Μητροπολιτης Δαμασκηνός - Τίτλοι τέλους.

Η Θράκη τεθωρακισμένη καρδιά της …Ελλάδας […Πατρίδα είναι η Ελλάδα, συνήθιζε να λέει αλλά το κέντρο της Ελλάδας η θωρακισμένη καρδιά της είναι η Θράκη. Φυλάμε Θερμοπύλες γιατί καλά λένε κάποιοι πολιτικοί που έρχονται εδώ είναι η τεθωρακισμένη καρδιά της Ελλάδας. Ήταν παραμελημένη προ της κρίσεως του Κυπριακού και του Αιγαίου, τότε θυμήθηκαν την Θράκη και δεν ήξεραν αν η Κομοτηνή ήταν μέσα στην Ελλάδα ή είναι μέσα στην Τουρκία. Δώσαμε  να καταλάβουν ότι η Κομοτηνή και η Θράκη είναι πράγματι η ζωή του έθνους μας. Γι αυτό είπαν πολλοί ότι είναι Θερμοπύλες, «φυλάττε Θερμοπύλες» μας έλεγαν…] ο Μαρωνείας Δαμασκηνός  Σε κώμα βρίσκεται από χθες ο  93χρονος ιεράρχης της Ροδόπης μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός που με επιβαρυμένη τη υγεία του εισήχθη στο νοσοκομείο Κομοτηνής αντιμετωπιζόμενος με τον καλύτερο τρόπο στη νεφρολογική κλινική αλλά όλα δείχνουν ότι μάλλον βρίσκεται σε δρόμο χωρίς επιστροφή…  Στο πλευρό του ο ειδικός γιατρός Τηλέμαχος Τσίτσιος ενώ ο ίδιος βρίσκεται στον ειδικό θάλαμο του 4ου ορόφου που έχει μια πιο εξειδικευμένη στήριξη κι ένα αναβαθμισμένο περιβάλλον. Δίπλα του ατέλειωτες ώρες είναι ο πρωτοσύγκελος Κωνστάντιος Παναγιωτακόπουλος που του συμπαρίσταται, από τους κοντινούς του συνεργάτες ο πατήρ Χρυσοβαλλάντης Δήμου, ο αρχιμανδρίτης πατήρ Προκόπιος, ο διάκονος πατήρ Κύριλλος, αλλά και ο αγαπημένος του ανεψιός εξ αίματος  Νώντας Αδαμόπουλος, κι άλλα άτομα του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος που πάντα είναι στο πλευρό του. Επιθυμία του μητροπολίτη μας ήταν να ταφεί στον καθεδρικό ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου κάτι που είχε εξομολογηθεί στο «Χρόνο» αποκαλύπτοντας 7 χρόνια πριν σε μια έκρηξη ειλικρίνειας πως θα ήθελε να φύγει από την ζωή ολοκληρώνοντας τον κύκλο του. Μας είχε πει που αφήνει τα περιουσιακά του στοιχεία, τι ονειρεύεται για τα ιδρύματα που δημιούργησε, που εγκαταλείπει τα διαδήματα τις στολές και ότι άλλο κινητό διαθέτει. Σεβαστήκαμε αυτές τις προσωπικές μαρτυρίες κι αποκαλύψεις και δεν τις δημοσιοποιήσαμε ποτέ, ούτε θα το κάνουμε τώρα.   Αφήνουμε τις εξελίξεις να γράψουν την δική τους ιστορία.  ΕΙΧΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΓΩΝΕ ΤΟ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΥ Ο μητροπολίτης Δαμασκηνός κατάφερε στο διάβα της ζωής του να δημιουργήσει φανατικούς φίλους, υποστηρικτές  αλλά και πολέμιους, ίσως γιατί πολλές φορές ενεργώντας εν θερμώ σε καίριες αποφάσεις, για τις οποίες είτε μετάνιωνε είτε στην πορεία, ή διαφοροποιούσε την θέση του κι αναδιπλωνόταν δημιουργούσε ένα κλίμα οξύτητας. Για όσους τον ήξεραν είχε καρδιά μικρού σπουργιτιού, αγαπούσε τα μικρά παιδιά και το έδειχνε, λαχταρούσε ειδικά τα τελευταία χρόνια να βρίσκεται με οικογενειάρχες κληρικούς αλλά και κοσμικούς να ενημερώνεται και να σχολιάζει τα της ζωής. Επικεντρωνόταν στο εκκλησιαστικό έργο στα ιδρύματά του απ όπου περνούσε όταν το επέτρεπαν οι δυνάμεις του καθημερινά. Δεν υπήρξε ποτέ φιλοχρήματος, ήταν λιτός όσο ελάχιστοι ιεράρχες στην προσωπική ζωή του και φαινόταν και από την όλη του εικόνα.  Από τα πιο χαρακτηριστικά και δυνατά του σημεία ήταν η μνήμη του. Το ότι γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, θυμόταν καταστάσεις και τις περιέγραφε γλαφυρότατα εντυπωσιάζοντας, ενώ στην προσπάθειά του απενδυθεί τον χιτώνα του σκληρού κι άτεγκτου «τουρκοφάγου» μητροπολίτη τον είδαμε να ανεβαίνει τα σκαλιά του τουρκικού προξενείου και να ανταποδίδει επίσκεψη αβροφροσύνης για πρώτη φορά σε όλα τα χρόνια της πορείας του, στον τότε Τούρκο πρόξενο, μια είδηση που έπαιξε σε όλα τα ΜΜΕ.  ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟ ΕΘΝΑΡΧΗ Ο μητροπολίτης Δαμασκηνός ξεχώριζε, έμπαινε μπροστά στους τοπικούς αγώνες ως «εθνάρχης». Συμπορευόταν με τους πολιτικούς όλων των κομμάτων ελισσόμενος προκειμένου να διεκδικήσει κάτι παραπάνω για την περιοχή ενώ αγωνιούσε για το μέλλον της και μιλούσε με σκληρή τραχιά γλώσσα που δεν άρεζε…  ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ Ξεχώριζε για την πολύπλευρη φιλανθρωπική, εθνική δράση και προσφορά του, οδηγώντας σε σωστές κατευθύνσεις την θρακική κοινωνία, διεκδικώντας την ανάπτυξη της Κομοτηνής και μπαίνοντας πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων αποδεικνύοντας τον ουσιαστικό ρόλο και την συμβολή της τοπικής Εκκλησίας σε αυτούς. ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΟΥ Όταν λοιπόν παύσει η καρδιά και σφαλιστούν τα μάτια του, ξεκινά επισήμως και ο αγώνας της διαδοχής του μια και οι μνηστήρες που εποφθαλμιούν την θέση αυτή, της Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής μιας μητροπόλεως με σοβαρό υπεύθυνο και απαιτητικό έργο στην ακριτική πόλη μας είναι πολλοί. Δεν είναι του παρόντος να σημειώσουμε τα ονόματα αυτά θα εκδηλωθούν άμεσα όταν προκύψει η χηρεία της θέσης και η διαδοχή αλλά οι κινήσεις γίνονται μέσα στους συνοδικούς μητροπολίτες κι από πρόσωπα άσχετα με τον τόπο και τη φυσιογνωμία του. ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ   Η εκδημία επιβάλει μεσίστιες σημαίες, κλείνουν τα σχολεία, η σωρός του αποβιώσαντος τίθεται σε λαϊκό προσκύνημα, έρχεται στην πόλη για τον ύστατο χαιρετισμό ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ενώ αναλαμβάνει την όλη διαδικασία ο παλαιότερος μητροπολίτης κι εν προκειμένου  ο Ξάνθης Παντελεήμων ή ο Διδυμοτείχου Δαμασκηνός. Αντλούμε από το φωτογραφικό αρχείο του «Χρόνου» στιγμές επίσημες και προσωπικές. Με το σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη, με την Ντόρα Μπακογιάννη, με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδας κ. Ιερώνυμο, με τους τοπικούς άρχοντες, τους αγαπημένους του συνεργάτες, από τις επισκέψεις στις φυλακές Κομοτηνής, στο γραφείο του συνομιλώντας με το χρυσόψαρο ή το καναρίνι του.                  http://www.xronos.gr/detail.php?ID=85467