Η διαφορετική ερμηνεία προφητείας του Αμώς ”αναστήσω την πεσμένη σκηνήν Δαυίδ” από Ιουδαισμό και Χριστιανισμό! (με αφορμή άρθρο της JP)
Στην Jerusalem Post σήμερα ένα άρθρο αναφέρεται στην αναμενόμενη γιορτή της Σκηνοπηγίας Σουκότ των Εβραίων και με βάση την ανάλυση για μια ακόμη φορά καταγράφεται η σθεναρή πίστη του Ιουδαισμού στη Λύτρωση εννοούν έλευση Μεσσία δηλ. Αντιχρίστου ανέγερση Τρίτου Ναού κλπ..
JP: «Μετά από όλη την εξορία, τα βάσανα και τα προβλήματα, θα έρθει η Λύτρωση (σσ που σηματοδοτεί η έλευση Μεσσία), η παρηγοριά, η σωτηρία και η αναζωπύρωση. Και σε αυτήν την επερχόμενη γιορτή, παρακαλούμε: «Είθε ο Θεός να αναστήσει για εμάς την πεσμένη σκηνή/sukkah του Δαβίδ», αναλογίζεται η δημοσιογράφος Σιβάν Ραχάβ Μέιρ ενόψει του Σουκότ/Sukkot της Εβραικής γιορτής της Σκηνοπηγίας. Επικαλείται μια προφητεία του Αμώς: ”Εν τη ημέρα εκείνη αναστήσω την σκηνήν/ sukkah Δαυίδ.”
H προφητεία αυτή κοινός τόπος για Ιουδαισμό-χριστιανισμό ερμηνεύεται διαφορετικά. Ποιά είναι η Σκηνή του Δαβίδ που αναφέρεται στο κείμενο.
Οι Εβραίοι όπως σε όλο το φάσμα της ερμηνείας των Γραφών δίνουν μια εθνοφυλετική προσέγγιση ταυτίζουν τη σκηνή του Δαβίδ με τον Εβραικό λαό και αναμένουν την αναστήλωση του έθνους και την παγκόσμια πρωτοκαθεσδρία.. ”και τα κατεσκαμμένα αυτής αναστήσω και ανοικοδομήσω αυτήν” Αναμένουν την Αποκατάσταση την ηθική του λαού τους αλλά και την αποκατάσταση των εμβληματικών τους τόπων π.χ τον Τρίτο Ναό, την Ιερουσαλήμ (δηλ. ανάκτηση) όπως εξηγεί η δημοσιογράφος. Ενώ δεν παραλέιπει την υπόμνηση ότι αναμένουμε να έρθει η Λύτρωση (δηλ. ο Μεσσίας στην Ιουδαιστική αντίληψη που θα είναι ο Αντίχριστος)..
Αμώς: “Εν τη ημέρα εκείνη αναστήσω την σκηνήν/ sukkah Δαυίδ την πεπτωκυίαν και ανοικοδομήσω τα πεπτωκότα αυτής και τα κατεσκαμμένα αυτής αναστήσω και ανοικοδομήσω αυτήν καθώς αι ημέραι του αιώνος, 12
όπως εκζητήσωσιν οι κατάλοιποι των ανθρώπων
και πάντα τα έθνη, εφ’ ους επικέκληται το όνομά μου επ’ αυτούς, λέγει Κύριος ο Θεός ο ποιών πάντα ταύτα“.
Aντίθετα στο χριστιανισμό η αποτροφή του λόγου της προφητείας Αμώς ερμηνεύεται αλλιώς. ”Εν τη ημέρα εκείνη αναστήσω την σκηνήν/ sukkah Δαυίδ την πεπτωκυίαν” Το ”αναστήσω την πεσμένη σκηνή Δαβίδ” σηματοδοτεί την Ανάσταση του Χριστού που προήλθε από τον Οίκο Δαβίδ και σταυρώθηκε νεκρώθηκε θάφτηκε..στην άμμο της σκληροκαρδίας.. στην έρημο της πλήρους αποξένωσης από το θείο. Η σκηνή επιλέγεται λόγω της ευαλωτότητας δηλωτική της θνητότητας και της προσωρινότητας της..που δηλώνει το πρόσκαιρο της νυν πραγματικότητας της φθαρτής φύσης..Ο Λόγος εσκήνωσε «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσε εν ημίν» απαγγέλει θαυμάσια ο (Ιωάννης Α’, 1-15). Η σάρκα είναι αναδιπλούμενη σκηνή.. Είναι ο ατομικός του θανάτου υπνόσακκος ”Σαρκὶ ὑπνώσας ὡς θνητός”.. Γι αυτό ο χριστιανισμός έγινε μια παγκόσμια θρησκεία γιατί απέδωσε οικουμενικό χαρακτήρα και οντολογική παγκοσμιότητα υπαρξιακού χαρακτήρα στο νόημα των προφητειών μη εγκλωβίζοντας αυτές σε ένα στείρο υπερεθνικιστικό μεγαλο-ιδεατισμό ενδοφυλετισμού ..
Είναι επίσης παραλληλισμός με Σκηνή Μαρτυρίου που περιείχε Κιβωτό Διαθήκης μόνο που για χριστιανισμό η έμψυχη Σκηνή Μαρτυρίου είναι η Παναγία που θα φέρει ως Χώρα του Αχωρήτου εντός της το Πλήρωμα του Νόμου τον Αυτούσιο Λόγο το Χριστό..
Το ”Εν τη ημέρα εκείνη αναστήσω την σκηνήν/ sukkah Δαυίδ την πεπτωκυίαν” είναι βιβλικό παράλληλο με το ” ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν” όπου ο Ιησούς εννοεί το Σώμα του που θα θανατωθεί ταφεί και ανεγερθεί δια Ανάστασης ενώ οι Εβραίοι με κατά γράμμα ερμηνεία και πάλι εννόησαν το Ναό..
Και συνεχίζει η JP: Η Πεσμένη Σκηνή του Δαβίδ
Κατά τη διάρκεια του Σούκκοτ, όταν απαγγέλλουμε τη Χάρη μετά τα Γεύματα, προσθέτουμε: «Είθε ο Θεός να αναστήσει για εμάς την πεσμένη sukkah του Δαβίδ». Ζητάμε από τον Θεό να αποκαταστήσει το έθνος του Ισραήλ, το οποίο έχει πέσει, και να το ανυψώσει. Αυτή η ευλογία βασίζεται σε μια προφητεία του προφήτη Αμώς, όπου ο Θεός δηλώνει: «Εκείνη την ημέρα θα αναστήσω την πεσμένη σούκα του Δαβίδ». Αλλά γιατί να μας συγκρίνει με μια σούκα; Γιατί όχι με ένα σπίτι ή ένα παλάτι ή κάτι άλλο;
Οι σχολιαστές μας εξηγούν ότι όταν ένα σπίτι πέφτει, καταστρέφεται. Δεν μπορείς να το αποκαταστήσεις. Πρέπει να χτίσεις ένα καινούργιο, και αυτό διαρκεί πολύ. Μια σούκα, αντίθετα, είναι εύκαμπτη. Τρέμει στον άνεμο και οι καταιγίδες την γκρεμίζουν, αλλά μπορεί πάντα να ξανασυναρμολογηθεί – και το ίδιο ισχύει και για εμάς. Η σούκα συμβολίζει την Ιερουσαλήμ, τον Ναό και το εβραϊκό έθνος.
Ο Ράσι εξηγεί ότι αυτή η φράση είναι ουσιαστικά η ιστορία μας – μετά από όλη την εξορία, τα βάσανα και τα προβλήματα, θα έρθει η λύτρωση (δηλ. ο Μεσσίας που θα είναι ο Αντίχριστος), η παρηγοριά, η σωτηρία και η αναβίωση. Και σε αυτήν την επερχόμενη γιορτή, παρακαλούμε: «Είθε ο Θεός να αναστήσει για εμάς την πεσμένη σουκά του Δαβίδ».
Ζούμε την εποχή των προφητειών.. και αυτές δεν έχουν αμιγώς θρησκευτικό ενδιαφέρον αλλά και γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό αφού ερμηνεύονται κατά το δοκούν για επίτευξη αντίστοιχων στόχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου