Όσοι γνώριζαν τον Γέροντα Ιωνά θυμούνται ότι ο ιερέας ήταν πολύ απλός στις συναλλαγές του με όλους όσους απευθυνόταν σε αυτόν για βοήθεια. Ναι, δεν είχε θεολογική μόρφωση, αλλά ο Κύριος του αποκάλυψε πολλά μυστικά. Και μοιράστηκε απλόχερα τη σοφία του, τα δώρα της θεραπείας και της προφητείας με τους ανθρώπους.
Περί του προφητικού δώρου.
Μια μέρα ο ιερέας βγήκε από το βωμό και είπε σε μια γυναίκα: «Αποφάσισε μόνη σου αν χρειάζεσαι τη βοήθειά μου ή όχι...», καταδικάζοντάς την έμμεσα για αμφιβολίες.
Έτσι θυμάται η Έλενα την προφητεία του δούλου του Θεού:
«Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήταν δυνατό να πλησιάσω ελεύθερα τον ιερέα, είχα μια σύγκρουση στη δουλειά με τη διοίκηση. Και με πίεσαν τόσο πολύ που αποφάσισα να παραπονεθώ στους ανωτέρους μου. Στο δρόμο για τη δουλειά σταμάτησα σε ένα μοναστήρι. Ο πατέρας με συνάντησε στο κατώφλι του ναού με τα λόγια: «Πού θέλεις την ανταμοιβή;» Εδώ στη γη ή στη Βασιλεία των Ουρανών; έμεινα έκπληκτος. Και ο. Ο Ιωνάς μου είπε να πάω αμέσως στη δουλειά και να μην παραπονιέμαι σε κανέναν. Και ως αφεντικό, η ανώτερη διοίκηση θα μου δώσει ένα ντύσιμο, και θα με κατηγορήσει για όλα, χωρίς δικαιολογίες, ζητήστε συγχώρεση. Έτσι έκανα. Ήταν δύσκολο. αρρώστησα. Και κατά τη διάρκεια της ασθένειας, το αφεντικό απομακρύνθηκε».
Από τα απομνημονεύματα ενός υπηρέτη του Θεού (άγνωστο όνομα):
«Πριν από 11 χρόνια είχα μια στιγμή που ήθελα να αυτοκτονήσω (στα 21 μου). Εκείνη τη στιγμή με σταμάτησαν και μου είπαν για τον π. Γρουσούζης. Πήγα στην εκκλησία, ζήτησα από τον ιερέα την ευλογία του στο δρόμο προς τον γέροντα και πήγα στο μοναστήρι. Πριν από το ταξίδι, νήστευα αρκετές μέρες για να μπορέσω κατά την άφιξή μου να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω, και διάβαζα προσευχές σε όλη τη διαδρομή.
Ήταν Σαββατοκύριακο και είχε πολύ κόσμο. Κάποιοι είχαν ήδη φτάσει το βράδυ, αλλά έφτασα στις 6 το πρωί. Μπήκα στην ουρά (ήμουν περίπου 15ος) και πήγα στον ναό. Μετά τη λειτουργία οι μοναχοί έφεραν τον γέροντα στο κελί του. Αμέσως μπήκε ο κόσμος, όσοι χωρούσαν, κι εγώ δεν ήμουν ήδη ο 15ος, αλλά περίπου ο τριακοστός στη σειρά. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να σταθώ στο δρόμο και να προσευχηθώ. Υπήρχαν, βέβαια, σκέψεις που καταδίκαζαν τους άλλους, αλλά τους απώθησα και σκέφτηκα ακόμη περισσότερο την προσευχή.
Δεν πήγα στο κελί για τη συζήτηση εκείνη την ημέρα και ήμουν πολύ αναστατωμένος, αλλά παραιτήθηκα. Όταν ο π. Ο Ιωνάς έφευγε ήδη, σκέφτηκα: «Μάλλον ο Θεός πιστεύει ότι δεν είμαι έτοιμος». Και εκείνη τη στιγμή ήρθε κοντά μου ο ίδιος. Δεν είπε τι, αλλά έδωσε την ευλογία του. Και μόνο πολλά χρόνια αργότερα καταλαβαίνω ότι ευλόγησε τις σκέψεις μου, γιατί από εκείνη τη μέρα άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά. Είχα κάποια ισορροπία και εμπιστοσύνη στο μέλλον μέσα μου.
Και μετά, επί πέντε μήνες, κάθε εβδομάδα ερχόμουν στο μοναστήρι και κάθε φορά κατέληγα στον π. Ο Ιωνάς είτε στο κελί του, είτε για εξομολόγηση, είτε απλά ήρθε σε μένα μετά από όλους, με άλειψε σιωπηλά με λάδι και προχώρησε.
Από όλες τις συναντήσεις και τις συζητήσεις μαζί του, όχι μόνο κατάλαβα, αλλά ένιωσα ότι πρέπει να μπορεί κανείς να συμβιβαστεί με οποιαδήποτε κατάσταση της ζωής μέσα του. Αλλά μόνο με ψυχή και πνεύμα, και συνεχίστε το έργο. Η ταπεινοφροσύνη είναι η ισορροπία ψυχής και πνεύματος. Ο Θεός χαίρεται με ταπεινό πνεύμα, όπως οι γονείς χαίρονται με ένα υπάκουο παιδί .»
Περί ανθρωπιάς.
Από τα απομνημονεύματα του δασκάλου του Θεολογικού Σεμιναρίου της Πολτάβα Anton Pavlovich Kopach, ο οποίος, ως αρχάριος της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως, ενήργησε ως κελί για τον πατέρα Ιωνά για αρκετά χρόνια:
«Όπως πολλοί, ονειρευόμουν έναν τέτοιο πνευματικό μέντορα και προσευχήθηκα για αυτό. Αλλά δεν μπορούσα καν να φανταστώ υπό ποιες συνθήκες θα έφτανα στον πατέρα Ιωνά. Τότε δεν χρειαζόταν καθόλου συνοδούς. Ήταν πολύ ανεξάρτητος και μπορούσε εύκολα να φροντίσει τον εαυτό του. Ο πατέρας του Jonah έπασχε από ασθένεια στα πόδια. Κάθε απόγευμα τα άχνιζε. Ήταν απαραίτητο να φέρετε έναν κουβά με ζεστό νερό και μετά τη διαδικασία, λιπάνετε τα πόδια με φαρμακευτική αλοιφή. Αυτή η υπακοή πραγματοποιήθηκε από έναν αρχάριο ονόματι Yakov. Με την ευλογία του πατέρα Ιωνά, πήγε στον Άθωνα μετά την αποχώρηση του Γιάκωβ, από το 1998 έως το 2001 ήμουν ο συνοδός του κελιού του, αν μπορείτε να το πείτε έτσι. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα κοντά του με ένα κουβά ζεστό νερό. Χτύπησε και είπε γιατί ήρθε. Έλα μέσα, λέει. Ενώ έκανα τη διαδικασία, ο πατέρας Ιωνάς προσευχόταν σιωπηλά. Τότε είπε: «Όλα θα πάνε καλά μαζί σου. Ο Θεός θα τα δώσει όλα». Έζησα και ζω με αυτά τα λόγια του στη μνήμη και την ψυχή μου όλα αυτά τα χρόνια. Μια μέρα ο αδελφός του ήρθε να επισκεφτεί τον Ιερομόναχο Ιωνά. Κουβαλάω νερό και ακούω τον αδερφό μου να μιλάει για μένα: «Γιατί τον χρειάζεσαι, γιατί περπατάει εδώ;» Και ο πατέρας Ιωνάς απαντά σε αυτό: «Δεν είναι αυτός που με χρειάζεται, αλλά αυτός που με χρειάζεται».
Ενώ ο πατέρας Ιωνάς υψωνόταν στα ύψη, διάβασα φωναχτά έναν κανόνα προσευχής ή ένα βιβλίο - ό,τι μου ζητούσε. Το αγαπημένο του βιβλίο ήταν οι διδασκαλίες του Αγίου Σιλουανού του Άθω.
Ο Άθως κατείχε ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του γέροντα. Εκεί επισκέφτηκε αρκετές φορές και πάντα μιλούσε με την ψυχή του για το Άγιο Όρος. Ήθελε πολύ να πάει εκεί. Στη Μεγάλη Λαύρα του φέρθηκαν με πολύ σεβασμό. Αλλά ο π. Ιωνάς έλεγε πάντα ότι η Μητέρα του Θεού του έδειχνε μια θέση στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως και ότι ήταν θέλημά Της να είναι εδώ».
Περί ταπεινοφροσύνης.
Από τα απομνημονεύματα της δούλης του Θεού Λυδίας:
«Ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Αυτή η απόλυτη ταπεινοφροσύνη ήταν εμφανής κυριολεκτικά σε όλα. Πόσους ανθρώπους σκούπισε ο ιερέας τα δάκρυα, πόσους οδήγησε στην πίστη, μόνο ο Κύριος το ξέρει. Για μένα προσωπικά ο ιερέας ήταν στήριγμα, χαρά και παρηγορητής, άνθρωπος της προσευχής για πολλά χρόνια. Πόση αγάπη είχε για τους ανθρώπους! Ακόμη και στο νεκροκρέβατό του, δύο μέρες πριν από το θάνατό του, δέχτηκε κόσμο. Πόσο δεν τον λυπηθήκαμε! Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς, στα τέλη του φθινοπώρου, άνθρωποι με ζεστά μπουφάν και καπέλα, στο δρόμο από τον ναό προς το κελί, τον περικύκλωσαν και για πολύ, πολύ καιρό δεν τον άφηναν να φύγει, ντυμένος με ένα ελαφρύ ράσο. Ο πατέρας ήταν ήδη μπλε από το κρύο, αλλά ευλόγησε υπομονετικά και μοίρασε κάτι. Και δεν πέρασε από το μυαλό σε κανέναν ότι ο ιερέας ήταν πολύ κρύος και ήταν καιρός να τον αφήσει να φύγει. Πατέρα, συγχώρεσέ μας. Πόσες φορές έτρεξα με τα μούτρα στο μοναστήρι για να πάρω ευλογία, να δώσω ένα σημείωμα ζητώντας προσευχή. Ή έστω να τον δεις από μακριά και η ψυχή σου να ηρεμήσει αμέσως. Ο πατέρας είχε μια εκπληκτική ικανότητα, όταν επικοινωνούσε μαζί του ή απλά βλέποντας πώς λέει κάτι προς όφελος της ψυχής, κάπως αμέσως όλα τα προβλήματα και οι λύπες με τις οποίες ήρθατε πήγαν στο παρασκήνιο και οι σκέψεις για το μέλλον ήρθαν αμέσως στο προσκήνιο Η ζωή, για την αιωνιότητα, για τον Θεό, εμφανίστηκε ένα είδος ηρεμίας, δύναμη να συνεχίσεις να ζεις, να αντέχεις θλίψεις, ένα είδος «δεύτερου ανέμου» άνοιξε και εσύ έφευγες πάντα παρηγορημένος».
Σχετικά με τη σφραγίδα του Αντίχριστου και πολλά άλλα
Αυτό που μετέδωσε ο π. Ιωνάς στην πνευματική του κόρη Μαρία δεν μπορεί να ονομαστεί αλλιώς παρά πνευματική διαθήκη για όλους εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Παρακάτω, φίλοι, διαβάστε αυτό το πραγματικά ανεκτίμητο κείμενο (συντομογραφία):
-Πες το σε όλους. Φοβάστε τη σφραγίδα του Αντίχριστου, εδώ και καιρό τη βάζει σε όσους πρόδωσαν τον Χριστό και τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Όσοι ξέχασαν τον Κύριο και αφαίρεσαν τον Σταυρό πρέπει να τη φοβούνται ιδιαίτερα.
-Αυτοί που ζουν χωρίς μετάνοια και αγάπη για τον πλησίον.
-Όσοι καταδικάζουν, είναι υποκριτές, προσβάλλουν τους αδύναμους και καταδιώκουν.
-Αυτοί που υπηρετούν τον Σατανά και καταστρέφουν ανθρώπινες ψυχές.
-Αυτοί που καλούν σε πόλεμο, και όχι σε προσευχή και μετάνοια.
-Αυτοί που θέλουν αίμα και πόλεμο.
-Αυτοί που απαρνήθηκαν τον Χριστό, επιλέγοντας χρήματα και εκδίκηση.
-Αυτοί που σηκώνουν τα χέρια και συκοφαντούν τα ιερά...
-ΘΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
-Φορέστε τον Σταυρό, φορέστε τη σφραγίδα του Χριστού άξια! Είθε να μη φοβάστε τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, την αρρώστια, τον εμβολιασμό και πολλά άλλα, γιατί τα αληθινά τέκνα του Χριστού είναι υπό την προστασία Του. Χωρίς τη θέλησή του δεν θα πέσει ούτε μια τρίχα από το κεφάλι σου.
-Εσείς, από το Βάπτισμά σας, είστε άξιοι να φορέσετε τον Σταυρό, που είναι η σφραγίδα του Σωτήρος και η προστασία σας από την κατάβαση στη ζέστη της κόλασης για αιώνια καταστροφή.
- Εγώ ο ίδιος συνάντησα τον θάνατο πριν υπηρετήσω τον Κύριο και ξέρω τι είναι επιδημία. Δόξα τω Θεώ, ο φιλεύσπλαχνος Κύριος μας βοήθησε να φτάσουμε στη μετάνοια και μας έδωσε την ευκαιρία να Τον υπηρετήσουμε με πίστη και αλήθεια...
Οι προδότες μετατρέπονται σε ήρωες, αλλά ο Κύριος θα καταδικάσει τους πάντες και θα οδηγήσει τους δικούς Του στην Εσχάτη Κρίση. Θα υπάρχει θλίψη για όλους όσους προσέβαλαν τη Μητέρα του Θεού.
-Συγχωρήστε όσους έρχονται σε σας με μετάνοια. Θυμηθείτε ότι ο πρώτος κλέφτης πήγε στον Παράδεισο.
-Έφτασε η ώρα που τα χρήματα και οι γοητείες αυτού του κόσμου απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό και πολλές περισσότερες ψυχές χάνονται από το άκουσμα των σχισματικών.
Από τη μια στήνουν Σταυρούς και χρυσούς θόλους και από την άλλη επιφέρουν το βασίλειο του ψεύδους και του κακού. Η Αληθινή Εκκλησία θα διώκεται πάντα, και θα είναι δυνατόν να σωθεί μόνο μέσα από θλίψεις και ασθένειες. Το ψέμα θα πάρει τον πιο σοφιστικέ, απρόβλεπτο χαρακτήρα. Είναι τρομακτικό να ζεις όταν υπάρχουν πολλοί μαμάδες...
- "Εάν ο ρωσικός λαός δεν έρθει σε μετάνοια, - εάν ο Πατριάρχης δεν δεχτεί την Ημέρα της Νίκης και δεν πάει σε θρησκευτική πομπή γύρω από τη Μόσχα - μπορεί να συμβεί ότι η ασθένεια και ο πόλεμος δεν θα σταματήσουν."
Λένε ότι μόνο μετά από αυτά τα λόγια μπόρεσε η Μαρία να σηκώσει το κεφάλι της και να πει: «Πατέρα, αγαπητέ μας πατέρα! Πώς πονάει η ψυχή στην προσευχή για την Αγία Ρωσία - δεν υπάρχει πόλεμος, οι καμπάνες χτυπούν και η ψυχή κομματιάζεται από αυτό που δείχνει ο Κύριος...»
-Ο γέροντας απάντησε: «Όχι, αυτά είναι μόνο λουλούδια, ούτε καν μπορείς να φανταστείς τι θα γίνει. Όλα είναι στο κατώφλι, μάζεψε τα ιερά. Θα είναι πολύ δύσκολο και πεινασμένο. Ποιος θα επιβιώσει; Ποιος θα μείνει ζωντανός; Θα πεθάνουν όλοι όσοι πάνε ενάντια στον Θεό και τη Ρωσία. Ο Κύριος έδωσε τους Ρώσους στη Μητέρα Του, τη Νικήτρια Βοεβόδα, όποιος παραμείνει ζωντανός, θα έχει μια καλή ζωή...»
- Ο πατέρας σώπασε και είπε ξανά: «Αν οι άνθρωποι όλου του Ορθόδοξου κόσμου, την ίδια ώρα, κάθε μέρα στις 23:00, γονάτιζαν και ζητούσαν συγχώρεση από τον Θεό, ζητώντας παράταση της ζωής της γης. , ο Κύριος θα σταματήσει αμέσως τους πολέμους και τις καταστροφές...»
-Ο Κύριος θα αλλάξει τον θυμό του σε έλεος αφού γίνει μετάνοια και προσευχή με τη Νίκη στον τόπο όπου αρχίζει η Μόσχα. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στη γη από την Αγία Ρωσία και την Ορθόδοξη πίστη μας. Η πίστη μας είναι πάνω από όλα. Αυτή είναι η Ορθόδοξη πίστη, η αληθινή που μας έδωσε ο Κύριος. Από όλα τα γνωστά δόγματα, μόνο αυτό φέρθηκε στη γη από τον ενσαρκωμένο Υιό του Θεού. Δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε από την πίστη μας...
-Η Ρωσία κατέχει έναν ανεκτίμητο θησαυρό - είναι ο θεματοφύλακας της αγίας Ορθόδοξης πίστης και έχει μεταφερθεί στη διαχείριση της Μητέρας του Θεού.
-Η Δύση θα καταστραφεί ολοσχερώς, και η Ρωσία, η Μητέρα του Θεού της Ρωσίας, που δέχθηκε και διατήρησε στις ψυχές των ανθρώπων την εικόνα του Χριστού Εσταυρωμένου και την κουβαλά στην καρδιά της, τόσο στις λύπες όσο και στις χαρές, είναι η αλήθεια. φως του κόσμου.
-Γι' αυτό ο Κύριος έδωσε την ιερή εικόνα της νικηφόρας εικόνας, όπου η «νικηφόρα αιώνια δύναμη και ομορφιά της Ορθοδοξίας, στη θαυμαστή ενότητα ουράνιας και επίγειας, συγκεντρώνεται σε μία, γιατί στη Ρωσία η ανθρωπότητα θα σωθεί, εκτός Ορθοδοξία δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ανάσταση και αθανασία!».
Κρατάτε τις άγιες αλήθειες της Ορθόδοξης πίστης μας, αγαπάτε τη Μητέρα του Θεού και τον Υιό Της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, με όλη σας την καρδιά! Ο Κύριος σας έχει δοκιμάσει περισσότερες από μία φορές και επέλεξε να κρατήσει τη Ρωσική Νίκη Του κάτω από το Πέπλο της Νίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου