Ουάσινγκτον
Η
μεγάλη ώρα της κάλπης για τις ΗΠΑ και για τον πλανήτη που παρακολουθεί
τις εξελίξεις στην πιο ισχυρή δημοκρατία του πλανήτη έφτασε: από νωρίς
την Τρίτη εκατομμύρια Αμερικανοί θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα στον
Μπαράκ Ομπάμα και τον Μιτ Ρόμνεϊ, δύο πολιτικούς με διαφορετικές
αντιλήψεις για το πώς και προς τα που πρέπει να κινηθεί η οικονομία, η
εξωτερική πολιτική ακόμα και κοινωνία των ΗΠΑ για την επόμενη τετραετία.
Μετά από μια μακρά και αρκετά επίμονη προεκλογική εκστρατεία, με πολύ χρήμα και για τους δύο υποψηφίους (περισσότερο όμως για τον Μπαράκ Ομπάμα) και καταιγισμό διαφημίσεων, αλλά και έντονη λεκτική αντιπαράθεση χωρίς κάποιο σοβαρό σκάνδαλο ηθικής φύσης από αυτά που συγκινούν τους Αμερικάνους ψηφοφόρους, τα δημοσκοπικά ευρήματα παραμένουν αμφίρροπα.
Το άνετο προβάδισμα Ομπάμα που διατηρούσε περίπου ως τις αρχές του Οκτωβρίου –ακόμα και στις πολιτείες κλειδιά που κατά κανόνα κρίνουν το αποτέλεσμα– εξανεμίστηκε ίσως και εξαιτίας της καλής εμφάνισης στο πρώτο ντιμπέιτ. Ο Ρόμνεϊ κέρδισε έδαφος και για λίγο διατηρούσε την πρωτιά πριν ο πρόεδρος ανατρέψει την ούτως ή άλλως ισχνή διαφορά εναντίον του σε ένα μικρό ποσοστό υπέρ του.
Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να δείχνουν διαφορές στα όρια του στατιστικού λάθους, αλλά το αμερικανικό εκλογικό σύστημα για την εκλογή προέδρου δεν συναρτά την επικράτηση σε αριθμό ψήφων με την επικράτηση σε αριθμό εκλεκτόρων: θεωρητικά –αν και αυτό συμβαίνει σπάνια– ο νικητής σε ψήφους δεν είναι και ο νικητής των εκλογών.
Με το βλέμμα λοιπόν σε εννέα με δέκα πολιτείες-κλειδιά και την ως τώρα εκλογική και δημοσκοπική συμπεριφορά τους φαίνεται ότι ο Μπαράκ Ομπάμα έχει περισσότερες ελπίδες για τη νίκη· υπερέχει στις μετρήσεις για την παράσταση νίκης.
Σε κάθε περίπτωση, οι μονομάχοι έχουν επικεντρώσει όλο το ενδιαφέρον τους τις τελευταίες ώρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης (αρκετά εκατομμύρια ήδη εκμεταλλεύτηκαν την δυνατότητα για πρόωρη ψήφο) στις αμφίρροπες πολιτείες.
Ο πρόεδρος προσπαθεί να πείσει όσους τον ψήφισαν με μεγάλο ενθουσιασμό το 2008 και τώρα βλέπουν την πολιτική του με δισταγμό. Εξίσου σκεπτικά είναι ξένα μέσα που λένε «ναι« στον Ομπάμα αν και αναγνωρίζουν αδυναμίες στην πολιτική του και άνισα αποτελέσματα. Από την πλευρά του, ο Μίτ Ρόμνεϊ θέλει να εκμεταλλευτεί αυτήν την απογοήτευση αλλά δεν είναι σίγουρο ότι πείθει για την ικανότητα που έχει να αλλάξει δραστικά και άμεσα τα πράγματα--πόσο μάλλον όταν εκφράζονται φόβοι ότι θα οδηγήσει τα πράγματα σε λάθος δρόμο.
Μετά από μια μεγάλη οικονομική κρίση που έδειξε και δείχνει τα δόντια της στις ΗΠΑ και άφησε ανεπούλωτα τραύματα, την αναταραχή στη Μέση Ανατολή που οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν, το ανοιχτό μέτωπο του Ιράν και την (ακόμη) υπόγεια δυσαρέσκεια στις ΗΠΑ για τον δυσλειτουργικό καπιταλισμό, οι Αμερικανοί καλούνται να επιλέξουν μία νέα ηγεσία και είτε να εμπιστευτούν ένα πρόεδρο που δεν κατάφερε όλα όσα υποσχέθηκε ή έναν υποψήφιο που ίσως υπόσχεται περισσότερα από όσα θα καταφέρει...
Μετά από μια μακρά και αρκετά επίμονη προεκλογική εκστρατεία, με πολύ χρήμα και για τους δύο υποψηφίους (περισσότερο όμως για τον Μπαράκ Ομπάμα) και καταιγισμό διαφημίσεων, αλλά και έντονη λεκτική αντιπαράθεση χωρίς κάποιο σοβαρό σκάνδαλο ηθικής φύσης από αυτά που συγκινούν τους Αμερικάνους ψηφοφόρους, τα δημοσκοπικά ευρήματα παραμένουν αμφίρροπα.
Το άνετο προβάδισμα Ομπάμα που διατηρούσε περίπου ως τις αρχές του Οκτωβρίου –ακόμα και στις πολιτείες κλειδιά που κατά κανόνα κρίνουν το αποτέλεσμα– εξανεμίστηκε ίσως και εξαιτίας της καλής εμφάνισης στο πρώτο ντιμπέιτ. Ο Ρόμνεϊ κέρδισε έδαφος και για λίγο διατηρούσε την πρωτιά πριν ο πρόεδρος ανατρέψει την ούτως ή άλλως ισχνή διαφορά εναντίον του σε ένα μικρό ποσοστό υπέρ του.
Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να δείχνουν διαφορές στα όρια του στατιστικού λάθους, αλλά το αμερικανικό εκλογικό σύστημα για την εκλογή προέδρου δεν συναρτά την επικράτηση σε αριθμό ψήφων με την επικράτηση σε αριθμό εκλεκτόρων: θεωρητικά –αν και αυτό συμβαίνει σπάνια– ο νικητής σε ψήφους δεν είναι και ο νικητής των εκλογών.
Με το βλέμμα λοιπόν σε εννέα με δέκα πολιτείες-κλειδιά και την ως τώρα εκλογική και δημοσκοπική συμπεριφορά τους φαίνεται ότι ο Μπαράκ Ομπάμα έχει περισσότερες ελπίδες για τη νίκη· υπερέχει στις μετρήσεις για την παράσταση νίκης.
Σε κάθε περίπτωση, οι μονομάχοι έχουν επικεντρώσει όλο το ενδιαφέρον τους τις τελευταίες ώρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης (αρκετά εκατομμύρια ήδη εκμεταλλεύτηκαν την δυνατότητα για πρόωρη ψήφο) στις αμφίρροπες πολιτείες.
Ο πρόεδρος προσπαθεί να πείσει όσους τον ψήφισαν με μεγάλο ενθουσιασμό το 2008 και τώρα βλέπουν την πολιτική του με δισταγμό. Εξίσου σκεπτικά είναι ξένα μέσα που λένε «ναι« στον Ομπάμα αν και αναγνωρίζουν αδυναμίες στην πολιτική του και άνισα αποτελέσματα. Από την πλευρά του, ο Μίτ Ρόμνεϊ θέλει να εκμεταλλευτεί αυτήν την απογοήτευση αλλά δεν είναι σίγουρο ότι πείθει για την ικανότητα που έχει να αλλάξει δραστικά και άμεσα τα πράγματα--πόσο μάλλον όταν εκφράζονται φόβοι ότι θα οδηγήσει τα πράγματα σε λάθος δρόμο.
Μετά από μια μεγάλη οικονομική κρίση που έδειξε και δείχνει τα δόντια της στις ΗΠΑ και άφησε ανεπούλωτα τραύματα, την αναταραχή στη Μέση Ανατολή που οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν, το ανοιχτό μέτωπο του Ιράν και την (ακόμη) υπόγεια δυσαρέσκεια στις ΗΠΑ για τον δυσλειτουργικό καπιταλισμό, οι Αμερικανοί καλούνται να επιλέξουν μία νέα ηγεσία και είτε να εμπιστευτούν ένα πρόεδρο που δεν κατάφερε όλα όσα υποσχέθηκε ή έναν υποψήφιο που ίσως υπόσχεται περισσότερα από όσα θα καταφέρει...
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου