Οι άνθρωποι που εξαρτώνται από τον καιρό μπορούν να αισθανθούν τις συνέπειες του σχηματισμού μιας τεράστιας τρύπας πλάσματος στον Ήλιο στο μέγεθος της Ευρασίας.
https://www.youtube.com/watch?v=76JZCe5k6_E&t=5s
Ο καιρός είναι η κατάσταση της ατμόσφαιρας σε ένα συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Ο καιρός μπορεί να επηρεάσει τη ζωή και τις δραστηριότητες των ανθρώπων με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, ο καιρός μπορεί να επηρεάσει την υγεία, την απασχόληση, την ενέργεια, τη γεωργία, τον τουρισμό, τις υποδομές και τη βιοποικιλότητα1Οι άνθρωποι που εξαρτώνται περισσότερο από τον καιρό είναι εκείνοι που ζουν ή εργάζονται σε περιοχές που είναι ευάλωτες σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες, ξηρασίες, καύσωνες, καταιγίδες, χιονοπτώσεις ή παγετώνες. Επίσης, οι άνθρωποι που ζουν ή εργάζονται σε περιοχές που επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή, όπως η Αρκτική, η Μεσόγειος, οι παράκτιες περιοχές ή οι ορεινές περιοχές2
Μερικά παραδείγματα ανθρώπων που εξαρτώνται από τον καιρό είναι οι εξής:
Οι αλιείς, που πρέπει να προσαρμόζουν το ψάρεμα ανάλογα με την ένταση και την κατεύθυνση του ανέμου, την ύψωση των κυμάτων, την παλίρροια και τη θερμοκρασία του νερού3
Οι αγρότες, που πρέπει να επιλέγουν τις κατάλληλες καλλιέργειες και τις μεθόδους άρδευσης ανάλογα με την ποσότητα και την κατανομή των βροχοπτώσεων, την έκθεση στον ήλιο, την υγρασία και την ποιότητα του εδάφους4
Οι οδηγοί, που πρέπει να προσαρμόζουν την ταχύτητα και την προσοχή τους ανάλογα με την ορατότητα, την ολισθηρότητα, την παγωνιά και την κατάσταση των δρόμων5
Οι τουρίστες, που πρέπει να επιλέγουν τον προορισμό και την περίοδο των διακοπών τους ανάλογα με τις προτιμήσεις τους για την θερμοκρασία, τον ήλιο, την βροχή, το χιόνι ή τον άνεμο.
-----------------
Μια ισχυρή ηλιακή έκρηξη δημιούργησε ένα γιγαντιαίο «φαράγγι φωτιάς» στον Ήλιο
Τη νύχτα του Halloween, [30-10-23] ο Ήλιος έβαλε [έδωσε] μια θεαματική παράσταση: ως αποτέλεσμα μιας ισχυρής ηλιακής έκρηξης, σχηματίστηκε ένα εκπληκτικό "φαράγγι πυρκαγιάς" στην επιφάνειά του.
Αυτό το απίστευτο γεγονός, που καταγράφηκε από το Solar Dynamics Observatory της NASA, παρουσίασε την εντυπωσιακή και μερικές φορές τρομακτική δυναμική του πλησιέστερου άστρου μας
Η έκρηξη ήταν τόσο κολοσσιαία που σχηματίστηκε μια κοιλάδα στην επιφάνεια του Ήλιου που είναι περισσότερο από το διπλάσιο του πλάτους των Ηνωμένων Πολιτειών και επτά φορές το μήκος της ίδιας της Γης. Πλάνα της NASA δείχνουν ένα τεράστιο λοφίο πλάσματος να εκρήγνυται από τον ήλιο, σχηματίζοντας ένα νήμα στο νοτιοανατολικό άκρο που επεκτείνεται γρήγορα και εκρήγνυται, εκτοξεύοντας ηλεκτροφόρο [ηλεκτρισμένο] αέριο προς αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν «ζώνη πρόσκρουσης της Γης».
Αυτό το ασυνήθιστο φαινόμενο προκλήθηκε από το γεγονός ότι η ηλιακή κηλίδα AR3477 απελευθέρωσε μια έκλαμψη μεσαίας κατηγορίας [Μ-class] ικανή να προκαλέσει βραχυπρόθεσμες διακοπές ραδιοσημάτων στις πολικές περιοχές της Γης. Το μέγεθος αυτού του φλογερού φαραγγιού είναι συγκλονιστικό: το πλάτος του είναι περίπου 97.000 χιλιόμετρα.
Το μέγεθός του επέτρεψε να παρατηρηθεί από τον Άρη με το ρόβερ Perseverance της NASA, παρά το γεγονός ότι ο Κόκκινος Πλανήτης απέχει 145,59 εκατομμύρια μίλια από το ηλιακό χάος.
Το μαγευτικό «φαράγγι της φωτιάς» συνέπεσε με την προσέγγιση του Ήλιου στο ηλιακό μέγιστο, μια περίοδο ιδιαίτερα έντονης ηλιακής δραστηριότητας που συμβαίνει περίπου μία φορά κάθε 11 χρόνια
Του γεγονότος αυτού προηγήθηκε η ανάπτυξη μιας ηλιακής προεξοχής – ενός βρόχου μαγνητισμένου πλάσματος – στο νότιο ημισφαίριο του Ήλιου Τελικά, αυτή η προεξοχή έγινε ασταθής και έσπασε, αφήνοντας πίσω της μια τρύπα που μοιάζει με φαράγγι στην επιφάνεια του υπέρθερμου πλάσματος του ήλιου.
Για να εκτιμηθεί η κλίμακα αυτού του ηλιακού γεγονότος, πρέπει να σημειωθεί ότι η χαράδρα πλάσματος είναι περίπου 620 φορές ευρύτερη από το Grand Canyon του πλανήτη μας και 224 φορές το μήκος της. Ακόμη και σε σύγκριση με το μεγαλύτερο γνωστό φαράγγι του ηλιακού συστήματος - Valles Marineris στον Άρη - ο φλογερός ηλιακός αριθμός [η φλογερή ηλιακή φιγούρα] ήταν 50 φορές ευρύτερος και 25 φορές μεγαλύτερος.
Αν και τα λοφία πλάσματος από τέτοιες εκρήξεις μπορούν να προκαλέσουν γεωμαγνητικές καταιγίδες και σέλας όταν φτάσουν στη Γη, η τροχιά αυτής της εξέχουσας θέσης θα περάσει ευτυχώς από τον πλανήτη μας. Αυτό μειώνει τις ανησυχίες για πιθανές γεωμαγνητικές διαταραχές.
Στο πλαίσιο αυτών των συναρπαστικών παρατηρήσεων του Ήλιου, το Solar Dynamics Observatory (SDO) της NASA έγραψε ιστορία ως το ταχύτερο τεχνητό αντικείμενο, φτάνοντας σε ταχύτητα ρεκόρ 394.736 mph τον Σεπτέμβριο. Ξεκίνησε το 2018, το SDO συνεχίζει να μελετά ηλιακά φαινόμενα, συμπεριλαμβανομένου του εντοπισμού πηγών ηλιακών ενεργειακών σωματιδίων που αποτελούν απειλή για τη διαστημική αποστολή και τις επικοινωνίες.
Αυτή η ηλιακή θέαση υπερβαίνει ένα απλό θέαμα. Το 2021, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα για να εντοπίσουν το «δακτυλικό αποτύπωμα» του πλάσματος στη χρωμόσφαιρα του Ήλιου, γεγονός που διεύρυνε την κατανόησή μας για τις ηλιακές καταιγίδες και την προέλευσή τους. Αυτή η γνώση ανοίγει ευκαιρίες για ακριβέστερη πρόβλεψη σημαντικών ηλιακών φαινομένων, επιτρέποντας τον ταχύτερο μετριασμό των κινδύνων για τα διαστημικά πληρώματα, τους δορυφόρους, τον επίγειο εξοπλισμό [ οχήματα] και τα συστήματα ισχύος. [ τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας].
-------------------
[Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι η περιοχή της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας, όπου τα διαστημικά συντρίμμια ή τα μετεωρίτες εισέρχονται και αλληλεπιδρούν με τον αέρα. Αυτή η αλληλεπίδραση προκαλεί τριβή και θέρμανση, η οποία μπορεί να κάψει ή να διαλύσει τα αντικείμενα πριν φτάσουν στην επιφάνεια της Γης. Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης ξεκινάει περίπου στα 100 χιλιόμετρα υψόμετρο και φτάνει μέχρι τα 10 χιλιόμετρα1.
Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι σημαντική για τη διατήρηση της καθαρότητας του διαστήματος, καθώς απομακρύνει τα περισσότερα διαστημικά σκουπίδια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνδυνο για τις διαστημικές αποστολές ή τους δορυφόρους. Ωστόσο, μερικά μεγάλα ή ανθεκτικά αντικείμενα μπορεί να επιβιώσουν από τη ζώνη πρόσκρουσης και να προσγειωθούν στην επιφάνεια της Γης, προκαλώντας ζημιές ή κρατήρες2. Ένα παράδειγμα είναι ο κρατήρας Μπαρίνγκερ στην Αριζόνα των ΗΠΑ, ο οποίος δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση ενός σιδηρού μετεωρίτη πριν από περίπου 50.000 χρόνια3.
Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι επίσης ένας παράγοντας που επηρεάζει τη δημιουργία και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με μια επικρατέστερη θεωρία, το φεγγάρι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ένας αρχαίος πρωτοπλανήτης με το όνομα Θεία συγκρούστηκε με τη νεοσύστατη Γη. Η σύγκρουση αυτή θα είχε λιώσει μεγάλο μέρος της Γης και της Θείας, η οποία απορροφήθηκε από τον πλανήτη μας δημιουργώντας μια νέα, πιο ογκώδη Γη. Εν τω μεταξύ, τεράστιες ποσότητες σκόνης και βράχων εκτοξεύτηκαν σε τροχιά, όπου ενώθηκαν για να δημιουργήσουν το φεγγάρι4. Μερικά από τα συντρίμμια της Θείας μπορεί να είναι ακόμα θαμμένα βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης, σχηματίζοντας δύο άμορφες μάζες σε μέγεθος ηπείρου1.
Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι ένα ενδιαφέρον και σημαντικό φαινόμενο, που μας δείχνει πώς η Γη αλληλεπιδρά με το διάστημα και πώς η ιστορία του Ηλιακού Συστήματος έχει αφήσει τα ίχνη της στον πλανήτη μας. ]
Η διαφορά μεταξύ της ζώνης πρόσκρουσης και του ατμοσφαιρικού στρώματος είναι ότι η πρώτη αφορά την περιοχή της ατμόσφαιρας όπου τα διαστημικά αντικείμενα εισέρχονται και αλληλεπιδρούν με τον αέρα, ενώ η δεύτερη αφορά το σύνολο των στρωμάτων που αποτελούν την ατμόσφαιρα. Η ζώνη πρόσκρουσης ξεκινάει περίπου στα 100 χιλιόμετρα υψόμετρο και φτάνει μέχρι τα 10 χιλιόμετρα, ενώ το ατμοσφαιρικό στρώμα χωρίζεται σε τρόποσφαιρα, στρατόσφαιρα, μεσόσφαιρα, θερμόσφαιρα και εξωσφαιρικό στρώμα, τα οποία φτάνουν μέχρι τα 10.000 χιλιόμετρα1. Η ζώνη πρόσκρουσης είναι σημαντική για την προστασία της Γης από τα διαστημικά συντρίμμια, ενώ το ατμοσφαιρικό στρώμα είναι σημαντικό για την ρύθμιση του κλίματος, την διατήρηση της ζωής και την ανακλαστικότητα της ηλιακής ακτινοβολίας.
===================
Το Grand Canyon είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και γνωστά φυσικά αξιοθέατα της Γης. Είναι ένα μεγάλο φαράγγι που δημιουργήθηκε από τη διάβρωση του ποταμού Κολοράντο στην πολιτεία της Αριζόνα των ΗΠΑ. Έχει μήκος 446 χιλιομέτρων, πλάτος από 6,5 έως 29 χιλιομέτρων και βάθος που φτάνει τα 1,83 χιλιόμετρα. Το Grand Canyon είναι ένα Εθνικό Πάρκο και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO1
Ο Άρης, ο κόκκινος πλανήτης, έχει επίσης ένα Grand Canyon, αλλά πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο από αυτό της Γης. Ονομάζεται Valles Marineris και είναι ένα σύστημα φαραγγιών που χωρίζει τον Άρη σχεδόν στα δύο. Έχει μήκος 4000 χιλιομέτρων, πλάτος 200 χιλιομέτρων και βάθος έως 7 χιλιόμετρα. Το Valles Marineris είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο σύστημα φαραγγιών στο ηλιακό σύστημα και έχει σχηματιστεί από την τεκτονική δραστηριότητα και την επιρροή των ηφαιστείων του Άρη2
-------------------------------------
Το μέγεθός του επέτρεψε να παρατηρηθεί από τον Άρη με το ρόβερ Perseverance της NASA, παρά το γεγονός ότι ο Κόκκινος Πλανήτης απέχει 145,59 εκατομμύρια μίλια από το ηλιακό χάος.
Το μαγευτικό «φαράγγι της φωτιάς» συνέπεσε με την προσέγγιση του Ήλιου στο ηλιακό μέγιστο, μια περίοδο ιδιαίτερα έντονης ηλιακής δραστηριότητας που συμβαίνει περίπου μία φορά κάθε 11 χρόνια
Του γεγονότος αυτού προηγήθηκε η ανάπτυξη μιας ηλιακής προεξοχής – ενός βρόχου μαγνητισμένου πλάσματος – στο νότιο ημισφαίριο του Ήλιου Τελικά, αυτή η προεξοχή έγινε ασταθής και έσπασε, αφήνοντας πίσω της μια τρύπα που μοιάζει με φαράγγι στην επιφάνεια του υπέρθερμου πλάσματος του ήλιου.
Για να εκτιμηθεί η κλίμακα αυτού του ηλιακού γεγονότος, πρέπει να σημειωθεί ότι η χαράδρα πλάσματος είναι περίπου 620 φορές ευρύτερη από το Grand Canyon του πλανήτη μας και 224 φορές το μήκος της. Ακόμη και σε σύγκριση με το μεγαλύτερο γνωστό φαράγγι του ηλιακού συστήματος - Valles Marineris στον Άρη - ο φλογερός ηλιακός αριθμός [η φλογερή ηλιακή φιγούρα] ήταν 50 φορές ευρύτερος και 25 φορές μεγαλύτερος.
Αν και τα λοφία πλάσματος από τέτοιες εκρήξεις μπορούν να προκαλέσουν γεωμαγνητικές καταιγίδες και σέλας όταν φτάσουν στη Γη, η τροχιά αυτής της εξέχουσας θέσης θα περάσει ευτυχώς από τον πλανήτη μας. Αυτό μειώνει τις ανησυχίες για πιθανές γεωμαγνητικές διαταραχές.
Στο πλαίσιο αυτών των συναρπαστικών παρατηρήσεων του Ήλιου, το Solar Dynamics Observatory (SDO) της NASA έγραψε ιστορία ως το ταχύτερο τεχνητό αντικείμενο, φτάνοντας σε ταχύτητα ρεκόρ 394.736 mph τον Σεπτέμβριο. Ξεκίνησε το 2018, το SDO συνεχίζει να μελετά ηλιακά φαινόμενα, συμπεριλαμβανομένου του εντοπισμού πηγών ηλιακών ενεργειακών σωματιδίων που αποτελούν απειλή για τη διαστημική αποστολή και τις επικοινωνίες.
Αυτή η ηλιακή θέαση υπερβαίνει ένα απλό θέαμα. Το 2021, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα για να εντοπίσουν το «δακτυλικό αποτύπωμα» του πλάσματος στη χρωμόσφαιρα του Ήλιου, γεγονός που διεύρυνε την κατανόησή μας για τις ηλιακές καταιγίδες και την προέλευσή τους. Αυτή η γνώση ανοίγει ευκαιρίες για ακριβέστερη πρόβλεψη σημαντικών ηλιακών φαινομένων, επιτρέποντας τον ταχύτερο μετριασμό των κινδύνων για τα διαστημικά πληρώματα, τους δορυφόρους, τον επίγειο εξοπλισμό [ οχήματα] και τα συστήματα ισχύος. [ τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας].
-------------------
[Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι η περιοχή της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας, όπου τα διαστημικά συντρίμμια ή τα μετεωρίτες εισέρχονται και αλληλεπιδρούν με τον αέρα. Αυτή η αλληλεπίδραση προκαλεί τριβή και θέρμανση, η οποία μπορεί να κάψει ή να διαλύσει τα αντικείμενα πριν φτάσουν στην επιφάνεια της Γης. Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης ξεκινάει περίπου στα 100 χιλιόμετρα υψόμετρο και φτάνει μέχρι τα 10 χιλιόμετρα1.
Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι σημαντική για τη διατήρηση της καθαρότητας του διαστήματος, καθώς απομακρύνει τα περισσότερα διαστημικά σκουπίδια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνδυνο για τις διαστημικές αποστολές ή τους δορυφόρους. Ωστόσο, μερικά μεγάλα ή ανθεκτικά αντικείμενα μπορεί να επιβιώσουν από τη ζώνη πρόσκρουσης και να προσγειωθούν στην επιφάνεια της Γης, προκαλώντας ζημιές ή κρατήρες2. Ένα παράδειγμα είναι ο κρατήρας Μπαρίνγκερ στην Αριζόνα των ΗΠΑ, ο οποίος δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση ενός σιδηρού μετεωρίτη πριν από περίπου 50.000 χρόνια3.
Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι επίσης ένας παράγοντας που επηρεάζει τη δημιουργία και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με μια επικρατέστερη θεωρία, το φεγγάρι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ένας αρχαίος πρωτοπλανήτης με το όνομα Θεία συγκρούστηκε με τη νεοσύστατη Γη. Η σύγκρουση αυτή θα είχε λιώσει μεγάλο μέρος της Γης και της Θείας, η οποία απορροφήθηκε από τον πλανήτη μας δημιουργώντας μια νέα, πιο ογκώδη Γη. Εν τω μεταξύ, τεράστιες ποσότητες σκόνης και βράχων εκτοξεύτηκαν σε τροχιά, όπου ενώθηκαν για να δημιουργήσουν το φεγγάρι4. Μερικά από τα συντρίμμια της Θείας μπορεί να είναι ακόμα θαμμένα βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης, σχηματίζοντας δύο άμορφες μάζες σε μέγεθος ηπείρου1.
Η ζώνη πρόσκρουσης της Γης είναι ένα ενδιαφέρον και σημαντικό φαινόμενο, που μας δείχνει πώς η Γη αλληλεπιδρά με το διάστημα και πώς η ιστορία του Ηλιακού Συστήματος έχει αφήσει τα ίχνη της στον πλανήτη μας. ]
Η διαφορά μεταξύ της ζώνης πρόσκρουσης και του ατμοσφαιρικού στρώματος είναι ότι η πρώτη αφορά την περιοχή της ατμόσφαιρας όπου τα διαστημικά αντικείμενα εισέρχονται και αλληλεπιδρούν με τον αέρα, ενώ η δεύτερη αφορά το σύνολο των στρωμάτων που αποτελούν την ατμόσφαιρα. Η ζώνη πρόσκρουσης ξεκινάει περίπου στα 100 χιλιόμετρα υψόμετρο και φτάνει μέχρι τα 10 χιλιόμετρα, ενώ το ατμοσφαιρικό στρώμα χωρίζεται σε τρόποσφαιρα, στρατόσφαιρα, μεσόσφαιρα, θερμόσφαιρα και εξωσφαιρικό στρώμα, τα οποία φτάνουν μέχρι τα 10.000 χιλιόμετρα1. Η ζώνη πρόσκρουσης είναι σημαντική για την προστασία της Γης από τα διαστημικά συντρίμμια, ενώ το ατμοσφαιρικό στρώμα είναι σημαντικό για την ρύθμιση του κλίματος, την διατήρηση της ζωής και την ανακλαστικότητα της ηλιακής ακτινοβολίας.
===================
Το Grand Canyon είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και γνωστά φυσικά αξιοθέατα της Γης. Είναι ένα μεγάλο φαράγγι που δημιουργήθηκε από τη διάβρωση του ποταμού Κολοράντο στην πολιτεία της Αριζόνα των ΗΠΑ. Έχει μήκος 446 χιλιομέτρων, πλάτος από 6,5 έως 29 χιλιομέτρων και βάθος που φτάνει τα 1,83 χιλιόμετρα. Το Grand Canyon είναι ένα Εθνικό Πάρκο και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO1
Ο Άρης, ο κόκκινος πλανήτης, έχει επίσης ένα Grand Canyon, αλλά πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο από αυτό της Γης. Ονομάζεται Valles Marineris και είναι ένα σύστημα φαραγγιών που χωρίζει τον Άρη σχεδόν στα δύο. Έχει μήκος 4000 χιλιομέτρων, πλάτος 200 χιλιομέτρων και βάθος έως 7 χιλιόμετρα. Το Valles Marineris είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο σύστημα φαραγγιών στο ηλιακό σύστημα και έχει σχηματιστεί από την τεκτονική δραστηριότητα και την επιρροή των ηφαιστείων του Άρη2
-------------------------------------
Γεωμαγνητική καταιγίδα 5 Νοεμβρίου.
Οι επιστήμονες της RAS έκαναν λάθος στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας στις 5 Νοεμβρίου
Οι επιστήμονες έκαναν λάθος στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας στις 5 Νοεμβρίου. Αυτό αναφέρθηκε στο Εργαστήριο Αστρονομίας Ηλιακών ακτίνων Χ του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών (IKI) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Ηλιακής-Εδάφους Φυσικής (ISTP) του Παραρτήματος της Σιβηρίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν λανθασμένα την ισχύ της ηλιακής έκλαμψης και προσδιόρισαν επίσης την ταχύτητα της ροής του πλάσματος, η οποία προηγουμένως θεωρούνταν συνηθισμένη εκπομπή. Ως αποτέλεσμα, η μαγνητική καταιγίδα έφτασε στη Γη μια μέρα νωρίτερα και η ισχύς της μαγνητικής καταιγίδας αποδείχθηκε μεγαλύτερη από την υπολογιζόμενη. Η μαγνητική καταιγίδα χρειάστηκε μόνο δύο ημέρες για να καλύψει μια απόσταση 150.000.000 χιλιομέτρων.
πηγή: https://fbm.ru/novosti/science/uchenye-ran-oshiblis-v-raschetah-moshhnosti-magnitnoj-buri-5-nojabrja.html
=============
ΜΟΣΧΑ, 6 Νοεμβρίου – RIA Novosti. Οι επιστήμονες υπολόγισαν λανθασμένα τη δύναμη της ηλιακής έκλαμψης και την ταχύτητα της ροής του πλάσματος που εκτοξεύτηκε από αυτήν, η οποία τελικά οδήγησε σε μια ισχυρή μαγνητική καταιγίδα και σέλας ορατά σε άτυπες περιοχές, ανέφερε το Εργαστήριο Ηλιακής Αστρονομίας ακτίνων Χ του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών. IKI) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Ηλιακής-Εδάφους Φυσικής ( ISTP ) Παράρτημα Σιβηρίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Μια μαγνητική καταιγίδα ξεκίνησε στη Γη στις 5 Νοεμβρίου. Αποδείχθηκε τόσο δυνατή που προκάλεσε σέλας που μπορούσαν να παρατηρηθούν μέχρι το ρωσικό νότο.
«Τόσο η ταχύτητα όσο και η ισχύς της εκπομπής, όπως είναι πλέον σαφές, εκτιμήθηκαν εντελώς εσφαλμένα, αν και αυτό εξακολουθεί να μην εξηγεί πώς μια τόσο αδύναμη αιτία θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταιγίδα του παρατηρούμενου επιπέδου», αναφέρει η έκθεση.
Σημειώνεται ότι ένα ισχυρό ρεύμα πλάσματος εκτοξεύτηκε από τον Ήλιο προς τη Γη στις 3 Νοεμβρίου. Συνέπεσε χρονικά με μια εξαιρετικά αμυδρή ηλιακή έκλαμψη, η οποία μπορεί με κάποιο τρόπο να παρατηρηθεί από τη Γη. Οι επιστήμονες το ταύτισαν με αυτό.
"Από όλες τις ενδείξεις, η εκπομπή θεωρήθηκε συνηθισμένη. Με βάση αυτό, καθώς και με τη μετρούμενη ταχύτητα του νέφους, η άφιξη του πλάσματος στη Γη αναμενόταν <...> στις 6 Νοεμβρίου και υποδείχθηκε στις προβλέψεις από όλα τα πρακτορεία του κόσμου ως αδύναμη μαγνητική καταιγίδα επιπέδου G1, δηλαδή η πιο χαμηλή κατηγορία», πρόσθεσε το εργαστήριο.
Στην πραγματικότητα, αποδείχθηκε ότι τα νέφη αερίου διένυσαν απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο στη Γη σε μόλις δύο ημέρες και τελικά χτύπησαν το μαγνητικό πεδίο της Γης μια μέρα νωρίτερα από το αναμενόμενο και με σημαντικά μεγαλύτερη δύναμη, κατέληξαν οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, το πρωί της 6ης Νοεμβρίου, η Γη θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο σύννεφο του ηλιακού πλάσματος. Η θερμοκρασία του διαπλανητικού αερίου στην περιοχή της Γης αυξήθηκε στους 300 χιλιάδες βαθμούς, δηλαδή περίπου δέκα φορές, και η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου αυξήθηκε από 350 σε 500 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Προς το παρόν, η καταιγίδα ταξινομείται ως G3 (δηλαδή τρίτη τάξη σε κλίμακα πέντε βαθμών). Ωστόσο, δεν είναι ρεκόρ ούτε για το 2023. Το γεγονός στις 23-24 Απριλίου κορυφώθηκε στο G4, κάτι που δεν είχε συμβεί για αρκετά χρόνια πριν. Η τελευταία φορά που καταγράφηκε καταιγίδα G5 ήταν στις 11 Σεπτεμβρίου 2005.
--------------------------------
Οι επιστήμονες παραδέχτηκαν ένα λάθος στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας που κάλυψε τη Γη στις 5 Νοεμβρίου
07.11.2023
Επιστήμονες από το Εργαστήριο Αστρονομίας ακτίνων Χ του Ήλιου του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών (IKI) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και το Ινστιτούτο Ηλιακής-Επίγειας Φυσικής (ISZP) του κλάδου της Σιβηρίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών παραδέχτηκαν το λάθος τους στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας που κάλυψε τη Γη στις 5 Νοεμβρίου. Το περιστατικό προκάλεσε έντονη διαταραχή του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη και προκάλεσε ακόμη και ένα σπάνιο σέλας στη νότια Ρωσία.
Στις αρχές Νοεμβρίου, οι επιστήμονες έγιναν μάρτυρες ασυνήθιστων γεγονότων στον Ήλιο. Το ξέσπασμα, το οποίο συνέβη στις 3 Νοεμβρίου, προκάλεσε απελευθέρωση πλάσματος που αρχικά θεωρήθηκε φυσιολογική. Ωστόσο, τα σύννεφα αερίου ταξίδεψαν σε απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο σε μόλις δύο ημέρες και χτύπησαν το μαγνητικό πεδίο της Γης μια μέρα νωρίτερα και με σημαντικά μεγαλύτερη δύναμη από την αναμενόμενη.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι τόσο η ταχύτητα όσο και η ισχύς της εκτίναξης εκτιμήθηκαν λανθασμένα. Ωστόσο, αυτό εξακολουθεί να μην εξηγεί πώς ένα τόσο μικρό και απροσδόκητο γεγονός θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταιγίδα αυτού του μεγέθους. Το επίπεδο διαταραχής του μαγνητικού πεδίου έχει φτάσει στο επίπεδο του G3, το οποίο σύμφωνα με την επιστημονική ταξινόμηση θεωρείται "ισχυρό".
Αυτό το περιστατικό οδήγησε επίσης σε ένα σπάνιο φαινόμενο – το βόρειο σέλας. Οι κάτοικοι των περιοχών της Κριμαίας, του Ροστόφ και του Βορόνεζ θα μπορούσαν να παρατηρήσουν αυτό το εκπληκτικό ουράνιο θέαμα.
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να διερευνούν τα αίτια αυτής της παράξενης μαγνητικής καταιγίδας και τις επιπτώσεις της στον πλανήτη μας.
Οι επιστήμονες έκαναν λάθος στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας στις 5 Νοεμβρίου. Αυτό αναφέρθηκε στο Εργαστήριο Αστρονομίας Ηλιακών ακτίνων Χ του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών (IKI) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Ηλιακής-Εδάφους Φυσικής (ISTP) του Παραρτήματος της Σιβηρίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν λανθασμένα την ισχύ της ηλιακής έκλαμψης και προσδιόρισαν επίσης την ταχύτητα της ροής του πλάσματος, η οποία προηγουμένως θεωρούνταν συνηθισμένη εκπομπή. Ως αποτέλεσμα, η μαγνητική καταιγίδα έφτασε στη Γη μια μέρα νωρίτερα και η ισχύς της μαγνητικής καταιγίδας αποδείχθηκε μεγαλύτερη από την υπολογιζόμενη. Η μαγνητική καταιγίδα χρειάστηκε μόνο δύο ημέρες για να καλύψει μια απόσταση 150.000.000 χιλιομέτρων.
πηγή: https://fbm.ru/novosti/science/uchenye-ran-oshiblis-v-raschetah-moshhnosti-magnitnoj-buri-5-nojabrja.html
=============
ΜΟΣΧΑ, 6 Νοεμβρίου – RIA Novosti. Οι επιστήμονες υπολόγισαν λανθασμένα τη δύναμη της ηλιακής έκλαμψης και την ταχύτητα της ροής του πλάσματος που εκτοξεύτηκε από αυτήν, η οποία τελικά οδήγησε σε μια ισχυρή μαγνητική καταιγίδα και σέλας ορατά σε άτυπες περιοχές, ανέφερε το Εργαστήριο Ηλιακής Αστρονομίας ακτίνων Χ του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών. IKI) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Ηλιακής-Εδάφους Φυσικής ( ISTP ) Παράρτημα Σιβηρίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Μια μαγνητική καταιγίδα ξεκίνησε στη Γη στις 5 Νοεμβρίου. Αποδείχθηκε τόσο δυνατή που προκάλεσε σέλας που μπορούσαν να παρατηρηθούν μέχρι το ρωσικό νότο.
«Τόσο η ταχύτητα όσο και η ισχύς της εκπομπής, όπως είναι πλέον σαφές, εκτιμήθηκαν εντελώς εσφαλμένα, αν και αυτό εξακολουθεί να μην εξηγεί πώς μια τόσο αδύναμη αιτία θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταιγίδα του παρατηρούμενου επιπέδου», αναφέρει η έκθεση.
Σημειώνεται ότι ένα ισχυρό ρεύμα πλάσματος εκτοξεύτηκε από τον Ήλιο προς τη Γη στις 3 Νοεμβρίου. Συνέπεσε χρονικά με μια εξαιρετικά αμυδρή ηλιακή έκλαμψη, η οποία μπορεί με κάποιο τρόπο να παρατηρηθεί από τη Γη. Οι επιστήμονες το ταύτισαν με αυτό.
"Από όλες τις ενδείξεις, η εκπομπή θεωρήθηκε συνηθισμένη. Με βάση αυτό, καθώς και με τη μετρούμενη ταχύτητα του νέφους, η άφιξη του πλάσματος στη Γη αναμενόταν <...> στις 6 Νοεμβρίου και υποδείχθηκε στις προβλέψεις από όλα τα πρακτορεία του κόσμου ως αδύναμη μαγνητική καταιγίδα επιπέδου G1, δηλαδή η πιο χαμηλή κατηγορία», πρόσθεσε το εργαστήριο.
Στην πραγματικότητα, αποδείχθηκε ότι τα νέφη αερίου διένυσαν απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο στη Γη σε μόλις δύο ημέρες και τελικά χτύπησαν το μαγνητικό πεδίο της Γης μια μέρα νωρίτερα από το αναμενόμενο και με σημαντικά μεγαλύτερη δύναμη, κατέληξαν οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, το πρωί της 6ης Νοεμβρίου, η Γη θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο σύννεφο του ηλιακού πλάσματος. Η θερμοκρασία του διαπλανητικού αερίου στην περιοχή της Γης αυξήθηκε στους 300 χιλιάδες βαθμούς, δηλαδή περίπου δέκα φορές, και η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου αυξήθηκε από 350 σε 500 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Προς το παρόν, η καταιγίδα ταξινομείται ως G3 (δηλαδή τρίτη τάξη σε κλίμακα πέντε βαθμών). Ωστόσο, δεν είναι ρεκόρ ούτε για το 2023. Το γεγονός στις 23-24 Απριλίου κορυφώθηκε στο G4, κάτι που δεν είχε συμβεί για αρκετά χρόνια πριν. Η τελευταία φορά που καταγράφηκε καταιγίδα G5 ήταν στις 11 Σεπτεμβρίου 2005.
--------------------------------
Οι επιστήμονες παραδέχτηκαν ένα λάθος στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας που κάλυψε τη Γη στις 5 Νοεμβρίου
07.11.2023
Επιστήμονες από το Εργαστήριο Αστρονομίας ακτίνων Χ του Ήλιου του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών (IKI) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και το Ινστιτούτο Ηλιακής-Επίγειας Φυσικής (ISZP) του κλάδου της Σιβηρίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών παραδέχτηκαν το λάθος τους στον υπολογισμό της ισχύος της μαγνητικής καταιγίδας που κάλυψε τη Γη στις 5 Νοεμβρίου. Το περιστατικό προκάλεσε έντονη διαταραχή του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη και προκάλεσε ακόμη και ένα σπάνιο σέλας στη νότια Ρωσία.
Στις αρχές Νοεμβρίου, οι επιστήμονες έγιναν μάρτυρες ασυνήθιστων γεγονότων στον Ήλιο. Το ξέσπασμα, το οποίο συνέβη στις 3 Νοεμβρίου, προκάλεσε απελευθέρωση πλάσματος που αρχικά θεωρήθηκε φυσιολογική. Ωστόσο, τα σύννεφα αερίου ταξίδεψαν σε απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο σε μόλις δύο ημέρες και χτύπησαν το μαγνητικό πεδίο της Γης μια μέρα νωρίτερα και με σημαντικά μεγαλύτερη δύναμη από την αναμενόμενη.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι τόσο η ταχύτητα όσο και η ισχύς της εκτίναξης εκτιμήθηκαν λανθασμένα. Ωστόσο, αυτό εξακολουθεί να μην εξηγεί πώς ένα τόσο μικρό και απροσδόκητο γεγονός θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταιγίδα αυτού του μεγέθους. Το επίπεδο διαταραχής του μαγνητικού πεδίου έχει φτάσει στο επίπεδο του G3, το οποίο σύμφωνα με την επιστημονική ταξινόμηση θεωρείται "ισχυρό".
Αυτό το περιστατικό οδήγησε επίσης σε ένα σπάνιο φαινόμενο – το βόρειο σέλας. Οι κάτοικοι των περιοχών της Κριμαίας, του Ροστόφ και του Βορόνεζ θα μπορούσαν να παρατηρήσουν αυτό το εκπληκτικό ουράνιο θέαμα.
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να διερευνούν τα αίτια αυτής της παράξενης μαγνητικής καταιγίδας και τις επιπτώσεις της στον πλανήτη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου