύλογη η πρόβλεψη πως τα κόκκινα δάνεια δεν θα μειωθούν εάν υποθέσουμε πως δεν θα αυξηθούν ξανά – ενώ την ίδια στιγμή μειώνεται η αξία των ομολόγων του δημοσίου που κατέχουν οι τράπεζες, όταν αυξάνονται τα επιτόκια δανεισμού της χώρας.

Ως εκ τούτου δεν πρέπει να απορεί κανείς για την τοποθέτηση των επενδυτών στην πτώση των μετοχών τους, πόσο μάλλον όταν συμβαίνουν πολλά άλλα πράγματα στην Ελλάδα – όπως, για παράδειγμα, τα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της Folli-Follie και της ΔΕΗ. Η παραπλάνηση των επενδυτών εδώ, η εν ψυχρώ κλοπή καλύτερα των χρημάτων που τοποθετήθηκαν στις μετοχές αυτές, έχοντας την εντύπωση πως οι επιχειρήσεις  ήταν κερδοφόρες, είναι άνευ προηγουμένου – ενώ η διοίκηση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς παραμένει στη θέση της, όταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε πεταχτεί αμέσως από το παράθυρο.

Σε σχέση τώρα με την κυβέρνηση, η απόφαση της να μην αποδεχθεί την προληπτική πιστωτική γραμμή που είχε προτείνει η Ευρώπη, για να εκμεταλλευθεί πολιτικά το μύθο της εξόδου από τα μνημόνια που είναι αδύνατον να πιστεύει κανείς, δεν θα επιβαρύνει την Ελλάδα μόνο με τα 350 εκ. € τόκων περίπου που κοστίζει το «μαξιλάρι με δανεικά» που δημιούργησε – δηλαδή με ένα ποσόν που ισοδυναμεί περίπου με το 50% των συντάξεων που έχει συμφωνήσει να περικόψει. Η δική της πάντως κρατική επιχορήγηση αυξήθηκε, οπότε είναι λογικό να μην ανησυχεί (γράφημα) – ενώ δεν είναι υπερβολική η έκφραση πως, όπως τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, «πίνει σαμπάνια στην υγεία των κορόιδων» που την ψήφισαν, μαζί με όλα τα άλλα κόμματα που κατέστρεψαν την Ελλάδα (άρθρο), με τους ξένους επενδυτές να κάνουν πάρτι στην Ελλάδα, αποκομίζοντας πανεύκολα κέρδη.

Αναλυτικότερα, ίσως δεν έχει κατανοητό το ότι η χώρα μας ευρίσκεται εκτός προγράμματος μετά τις 20 Αυγούστου, όπως στις αρχές του 2015, οπότε δεν απολαμβάνει την προστασία των δανειστών της – γεγονός που σημαίνει μεταξύ άλλων πως θα συνεχίσει να μη συμμετέχει στο πρόγραμμα της ΕΚΤ (QE), με αποτέλεσμα τα επιτόκια του ενδεχόμενου δανεισμού της από τις αγορές να παραμένουν πάνω από το 4%. Την ίδια στιγμή οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να καταθέσουν ως εγγύηση στην ΕΚΤ τα ομόλογα του δημοσίου που διαθέτουν, οπότε χρηματοδοτούνται ακριβότερα από τις άλλες ευρωπαϊκές, εις βάρος της κερδοφορίας τους – ενώ οι εταιρείες αξιολόγησης δεν μας δίνουν επενδυτικό βαθμό, άρα ούτε στις τράπεζες, επιδεινώνοντας βέβαια την πιστοληπτική ικανότητα και των τραπεζών.

Ακόμη χειρότερα, τα σύννεφα στις διεθνείς αγορές συσσωρεύονται, μεταξύ άλλων από τις εξελίξεις στην Ιταλία που κρύβουν τεράστιους κινδύνους για την Ευρωζώνη – σε μία χώρα που η ΕΚΤ εκβιάζει ως συνήθως ασύστολα, σταματώντας να στηρίζει τα ομόλογα της, με αποτέλεσμα το επιτόκιο τους να βρίσκεται τώρα στο 3,33% (πηγή). Ταυτόχρονα πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Τουρκία, η Ινδία, η Ν. Αφρική, το Ιράν κοκ. βιώνουν μία τρομακτική νομισματική κρίση – η οποία δεν είναι απίθανο να συμπαρασύρει τα ανεπτυγμένα βιομηχανικά κράτη.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως οι βιομηχανικές χώρες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να καταπολεμήσουν τα προβλήματα που τους δημιούργησε η κρίση του 2008 – όπως στο παράδειγμα της Ευρώπης την υπερχρέωση αρκετών χωρών της, σε συνδυασμό με την υπερβολική διόγκωση των τραπεζικών Ισολογισμών, πολλοί από τους οποίους κρύβουν μεγάλους σκελετούς (κυρίως οι ιταλικές τράπεζες, αλλά και γερμανικές όπως η Deutsche Bank). Παράλληλα διεξάγεται ο εμπορικός πόλεμος των Η.Π.Α. με την Κίνα, ο οποίος είναι αδύνατον να μην έχει παράπλευρες απώλειες, όπως ήδη φαίνεται από το Ιράν – ενώ η Κίνα είναι σε μία πολύ δύσκολη θέση (ανάλυση).

Κάτω από τις παραπάνω συνθήκες λοιπόν, δεν είναι υπερβολικό να χαρακτηρίζουμε δολοφονικές τις ενέργειες της κυβέρνησης όσον αφορά τις τράπεζες και όχι μόνο, ενώ είναι αδύνατον να μην πιέζονται οι μετοχές τους – οι οποίες τράπεζες, παρά το ότι έχουν διασωθεί με τα δικά μας χρήματα, με τα 40 δις € περίπου που μας κόστισαν αυξάνοντας το δημόσιο χρέος, ευρίσκονται ξανά σε δύσκολη θέση.

Με βάση τώρα τις ευρωπαϊκές συμφωνίες, εάν πρέπει να διασωθούν θα πληρώσουν πρώτα οι ομολογιούχοι, οι μέτοχοι και οι καταθέτες τους (Bail–in) – οπότε είναι λογικό να απομακρύνονται μαζικά οι επενδυτές από τις μετοχές τους, όταν ορισμένοι υποθέτουν πως η μερική άρση των ελέγχων κεφαλαίων που αποφασίσθηκε είχε στόχο την παραπλάνηση των αποταμιευτών, σχετικά με την ασφάλεια των καταθέσεων τους.

Ολοκληρώνοντας, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 2009 προσπαθούν να βάλουν στραβά την πρίζα που κινεί την οικονομία της χώρας μας, χωρίς να έχει καμία σχέδιο – με αποτέλεσμα η κατάσταση μας να οδηγείται από το κακό στο χειρότερο. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από την αύξηση του δημοσίου χρέους μας κατά 25 δις € περίπου μέσα στα τελευταία 2,5 χρόνια (παρά τα δήθεν πλεονάσματα και τα έσοδα από το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων), από την απώλεια άνω των 2 δις € της χρηματιστηριακής αξίας των τραπεζών μέσα σε λίγους μήνες, από την εκτόξευση του κόκκινου ιδιωτικού χρέους στα 230 δις € κοκ.

Ως εκ τούτου, εάν δεν αντιληφθούν το λάθος τους, η οικονομία μας θα καταρρεύσει, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς. Ακολουθεί η σημερινή συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο για διάφορα θέματα της επικαιρότητας.

analyst.gr