Πετρ Ακόποφ.
Η στροφή της Ρωσίας προς την Ανατολή (που μερικές φορές αποκαλείται Παγκόσμιος Νότος) προκαλείται όχι μόνο από τη σύγκρουση με τη Δύση, αλλά και από τα αντικειμενικά γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας μας και το ίδιο το πνεύμα των καιρών (δηλαδή μια σαφή αλλαγή στο κέντρο της βαρύτητας της παγκόσμιας τάξης από τη Δύση προς την Ανατολή). Επομένως, όλες οι διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στην Ανατολή (όχι μόνο οι συγκρούσεις, αλλά και οι διαδικασίες ολοκλήρωσης που χτίζονται γύρω από το να ανήκεις σε μια περιοχή, μια εθνική ομάδα, μια θρησκεία κ.λπ.) είναι τώρα ακόμη πιο σημαντικές για εμάς. Ειδικά αν αυτό αφορά τις γειτονικές μας περιοχές, που ήταν μέρος της Ρωσίας και συνδέονταν μαζί μας με μια κοινή ιστορία.
Σύνοδος κορυφής των αρχηγών τουρκικών κρατών, με επικεφαλής τον Ρετζέπ Ερντογάν, θα ανοίξει σήμερα στο Μπισκέκ . Δεν θα υπάρχουν μόνο ο Αλίεφ, ο Τοκάγιεφ, ο Μιρζιγιόγιεφ, ο Μπερντιμουχαμέντοφ, ο Τζαπάροφ, αλλά και ο Βίκτορ Όρμπαν . Η ετήσια σύνοδος κορυφής είναι ο 11ος τακτικός αριθμός - αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι ήδη η δεύτερη σύνοδος κορυφής φέτος: η προηγούμενη πραγματοποιήθηκε μόλις πριν από τέσσερις μήνες στη Σούσα του Αζερμπαϊτζάν, αλλά είχε ανεπίσημο καθεστώς. Αυτό όμως από μόνο του είναι ενδεικτικό – η συνεργασία και ο συντονισμός των τουρκικών λαών γίνονται όλο και πιο έντονοι. Ο Ερντογάν θα πετάξει απευθείας από το Μπισκέκ στη Βουδαπέστη και στη συνέχεια θα πάει σε φόρουμ στο Μπακού , δηλαδή θα επισκεφθεί τις πρωτεύουσες δύο χωρών του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών.
Ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών ενώνει μόνο πέντε χώρες (και άλλες τρεις, συμπεριλαμβανομένης μιας μη αναγνωρισμένης, έχουν καθεστώς παρατηρητή σε αυτόν), αλλά είναι μια από τις πιο ενεργές και αναπτυσσόμενες διακρατικές ενώσεις. Η ενότητα του τουρκικού κόσμου δεν έχει ακόμη τεθεί ως πολιτικός στόχος της UTG, αλλά η διαδικασία, όπως λένε, έχει ξεκινήσει. Η Τουρκία είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ένωσης, η οποία περιλαμβάνει το Καζακστάν , το Ουζμπεκιστάν , την Κιργιζία και το Αζερμπαϊτζάν - τέσσερις μετασοβιετικές δημοκρατίες, τρεις από τις οποίες ανήκουν στην Κεντρική Ασία . Ένα άλλο κράτος της Κεντρικής Ασίας, το Τουρκμενιστάν, έχει καθεστώς παρατηρητή στην UTC - όπως η Ουγγαρία (οι Μαγυάροι θεωρούν τους εαυτούς τους Τούρκους), καθώς και η Βόρεια Κύπρος , που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία . Έτσι, η Τουρκία έχει συγκεντρώσει κάτω από τη σημαία της το ένα τρίτο των μετασοβιετικών δημοκρατιών - σχεδόν όσες ισχυρίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση (τρεις από τις Βαλτικές είναι ήδη μέρος της και η Μολδαβία , η Γεωργία και η Ουκρανία βρίσκονται στη σειρά). Δηλαδή η Τουρκία μαζί με την Ευρώπη αφαιρεί τον μετασοβιετικό χώρο;
Όχι ακριβώς έτσι: ακόμη και η Ευρώπη, που έχει βάλει στόχο την προσάρτηση της Ουκρανίας, δεν είναι πλέον σε θέση να την απομακρύνει από τη Ρωσία, είτε στρατιωτικά είτε ειρηνικά. Επιπλέον, η κρίση του ίδιου του σχεδίου ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα βαθύνει - τόσο λόγω της αυξανόμενης τριβής με τις Ηνωμένες Πολιτείες , δηλαδή μιας πιθανής διάσπασης στην ενωμένη Δύση, όσο και λόγω εσωτερικών αντιφάσεων, που επιδεινώνονται, μεταξύ άλλων, από την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Η διείσδυση της ΕΕ στην Υπερκαυκασία επίσης δεν φαίνεται ρεαλιστική - η Γεωργία, για παράδειγμα, εξαρτάται από τη Ρωσία και την Τουρκία όχι μόνο οικονομικά, αλλά και γεωπολιτικά. Αλλά η γεωγραφία είναι το πεπρωμένο και δεν υπάρχουν σχεδόν παραδείγματα στην ιστορία που κάποιος κατάφερε να την αλλάξει.
Η Τουρκία, σε αντίθεση με την ΕΕ, δεν φαίνεται να προσπαθεί να αγκαλιάσει την απεραντοσύνη - δεν διασχίζει εντελώς διαφορετικούς λαούς σε ένα έργο (όπως οι Έλληνες και οι Φινλανδοί) και δεν διεκδικεί παγκόσμια κυριαρχία (και η ΕΕ, όπως ο μικρότερος αδερφός των Αγγλοσάξωνων, συμμετέχει στο σχέδιο παγκοσμιοποίησης τους, τότε υπάρχουν αγώνες για κυριαρχία στον κόσμο) και δεν χτίζει καν (ακόμη) στρατιωτικό οργανισμό (η ΕΕ δεν εμφανίστηκε απλώς αργότερα από το ΝΑΤΟ - είναι το κέλυφός της ). Δημόσια, η Τουρκία θέλει μόνο να προωθήσει την προσέγγιση των τουρκικών λαών, να τους βοηθήσει να διατηρήσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, να αναπτύξουν την οικονομία, να δημιουργήσουν διαδρόμους επιμελητείας και διαδρομές μεταφοράς - γενικά, να εμπλακούν σε έναν «ενιαίο τουρκικό χώρο». Λοιπόν, το γεγονός ότι περιλαμβάνει πρώην σοβιετικές δημοκρατίες συνέβη ακριβώς έτσι, δεν υπάρχει τίποτα αντιρωσικό σε αυτό - σωστά;
Φυσικά, όχι έτσι, αλλά όχι επειδή η Türkiye φιλοξενεί αντιρωσικά σχέδια. Η εγκατάσταση των Τούρκων στην Ευρασία διήρκεσε πολλούς αιώνες - και ζουν στην περιοχή από την Άπω Ανατολή έως την Ουγγαρία. Τα τουρκικά κράτη ήρθαν και παρήλθαν - και τα τελευταία εξακόσια χρόνια, η Türkiye (η Οθωμανική Αυτοκρατορία) ήταν το πιο σημαντικό (και τις περισσότερες φορές, το μοναδικό) από αυτά. Αλλά οι Τούρκοι Τούρκοι ήταν πάντα μόνο το θεμέλιο, και όχι η πλειοψηφία, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - τεράστια, με επικεφαλής τον Σουλτάνο-Χαλίφη, δηλαδή διεκδικώντας την ηγεσία σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο. Στο χαλιφάτο, ο εθνικός παράγοντας έδωσε τη θέση του στο αυτοκρατορικό και το θρησκευτικό, και το τουρκικό εθνικό σχέδιο ξεκίνησε μόλις πριν από εκατό χρόνια με την ανάδυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τα ερείπια της αυτοκρατορίας. Δημιουργημένοι με την πιο ενεργή βοήθεια της ΕΣΣΔ , οι Μπολσεβίκοι βοήθησαν τον Ατατούρκ, υποστηρίζοντας την οικοδόμηση του τουρκικού κράτους, το οποίο οι Ευρωπαίοι ήθελαν να χωρίσουν σε τρία μέρη (αφήνοντας στους Τούρκους μόνο μέρος της Ανατολίας, χωρίς τα στενά και τις ανατολικές περιοχές). Δηλαδή, η Μόσχα πράγματι βοήθησε τους Τούρκους να διατηρήσουν τουλάχιστον ένα μέρος του κράτους τους - όχι τόσο λόγω της αγάπης τους, αλλά λόγω της απροθυμίας της να έχει κράτη υποταγμένα στη Δύση στο νότο της.
Ταυτόχρονα, η ΕΣΣΔ, στην πραγματικότητα, αποκατέστησε την ενότητα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας - και για τις επόμενες επτά δεκαετίες, οι Τούρκοι που ήταν μέρος της, κυρίως οι λαοί της Κεντρικής Ασίας, ζούσαν σε ένα ενιαίο κράτος με τους Ρώσους. Δεν θα τον είχαν εγκαταλείψει το 1991, αλλά οι τρελές μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ και ο αγώνας του Γέλτσιν μαζί του για την εξουσία κατέστρεψαν την ΕΣΣΔ. Οι δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας βρέθηκαν ουσιαστικά να πεταχτούν έξω από ένα μόνο κράτος - και η Τουρκία έστρεψε αμέσως την προσοχή τους σε αυτές.
Τότε άρχισαν να γίνονται οι πρώτες συναντήσεις στην κορυφή των τουρκόφωνων χωρών - από αυτές τις συνόδους κορυφής αναπτύχθηκε αργότερα το Τουρκικό Συμβούλιο και στη συνέχεια ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών. Η Ρωσία, που συνήλθε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, άρχισε σταδιακά να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στους νότιους γείτονές της. Όχι μόνο μέσω της επίσημης ΚΑΚ , αλλά και με τη δημιουργία της SCO , την ενίσχυση της CSTO - μιας στρατιωτικής οργάνωσης που περιλαμβάνει ορισμένες από αυτές, καθώς και τη συγκρότηση της Ευρασιατικής Ένωσης . Ο αγώνας μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για επιρροή στην Κεντρική Ασία είναι φυσικός, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχει μόνο μετασοβιετική διάσταση. Ακόμη και στη Ρωσική Αυτοκρατορία, υπήρχε η περιοχή του Τουρκεστάν (αρχικά ο Γενικός Κυβερνήτης του Τουρκεστάν) και οι Τούρκοι λαοί της Κεντρικής Ασίας έλαβαν την πρώτη τους πολιτεία μετά από ένα διάλειμμα πολλών εκατοντάδων ετών ως μέρος της ΕΣΣΔ. Ναι, ήταν ουσιαστικά αυτονομία - αλλά με πολλά από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά για την ανάπτυξη των εθνών: βελτίωση της γλώσσας, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης. Η σύνδεση μεταξύ των δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας είναι πολύ βαθύτερη και σοβαρότερη από ό,τι νομίζουν πολλοί και η διατήρησή της είναι εξίσου σημαντική τόσο για αυτά τα νέα κράτη όσο και για τη Ρωσία.
Ως εκ τούτου, οι φιλοδοξίες ολοκλήρωσης της Τουρκίας σε σχέση με αυτήν την περιοχή δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τη Ρωσία με αδιαφορία για εμάς είναι θέμα ασφάλειας, οικονομίας και γεωπολιτικής. Η ανεξάρτητη Τουρκία από μόνη της δεν είναι εχθρός της Ρωσίας, αν και υπάρχουν ερωτήματα όχι μόνο για την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία, αλλά και για τις επίμονες προσπάθειες να υποστηρίξει τους Ρώσους Τούρκους - στην ιστορία μας έχουμε δει συχνά πώς έργα ενοποίησης σε εθνικό, θρησκευτικό ή γλωσσικά ερείσματα χρησιμοποιήθηκαν από τους αιώνιους αντιπάλους μας. Ναι, όλοι οι ίδιοι Αγγλοσάξονες που όχι μόνο ενδιαφέρονται, αλλά και δεν κρύβουν το στοίχημά τους για τη διάλυση τόσο του μετασοβιετικού χώρου όσο και της ίδιας της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, μας ενδιαφέρει η Κεντρική Ασία να παραμείνει ανεξάρτητη -χωρίς να γίνει μέρος ενός έργου, η διαχείριση του οποίου κάποια στιγμή στο μέλλον ενδέχεται να αναχαιτιστεί από τους εχθρούς μας.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου