Λίβανος / Ισραήλ: Τα παρασκήνια των συζητήσεων για τα θαλάσσια σύνορα … (Χάρτες).

 εικόνα: Άποψη του Αλ-Ναγκούρα / Λίβανος

Σύμφωνα με τον πρόεδρο Emile Lahoud και τον στρατηγό Amin Hoteit

ΟΚΤΩ ΣΥΝΟΡΙΑΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ

Στις 12 Νοεμβρίου, ο Λίβανος και το Ισραήλ που βρίσκονται επίσημα ακόμα σε πόλεμο, ολοκλήρωσαν τον 3^ο γύρο των “έμμεσων” διαπραγματεύσεων, για τις οποίες ο επίσημα δηλωμένος σκοπός είναι η οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλάσσιων συνόρων, προκειμένου να αρθούν τα εμπόδια στην εκμετάλλευση και την εξερεύνηση υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο. Ορισμένοι μιλούν για 4^ο Γύρο λαμβάνοντας υπόψη την εναρκτήρια συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 14 Οκτωβρίου μετά τη συμφωνία-πλαίσιο που ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο του λιβανέζικου Κοινοβουλίου, Nabih Berri, την 1^η Οκτωβρίου 2020.
.
Αρχικά, για τον Λίβανο ήταν να γίνει μια διαπραγμάτευση σχετικά με τα 860 km² μιας θαλάσσιας ζώνης για την οποία το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι του ανήκει, με τις ακόλουθες συνέπειες στα μπλοκ φυσικού αερίου 8 και 9 που εκτιμάται ότι είναι πλούσια σε υδρογονάνθρακες [1] [Χάρτης 1] :

Μια αμφισβητούμενη περιοχή που πρότειναν οι Ηνωμένες Πολιτείες να χωριστούν σε δύο μέρη: 2/3 (468 km2) να πηγαίνουν στον Λίβανο. το 1/3 (392 km2) να πηγαίνει στο Ισραήλ. Αυτό είναι το «Σχέδιο Hoff» του 2012 που έγινε αποδεκτό από τον Λίβανο, υπό τον όρο ότι θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για το εν τρίτο που διατέθηκε στο Ισραήλ, [Χάρτης 2]:Ωστόσο, η αντιπροσωπεία του Λιβάνου – που οδηγείται, υπό την αιγίδα του προέδρου Michel Aoun, από στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες προκειμένου να αποφευχθεί οποιοσδήποτε ισχυρισμός για ομαλοποίηση με το Ισραήλ – ενημέρωσε κατά τη διάρκεια του ^2ου γύρου διαπραγματεύσεων, που πραγματοποιήθηκε στις 28 και 29 Οκτωβρίου, ότι η αμφισβητούμενη ζώνη δεν περιορίζεται σε αυτό το εμβαδόν των 860 km² , αλλά περιλαμβάνει επιπλέον 1.430 km² και συνεπώς μια έκταση συνολικά 2.290 km² , η οποία θα καταπατούσε μέρος του πεδίου φυσικού αερίου «Karish» που βρίσκεται εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης [ΑΟΖ] που αποδίδεται στο Ισραήλ με τη συνήθη μέθοδο του για τετελεσμένα γεγονότα.
.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ισραηλινοί εμπειρογνώμονες αντέδρασαν απαιτώντας μια συνοριακή γραμμή πολύ πιο βόρεια της αμφισβητούμενης περιοχής σύμφωνα με τη γραμμή 310, η οποία θα έδινε στο Ισραήλ δικαιώματα για τα λιβανέζικα μπλοκ φυσικού αερίου 9, 8 και μέρος του μπλοκ 5.
.
Εξού ο παρακάτω χάρτης που δημοσιεύθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020 στον ιστότοπο Al-Akhbar [2] [Χάρτης 3]:Έχουν διαρρεύσει ένας χάρτης που συνθέτει πληροφορίες και χάρτες από την ισραηλινή πλευρά και για τους οποίους ο Λιβανέζος στρατηγός Ηλίας Φαράτε διευκρίνιζε  από τις 10 Νοεμβρίου, μια μέρα πριν από τον 3^ο γύρο, ως Γραμμή, ότι η γραμμή 310 που συνδέει την Αλ-Νάκουρα στο σημείο 29 και καταπατώντας 2.300 τ. χλμ. της ΑΟΖ που ορίστηκε από τη λιβανική αντιπροσωπεία κατά τη διάρκεια του 2^ου γύρου δεν βασίζεται σε κανένα νομικό επιχείρημα, αντίθετα με την άποψη του Λιβάνου που βασίζεται στους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
.
Πρόσθετε ότι δεν υπάρχει περίπτωση για τον Λίβανο να λάβει υπόψη φανταστικούς βράχους, όπως τον φερόμενο βράχο του Τχαϊλέτε που φέρεται να βρίσκεται στα ύδατα της κατεχόμενης Παλαιστίνης. Δημοσίευε επίσης τον παρακάτω χάρτη [3] [Χάρτη 4]:

  Το προπατορικό αμάρτημα  του Φουάτ Σινιόρα

Στις 2 Νοεμβρίου 2020, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας του Λιβάνου από το 1998 έως το 2007, δήλωσε στην εφημερίδα Al-Ahed [4] ότι ο πρώην πρωθυπουργός του, Φουάτ Σινιόρα, θα έπρεπε να προσαχθεί στη δικαιοσύνη επειδή έκανε τεράστιο λάθος, ακόμη και θανάσιμο αμάρτημα, όταν έστειλε το 2007, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος ως πρόεδρος, και χωρίς να συμβουλευτεί το Υπουργικό Συμβούλιο, τον Γενικό Διευθυντή Χερσαίων και Θαλάσσιων Μεταφορών, Abdel Hafiz al-Qaisi, στην Κύπρο για να διαπραγματευτεί τα θαλάσσια σύνορα Λιβάνου-Κύπρου εξ ονόματος του Λιβάνου.
.
Ο Πρόεδρος Lahoud εξηγεί ότι η υπόθεση ολοκληρώθηκε με την καθιέρωση του «Σημείου 1» ως το νοτιότερο σημείο των λιβανοκυπριακών θαλάσσιων συνόρων αντί του σημείου 23 [5] . Αυτό οδήγησε σε εξουσιοδότηση που χορηγήθηκε στην Κύπρο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ. Πράγματι, το σημείο 23 είναι κοινό στα θαλάσσια σύνορα των τριών χωρών [Λίβανος, Κύπρος, Ισραήλ], η μετακίνηση του προς Βορρά στοίχησε πολύ στον Λίβανο, δεδομένου ότι παρείχε στην «εχθρική οντότητα» αδικαιολόγητα δικαιώματα επί της Λιβανικής ΑΟΖ με παράνομη και αντισυνταγματική διαδικασία.
.
Και ο Πρόεδρος Émile Lahoud συνεχίζει υπενθυμίζοντας την ιστορία της “Land Blue Line” που αντιστοιχεί στη γραμμή απόσυρσης των ισραηλινών δυνάμεων από το Νότιο Λίβανο το 2000, καθώς και το αυστηρό έργο που επιτέλεσε ο στρατηγός Amin Hoteit [1] [5 ], ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να προειδοποιεί ενάντια στη φιλοδοξία του Ισραήλ να σχεδιάσει οποιαδήποτε θαλάσσια γραμμή συνόρων ξεκινώντας από αυτή τη χερσαία γραμμή που δεν μπορεί να συγχέεται με τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα του Λιβάνου.
.
Υπενθυμίζει επίσης πώς μετά τη νίκη της Λιβανέζικης Αντίστασης, ο ΟΗΕ υπό ισραηλινή και αμερικανική πίεση, πρότεινε μια σχεδίαση που μειώνει το έδαφος του Λιβάνου κατά συνολικά 18 εκατομμύρια τ.μ. (m²).  Ελιγμό που σφύριξαν η Madeleine Albright και ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών για την Εγγύς Ανατολή, Edward Walker, οι οποίοι επέμειναν ο λιβανικός στρατός να συμπληρώνει το κενό που δημιουργήθηκε με την απόσυρση του ισραηλινού στρατού. Αίτημα που θα συμφωνούταν υπό την προϋπόθεση της ανάκτησης των 18 εκατομμυρίων τ.μ. και ότι η χερσαία γαλάζια γραμμή δεν θα συγχεόταν με τα διεθνή σύνορα του Λιβάνου. Αίτημα που έγινε, ο ΟΗΕ και ο ισραηλινός στρατός υποχώρησαν, εκτός από τρία τμήματα που θα συζητιόνταν αργότερα, συζήτηση η οποία συνεχίζεται.
.
Περαιτέρω, ο πρόεδρος Lahoud παραδέχεται ότι εκπλήχθηκε όταν έμαθε ότι, υπό την προεδρία του διαδόχου του, προέδρου Michel Sleiman, το σημείο B1 στη μύτη της Al-Naqoura κατακερματίστηκε από τους Ισραηλινούς με αποτέλεσμα μια σημαντική απόκλιση της συνοριακής θαλάσσιας γραμμής. Ακριβώς όπως εξεπλάγη όταν έμαθε ότι το Ισραήλ διεκδικεί ολόκληρη την αμφισβητούμενη έκταση 860 km², ενώ ο Λίβανος έχει το δικαίωμα με 1.430 km² επιπλέον …

Επιζητά το Ισραήλ πράγματι να οριοθετήσει τα σύνορα;

Σε ένα άρθρο της 3ης Νοεμβρίου [6], ο στρατηγός Amin Hoteit εκτιμά ότι το Ισραήλ επιδιώκει να διευθετήσει μια σύγκρουση παρά να οριοθετήσει σύνορα και ότι, το γεγονός ότι επέμεινε αυτές οι διαπραγματεύσεις να πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου την οποία ζει ο Λίβανος τις χειρότερες μέρες του από το 1920, είναι επειδή υπέθεσε ότι ο τελευταίος θα υπακούσει στις εντολές του «έμπειρου» Αμερικανού διαμεσολαβητή που εργάζεται πάντα και προπαντός προς όφελός του. [7]
.
Μια ανάγνωση που συνάγεται από το γεγονός ότι, παρά τη διακριτική ευχέρεια που ζήτησε το Ισραήλ, ο Ισραηλινός Υπουργός Ενέργειας θεώρησε απαραίτητο να δηλώσει πριν από τον 3^ο Γύρο, ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται αυστηρά για την αμφισβητούμενη περιοχή των 860 km² και ότι «Δεν υπάρχει περίπτωση για συζήτηση για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου Karish ή Tanin.
.
Ο στρατηγός αναγνωρίζει τρία σφάλματα που συσσωρεύονται σε αυτό το φάκελο που χειρίζεται συχνά από άπειρους ανθρώπους στο θέμα:

• Ο προσδιορισμός του σημείου 1 σε αντικατάσταση του σημείου 23.
• Αδράνεια ενάντια στις ισραηλινές επιθέσεις εναντίον της Al-Naqoura στο «Σημείο Β1» και των παλαιστινιακών νησιών, κατά παράβαση των κανόνων που διέπουν το δίκαιο της θάλασσας (1982).
• Η υιοθέτηση μιας λεγόμενης «συμφωνίας-πλαισίου» για έμμεσες διαπραγματεύσεις που βασίζονται σε αναφορές που δεν έχουν καμία σχέση με την οριοθέτηση των συνόρων, συμπεριλαμβανομένων της ρύθμισης του Απριλίου (1996), της γαλάζιας γραμμής που σχεδιάστηκε από τον ΟΗΕ (2000), και του ψήφισματος 1701 (2006).Και αυτό, παραβλέποντας τρεις θεμελιώδεις αναφορές χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσαν να σχεδιαστούν θαλάσσια σύνορα, ιδίως η γαλλο-βρετανική συμφωνία Paulet-Newcombe (1923) σχετικά με τη θέση και τη φύση των συνόρων των οποίων τα σημεία Β, η συμφωνία ανακωχής μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου (1949), το δεσμευτικό ψήφισμα 425 (1978) του Συμβουλίου Ασφαλείας.

.
Ατομικά λάθη που δεν μπορούν να στερήσουν τον Λίβανο των δικαιωμάτων του, όσο περισσότερο τα χερσαία σύνορα έχουν καθιερωθεί από το 1923, ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να τα χειραγωγήσει, ότι δεν πρόκειται για επίλυση μιας σύγκρουσης, αλλά οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων που δεν έχουν ακόμη καθοριστεί βάσει διεθνών κανόνων πριν αποφασίσουν ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές κατέχει ένα συγκεκριμένο κοίτασμα πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Τόσοι λόγοι που εξηγούν γιατί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Διοικητής του στρατού και η λιβανική στρατιωτική αντιπροσωπεία, συμβουλευμένοι από τους αρμόδιους νομικούς και εμπειρογνώμονες, εργάστηκαν για να εντοπίσουν και να διορθώσουν αυτά τα λάθη, ενώ η ισραηλινή αντιπροσωπεία πάντα εργάζεται για να τα εκμεταλλευτεί προς όφελός της.
.
Για τον στρατηγό Hoteit, εάν το Ισραήλ αποφασίσει να διακόψει αυτές τις διαπραγματεύσεις, θα πρέπει να αποφύγει να εξερευνήσει την περιοχή των 2.290 τ. χλμ.    που ο Λίβανος θεωρεί ότι του ανήκει δικαιωματικά. Διαφορετικά, η είσοδό του σε αυτή τη ζώνη θα συνιστά επίθεση και παραβίαση της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων του Λιβάνου που απαιτεί την κατάλληλη απάντηση με όλα τα διαθέσιμα μέσα.

ΤΕΛΙΚΑ

Σύμφωνα με την εφημερίδα Al-Binaa της 13^ης Νοεμβρίου, ο 4^ος γύρος θα διεξαχθεί στις 2 Δεκεμβρίου. Εξάλλου, τα Ηνωμένα Έθνη και οι Ηνωμένες Πολιτείες που είναι οι μεσολαβητές των συνομιλιών αυτών εξέδωσαν μια κοινή δήλωση, γραμμένη στα αραβικά και τα αγγλικά, αποκαλώντας τον 3^ο γύρο «παραγωγικό» και είπαν ότι ήταν σίγουροι οι διαπραγματεύσεις θα οδηγούσαν στον πολύ αναμενόμενο διακανονισμό. Επομένως: πόλεμος με χάρτες ή απλά πόλεμος, το μέλλον θα μας το πει.
.
                                                              ————–
.
Σύνθεση και ελεύθερη μετάφραση του Mouna Alno-Nakhal
.
Σημειώσεις  :
.
[1] La ligne bleue maritime…]
[2] Frontière maritime : La ligne ennemie au-delà de Saïda…]
[3] Troisième round : le Liban s’arme du droit international]
[4] À propos du péché de la délimitation de la frontière  avec Chypre, le président Lahoud confie à Al-Ahed : Siniora devrait être traduit en justice
[5] Liban : La ligne bleue maritime au service de l’ambition israélienne !
[6] Israël choqué ! Poursuivra-t-il les négociations sur la délimitation de la frontière maritime ?
[7] Le prochain round sur la délimitation de la frontière maritime aura lieu le 2 décembre
.
illustration: Vue d’Al-Nagoura/Liban.

infognomonpolitics.gr
.
Réseau International