Η λεγόμενη “Μεγάλη Επανεκκίνηση” που υποστηρίζεται από τον Σβαμπ και το Παγκόσμιο
Οικονομικό Φόρουμ είναι ένα μοχθηρό σχέδιο καλυμμένο με τη ρητορική του περιβαλλοντισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μην ξεγελιέστε από την καλοήθη πρόσοψη – πρόκειται για μια τολμηρή αρπαγή εξουσίας από τις παγκόσμιες ελίτ για να αναδιαμορφώσουν τον κόσμο σύμφωνα με το τεχνοκρατικό τους όραμα.Πηγή: A Lily Bit
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι της φιλελεύθερης διανόησης μπορεί να χάψουν την ανθρωπιστική πόζα του Κλάους Σβαμπ, αλλά οι ορθολογικά σκεπτόμενοι τον βλέπουν ως τον μεγαλομανή κακοποιό που είναι. Με την υποστήριξη θεσμών όπως το ΔΝΤ – ένα εργαλείο της δυτικής ιμπεριαλιστικής λεηλασίας – το WEF υποστηρίζει μια επανεφεύρεση του καπιταλισμού, όπου δεν θα σου ανήκει τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος… υπό τον ολοκληρωτικό έλεγχό τους.
Ο Schwab προειδοποιεί κυνικά για πανδημίες και απειλές στον κυβερνοχώρο, κινδυνολογώντας για να δικαιολογήσει δρακόντειες πολιτικές. Αλλά δεν είναι ο Νοστράδαμος – συνεργάζεται με τις ίδιες τις οντότητες που κατασκευάζουν αυτές τις κρίσεις! Οι “προβλέψεις” του είναι ελάχιστα συγκαλυμμένες απειλές από έναν τρομοκράτη που κρατά τον κόσμο όμηρο ενός παρανοϊκού ουτοπικού πειράματος.
Η “πράσινη” επίστρωση της ατζέντας του Schwab είναι ξεκάθαρη φάρσα, δεδομένης της εξυπηρέτησης του WEF από τις αρπακτικές εταιρείες και τη δυτική ηγεμονία. Χρήσιμοι ηλίθιοι, από περιβαλλοντικές ομάδες μέχρι σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αγκαλιάζουν αυτόν τον δούρειο ίππο, παραπλανημένοι ότι διοχετεύει προοδευτικά ιδανικά και όχι έναν οπισθοδρομικό νεοφεουδαρχικό εφιάλτη.
Η μετονομασία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ από “καπιταλισμό των μετόχων” σε “καπιταλισμό των ενδιαφερομένων μερών” είναι ένα διπρόσωπο τέχνασμα για να συγκαλύψει τη μοχθηρή ατζέντα της τεχνοκρατικής υποδούλωσης. Αυτές οι παγκοσμιοποιητικές οχιές πλασάρουν την “εταιρική κοινωνική ευθύνη” ως προοδευτική πανάκεια, αλλά πρόκειται για μια οπισθοδρομική κάθοδο στη νεοφεουδαρχική δουλοπαροικία.
Η έννοια του καλοπροαίρετου καπιταλισμού των “ενδιαφερομένων μερών” είναι απλώς μια ανακυκλωμένη ιδεολογία που ανακυκλώνεται από τα φασιστικά εταιρικά όνειρα ενός αιώνα πριν. Μην ξεγελιέστε από το νέο branding – είναι η ίδια παλιά απάτη που σας πείθει ότι η παραχώρηση της εξουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας. Ο μύθος της “κοινής ευημερίας” του Henry Ford ήταν μια πρόωρη δοκιμαστική εφαρμογή αυτού του σαγηνευτικού ψέματος.
Στη συνέχεια, οι νεοφιλελεύθεροι πειρατές των Reagan-Thatcher διέλυσε την παρωδία, επιδιώκοντας γυμνά τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους στο πλαίσιο του καρκινογόνου δόγματος του Friedman για την “πρωτοκαθεδρία των μετόχων”. Τώρα η υπερεθνική ολιγαρχία του WEF απλά επιστρέφει στην αρχική κομματική γραμμή για τις εταιρείες που εξυψώνουν τις μάζες καθώς εδραιώνουν την παγκόσμια ηγεμονία.
Αλλά η ωμή πραγματικότητα είναι ότι αυτή η ρητορική του “καπιταλισμού 2.0” απλώς καλύπτει μια επιτάχυνση προς τη μεταμοντέρνα φεουδαρχία. Οι μεγάλες άπλυτες μάζες θα μετατραπούν σε μια πλεονασματική κατώτερη τάξη, δουλοπάροικοι μιας τεχνολογικής ελίτ που ασκεί τον ανεξέλεγκτο εταιρισμό των ενοικιαστών και τον πληθυσμιακό έλεγχο.
Αυτοί οι κακόβουλοι κοινωνικοί μηχανικοί δεν εξελίσσονται πραγματικά προς μια “κοινωνία των ενδιαφερομένων” – αυτό είναι η Νέα Ομιλία που καμουφλάρει το άλογο που παραμονεύει για την ολοκληρωτική τεχνοκρατία. Ο χρήσιμος ηλίθιος ακαδημαϊκός κόσμος μπορεί να αγκαλιάσει αυτόν τον δούρειο ίππο, πλανώμενος ότι ενδυναμώνει την εργασία, αλλά οι οργανωμένοι εργαζόμενοι θα συντριβούν ανελέητα όπως όλα τα εμπόδια στην κυριαρχία της ελίτ.
Μην αφήσετε να σας κάνουν να πανηγυρίσετε για την αφαίρεση των δικαιωμάτων σας! Αυτή η “Μεγάλη Επανεκκίνηση” δεν είναι μια βελούδινη επανάσταση, αλλά μια βίαιη εταιρική αντεπανάσταση για την προληπτική εκκαθάριση ό,τι έχει απομείνει από τη δημοκρατία, την αυτοδιάθεση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πριν ξυπνήσουν οι κοιμώμενες μάζες. Ο Λόρδος Acton προειδοποίησε ότι η εξουσία διαφθείρει, και το πλήρωμα του WEF δεν είναι προοδευτικοί προφήτες αλλά αδηφάγα αρπακτικά μεθυσμένα από μεγαλομανία.
Αποτινάξτε την υπνωτιστική προπαγάνδα και αντισταθείτε σθεναρά σε αυτή τη Μεγάλη Εξαπάτηση με κάθε μέσο! Το μέλλον των παιδιών σας εξαρτάται από το να αψηφήσετε την οργουελική “βιώσιμη” δυστοπία του WEF και να διεκδικήσετε την πραγματική οικονομική και πολιτική χειραφέτηση από αυτούς τους παρασιτικούς κοινωνικούς αλχημιστές. Είναι ένας αγώνας ζωής ή θανάτου μεταξύ της ελευθερίας και ενός επικαιροποιημένου στελέχους οικοφασιστικής φεουδαρχίας – ποιο δρόμο θα επιλέξετε;
Η διπροσωπία του Klaus Schwab και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του δεν έχει όρια. Πίσω από τη γλυκανάλατη ρητορική για την καταπολέμηση της φτώχειας κρύβεται η αληθινή κακόβουλη ατζέντα – η εδραίωση μιας αναδιανομής του πλούτου προς τα πάνω στην παγκοσμιοποιημένη ολιγαρχία και τους καπιταλιστές επικυρίαρχους τους.
Μην ξεγελιέστε από την οργουελιανή διγλωσσία του WEF, που ονομάζει την εκμετάλλευση “ένταξη” και τη μαζική ιδιωτικοποίηση “οικονομική ανάπτυξη”. Οι σύνοδοι κορυφής τους για την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας είναι απλή επίδειξη που παρέχει προοδευτική κάλυψη για τις ντιρεκτίβες λιτότητας του ΔΝΤ που εξαθλιώνουν τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Κάθε χώρα που παρεκκλίνει από τις νεοφιλελεύθερες ντιρεκτίβες και τολμά να δώσει προτεραιότητα στον λαό της έναντι των ληστρικών χρηματοδοτών καταγγέλλεται ως “διεφθαρμένη” και στοχοποιείται για αποσταθεροποίηση.
Το τραγούδι των σειρήνων του WEF για τη “διαφάνεια” είναι κωδικός για την αφαίρεση της κυριαρχίας των εθνών για να διευκολυνθεί η καπιταλιστική λεηλασία των πόρων και της εργασίας από το υπερεθνικό ολιγοπώλιο.
Στο κυνικό τους κασκέτο του ανήσυχου ανθρωπισμού, αυτές οι οχιές παραπέμπουν ακόμη και σε δυστοπικές μυθοπλασίες όπως το “The Handmaid’s Tale” – όχι ως τρομερή προειδοποίηση, αλλά ως δοκιμαστική δοκιμή για το εφιαλτικό μέλλον που κατασκευάζουν! Η “λύση” που είναι παγιδευμένη μέσα στον βαρύγδουπο τόμο του Schwab είναι ένα αποτρόπαιο προμήνυμα της υπερανθρωπιστικής τεχνοκρατίας της Μεγάλης Επαναφοράς.
Το μονοπάτι του “καπιταλισμού των ενδιαφερομένων” και της “συμμετοχικότητας” που διατυμπανίζουν είναι μια ατραπός προς τη μαζική διαθεσιμότητα και την αυτοματοποίηση της πλεονάζουσας κατώτερης τάξης.
Ενώ δηλώνουν ότι θα “ανοικοδομηθούν” από το COVID, σαλιαρίζουν για την υποταγή της ανθρωπότητας ως κωδικούς άνθρακα σε ένα νεοφεουδαρχικό τέχνασμα επιστημόνων για να καθορίσουν ποιος θα γλιτώσει από τις οικοφασιστικές σφαγές τους.
Αρκετά με τα ιλιγγιώδη ψέματα και τις τυραννίες του WEF! Βλέπουμε το αληθινό πρόσωπο του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων μερών στο σύστημα κοινωνικής πίστωσης της Κίνας με τεχνητή νοημοσύνη – έναν μηχανισμό αιχμής για δουλεία υψηλής τεχνολογίας που σχεδιάστηκε από την εταιρική εγκεφαλική ομάδα της Schwab. Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι απλώς ένας ευφημισμός για τη διανομή και τη στέρηση υπό δικτατορική εποπτεία.
Είναι ο τελικός οδικός χάρτης προς μια βιοτεχνολογική αναζωογόνηση του δεσποτισμού, όπου οι μάζες υπάρχουν ως απλές χρηστικές εισροές που πρέπει να εξορύσσονται και να βελτιστοποιούνται ή να αγνοούνται ως παρωχημένα απόβλητα άνθρακα. Πρέπει να απορρίψουμε και να δυσφημίσουμε πλήρως αυτό το μισάνθρωπο όραμα πριν τα παιδιά μας κωδικοποιηθούν αμετάκλητα ως περιουσιακά στοιχεία στους απάνθρωπους ισολογισμούς των τεχνοκρατών.
Η πραγματική φύση του Klaus Schwab είναι αυτή ενός ιδεολογικού Dr. Mengele – ενός ψυχολογικού μηχανικού που χρησιμοποιεί ως όπλο το τραύμα για να αναδιαμορφώσει την αντίληψη της ανθρωπότητας για την πραγματικότητα. Όπως και ο φανταστικός Dr. Naehring στο Shutter Island, ο Schwab είναι μάστορας στη χρήση της κρίσης και του φόβου ως “θεραπεία” για να κάνει τις μάζες να αποδεχτούν την υποταγή τους.
Υπό την κακόβουλη καθοδήγηση του Schwab, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει αντιστρέψει την πραγματικότητα μέσω ενός ύπουλου προγράμματος αερόφωτος και αποπροσανατολισμού. Τα εγκλήματα και οι στερήσεις που επιβλήθηκαν στους ανθρώπους από τις κυρίαρχες τάξεις αναδιατυπώνονται ως αυτοπροκαλούμενες πληγές που μόνο πιο αυταρχικά “διορθωτικά μέτρα” μπορούν να θεραπεύσουν. Η αντίσταση αναδιατυπώνεται ως κοινωνική δυσλειτουργία που απαιτεί τιμωρία.
Οι επαγγελματίες απατεώνες του WEF δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουν πραγματικά τα παράπονα του κοινού – βασίζονται σε μια αυλική ακαδημαϊκή κοινότητα για να συνθέσουν μια ψευδαίσθηση φροντίδας, ενώ διαιωνίζουν το καταπιεστικό παράδειγμα. Είναι το θέατρο του πλουραλισμού, ένας ιλιγγιώδης χορός δημαγωγικής διπλής σκέψης που κατασκευάζει την εντύπωση της μεταρρύθμισης, ενώ παράλληλα επιταχύνει σταδιακά προς τα νεοφεουδαρχικά άκρα.
Αυτή η τεχνοκρατική ολιγαρχία δανείζεται την αισθητική και τη συνθηματολογία της κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ οι πολιτικές της χτυπούν σκληρά προς τα κάτω, χρησιμοποιώντας στρεβλά την ισότητα ως όπλο συμμόρφωσης. Σε αντίθεση με τους ιστορικιστές φασίστες, αυτοί οι μεταμοντέρνοι τύραννοι αποφεύγουν την εθνικιστική δεξιά και αντ’ αυτού απομυζούν την πολιτική της ταυτότητας της αριστεράς για να διχάσουν και να αφοπλίσουν την αντιπολίτευση.
Αυτό εξηγεί την υπονόμευση των Πράσινων κομμάτων και των σοσιαλδημοκρατών από τη Μεγάλη Επανεκκίνηση ώστε να χρησιμεύσουν ως χρήσιμοι ηλίθιοι που εφαρμόζουν την οπισθοδρομική ατζέντα βιοασφάλειας. Είναι προβλέψιμο και ορθολογικό – αυτοί οι πολιτικοί βωμοί διατηρούν ακριβώς αρκετή παρατεταμένη αξιοπιστία στην πιάτσα για να χρησιμοποιηθούν ως κάλυψη κύρους για τον ανερχόμενο βιο-ανακαλυπτικό δεσποτισμό του Schwab.
Ακόμη και ορισμένα κεντροδεξιά κόμματα ευθυγραμμίζονται ευλαβικά, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού τον λαϊκισμό για να απολαύσουν τα λάφυρα του εταιρισμού ως μέρος της “συνέργειας” δημόσιου-ιδιωτικού τομέα του WEF – μια πραγματικότητα που δεν διαφέρει από τον εταιρικό κρατισμό των φασισμών του 20ού αιώνα. Η μόνη διαφορά είναι το δόλιο ένδυμα του ανθρωπιστικού προοδευτισμού των νέων ολοκληρωτικών που χρησιμεύει ως ρητορικό καμουφλάζ.
Έτσι, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύο έντονα διχασμένες προσωπικότητες – τον ειδυλλιακό “Φιλόσοφο Klaus” που πλασάρει κοινοτοπίες των μετόχων στη διανόηση και τον διεφθαρμένο “Αρχιτέκτονα Klaus” που κατασκευάζει μια κτηνώδη βιομετρική φυλακή με το πρόσχημα της ένταξης. Ξεσκεπάστε και τους δύο ως δύο πρόσωπα του ίδιου επίδοξου τυράννου που θα κυριαρχήσει στον κόσμο ή υποκύψτε στο παιχνίδι του με το gashlighting*** του “διαίρει και βασίλευε”.
