Μία πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of Archaeological Science, αποκάλυψε τα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή των πινακίδων γραφής στην Αυτοκρατορία των Νεό – Ασσυρίων, οι οποίες ανακαλύφθηκαν στα ερείπια της πόλης Νιμρούντ, στο σημερινό Ιράκ.
Οι πινακίδες αυτές, οι οποίες χρονολογούνται στον 7ο αιώνα π.Χ., αποτελούν την πρώτη υλική απόδειξη της σφηνοειδούς γραφής σε μελισσοκέρι.
Οι πινακίδες, ανακαλύφθηκαν στη διάρκεια ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν το 1950 στο βορειοδυτικό παλάτι της Νιμρούντ, μια από τις πρωτεύουσες της Αυτοκρατορίας των Ασσυρίων.
Είχαν πετάξει τις πινακίδες στο πηγάδι.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ήταν καθαρή τύχη το ότι επιβίωσαν οι πινακίδες αφού, κατά τη διάρκεια μιας λεηλασίας της πόλης, το 612 π.Χ., τις είχαν πετάξει σε ένα πηγάδι, όπου διατηρήθηκαν χάρη στο υγρό και ανοξικό περιβάλλον.
Οι αναλύσεις αποκάλυψαν πως, οι πινακίδες, φτιαγμένες από ξύλο και ελεφαντόδοντο, περιείχαν υπολείμματα από μια υποκίτρινη πάστα που, όπως αποδείχτηκε, ήταν κερί μέλισσας και σανδαράχη, μια κίτρινη χρωστική ουσία που αποτελείται από θειούχο αρσενικό (As₂S₃).
Πρόσφατα, μια ομάδα επιστημόνων του Βρετανικού Μουσείου, με επικεφαλής τον Diego Tamburini, αξιοποίησε προηγμένες τεχνικές ανάλυσης, όπως φασματοσκοπία υπερύθρου με μετασχηματισμό Fourier (FTIR), χρωματογραφία αερίων πυρόλυσης-μαζική φασματομετρία (Py-GC-MS), και μικροσκόπηση με ηλεκτρονική σάρωση (SEM), για την μελέτη των τμημάτων της πινακίδας.
Οι μέθοδοι, έδωσαν στους επιστήμονες τη δυνατότητα της ακριβούς αναγνώρισης των οργανικών και ανόργανων στοιχείων της πάστας γραφής, καθώς και του είδους του ξύλου.
Τα αποτελέσματα, επαλήθευσαν πως, η κίτρινη πάστα αποτελούνταν κυρίως από κερί μέλισσας με 25% σανδαράχη, όπως είχαν δείξει και αναλύσεις που διεξήχθησαν το 1950. Ωστόσο, οι νέες τεχνολογίες, αποκάλυψαν άνευ προηγουμένου λεπτομέρειες:
Πως το μελισσοκέρι ήταν εξαιρετικά καλά διατηρημένο, χωρίς ίχνος από οργανικά πρόσθετα, όπως έλαια ή ρητίνες, μαρτυρώντας πως οι Ασσύριοι εφάρμοζαν μια απλή μεν, αποτελεσματική δε, φόρμουλα.
Αρσενικό για τη γραφή;
H σανδαράχη, εκτός από το χρυσό, όμορφο χρώμα που έδινε, ενίσχυε τις μηχανικές ιδιότητες του κεριού, κάνοντάς το κολλώδες και ιδανικό για τη χάραξη των χαρακτήρων της σφηνοειδούς γραφής.
Η μελέτη προτείνει την υπόθεση που λέει πως, το αρσενικό μπορεί να λειτουργούσε ως φυσικό συντηρητικό.
Το στοιχείο αυτό, είναι γνωστό για τις αντιμικροβιακές του ιδιότητες ενώ η παρουσία του στο μίγμα μπορεί να προστάτευε το υλικό από φθορά από μύκητες και βακτήρια για πάνω από 2.600 χρόνια.
Πρακτική των Ασσυρίων που υιοθετήθηκε από Έλληνες και Ρωμαίους.
Οι ερευνητές έχουν επίσης εντοπίσει ίχνη από καμένη οργανική ύλη σε κάποιες πινακίδες, η οποία μαρτυρά την περιστασιακή χρήση μαύρων χρωστικών με βάση το κάρβουνο.
Είναι πιθανό, οι Ασσύριοι να κατασκεύαζαν πινακίδες με σκούρες επιφάνειες, μια πρακτική που αργότερα θα γινόταν δημοφιλής στον Ελληνικό και τον Ρωμαϊκό πολιτισμό.
H ανάλυση του ξύλου, επαλήθευσε πως, οι πινακίδες ήταν φτιαγμένες από καρυδιά (Juglans regia), ένα δέντρο που φυτρώνει στην περιοχή που εκτείνεται από το Ιράκ μέχρι τα Ιμαλάια.
Αυτό, στηρίζει την υπόθεση που λέει ότι, οι Ασσύριοι χρησιμοποιούσαν τοπικά υλικά και όχι εισαγόμενα, παρά το εκτεταμένο εμπορικό τους δίκτυο.
Οι πινακίδες από ελεφαντόδοντο, από την άλλη, ήταν πιο μεγάλες και μάλλον, τις φυλούσαν για ξεχωριστές περιστάσεις ή προορίζονταν για την ελίτ.
Οι ερευνητές, τονίζουν πως, οι μελέτες τους αποτελούν το θεμέλιο για τις μελλοντικές συγκριτικές μελέτες με πινακίδες από άλλες περιοχές, όπως από την Αίγυπτο ή την Ανατολία, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκαλύψουν αναπάντεχες πολιτιστικές συνδέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου