Μια χώρα που κάποτε δίδαξε Δημοκρατία, τώρα παπαγαλίζει reality shows. Ο λαός της οθόνης και της αποχαύνωσης έφτασε από την δημοκρατία και την ελευθερία στην ψευδαίσθηση και τον καναπέ!
Ο λαός, δυστυχώς, δεν ζητά την αυτονομία του ή την εξ αρχής εσωτερική σύγκρουση για να επέλθει η επανάσταση, αλλά επιζητά την βολή του στην σκλαβιά, θέλει να υπηρετείται. Του αρκεί να διασκεδάζει, του αρκεί η ελεγχόμενη σκλαβιά του…
Γράφει ο Νικόλαος Παντελιος
Στον πλανήτη του σήμερα η εικόνα έχει γίνει πιο σημαντική απ’ την ουσία. Η επιφάνεια αντικαθιστά τη σκέψη.
Οι αξίες έχουν αντικατασταθεί από την ύλη.
Οι χαρούμενοι του τίποτα, με πλούσια επικάλυψη αδιαφορίας, μαζί με μεγάλη δόση αλαζονείας και με βλέμμα λαμπερό και στόμα γεμάτο λέξεις χωρίς καμία ουσία, περιφέρονται σαν βασιλιάδες σε πλαστικά παλάτια.
Δεν ξέρουν, δεν ψάχνουν, δεν νοιάζονται, έχουν πλήρη άγνοια.
Έχουν άποψη για όλα, χωρίς να έχουν ιδέα για τίποτα.
Ο εγωισμός τους γιγαντώνεται, η αλαζονεία τους θεριεύει μέσα τους σαν παράσιτο που τρέφεται απ’ την αμάθειά τους και την ανύπαρκτη κοινωνική παιδεία.
Ενσυναίσθηση, άγνωστη λέξη, όπως και η γνώση, οι αξίες.
Λέξεις και έννοιες ξεχασμένες σαν τα βιβλία που ποτέ δεν άνοιξαν.
Η αλαζονεία και η υπεροψία είναι το μόνο τους ταλέντο.
Την άγνοια την φόρεσαν κοστούμι, την επιπολαιότητα σημαία. Και καμαρώνουν, γιατί αγνοούν το βάρος της ευθύνης, της Ιστορίας, της Αλήθειας.
Είναι χαρούμενοι γιατί δεν γνωρίζουν, γιατί το τίποτα είναι ελαφρύ και η σκέψη βαριά.
Ο ελαφρύς, ελαφριά σκέπτεται κι έτσι βαριά πληρώνει ο λαός.
Ναι, ζούμε στην εποχή των “ελαφρών”. Ελαφρόστοχαστοι με την αλήθεια, ελαφρόμυαλοι με την ευθύνη, ελαφροχάριστοι όταν ξεπουλάνε την πατρίδα και τον άνθρωπο στο όνομα της προόδου.
Δυστυχώς είναι αυτοί που καθορίζουν το μέλλον όλων μας, ψηφίζουν τα ίδια κόμματα προδοτων που εκτελούν εντολές και περιμένουν να φέρουν οι ίδιοι την μεγάλη αλλαγή!
Είναι αυτοί που γελούν επιδερμικά, που δεν σκέφτονται καθόλου.
Που φοβούνται την εσωτερική αναζήτηση και καταφεύγουν σε τηλεοπτική φλυαρία.
Ο ελαφρύς άνθρωπος δεν αντέχει το βάρος της αλήθειας, του φαίνεται βαριά.
Κι έτσι, την ξορκίζει με ένα χαμόγελο άδειο, με ένα σλόγκαν κούφιο, με μια ψήφο ασυνείδητη.
Αλλά η Ιστορία, όταν έρθει ο λογαριασμός, δεν συγχωρεί την ελαφρότητα.
Γιατί, εκεί που η σκέψη αποσιωπάται, η υποδούλωση προελαύνει.
Κι εκεί που οι πτωχοί τω πνεύματι γίνονται οι πλούσιοι της εξουσίας, η Δημοκρατία σαπίζει, αργά και… ελαφρά.
Ταΐζουν τον χρόνο τους με “Big Brother και MasterChef…”
Άρτος και θεάματα όπως έλεγαν στην αρχαία Ρώμη.
Η εξουσία δεν χρειάζεται πια καταστολή, προσφέρει “τηλεπαιχνίδι” για να εξουδετερώσει τη βούλησή, την σκέψη, την ανησυχία.
Η εξουσία βασίζεται σε αυτά τα λοβοτομημένα όντα που δεν γνωρίζουν την τυφλά τους και έχουν άποψη για τα πάντα.
Και έτσι το βρόμικο σύστημα συνεχίζει ακάθεκτο το καταστροφικό και προδοτικό του έργο μέσα από την προπαγάνδα και τις “ομάδες αλήθειας”.
“Μπουζούκια, αθλητικά, ομάδες και καφεδάκι…”
Ο φτηνός εφησυχασμός του Νεοέλληνα – Νεοραγιά, τραγούδι, μπάλα και καφές, την ώρα που η χώρα διαλύεται μπροστά στα μάτια του.
Και ο λαός της οθόνης και της αποχαύνωσης έφτασε από την δημοκρατία και την ελευθερία στην ψευδαίσθηση και τον καναπέ!
Ο πλανήτης μας οδεύει στον τρίτο παγκόσμιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η έννοια της πραγματικής δημοκρατίας εξαφανίζετε καθημερινά από τους αδίστακτους παγκοσμιοποιητές, αλλά εμείς, στον πλανήτη Ελλάδα, ξέρουμε καλύτερα.
Μαλλί φτιαγμένο στην τρίχα, γυαλί καθρέφτης, και παντελόνι Lee.
Big Brother, Survivor, MasterChef, Fame Story…
Καφεδάκι με το φραπεδάκι στο χέρι, μπουζούκια το βράδυ, “ματσάκι” την Κυριακή, και μετά… ύπνος.
Ένας παρατεταμένος λήθαργος που κρατά δεκαετίες…
Μια χώρα που κάποτε δίδαξε Δημοκρατία, τώρα παπαγαλίζει reality shows και συζητά για το αν η Καίτη ή η Σούλα “το θέλει περισσότερο”.
Μια χώρα που γέννησε τον Περικλή, τον Σωκράτη και τον Κολοκοτρώνη, τώρα παρακολουθεί φανατικά τον Ευαγγελάτο τον Λιάγκα, τη Μενεγάκη και τις “ομάδες” που παίζουν για τα στημένα παιχνίδια και τα λεφτά της UEFA.
Η λάτρεις του είδους χλευάζουν την πολιτική από το πληκτρολόγιο, αλλά ταυτόχρονα ψηφίζουν για την τραγουδίστρια της χρονιάς και τους παίκτες Reality.
Αδιαφορεί για την υγειονομική του ελευθερία όπως είδαμε πρόσφατα, αλλά πληρώνει συνδρομή για να βλέπει “σπιτάκι του έρωτα”.
Δεν ξέρει ποιος τον κυβερνά ή τι πολίτευμα έχουμε, αλλά ξέρει ποιος χώρισε ποια στο Instagram.
Ο πολίτης έγινε καταναλωτής ψευδαισθήσεων…
Και οι κυβερνώντες το γνωρίζουν αυτό, γι’αυτό και δεν φοβούνται, δεν ανησυχούν για το μέλλον τους, δεν χρειάζεται να καταστείλουν καμία επανάσταση.
Η επανάσταση πνίγηκε στην καφεΐνη και την τηλεθέαση.
Γιατί να ασχοληθεί ο νέος με το Σύνταγμα, όταν μπορεί να βλέπει “τι φόρεσε η influencer στην Μύκονο”;
Γιατί να εξεγερθεί ο εργαζόμενος, όταν του πετάνε ένα επίδομα για να τον φιμώσουν;
Όταν καθημερινά η σιωπή γίνεται νόμος και η υποταγή αρετή.
Γιατί να μιλήσει ο παππούς, όταν του υποσχέθηκαν αναδρομικά που δεν ήρθαν ποτέ;
Η Δημοκρατία δεν είναι φολκλόρ.
Δεν είναι ντεκόρ για φωτογραφήσεις πολιτικών, ούτε σκηνικό για τηλεμαραθώνιους.
Η Δημοκρατία είναι όπλο του λαού.
Και σήμερα αυτό το όπλο έχει σκουριάσει, θαμμένο κάτω από τόνους τηλεοπτικής σαβούρας και ψηφιακής αποβλάκωσης με ηθικούς αυτουργούς τα ΜΜΕξαπάτησης.
Και τελικά, στο δια ταύτα.
Τα πολιτεύματα κρίνονται με βάση την αποτελεσματικότητά τους προς το λαό που υπηρετούν…
Μια φράση που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, αλλά σήμερα είναι επικίνδυνα ανατρεπτική.
Γιατί το πολίτευμα δεν υπηρετεί πια τον λαό.
Και ο λαός, δυστυχώς, δεν ζητά την αυτονομία του ή την εξ αρχής εσωτερική σύγκρουση για να επέλθει η επανάσταση, αλλά επιζητά την βολή του στην σκλαβιά, θέλει να υπηρετείται.
Του αρκεί να διασκεδάζει, του αρκεί η ελεγχόμενη σκλαβιά του.
Αν ο λαός πεινά, αγωνιά, χάνει σπίτια, βλέπει νέους να φεύγουν, εργασίες να χάνονται και δικαιώματα να διαλύονται, τότε το πολίτευμα δεν είναι Δημοκρατία, είναι συνταγματική διακόσμηση με αυταρχικό περιτύλιγμα.
Ενημερώστε με, λέει η φωνή της αγανάκτησης, όταν ξυπνήσουν αυτά τα υποτακτικά λοβοτομημένα χρυσόψαρα.
Αλλά ποιος να τους ξυπνήσει;
Οι influencers που πουλούν υποταγή για followers;
Οι δημοσιογράφοι που ανταλλάσσουν αλήθεια με διαφημιστικά πακέτα και μίζες;
Οι πολιτικοί που καίνε το Σύνταγμα για να ανάψουν τα πούρα τους από τα νέα σκάνδαλα;
Όχι, θα ξυπνήσουν μόνο αν πονέσουν αρκετά, όταν χάσουν τα πάντα, μόνο αν ο θυμός νικήσει τη βολή.
Μόνο όταν καταλάβουν ότι η ελευθερία δεν είναι προαιρετική, ούτε “παροχή”, αλλά καθήκον και μεγάλη ευθύνη.
Μέχρι τότε, εμείς οι λίγοι “γραφικοί” για αυτά τα όντα, θα είμαστε εκείνοι που βλέπουν, γράφουν, φωνάζουν, επιμένουν και ΑΝΤΙΣΤΈΚΟΝΤΑΙ.
Με εκτίμηση Νικόλαος Παντελιός διασώστης ΕΚΑΒ εκπρόσωπος τύπου Π.Ο.Ε.Υ. Πανελλήνια Ομάδα Επαγγελματιών Υγείας,(σωματείο) (Υγειονομικοί που τέθηκαν σε παράνομη αναστολή εργασίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου