Αρχαιολόγοι έφεραν στο φως δέκα εγχάρακτες πέτρες με επιστολές ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα. Οι πλάκες παρέμεναν κρυμμένες για σχεδόν 1.800 χρόνια, κάτω από μια αγροικία στην επαρχία Μπουρντούρ (Πολυδώριο στα ελληνικά).
Σε ένα απροσδόκητο παιχνίδι της τύχης, αποκαλύφθηκε πως, ένα ταπεινό, πέτρινο σπίτι στη νοτιοδυτική Τουρκία έκρυβε ένα από τα πιο σπάνια απομεινάρια της ρωμαϊκής Ιστορίας.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως, πολλοί από τους θεμέλιους λίθους του σπιτιού είχαν επιγραφές με επιστολές 1.800 χρόνων, τις οποίες είχε γράψει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καρακάλλας (186 – 217 μ.Χ.), και η οποία παρέμενε κρυμμένη για δεκαετίες στο χωριό Yarışlı, κοντά στην αρχαία πόλη Tάκινα.
Το εγκαταλειμμένο πλέον σπίτι, χτίστηκε το 1950 από κατοίκους, χωρίς να γνωρίζουν ότι οι πέτρες που χρησιμοποίησαν ήταν από τα ερείπια της αρχαίας πόλης στην επαρχία Μπουρντούρ. Μετέφεραν τις πέτρες με άμαξες που έσερναν άλογα, και τις επαναχρησιμοποίησαν για την ανέγερση του σπιτιού. Ήταν μια συνηθισμένη πρακτική της εποχής, πολύ πριν αναγνωριστεί η αρχαιολογική σημασία του χώρου.
Μια αυτοκρατορική επιστολή κάτω από τους τοίχους.
Το 1970, αρχαιολόγοι που εργαζόντουσαν την περιοχή πραγματοποίησαν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη: στους τοίχους του σπιτιού, ανακάλυψαν δέκα πέτρες με λατινικά κείμενα που ανήκαν σε αυτοκρατορικό διάταγμα ή επιστολή του αυτοκράτορα Καρακάλλα, ενός από τους πιο ισχυρούς και πιο αμφιλεγόμενους κυβερνήτες της Ρώμης.
Οι ειδικοί του μουσείου της πόλης, κατέγραψαν τις πέτρες, ταυτοποιώντας τες ως κομμάτια της επίσημης αλληλογραφίας που ανάγεται στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. Η αποκάλυψη ήταν συγκλονιστική για τον γαμπρό του άνδρα που έχτισε το σπίτι και κάτοικο της περιοχής, Ferhat Ağıl.
«Μας είπαν πως είναι πέτρες της Ρωμαϊκής Περιόδου» ανέφερε ο Ağıl. «Στη συνέχεια, το μουσείο επιβεβαίωσε πως, ήταν μια επιστολή γραμμένη απ’ τον ίδιο τον Καρακάλλα. Δεν έχω ξαναδεί πουθενά αλλού πέτρες όπως αυτές».
Μετά την ανακάλυψη, το μουσείο της πόλης Μουρντούρ εξέδωσε επίσημη εντολή για τη διαφύλαξή τους, ως τεχνουργημάτων πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η οικογένεια έλαβε μια επιστολή με την οδηγία να μην πειράξουν, ούτε να μετακινήσουν τα υλικά μέχρι να μεταφερθούν με ασφάλεια για διαφύλαξη.
Αν και από τότε, το κτίριο έχει γίνει ερείπιο, οι πέτρες με τις επιγραφές έχουν παραμείνει άθικτες, μια γέφυρα που ενώνει τη Ρώμη με τη σημερινή Ανατολία και συνεχίζει να αντέχει.
Η κρυμμένη καρδιά της αρχαίας Πισιδίας.
Κοντά στη λίμνη Σάλντα, η αρχαία πόλη Τάκινα, στη διάρκεια της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής περιόδου, ήταν ένας δραστήριος οικισμός. Η πόλη ήταν σπουδαίας σημασίας για την περιοχή της Πισιδίας, γνωστή για τους ναούς, τα διοικητικά της κτίρια και τις νεκροπόλεις της.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ότι η πόλη άνθισε ως τοπικό κέντρο στη διάρκεια της Ρωμαϊκής διακυβέρνησης, μέσα από τις δημόσιες επιγραφές, τα τιμητικά μνημεία και τους ναούς αφιερωμένους σε διάφορες θεότητες.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του σπιτιού, κάποτε ήταν τμήμα μιας δημόσιας δομής – ίσως κάποιου μνημείου που έφερε το διάταγμα του αυτοκράτορα Καρακάλλα.
Επιγραφές αυτού του είδους, λαξεύονταν συχνά σε μαρμάρινες πλάκες και εναποτιθόνταν σε δημόσιους χώρους, κοινοποιώντας τα μηνύματα του αυτοκράτορα, τις νομικές αποφάσεις ή τα αναθήματα.
Ποιος ήταν ο αυτοκράτορας Καρακάλλας;
Ο Μάρκος Αυρήλιος Σεβήρος Αντωνίνος, γνωστός ως αυτοκράτορας Καρακάλλας, διοίκησε τη από το 198 μ.Χ., μέχρι τη δολοφονία του, το 217. Η αυτοκρατορία του χαρακτηρίστηκε από τη φιλοδοξία, τη βαναυσότητα και τις μεταρρυθμίσεις.
Έμεινε στην ιστορία για το Έδικτο του Καρακάλλα (Constitutio Antoniniana), το οποίο παραχώρησε τη ρωμαϊκή υπηκοότητα σχεδόν σε όλους τους ελεύθερους κατοίκους της Αυτοκρατορίας — μια σημαντική απόφαση που αναμόρφωσε τις κοινωνικές και νομικές βάσεις της Ρώμης.
Ακόμη, ο Καρακάλλας έχτισε πολλά κτίρια και μεγαλοπρεπείς δομές, όπως τα Λουτρά του Καρακάλλα στη Ρώμη, τα οποία είναι από τα μεγαλύτερα και πολυτελέστερα συμπλέγματα που έχουν κατασκευαστεί ποτέ.
Παρά τα επιτεύγματά του, η κληρονομιά του επισκιάστηκε από τις ανηλεείς του πράξεις, όπως η σφαγή της Αλεξάνδρειας και η δολοφονία του αδελφού του, Γέτα.
Ανακαλύψεις όπως οι πέτρες με τις επιστολές χαραγμένες πάνω τους, προσφέρουν στοιχεία για τη διοίκηση στη διάρκεια της αυτοκρατορίας του, αναδεικνύοντας την εμβέλεια της επικοινωνίας ακόμη και στις πιο απόμακρες επαρχίες της.
Μια αναπάντεχη χρονοκάψουλα.
Η ιστορία του σπιτιού στο τούρκικο χωριό Yarışlı, ξεχωρίζει ως ένα ζωντανό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η ιστορία μπορεί να διασωθεί με τους πιο αναπάντεχους τρόπους. Για δεκαετίες, οι κάτοικοι του χωριού προσπερνούσαν καθημερινά τις ρωμαϊκές επιγραφές, μη έχοντας ιδέα για τη σημασία τους.
«Οι επιγραφές κοιτούν προς την μεριά του δρόμου», σημείωσε ο Ağıl. «Στην αρχή, κανείς δεν πίστεψε πως είναι κάτι ξεχωριστό. Όλοι πίστευαν πως ήταν παλιές πέτρες. Μετά την ανάλυση των ειδικών καταλάβαμε τη σημασία τους».
Σήμερα, το ρημαγμένο σπίτι έχει μετατραπεί σε ένα σιωπηρό μνημείο, οι πέτρες του οποίου κουβαλούν τα λόγια ενός αυτοκράτορα που διοικούσε πριν από δύο χιλιετίες. Μπορεί η φύση να έχει αρχίσει να φθείρει το σπίτι, ωστόσο εξακολουθεί να είναι μια δυνατή υπενθύμιση της πολυεπίπεδης ιστορίας της Τουρκίας, όπου οι αυτοκρατορίες του παρελθόντος, συνυπάρχουν αρμονικά με τη σύγχρονη ζωή.
Το μουσείο της πόλης Μπουρντούρ εξακολουθεί να επιβλέπει τον χώρο, ώστε να διαφυλάσσονται οι πέτρες μέχρι την μεταφορά και την αναλυτική τους μελέτη. Οι αρχαιολόγοι ελπίζουν πως, οι μελλοντικές ανασκαφές θα φέρουν στο φως περισσότερες επιγραφές που συνδέονται με τη διοίκηση του Καρακάλλα, αναδεικνύοντας τη διακυβέρνηση και τα δίκτυα επικοινωνίας των ρωμαϊκών επαρχιών.
Το ταπεινό αγροτικό σπίτι, έχει μετατραπεί απροσδόκητα σε μουσείο, όπου δεν διαφυλάσσονται μόνο τα λόγια του ιστορικού αυτοκράτορα, αλλά και η διαχρονική σύνδεση του παρόντος της Ανατολίας με το ρωμαϊκό παρελθόν.
Συγγνώμη για το σχόλιο, δεν υπάρχει τιθόνταν. Ο τύπος πρέπει να παρθεί από την καθαρεύουσα "ετίθεντο". Η γραμματική της Νέας Ελληνικής όσον αφορά τον Παρατατικό των ρημάτων παθητικής φωνής ειδικά των ρημάτων της επίσημης γλώσσας που δεν προέρχονται από την παλιά καθομιλουμένη, πάσχει σοβαρά. Η μόνη λύση είναι η καταφυγή σε παλαιότερα πρότυπα. Σύμφωνα με την Γραμματική που ισχύει βέβαια γίνεται τίθονταν. Οι πιο μορφωμένοι προτιμούν -τίθεντο, στα σύνθετα.
ΑπάντησηΔιαγραφή