Καλά, ρε συ, δικέ μου, εγώ πολύ σε νιώθω και σε νοιάζομαι, που από εκεί που καθόσουνα πάνω στο (μαϊμού) σαρανταένα τακατό και το φχαριστιόσουνα και τό ‘ παιζες βαρύμαγκας κι έτσι, σού ‘ρθε ταμπλάς στο κεφάλι η αλλαγή του γκουβέρνο εις το Αμέρικα… Oh mon Dieu! Quelle γκαντεμιά!
Γιατί μια χαρά τό ‘χες μάθει απέξω κι ανακατωτά το παραμυθάκι το νεοταξίτικο… και να οι πλανδημίες και να τα woke κουλά και να οι κλ1μ@τικές παπάντζες και να τα “είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία” και να τα παστέλια και να τα ξερολούκουμα… Πού να μαθαίνεις φτου και πάλι από την αρχή; Γιατί είσαι και μπουμπούνας, μωρ’ αδερφάκι μου! Τι άριστος; ΄Αχρηστος και άχριστος και μάλιστα με περικεφαλαία.
Και έκανες και την άλλη την κουταμάρα: Πήγες και τους μπόλιασες τους 41 τακατό και να τα εγκεφαλικά και να οι ανακοπές και να οι καρκίνοι turbo και να οι ξαφνικίτιδες και όλο και λιγοστεύουν, ρε συ… Και τι σού ‘μεινε; Εμείς οι αμπόλιαστοι, που δεν πα να λες; Γραμμένο σ’ έχουμε και μη σου πω πού, γιατί τυγχάνει, να είμαι και κυρία…
Και τώρα, ρε δικέ μου, σαν να σού ‘ρθε ο ουρανός σφοντύλι, που δε σού ‘φτανε ο Τραμπίστας εξ Αμερικής, που σέ ‘χει στην μπούκα αλλά σηκώσανε μπαϊράκι και φτούνοι δω, οι δικοί σου, μη χ..σω…
Και να σου ο Αντωνάκης, ο ψηλέας, που καλό κουμάσι κι αυτός αλλά ένεκα η αντιπαλότητα με το κwλόσογο, παίζει και να σε ρίξει, ρε συ, όπως έκανε στον μπαμπάκα – γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Και πήγε και στο Αμέρικα, να πάρει γραμμή, λένε οι κακές οι γλώσσες.
Γιατί βέβαια το σκυλάκι της φράου Αγγέλως τα ξέχασε τα δικά του και ένεκα που και τούτος ο ρημαδολαός έχει μνήμη χρυσόψαρου, είπε να μας το παίξει Κολοκοτρώνης… Και σήκωσε και το λάβαρο της επανάστασης, που τύφλα νά ‘χει το 21…
Και είναι και ο άλλος, ο μπουχ3σας, που ΟΚ από κότσια δεν … αλλά μιλάει, μιλάει και ρίχνει και φτούνος το δηλητήριό του. Και όσο να πεις και τα γαλάζια παιδιά τον υπολήπτονται και τον αφουγκράζονται, ενώ του λόγου σου χ..σμένο σε έχουν.
Αμ, η Κατίγκω; ΄Αλλο νούμερο και δαύτη! Που της έδωσες μια καρέκλα και στρογγυλοκάθησε και σφήνωσαν και τα οπίσθιά της και δε λέει να ξεμπαστακωθεί, να σου κάνει λιγουλάκι τη ζωή εύκολη, γιατί δε σού ‘φταναν όλα τ’ άλλα, έχεις και τον μπελά του νέου προέδρου, ρε συ…
Αλλά μωρ’ αδερφάκι μου, είσαι κι εσύ ένας! Τόσα μέτωπα δε σε φτάνανε, είπες να τα βάλεις και με τους ολιγάρχες! Καλά, ντιπ για ντιπ νιονιό στην κεφάλα;
Και καλά, ο ένας, ο τρελάρας, ο Πανάθας, άμα λάχει και σπιντάρει τα λέει χύμα και τσουβαλάτα αλλά μετά στην ξενέρα μας τα χαλάει… και να οι χειραψίες και να τα εγκαίνια μετά του Σπυράδωνη και των λοιπών γαλάζιων παιδιών. Και τώρα πάλι, λέει, θα τονε βρεις απέναντι και θα σου πάρει και ογδόντα τακατό και μην τον είδατε το Δημητρό…
Αλλά τον άλλο, τον κόκκινο, ρε συ, να φοβάσαι και να τρέμεις, γιατί μπορεί να την έκανε γαργάρα την παρακολούθα κι έτσι αλλά σου το κρατάει μανιάτικο, καθώς φαίνεται και έτσι και πάρει ανάποδες, τώρα που τα έβαλες και μαζί του, δε σε βλέπω καλά.
Γιατί, ρε δικέ μου, ότι ήταν κάνα παπαδοπαίδι και του κατηχητικού μέχρι πρότινος και τώρα που τα σπάσατε θυμήθηκε ο έτσι, ο πώς τον λένε, να τον διώξει για εγκλΗμ@τική οργάνωση; Και σαν να αντέγραψες καρμπόν τον Αντωνάκη με τον Παναθηναϊκάκια και την π..στιά στη Golden D@wn. Τελικά φιλάρα, αφεντικά και δούλοι σκ@τά εισάστενε ούλοι. Νομίζω;
Αλλά να ξέρεις, με τούτα και με κείνα πάμε τα στοιχήματα, ποιος θα πρωτοκοσμήσει τα χαντάκια, η αφεντιά σου ή ο έτσι. ΄Η θα σε ψάχνουμε σε κάνα Σαρωνικό τσιμεντωμένο; Γιατί, όσο να πεις, δεν παίζουν με αυτά.
Και όχι τίποτις άλλο αλλά τώρα μου ετοιμάζεις και την μπίζνα τη μεγάλη με τους απέναντι και το Αιγαίο και μη σας κόψει το αυγολέμονο. Γιατί καθώς φαίνεται, όλα τα γoυρούνια την ίδια μούρη έχετε. Και μάλιστα το καλοσκέφτηκα και σας έχω και πρόταση πολύ προχώ: Τούτη τη φορά να κάνετε τη “Συμφωνία της Μυκόνου”, αφού, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, εσείς οι “άριστοι” το πάτε το γράμμα, τον τινάζετε τον κουραμπιέ, το μελώνετε το μελομακάρονο.
Να καλέσετε το λοιπόν στο εν λόγω νησί Ταγιπάκο, Φιντανάκο και δε συμμαζεύεται και να βάλετε τον Τζέρυ – όχι αυτόν του Τομ, τον άλλο τον οσφυοκάμπτη- να τους κάνει υποκλίσεις και ό,τι ήθελε προκύψει, αφού ως γνωστόν τα γειτονόπουλα το δουλεύουν στο φουλ το οθωμανικό. Και στο τέλος, έτσι για να το γιορτάσετε, αντί να ανοίγετε σαμπάνιες, που τα μουσλίμια δεν τις πολυγουστάρουν, τους κάνετε δώρο και το νησί… Δε βαριέσαι… Ας πάει και το παλιάμπελο…
Αλλά ρε δικέ μου, εσείς παραείστε χοντρόπετσοι!
Οι άλλοι οι διεθνιστές, οι παρακατιανοί είχαν και μια τσίπα πάνω τους,
έτσι και τους έλεγες πρoδότες και προσπαθούσαν, να θολώσουν τα νερά! Ενώ
εσείς το βγάζετε φόρα παρτίδα και το καμαρώνετε κιόλας:
– Γειά σας, είμαι ο Τζέρυ και είμαι πρoδότης!
Και φωνάζετε όλοι:
– Καλώς ήρθες, Τζέρυ! Κι εμείς πρoδότες είμαστε!
Αμ, ο άλλος; Ο αβοκάτος; Που πήγε στα Ροτάρια και δήλωσε ορθά κοφτά;
– Γεια σας, είμαι ο Νίκος και θα κλείσω 130 φεύγα στρατόπεδα.
Και με τούτα και με κείνα σας βλέπω να βαδίζετε στα χνάρια του Ψύριζα, τουτέστιν από τα αψηλά στα χαμηλά κι απ’ τα πολλά στα λίγα.
Γιατί τα είδες τα συντρόφια, τα πολύ προχώ με τα Κατσελάκια και τα
Ταϊλεράκια και τα σκυλάκια και τα έτσι; Διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν
και κάνει ο καθένας από ένα απόκομμα και μπαστακώνεται αρχηγός, έτσι να
του φύγει η κάψα.
Αλλά ξέχασα! Θα μας σώσει ο άλλος του ΘΑΣΟΚ, που κοιμάται όρθιος, μάζεψε και τα μπικικίνια από τις νέες εκλογές και ούτε άλλαξε ο Μανολιός ούτε έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Μ’ αυτά κοιμήθηκε, μ’ αυτά ξύπνησε!
Και σε κόβω, ρε μάγκα, μ’ όλες τούτες τις σπαζοκεφαλιές που σου τύχανε, όχι Αιγαίο να μην ξεπουλάς αλλά ούτε τετραετία να μη βγάζεις! Τώρα πάλι, θα μου πεις, το καλό το παληκάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Κι άμα δε βγαίνουν τα κουκιά από τα γαλάζια παιδιά, παίζει να σιγοντάρουν και τα πράσινα και τα ροζ και τα πολύχρωμα. Και άμα λάχει βάλτε και μια Αφροδίτη, ξέρω γω, τσ0ντα, να βγούνε. Και μια χαρά συγκυβέρνηση θά ‘στε…
Αλλά ξέρεις, ρε συ; ΄Οπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει. Και όλο και κοκορομαχίες θα γίνονται και όλο προς πολιτική και πολιτειακή ανωμαλία σας κόβω. Και αντίς για τα μεγαλεία στη Γαλλία που έχετε εσήμερις σας βλέπω, να το κάνετε λαμπόγυαλο το μαγαζί, τουτέστιν το κwλοχανείο με τους τρακόσιους και να ψάχνετε για ελικόπτερα.
Πάντως εμείς, να ξέρεις… Θες να μας αφήσεις για τας Ευρώπας; ΟΚ! Για τους Κορυδαλλούς; Και πάλι μέσα! Για τα τσακίδια; Ακόμα καλύτερα! Σε δίνουμε, όπως είσαι, μπολιασμένο, με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένο και σου κουνάμε και το … μαντίλι…
Γιατί στο τραγουδάγαμε το σύνθημα αλλά ένεκα το IQ ραδικιού, δεν το έπιασες και ακόμα το ψάχνεις. Γκέγκε, δικέ μου;
΄
Αντε το λοιπόν, άδειαζέ μας τη γωνιά, γιατί πολλά μας τά ‘κανες και πόσα να αντέξει ο σβέρκος μας; Και μην ξεχνάς! Ο Θεός των Ελλήνων αργεί αλλά δε λησμονεί…
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου