Είναι δυνατόν να τεθεί ο αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream για μακροπρόθεσμη προληπτική συντήρηση αυτή τη στιγμή και να σταματήσει το έργο κατασκευής του πυρηνικού σταθμού στο Akkuyu;
Γράφει ο
Παναγιώτης Νάστος
Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση-άρθρο φιλοξενεί το Ρωσικό Topcor.ru , για το «πως μπορεί να απαντήσει η Ρωσία στον θαλάσσιο και αεροπορικό αποκλεισμό των δυνάμεών της από την Τουρκία στη Συρία», κυριότερα σημεία του οποίου είναι τα ακόλουθα:
«Η Τουρκία, ένας μακροχρόνιος γεωπολιτικός αντίπαλος της Ρωσίας,
προσπάθησε να παίξει διπλό παιγνίδι μέχρι το τέλος, να κερδίσει σε βάρος
της χώρας μας και ταυτόχρονα να διεξάγει αρκετούς πολέμους
«αντιπροσώπων» εναντίον της. Αλλά τώρα μετατρέπεται από έναν
«εποικοδομητικό επιχειρηματικό εταίρο» σε ανοιχτό εχθρό και είναι καιρός
να προετοιμάσουμε μια απάντηση στον αλαζονικό «σουλτάνο», έως ότου
αποφασίσει να συμμετάσχει στον νέο «Κριμαϊκό πόλεμο» μαζί με το μπλοκ
του ΝΑΤΟ .
Τι μπορούμε πραγματικά να κάνουμε εδώ και τώρα για να
φέρουμε στα ίσια της την Άγκυρα χωρίς να φέρουμε το θέμα σε ευθεία
αντιπαράθεση;
Η σύγκρουση με τη Ρωσία θεσπίστηκε
αντικειμενικά, όταν ο Πρόεδρος Ερντογάν κατευθύνθηκε προς τον
εξισλαμισμό της κοσμικής Τουρκίας και άρχισε να παίζει ενεργά με τους
πόνους φαντάσματα των συμπατριωτών του για το πρώην μεγαλείο της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο πλαίσιο αυτού του νεο-οθωμανικού
σχεδίου, ο τουρκικός στρατός έχει ήδη εισβάλει στη Συρία,
καταλαμβάνοντας τη βόρεια Ιντλίμπ, από όπου προφανώς δεν πρόκειται να
φύγει. Η Άγκυρα βοήθησε την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας στην Τρίπολη
στον αγώνα κατά του LNA, τον Στρατάρχη Χάφταρ, υπογράφοντας συμφωνία με
τον Faiz Saraj για στρατιωτική-τεχνική συνεργασία και την ανακατανομή
της υφαλοκρηπίδας της Λιβύης υπέρ της Τουρκίας. Ο «σουλτάνος» κοιτάζει
τη γειτονική Αίγυπτο και τις περιοχές της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής,
όπου οι θέσεις της Γαλλίας είναι παραδοσιακά ισχυρές, γεγονός που
ανησυχεί πολύ το Παρίσι. Το τουρκικό ναυτικό ενισχύεται και σχεδιάζει να
αποκτήσει το πρώτο του αεροπλανοφόρο.
Στη Συρία και τη Λιβύη, ο
«σουλτάνος» βρέθηκε στην άλλη πλευρά της σύγκρουσης από εμάς. Επίσης, η
Τουρκία κοίταξε κατευθείαν στην παραδοσιακά ρωσική σφαίρα συμφερόντων,
όπου κανένας Γενίτσαρος δεν είχε πάει πριν. Με το σχέδιο ολοκλήρωσής της
του «Μεγάλου Τουράν», η Άγκυρα καταπάτησε όχι μόνο την Υπερκαύκασο,
αλλά και σχεδόν ολόκληρη την Κεντρική Ασία. Έχοντας υποστηρίξει άμεσα το
Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ο Πρόεδρος Ερντογάν
σκόπευε να πάρει έναν διάδρομο χερσαίων μεταφορών μέσω του εδάφους της
Αρμενίας και του κύριου συμμάχου του στην περιοχή στην Κασπία Θάλασσα.
Εκεί, στην άλλη πλευρά του, είναι το Τουρκμενιστάν, το Καζακστάν και
άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, πλούσιες σε κοιτάσματα
υδρογονανθράκων, που ο «σουλτάνος» με το παντουρκιστικό του σχέδιο
κοίταξε στα μάτια.
Όλα αυτά από μόνα τους εγγυώνται μια αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.
Αλλά
το απολύτως ασυγχώρητο «τζάμπα» του, είναι ότι η Άγκυρα αποφάσισε να
εμπλακεί στην «πίσω αυλή» μας, που εξ ορισμού είναι η Ουκρανία.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν αναγνώρισε την
κυριαρχία της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κριμαία και τη Σεβαστούπολη.
Επιπλέον, η Τουρκία έχει συνάψει συμφωνία στρατιωτικής-τεχνικής
συνεργασίας με τη Nezalezhnaya, βάσει της οποίας έχουν ξεκινήσει οι
παραδόσεις UAV κρούσης Bayraktar για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων
της Ουκρανίας, ενώ επίσης πραγματοποιείται η κατασκευή μιας σειράς
σύγχρονων κορβετών κλάσης Ada για το Ουκρανικό Ναυτικό.
Μαζί με
το Παρίσι, η Άγκυρα σήμερα είτε απαιτεί είτε ζητά από τη Μόσχα να
ανοίξει ανθρωπιστικούς διαδρόμους για την έξοδο των «αμάχων» από τη
Μαριούπολη. Εδώ θα ήταν σκόπιμο να υπενθυμίσουμε το ενημερωτικό μήνυμα
με ημερομηνία 15 Απριλίου 2021 από το κανάλι Telegram WarGonzo, το
οποίο, επικαλούμενο τις πηγές του σε αυτήν την πόλη-λιμάνι, ανέφερε ότι
μέχρι ένας λόχος τουρκικού στρατιωτικού προσωπικού μεταφέρθηκε στη
Μαριούπολη, που θύμιζαν ειδικές δυνάμεις με την εμφάνισή τους:
Πιθανότατα πρόκειται για εκείνους που θα συντονίσουν τις ενέργειες και θα αναθέσουν καθήκοντα στους μαχητές από τη βόρεια Συρία, τους οποίους η Τουρκία στρατολογεί για να στείλει στην Ουκρανία, σύμφωνα με τον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Πριν από ένα χρόνο, έγινε πολύς λόγος για σημαντική συγκέντρωση ξένων στρατιωτικών από το μπλοκ του ΝΑΤΟ στη Μαριούπολη. Προφανώς, οι Πρόεδροι Ερντογάν και Μακρόν ονειρεύονται τώρα να τους βγάλουν από τα μπουντρούμια του Azovstal.
Τι έχουμε λοιπόν αυτή τη στιγμή;
Από τη μία πλευρά, η Άγκυρα φέρεται να αρνήθηκε να επιβάλει αντιρωσικές κυρώσεις, παρέχοντας την Κωνσταντινούπολη ως πλατφόρμα διαπραγματεύσεων μεταξύ της «φιλελεύθερης-ολιγαρχικής συμμορίας Medinsky» και εκπροσώπων του εγκληματικού καθεστώτος του Κιέβου.
Ρώσοι τουρίστες αναμένονται πολύ στα τουρκικά ξενοδοχεία, όπου πρόκειται να ξεκινήσει η καυτή σεζόν.
Από την άλλη πλευρά, ο τουρκικός στρατός συμμετέχει de facto στις εχθροπραξίες κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του DPR και του LPR στη Μαριούπολη. Συνεχίζονται οι παραδόσεις «Bayraktars» για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας μέσω διαμεσολαβητών στην Πολωνία. Η Τουρκία έκλεισε τα στενά της για τη διέλευση ρωσικών πολεμικών πλοίων. Αυτό της φάνηκε ανεπαρκές και η Άγκυρα δεν ανανέωσε την άδεια χρήσης του εναέριου χώρου της για την πτήση ρωσικών αεροσκαφών στη Συρία.
Έτσι, η προμήθεια των στρατιωτικών μας δυνάμεων στη Συρία θα κρέμεται σε ένα λεπτό νήμα θαλάσσιων παραδόσεων από πολιτικά πλοία και αεροπορικές μεταφορές μέσω του Ιράν και του Ιράκ.
Είναι απαραίτητο να το αντέξουμε κι άλλο, παρακαλώντας τον «σουλτάνο» για ακόμα πιο βρώμικα κόλπα; Και αν όχι, πώς μπορούμε να απαντήσουμε;
Υπάρχουν επιλογές για την απάντηση, και υπάρχουν πολλές από αυτές.
Για κάθε είδους «αθώα μέτρα» , όπως η απαγόρευση της εξαγωγής ντομάτας και των τουριστικών ταξιδιών, δεν θα μιλήσουμε εδώ.
Για παράδειγμα, είναι δυνατό να τεθεί ο αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream για μακροπρόθεσμη προληπτική συντήρηση αυτή τη στιγμή.
Στο πλαίσιο των γεωπολιτικών κινδύνων που συνδέονται με την κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στη Δύση, αξίζει να σταματήσει το έργο κατασκευής του πυρηνικού σταθμού στο Akkuyu.
Αφού πάρουν τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο Zaporozhye, είναι απαραίτητο να καταστεί σαφές στους Τούρκους εταίρους ότι θα πρέπει να ξεχάσουν τους ουκρανικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας για ελικόπτερα και UAV από τη Motor Sich.
Ίσως αξίζει επίσης να βοηθήσουμε το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στο βόρειο Ιράκ, όπου ο τουρκικός στρατός έχει ξεκινήσει μια άλλη «ειδική επιχείρηση», χτυπώντας με όπλα δυτικού τύπου
Αναμφίβολα θα υπάρχει κάποια «καρμική» δικαιοσύνη σε μια τέτοια απόφαση.»
Διαπιστώσεις -Συμπεράσματα
Από την ενδιαφέρουσα ανάλυση του Ρωσικού ΜΜΕ διαφαίνεται η οργή των Ρώσων έναντι της Τουρκίας για τη στάση της , με την οποία αποκλείεται θαλάσσια και αεροπορικά ο εφοδιασμός των στρατευμάτων της στη Συρία, αλλά και μέτρα τα οποία θα μπορούσε να λάβει η Ρωσία προκειμένου να «πληγώσει-συναιτίσει» την Τουρκία
Ωστόσο, έμμεσα προκύπτει και γιατί οι ΗΠΑ τα βρήκαν με την Τουρκία και εξηγώ:
Η Ουάσιγκτον από την μια μαζί με τις Βρυξέλλες και την Άγκυρα «ματώνουν» τη Μόσχα στην Ουκρανία συνεχώς, με την αποστολή οπλικών συστημάτων και από την άλλη χρησιμοποιούν την Τουρκία προκειμένου σε περιφεριεακά μέτωπα , όπως Συρία και Λιβύη, να αποστερήσουν τη δυνατότητα εφοδιασμού στις Ρωσικές δυνάμεις εκεί, κόβοντας τις εναέριες και θαλάσσιες γραμμές ανεφοδιασμού.
Αποτέλεσμα αυτών θα είναι η επιροή της Ρωσίας σε Συρία και Λιβύη αν όχι να εκπέσει τελείως , να μειωθεί σε σημαντικό βαθμό προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δυτικά συμφέροντα μέσω ποιάς άλλης, της διπρόσωπης Τουρκίας, η οποία τώρα ξέχασε τον «φίλο της » Πούτιν και φόρεσε το νατοϊκό ένδυμά της.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ αφήνουν τους Τούρκους να εισβάλλουν στο Β. Ιράκ, χωρίς να λένε το παραμικρό.
Το πλέον ανησυχητικό για την Ελλάδα είναι ότι μέσω αυτών η Τουρκία κοιτάει όπως πάντα χρησιμιμοποιώντας ως όχημα τη Δύση να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα.
Συνεπώς η Τουρκία είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσει να εξαργυρώσει την αντιρωσική στάση της, από τις ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και το Λιβυκό Πέλαγος
Κλείνοντας, επισημαίνουμε ότι για όλους τους παραπάνω λόγους η επίσκεψη του Πρωθυπουργού σε λίγες εβδομάδες στις ΗΠΑ θα είναι αποφασιστικής σημασίας για τις μελλοντικές εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά στο Αιγαίο, στην συμμετοχή της Τουρκίας στο East-Med Forum, στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και το Κύπριακό.
Ειδικότερα επισημαίνουμε ότι αναμένουμε πιέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που να υπαγορεύουν αποδοχή εν μέρει της Ερντογανικής νοοτροπίας στη βάση του win-win για την Ανατολική Μεσόγειο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου