Για περισσότερους από επτά αιώνες, περίπου από το 1350 π.Χ. έως το 600 π.Χ., η Ασσυριακή Αυτοκρατορία εγκαθίδρυσε την πολιτική της κυριαρχία και την πολιτιστική της επιρροή, η οποία εκτεινόταν σε πολλούς οικισμούς στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Οι πολιτικές άντλησης πόρων, όπως η φορολογία και οι εισφορές, έχουν αναλυθεί εκτενώς μέσω κειμένων και καλλιτεχνικών πηγών.
Τώρα, μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από την ερευνήτρια Πέτρα Κρίμερ, του Τμήματος Μεσανατολικών και Νοτιοασιατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Έμορι της Ατλάντα, αποκαλύπτει νέες ιδέες για την επίδραση αυτών των πολιτικών στη συγκέντρωση του πλούτου, μέσω της ανάλυσης του ταφικού υλικού, που είναι από τα πιο συντηρητικά και βαθιά ριζωμένα στοιχεία ταυτότητας σε μια ομάδα.
Η ερευνήτρια υποστηρίζει ότι η τάση που διαπιστώνεται προς μία μείωση, στην ποιότητα όσο και στην ποσότητα των νεκρικών κτερισμάτων, υποδεικνύει βαριά οικονομική επιβάρυνση της ασσυριακής διοίκησης στους υπηκόους της.
Η ολοκληρωμένη μελέτη παρέχει μια νέα προοπτική για το πώς οι πρακτικές άντλησης πόρων της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας επηρέασαν σημαντικά τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις, και ουσιαστικά τις ταφικές παραδόσεις τους.
Η συλλογή φόρων στην Ασσυριακή αυτοκρατορία.
Οι πολιτικές άντλησης πόρων της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας εστίαζαν κυρίως στην αέναη επέκταση και διατήρηση της αυτοκρατορίας. Αυτό σήμαινε ότι χρειάζονταν πόροι τόσο για την επιβίωση (γεωργία και κτηνοτροφία) όσο και για την ανταλλαγή (πολύτιμα αγαθά και εξειδικευμένες υπηρεσίες).
Σε σύγκριση με άλλες σύγχρονες αυτοκρατορίες, οι μηχανισμοί άντλησης πόρων της Ασσυρίας περιλάμβαναν μια εντατικοποίηση στη χρήση της εργασίας, τη χρήση της γης και τη συσσώρευση πλούτου.
Παράλληλα παραδείγματα μπορούν να βρεθούν στην Αυτοκρατορία των Ίνκα, στην Νότια Αμερική, όπου παρόμοιες στρατηγικές περιλάμβαναν την υποχρεωτική φορολόγηση της εργασίας, την αποθήκευση γεωργικού πλεονάσματος και τον έλεγχο της βιοτεχνικής παραγωγής.
Σύγκριση των περιοχών της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας που αναμενόταν να αποδώσουν φόρο τιμής και των περιοχών που αναμενόταν να παρέχουν «δώρα» στους αυτοκράτορες (Πηγή: Πέτρα Κρίμερ).Η Ασσυριακή Αυτοκρατορία χρησιμοποίησε μια γκάμα ευέλικτων στρατηγικών που κληρονομήθηκαν από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. και περιλάμβαναν την επιβολή φόρων ως το πρώτο βήμα στην επαρχιακή διοίκηση.
Μέσα στα εδάφη της αυτοκρατορίας, οι επαρχιακοί κυβερνήτες επέβλεπαν την είσπραξη των φόρων, που συχνά γινόταν με τη συλλογή τροφίμων, όπως σιτηρά και ζωικό κεφάλαιο. Για την εκτίμηση της επίδρασης αυτών των πολιτικών στον πληθυσμό, η Κρίμερ εξέτασε τους Ασσυριακούς αυτοκρατορικούς τάφους με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι ταφικές πρακτικές, λόγω της «ανοχής» τους στην αλλαγή, μπορούν να παρέχουν πολύτιμες ενδείξεις για την εξέλιξη των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών.
Τι έδειξαν οι τάφοι .
Αναλύοντας τον πλούτο των ταφικών κτερισμάτων, εντοπίζονται παραλλαγές που αντανακλούν σημαντικούς εξωτερικούς παράγοντες, όπως η οικονομική πίεση που ασκείται από τις αυτοκρατορικές πολιτικές. Τα ευρήματα της Κρίμερ, δείχνουν ότι ενώ η Ασσυριακή Αυτοκρατορία ευημερούσε και επέκτεινε την εμβέλειά της, οι κοινότητες υπό τον έλεγχό της γνώρισαν αυξανόμενη ανισότητα, που αντανακλάται στη μείωση της ικανότητας των ατόμων να επενδύουν σε ταφικά αγαθά.
Δηλαδή, ενώ η αυτοκρατορία μεγάλωνε και επεκτεινόταν, οι φτωχοί γίνονταν όλο και πιο φτωχοί, και σύμφωνα με την ερευνήτρια το χάσμα μεταξύ των κατώτερων και ανώτερων τάξεων στην Εποχή του Σιδήρου διευρυνόταν. Τελικά στην εποχή του Σιδήρου οι Ασσύριοι υπήκοοι ήταν σημαντικά φτωχότεροι από ό,τι στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού.
Αυτό το πρότυπο του φθίνοντος πλούτου, επομένως, αποδίδεται άμεσα στην οικονομική επιβάρυνση που επιβάλλεται από τις αυτοκρατορικές πολιτικές άντλησης πόρων. Παράλληλα στοιχεία από μελέτες ανισότητας που χρησιμοποιούν άλλες μετρήσεις, όπως το μέγεθος των νοικοκυριών, εντοπίζουν αύξηση της ανισότητας μεταξύ της Ύστερης Εποχής του Χαλκού και της Εποχής του Σιδήρου.
Τα συμπεράσματα της σύγκρισης.
Η σύγκριση του πλούτου σε νεκρικά κτερίσματα μεταξύ των δύο περιόδων, κατέδειξε ότι δεν υπήρχε μόνο λιγότερος πλούτος διαθέσιμος ανάμεσα στα μέλη της μη-ελίτ κατά την Εποχή του Σιδήρου, αλλά και στους κατοίκους της πρωτεύουσας καθώς και σε εκείνους στα επαρχιακά κέντρα.
Η μελέτη ρίχνει φως σε μια κρίσιμη πτυχή του αντίκτυπου της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, που έχει παραβλεφθεί σε προηγούμενες αναλύσεις. Οι πολιτικές εξεύρεσης πόρων δεν επηρέασαν μόνο την άμεση οικονομία των επαρχιών της Ασσυρίας, αλλά είχαν επίσης μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και στις πολιτιστικές παραδόσεις και στην κοινωνική δομή.
Η μείωση του πλούτου των τάφων με την πάροδο του χρόνου, είναι μια σαφής ένδειξη του πώς οι αυτοκρατορικές απαιτήσεις εξάντλησαν τους πόρους που διατίθενται στις τοπικές κοινωνίες, επιβάλλοντας ένα φορτίο που αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις πιο συντηρητικές πτυχές του πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου