Χάνουμε το σήμερα και υποθηκεύουμε το αύριο.

Ήδη, παρασυρόμαστε από τις δυνάμεις ενός φαύλου κύκλου, που μας βυθίζει όλο και περισσότερο στο τέλμα της αδράνειας.

Δυο σημαντικοί Έλληνες επιχειρηματίες, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος και ο Μιχάλης Σάλλας, τοποθετήθηκαν τις τελευταίες δύο ημέρες, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις επερχόμενες εξελίξεις και επισημαίνοντας θεσμικές αδυναμίες της Ελλάδας και της Ευρώπης, που έχουν επιπτώσεις στην οικονομία και την ανάπτυξη.

Ο κ. Σάλλας τόνισε ότι η δύσκαμπτη δημόσια διοίκηση και η βραδύτητα στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι «βαρίδια» για την Ελλάδα, αποδίδοντας στα δομικά αυτά προβλήματα την καθυστέρηση του οίκου Moody’s να απονείμει στην Ελλάδα την επενδυτική βαθμίδα. Ωστόσο, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου η γραφειοκρατία έχει κυριαρχήσει εις βάρος των δυνατοτήτων ρεαλιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων.

Ο Ευάγγελος Π. Πέτρος αναφέρθηκε σε μια υπερ-ρυθμισμένη Ευρώπη, όπου ακόμη και για την καλλιέργεια ενός αμπελιού απαιτούνται ειδικές άδειες. Διαδικασίες «πρωσσικού τύπου», που αποβαίνουν εις βάρος της παραγωγής. Αν λοιπόν η Ευρώπη έχει μετατραπεί σε έναν δύσκαμπτο γραφειοκρατικό οργανισμό, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι από τις Βρυξέλλες θα προκύψουν λύσεις για το ελληνικό πρόβλημα. Αντίθετα, είναι πολύ πιθανό να καταλήξουμε σε χειρότερη κατάσταση.

Ήδη, παρασυρόμαστε από τις δυνάμεις ενός φαύλου κύκλου, που μας βυθίζει όλο και περισσότερο στο τέλμα της αδράνειας. Και σε αυτό το ήδη βεβαρημένο περιβάλλον, έρχεται να προστεθεί ο προστατευτισμός που επιβάλλουν οι ΗΠΑ με την επιβολή δασμών. Ο νέος φαύλος κύκλος, αφού με δασμούς απαντούν και οι Ευρωπαίοι. Και εν τέλει, όπως επισημαίνει ο κ. Μυτιληναίος, οι δασμοί είναι όπλο σε έναν πόλεμο που δεν έχει νικητές, αλλά μόνο χαμένους. Και συνεχίζει, λέγοντας ότι αν ξεκινήσει δασμολογικός πόλεμος μεταξύ Ευρώπης, ΗΠΑ και Κίνας, «η Ελλάδα θα τη πληρώσει».

Και πράγματι «θα τη πληρώσει η Ελλάδα», διότι στις ενδημικές παθογένειες και τα «βαρίδια» πρέπει να προσθέσουμε και την αδράνεια των παραγωγικών τάξεων. Αυτό το επισημαίνει ο κ. Σάλλας με την εύστοχη παρατήρηση «δεν επιδεικνύουν σοβαρή δράση ή εν τέλει δεν τους αφήνει το σύστημα να επιδείξουν». Ο φαύλος κύκλος που προαναφέραμε.

Αλλά το πρόβλημα δεν σταματάει εδώ. «Που είναι τα Πανεπιστήμια να αρθρώσουν λόγο;» διερωτάται ο κ. Σάλλας! Αλήθεια, ποια Πανεπιστήμια; Αυτά που είναι δέσμια κομματικών αγκυλώσεων, ή στην χειρότερη περίπτωση γίνονται γιάφκες αναρχικών και κακοποιών στοιχείων; Μια άλλη πτυχή αυτού του ελληνικού προβλήματος, η οποία μας διαφοροποιεί από κάθε άλλη χώρα, ευρωπαϊκή και μη. Έχουμε δηλαδή και πρόβλημα παιδείας. Πρόβλημα που δεν θα λυθεί με την εγκατάσταση λίγων ξένων πανεπιστημίων, γιατί αυτά δεν αρκούν για να φέρουν την απαιτούμενη αλλαγή νοοτροπίας. Εν τω μεταξύ, η διεθνής κατάσταση διαφοροποιείται καθημερινά. Οι εξελίξεις τρέχουν. Και εμείς μένουμε πίσω. Χάνουμε το σήμερα και υποθηκεύουμε το αύριο.

primenews.press