Το καλοκαίρι του 2024 και ιδιαίτερα ο Αύγουστος του με τις αυτοχειρίες που το και τον σημάδεψαν και τα όσα απόκοσμα που ζήσαμε παρέδωσαν την σκυτάλη στο φαιδρό.
Στο φαιδρό και στο δημόσιο λεκτικό φτηνιάρικο.
Στο φαιδρό, στο δημόσιο λεκτικό φτηνιάρικο και στο ακατάληπτο.
Μήπως και στο ακαταλόγιστο;
Αναφέρομαι στην αισθητική και την πολιτική πρακτική που αποπνέει η κυβερνώσα την χώρα τούτη ομάδα και τις ανεμογεννήτριες της.
Στην χώρα τούτη, τη Σοκολάδα, κατά πως το λέει η μαντινάδα.
Αναφέρομαι στην χρήζουσα ψυχαναλυτικής ερμηνείας διαμάχη στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης που «αλληλοαντιπολιτεύεται» και να κινείται στην επιθεωρησιακού τύπου πολιτική (;) γραμμή και συμπεριφορά μεταξύ Σύριζα, Μύριζα, Ξύριζα και Ύβριζα.
Όταν λήξει το επιθεωρησιακού επιπέδου αυτό σκηνικό και θα έχει αποσαφηνισθεί ποιοι είναι με την ήρα και ποιοι με το στάρι και συγκροτηθούν σε διάσπαρτα γκρουπούσκουλα αριστερά, αριστεροδεξιά, κεντροαριστερά – απ’ όλα θα έχει ο επόμενος εκλογικός μπουφές προς τέρψη και αμηχανία συνάμα των εκλογέων της επόμενης αναμέτρησης - θα είναι αργά να αντιληφθούν αυτό που γνωρίζουν απ’ έξω κι ανακατωτά οι περί το μάρκετινγκ ενασχολούμενοι, πως και γιατί υπήρξαν αυτόβουλοι πρωταγωνιστές στην συν-καταστροφή αξίας και ακόμη χειρότερο κατά πως φαίνεται συνδημιουργοί μηδενικής αξίας.
Αναφέρομαι και στην χρησιμότητα επαναφοράς της διδασκαλίας του μαθήματος της Λογικής στα σχολεία – και όχι σαν μάθημα επιλογής ή εν είδει υποσημείωσης, αλλά σαν βασικό, εάν δε είναι δυνατόν από τα νηπιαγωγεία.
Προσφάτως την σκυτάλη του φαιδρού σκέλους της καλοκαιρινής θολούρας, παρέλαβε ο κ. κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.
Έρημος κι απρόσωπος ο κ. κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, εν γένει άφωνος στην Βουλή – δεν είναι ο μόνος βέβαια - και λαλίστατος στα προσφιλή τηλεοπτικά κανάλια δήλωσε ολόγιομος από έπαρση:
«Η χρησιμοποίηση πια του όρου “μπάτσος” έχει ξεφύγει. Εγώ με το άνοιγμα της Βουλής θα αναλάβω μια πρωτοβουλία και με άλλους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και από άλλα κόμματα, εάν το επιθυμούν, ώστε πλέον ο όρος “μπάτσος” απευθείας να κινεί αυτόφωρο ποινικό αδίκημα, να μη χρειάζεται κανένας να κάνει μηνυτήρια αναφορά».
Μια υπόμνηση ως προς την έπαρση του κάθε επηρμένου:
«Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα»
(Τα άδεια σακιά τα φουσκώνει ο αέρας και τους ανόητους η έπαρση)
Σωκράτης
Στο μάθημα της Λογικής, μιας πάλαι ποτέ εποχής, με αφορμή το έξω από τα συνηθισμένα εκείνο μάθημα, προσπαθώντας να εντρυφήσουμε στα πρωτόγνωρα ερεθίσματα που πρόσφερε πειραματιζόμασταν με τους επαγωγικούς συλλογισμούς και αστειευόμασταν με τους παραλογικούς συλλογισμούς.
Ήταν εποχές για τις οποίες ένας για παράδειγμα βουλευτής ή ευρωβουλευτής του τέως ΛΑΟΣ δεν θα νοιώσει και ιδιαίτερη αποστροφή.
Άλλωστε το Κάβο Ντόρο όχι της Ευβοίας αλλά της Καστέλας επιβεβαιώνει την απουσία αποστροφής.
Την εποχή εκείνη λοιπόν αστειευόμενοι με τους παραλογικούς συλλογισμούς, ένας δημοφιλής τέτοιος συλλογισμός ήταν ο παρακάτω:
«Ο αστυνόμος είναι όργανο.
Το μπουζούκι είναι όργανο.
Άρα, ο αστυνόμος είναι μπουζούκι.»
Ο αστεϊσμός αυτός έχει χαθεί από το καθημερινό λεξιλόγιο και την θέση του του μπουζουκιού έχουν πάρει άλλοι αρνητικοί χαρακτηρισμοί που φωτογραφίζουν τις βίαιες πλευρές του αστυνομικού επαγγέλματος καθώς και τις αυθαιρεσίες ορισμένων αστυνομικών.
Σήμερα πια σε καιρούς σχετικά δημοκρατικούς (ακόμη), ένας αφυπηρετήσας το ΛΑΟΣ πολιτικός και τώρα πια κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ενός φιλοευρωπαϊκού κόμματος ακόμη και υπό συνθήκες κοινωνικής, πολιτικής και κλιματικής αυγουστιάτικης θολούρας, υπό το ειδικό βάρος της τρέχουσας πολιτικής του ιδιότητας, θα πρέπει να σχεδιάσει ενόψει της προαναγγελθείσας πρωτοβουλίας του για τον Σεπτέμβριο, ένα ολιστικό σχέδιο στο πλαίσιο του επιτελικού κράτους που υπηρετεί.
Μιας θολούρας που περιγράφει υποδειγματικά ο τραγουδοποιός της μαντινάδας: «…Μοιάζει να το’πε το Πασόκ ο Σολωμός ή ο Τσάτσος…)
Επιλογές έχει αρκετές ο κ. κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος σύμφωνα με τα όσα είπε τηλεοπτικά:
Η πρώτη και καλύτερη είναι να αναλάβει την πρωτοβουλία που υποσχέθηκε και αν ευοδωθεί το πρωτοποριακό όραμά του, να αρχίσει να στέλνει στο αυτόφωρο όποιον τραγουδάει τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου σε συναυλίες, ταβέρνες και παραλίες, σ’ όλους τους δημόσιους χώρους.
Ίσως και τον τραγουδοποιό της μαντινάδας για να είναι πιο πειστικός:
«Μοιάζει να το’πε το Πασόκ ο Σολωμός ή ο Τσάτσος
θα πω κι εγώ ένα σιγανό μην μας ακούσει ο μπάτσος.
Στα όνειρά μου σας καλώ και σας και την κυρά σας
κι ελπίζω να καλέσετε κι εμάς απ’τη μεριά σας.»
Η άλλη ολιστική επιλογή, ακόμη πιο πλήρης έτσι ώστε να είναι εκτενώς επιτελική και όχι επιλεκτική, είναι να δημιουργήσει μία επιτροπή που θα καταγράψει όλες τις επίμαχες λέξεις (πχ τη λέξη μπουζούκι) όλα τα επίμαχα άσματα, ποιήματα, κείμενα, κινηματογραφικά, θεατρικά έργα, όλες τις καλλιτεχνικές δημιουργίες που περιλαμβάνουν τις προσβλητικές για το αστυνομικό σώμα εκφράσεις και να τα συμπεριλάβει στο νομοθέτημα που οραματίζεται.
Αυτή η επιλογή είναι χρονοβόρα, αλλά επιτρέπει το «άστο για αργότερα» και την επίρριψη ευθυνών στην κωλυσιεργία της επιτροπής.
Υπάρχουν διάφορες ενδιάμεσες λύσεις:
«Συγνώμη, δικαίως εξοργίστηκα αλλά υπήρξα υπερβολικός στις αιτιάσεις μου περί αυτοφώρου»
Υπάρχει και άλλη μία λύση:
Αυτή της σιωπής.
Εν μέσω ύστερης αυτογνωσίας.
Χλωμό, το βλέπω.
*
Μιχάλης Κονιόρδος, εκπαιδευτικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου