Χοντρό χαλάζι και στο Πυλωρί Βοΐου (Βίντεο)./Τουρισμός: Χωρίς κόσμο η Παραλία Κατερίνης (ΦΩΤΟ+VIDEO)./Φαληράκι: «Άδειοι οι δρόμοι, πού πήγαν όλοι…»!

 Χοντρό χαλάζι και στο Πυλωρί Βοΐου. Το χωριό βρίσκεται περίπου πέντε χιλιόμετρα νότια της πόλης της Νεάπολης του Δήμου Βοΐου.

 

kozan.gr

Τουρισμός: Χωρίς κόσμο η Παραλία Κατερίνης (ΦΩΤΟ+VIDEO).

Δύσκολη είναι η φετινή σεζόν για τις τουριστικές περιοχές της χώρας, αφού ελάχιστοι είναι – σε σχέση πάντα με άλλες χρονιές – οι ξένοι επισκέπτες που έχουν έρθει για τις διακοπές τους.

Όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο και τις φωτογραφίες που έστειλε αναγνώστης του GRTimes.gr, από την Παραλία Κατερίνης, μπορεί μέχρι πέρυσι τέτοια εποχή, να μην «έπεφτε καρφίτσα» από τον κόσμο, ωστόσο, η εικόνα φέτος είναι εντελώς διαφορετική.

Άδειοι πολυσύχναστοι δρόμοι και καταστήματα, ελάχιστοι άνθρωποι στην αμμουδιά και όπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τον τουρισμό.

Αξίζει να αναφερθεί, ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια, η Παραλία Κατερίνης έχει ραγδαία τουριστική ανάπτυξη, με ξενοδοχεία, κέντρα ψυχαγωγίας και αναψυχής να την καθιστούν «πόλο έλξης» για ξένους και Έλληνες επισκέπτες.

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες του GRTimes.gr από τη περιοχή:

 grtimes.gr

Φαληράκι: «Άδειοι οι δρόμοι, πού πήγαν όλοι…»!

Η έκρηξη του Φαληρακίου και η σημερινή ερημιά στον αστερισμό της πανδημίας, από τον Βασίλη Σωτρίλλη

 Απόγευμα στο Φαληράκι με τα μαγαζιά που έχουν κατεβασμένα ρολά, μήνα Ιούλιο και τις καρέκλες στοιβαγμένες τη μια μέσα στην άλλη.

Δεν είχα περάσει όλο αυτό το διάστημα και τώρα που διασχίζω με τ’ αυτοκίνητο τους έρημους δρόμους, απόγευμα με έναν ήλιο λαμπερό, η εικόνα είναι σοκαριστική. Το Φαληράκι, είναι η ζωντάνια του, η βουή του, ο θόρυβός του, κι αυτή η ησυχία είναι αγριευτική!

Ο Βασίλης Σωτρίλλης, σε πολύ νεαρή ηλικία, υπήρξε εκλεγμένος πάρεδρος Φαληρακίου μέχρι που ο θεσμός καταργήθηκε. Ήταν από το 1995 έως το 1998, τις χρυσές εποχές που δεν προμήνυαν την αποκαθήλωση που ακολούθησε μέχρι να ξαναβρεί το βήμα του, σιγά-σιγά. Και να πού και πάλι σήμερα,  περνάει μια κρίση που όμοιά της δεν ξανάρθε.

«Το Φαληράκι άνοιξε χθες (Τετάρτη), αλλά είναι όπως  μία εκκλησία που έχει ανοίξει μόνο το φως του καμπαναριού της, μου λέει. Τα περισσότερα καταλύματα εδώ ήτανε γεμάτα από το Μάρτιο. Τώρα, ο Ιούλιος είναι ο παλιός Απρίλιος. Είναι Απριλιο-ιούλιος. Ο Αύγουστος μπορεί να πάει καλά, στοχεύουμε στο Σεπτέμβριο για πολύ καλές μέρες και ο σχεδιασμός τελειώνει τον Οκτώβριο. Για το από εκεί και πέρα, το λόγο έχει ο ιός.

Είθε ο ιός να χάσει το αεροπλάνο ή να πνιγεί στη θάλασσα. Φαίνεται πως ο  Ιούλιος είναι χαμένος και για τη Ρόδο και για την Κρήτη και για τη Μύκονο. Κάποια ξενοδοχεία θα γεμίσουν βέβαια, αλλά υπάρχουν ξενοδοχεία τριγύρω που άνοιξαν με δύο δωμάτια. Οι άνθρωποι ελπίζουν ότι από τις 15 Ιουλίου και μετά θα έχουν κόσμο. Τα μικρά οικογενειακά καταλύματα θ’ ανοίξουν σε ποσοστό 20-25%. Πρόκειται γι’ αυτά που έχουν από 30-50 δωμάτια».

Τι κόσμος ήρθε, από ποια αγορά;
Η Γερμανική αγορά άρχισε να στέλνει κόσμο, αλλά οι κρατήσεις είναι περιορισμένες, οι άνθρωποι είναι διστακτικοί. Όταν έρχονται όμως είναι μια χαρά. Την Τετάρτη είχαμε τις πρώτες αφίξεις στο ξενοδοχείο «Kouros», με ζευγάρια Γερμανών, οι οποίοι είναι φιλικοί, και δεν έχουν καμία ανασφάλεια. Εμείς έχουμε πλήρη γνώση, κάναμε σεμινάρια, τηρούμε τα πρωτόκολλα και έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας τα ΜΑΠ (Μέτρα Ατομικής Προστασίας). Έτσι ο φόβος περιορίζεται. Έχουμε τουρίστες, έχουμε άδειες παραλίες, δεν έχουμε ομπρέλες… 

Η Βόρεια Ελλάδα δουλεύει με το αυτοκίνητο και τα Βαλκάνια, η Κεντρική Ελλάδα με την Αθήνα που είναι 5 εκατομμύρια άνθρωποι, οι Κυκλάδες με τόσο σπρώξιμο από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κάτι θα πάρει, η Κρήτη αν φωνάξει είναι… οργή Θεού και μας μένουν τα κατακαημένα Δωδεκάνησα που για φέτος… «δεν βαριέσαι»… Κι έτσι θα πάμε, με το «δε βαριέσαι»,  μέχρι το τέλος της σεζόν και με τις αποκλειστικά δικές του δυνάμεις ο καθένας. Ο κάθε ξενοδόχος, ο κάθε μικρός ή μεγάλος επιχειρηματίας.

Ποια ήταν τα χρόνια της έκρηξης του Φαληρακίου, των χρυσών εποχών, στην κυριολεξία;
Η μεγάλη έκρηξη ήταν  το 1995-1998.

Και πώς ξεκίνησε το θαύμα του Φαληρακίου;  Πέραν της ωραίας θάλασσας,  ποιο ήταν το κίνητρο που δόθηκε και πότε;
Ο Ν. 1262|86 για τα νησιά έδινε φοβερές επιδοτήσεις για τη κατασκευή τουριστικών καταλυμάτων.
 

Ο Βασίλης Σωτρίλλης

Ήταν το σκληρό ΠΑΣΟΚ τότε που τα έκανε αυτά!
 Και αγρότες, κτηνοτρόφοι αφού τους έδινε τα χρήματα παράτησαν τις δουλειές τους,  κι έγιναν επιχειρηματίες του τουρισμού. Είναι μια ευκαιρία τώρα να πούμε πώς είναι το τέλος για το κυνήγι του πλούτου, και το «ναι» στην ευημερία. Ο πλούτος έρχεται μέσα από την ευημερία έτσι κι αλλιώς. Η Πολιτεία τότε, μέσω του Επιμελητηρίου και της Νομαρχίας έκανε επιμορφωτικά σεμινάρια κάθε χειμώνα, αλλά τα παρακολουθούσαμε 8-10 άτομα οι ίδιοι και οι ίδιοι, κάθε φορά.

Οι άλλοι τα ξέρανε όλα. Το Φαληράκι, έφυγε μπροστά σε σχέση με τα Κολύμπια, κι άλλες αναπτυσσόμενες περιοχές όπως οι Πεύκοι, η Θολός, η Ιξιά, (η Ιξιά, χωρίς το κομμάτι των ξενοδοχείων της) κι έφτασε μέχρι κι αυτή την ώρα να έχει 30.000 κλίνες και πληρότητες πάνω από 80-85%. Εκείνες οι περίεργες εποχές είχανε δύο χαρακτηριστικά: είχανε αυτούς που κέρδιζαν πολύ από τους νεαρούς Εγγλέζους, και αυτούς που έχαναν πολλά γιατί δεν έβαζαν μέσα Εγγλέζους και οι άλλες φυλές, δεν έρχονταν. Υπήρχαν περίοδοι που οι άλλοι τουρίστες, κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στο Φαληράκι, δεν πλησίαζαν καν το κέντρο του Φαληρακίου το οποίο είχε γίνει σημείο αναφοράς μόνο των νεαρών Εγγλέζων. Περίπου 17-18.000 νεαροί  Άγγλοι, που καθημερινά γέμιζαν  τους δρόμους του κέντρου του Φαληρακίου, κι έπιναν.

Πολύ ποτό και έκτροπα ενώ σημειώθηκαν και θάνατοι!
Την αντίστοιχη περίοδο η περιοχή Black Pool, στην Αγγλία, κάθε Σαββατοκύριακο είχε μέσο όρο 15 δολοφονίες. Άρα, ό,τι έγινε τότε στο Φαληράκι, ήταν πταίσμα. Και ήταν ψέμα, τουλάχιστον για τα περισσότερα καταστήματα του Φαληρακίου, αυτό που έλεγαν κάποιοι ότι δεν έδιναν στους τουρίστες καλής ποιότητας  ποτά. Η ποσότητα ήταν το πρόβλημα. Έπιναν πολύ. Ανεξέλεγκτα, απίστευτα πολύ. Αυτοί οι ίδιοι  Εγγλέζοι έρχονται σήμερα και είναι μπαμπάδες ή παππούδες και είναι από τους καλύτερους πελάτες του Φαληρακίου. Το ίδιο πίνουνε (για να τον κλείσουμε τον κύκλο όπως πρέπει), αλλά στα 60 τους δεν κάνουν τις τρέλες που έκαναν στα 20.

Το 1998-2001, το Φαληράκι απασχολούσε αρνητικά τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης. Τι επίπτωση είχε αυτό στη μετέπειτα πορεία του;  
Το 2002 ήρθε  στο Φαληράκι το ITV, προφασιζόμενο καλή πρόθεση για τη διαφήμιση του Φαληρακίου, κι αντί γι’ αυτό, με πληρωμένα ρεπορτάζ (τα οποία ομολόγησαν χρόνια μετά οι ίδιοι αυτοί  που τα έστησαν) δυσφήμιζαν κάθε Σάββατο βράδυ το Φαληράκι, δείχνοντας σε ζωντανή σύνδεση έκτροπα που είχαν στηθεί επί τούτου για να το δυσφημίσουν. Και μιλάμε για το νούμερο 1 κανάλι της Μεγάλης Βρετανίας. Το Φαληράκι, πέρασε μαρτυρικά χρόνια από το 2002 έως το 2010. Άδεια καταστήματα, άδειες επιχειρήσεις, οι νεαροί Άγγλοι σταμάτησαν να έρχονται και φάνηκε ότι για περιόδους κρίσης δεν ήμασταν ποτέ προετοιμασμένοι παρά τις όποιες μεμονωμένες και μόνο σε ατομικό επίπεδο, προσπάθειες. Μετά, ήρθε και  κανονική κρίση για όλη την Ελλάδα… 

Στην… κανονική κρίση, αρκετοί από τους ιδιοκτήτες  οι οποίοι άνοιξαν το δρόμο και για τους υπόλοιπους, διαπίστωσαν ότι μόνο η βελτίωση των υποδομών και η διαφορετική προσέγγιση θα τους κάνει να επιβιώσουν. Πολλοί το κατάφεραν. Τώρα, έχουμε ένα Φαληράκι που εξελίσσεται με τρεις ταχύτητες. Τα μεγάλα ξενοδοχεία, τους  επιχειρηματίες που προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα, βελτιώθηκαν και εξελίχθηκαν και  αυτούς που απλώς περιμένουν τους Εγγλέζους να επιστρέψουν! Αυτοί δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ ό,τι συνέβη. Το Φαληράκι μιλάει από μόνο του. Έχει μία αμμώδη ξανθιά παραλία 4 χλμ που ζητά υποδομή σε αποδυτήρια, ντουζιέρες, τουαλέτες, θαλάσσια σπορ, ομπρέλες, κι έχει κι άλλους πέντε κόλπους και ο καθένας λέει από μόνος του τι απαιτήσεις έχει.
 

Ερημιά στην πλατεία

Ο Βασίλης Σωτρίλλης, από τους πρώτους ιδιοκτήτες μπαρ στην Bar Street, στην πασίγνωστη Ερμού,  τα επόμενα χρόνια δραστηριοποιήθηκε σε  άλλο σημείο του Φαληρακίου και φέτος εργάζεται ως barman στο ξενοδοχείο «Kouros»  που άνοιξε την Τετάρτη και υποδέχεται σιγά-σιγά τον κόσμο του. Πού το βρίσκει το κουράγιο σκέφτομαι, μετά από τόσους κύκλους, ίδιους μ’ αυτούς του Φαληρακίου. Πού το βρίσκει το τόσο χιούμορ, πώς δεν το βάζει κάτω όπως και όλοι όσοι τη ζωή την παίρνουν όπως έρχεται.    

rodiaki.gr