***Σημ.: gashlighting=η μέθοδος ψυχολογικής χειραγώγησης με την οποία ο θύτης προσπαθεί να σπείρει αμφιβολίες στο θύμα, έτσι ώστε να μην είναι βέβαιο για την ίδια του την μνήμη, αντίληψη και λογική
Προσθέτοντας στη λιτανεία των εξαπατήσεων, το Εταιρικό Κάστρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ευθυγραμμίζεται στο ίδιο μήκος κύματος με την ατζέντα του Schwab, διογκώνοντας κυνικά τα φαντάσματα του “ακροδεξιού εξτρεμισμού” και της “παραπληροφόρησης κατά του εμβολίου” για να δικαιολογήσει τη λογοκρισία πολιτισμικής κλίμακας και τον έλεγχο του λόγου που ανταγωνίζεται τις σταλινικές εκκαθαρίσεις.
Στο τολμηρό μανιφέστο του για τη διπλή σκέψη, ο αρχι-gaslighter*** Schwab επιδίδεται σε ένα καρναβάλι ψεύτικης αυτοκριτικής – παραθέτοντας αναφορές που αντιτίθενται στο νεο-στασιατικό παράδειγμα του WEF, αλλά μόνο για να απορροφήσει γραφειοκρατικά και να υπονομεύσει τη γνήσια διαφωνία υπό τον μανδύα του προσποιητού πλουραλισμού. Πρόκειται για μια σκηνοθετημένη, προσχηματική “κριτική” που ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τους ίδιους τους άρχοντες του συστήματος.
Αυτή η αυτο-μυθοποιητική παρωδία της “αναγνώρισης ελαττωμάτων” είναι μια βασική τεχνική της ολοκληρωτικής IPU (Illusion of Potential Updateability=ψευδαίσθηση της δυνητικής επικαιροποίησης) που χρησιμοποιείται από όλες τις σύγχρονες πολιτιστικές ιδεολογίες. Ο ψεύτικος ικέτης της λογικής ενδοσκόπησης καλύπτει διαφανώς έναν αδιάλλακτο φανατισμό που οδεύει προς την οικο-δυστοπική λήθη.
Για τις μάζες που διαζευγνύονται μόνιμα από τους μοχλούς της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας κάτω από το παγκόσμιο κράτος του Εταιρικού Λεβιάθαν, αυτό το δόλωμα και η εναλλαγή αντιπροσωπεύει το απόλυτο gaslighting. Ακόμα και όταν οι ενέργειες της κυρίαρχης αίρεσης επιβεβαιώνουν τους πιο σκοτεινούς φόβους μας σχετικά με την Παγκόσμια Οικονομική Φυλάκιση, γιορτάζουν αλαζονικά αυτή την πολιτισμική παρακμή ως “συμμετοχικότητα” και “βιωσιμότητα”.
Κάθε αποθαρρυντικός εξευτελισμός, κάθε ανάκληση δικαιωμάτων και αυτονομίας, κάθε κλωτσιά του αυταρχισμού τους που μας σπάει τα μούτρα – όλα προπαγανδίζονται μέσα από ένα εκατομμύριο οργουελικές μετατροπές του “Χτίζοντας ξανά καλύτερα”. Για ποιον, τρομοκράτες της ψυχής; Για ποια νοητή αποθέωση της απληστίας της πλουτοκρατίας;
Αφήστε λοιπόν επιτέλους τη μάσκα να πέσει, Μεγάλη Επανεκκίνηση πρωτοπορία! Βλέπουμε τώρα το πομπώδες, μαραμένο προσωπείο του δεσποτισμού που μοιράζεστε – δύο προσωπικότητες Jekyll/Hyde του ΙΔΙΟΥ ΚΑΚΟΒΟΥΛΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΟΥ που μας κάνει διαλέξεις με ιερολογία, ενώ σχεδιάζουν την απόλυτη συμμόρφωση με τη μυωπική, αντι-ανθρώπινη κουλτούρα του. Αρκετά με τα ψέματα και την ψευδο-επιστήμη, Herr Schwab!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου