Ευρέθην εις αλαργινήν πόλιν,ως εις Κωνσταντινούπολις,και μεγάλον κάστρον,όπου ήσαν λαός και μαγαζιά χιλιάδες και πλατεία καθαρά και πολύ μεγάλη και έπειτα έπεσε φωτιά από τον ουρανό,και έκαιγε όλος ο τόπος,και οι άνθρωποι της πόλεως έτρεχαν φωνάζοντες εκα'ι'καμεν όλοι δεν είχαν τόπο να φύγουν,γιατί το κάστρο ήταν κλεισμένο,και έλεγαν,δεν είναι χριστιανός πουθενά να μας σώσει;
Εγώ δε,ήμουν ξένος,και λέω σε έναν,δεν είναι άνθρωπος χριστιανός σε αυτή την πόλη,που χάνεται από τη φωτιά,να τον ανταμόσω;
Και μου λέει,εδώ είναι αυτός ο άνθρωπος και έλα να πάμε στο παλάτι του,και πηγαίνοντας μέσα,βρ'ηκαμε έναν άνθρωπο ευγενή και γυναίκα πιο ευγενική απόλους,και κορίτσια και έναν νέον,με δέχτηκαν άξια,καιο λέω του άρχοντος τούτου σε παρακαλώ να μου δείξεις τι προσκυνάτε εδώ και μου λέει έλα να δεις τι προσκυνούμε και με πηγαίνει σε μία κάμαρα,μου ανοίγει μία χρυσή κασέλα πολύ καθαρή,και μου λέει αυτό προσκυνούμε εμείς,και βγαίνει ένα χρυσό μαντήλι,στο οποίο ήταν ένα ευαγγέλιο ολόχρυσο και άσπρο.
Του λέω δώσε μου το να το προσκυνήσω και μου λέει πάρτο και ότι θέλεις κάνε το και του λέω ,έλα να το προσκυνήσουμε όλοι οικογενειακώς,και πήγαμε σε μία πέτρα στερεά,και ανέβηκα μόνος εγώ να το προσκυνήσω,και εκεί άνοιξε αυτό,και βρήκα τον Ευαγγελιστή Ιωάννην και έκλαψα και τα δάκρυά μου έπεσαν μέσα στο χαρτί και αμέσως έπηξαν και έγιναν χρυσάφι,και ο άρχοντας εκείνος είπε ότι αφού γίνουν παγκόσμια κακά,τότε θα έρθουν όλοι να προσκυνήσουν αυτό το ευαγγέλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου