Ποιο θα είναι το μέλλον του τέως, ρωτούσε επίμονα ο Κώστας Λαλιώτης, ως επίσημος εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στις εκλογές του Ιουνίου 1985.
Ο τότε πρόεδρος της ΝΔ, απέτυχε τότε στη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας κι έτσι το ερώτημα έμεινε, προς το παρόν, αναπάντητο.
Επανήλθε όταν, με τα πολλά, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κατάφερε να πραγματοποιήσει το «παιδικό όνειρό» του και να καταλάβει το πρωθυπουργικό αξίωμα. Παρά την οριακή του πλειοψηφία, ως πρωθυπουργός πλέον, προσπάθησε να «φανεί αντάξιος» των προσδοκιών του φίλου του, τότε βασιλιά.
Κατ’ αρχήν, προσπάθησε να «σπάσει το απαγορευτικό» για την είσοδό του στην Ελλάδα, με τη μεθόδευση κρουαζιέρας, με συμμετοχή του Κωνσταντίνου, που περιλάμβανε και επίσκεψη σε ελληνικά νησιά.
Παρά το σάλο που προκάλεσε, ταράζοντας την ηρεμία των καλοκαιρινών
διακοπών, ο εκ Χανίων πολιτικός προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Οργάνωσε,
δια του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά, μία «νυχτερινή έφοδο»
στα πρώην ανάκτορα του Τατοΐου (αυτά που θέλει τώρα ο γιος Μητσοτάκης να
«ανακαινίσει») προκειμένου να «φυγαδευτούν» τα κινητά περιουσιακά
στοιχεία, που βρίσκονταν στο χώρο, στο Λονδίνο, για να παραδοθούν στον
«κάτοχό» τους.
Η αποκάλυψη του «ριφιφί», όπως ονομάστηκε, προκάλεσε θύελλα,
υποχρεώνοντας τον τότε πρωθυπουργό να «ανακρούσει πρύμνα». Ξεκαθαρίστηκε
άλλωστε, ότι δεν επρόκειτο για προσωπική περιουσία του τελευταίου των
Γλίξμπουργκ, αλλά για τη λεγόμενη «βασιλική περιουσία», που ανήκε στον
εκάστοτε κάτοχο του Θρόνου, ως τον ανώτατο πολιτειακό παράγοντα της
χώρας.
Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την άποψη που επικράτησε τότε, από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος έπαψε να έχει τον βασιλικό-πολιτειακό τίτλο, δεν είχε δικαίωμα στη λεγόμενη «βασιλική περιουσία».
Απέμενε προς ρύθμιση, η διευκρίνιση της τυχόν ύπαρξης, περιουσιακών
στοιχείων, που διαπιστωμένα ανήκουν στον τέως βασιλιά ως πρόσωπο.
Μια απόπειρα για την ανωτέρω ρύθμιση, έγινε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με
πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργό Οικονομικών τον Δημήτρη
Τσοβόλα, την περίοδο 1987-88.
Δεν αποτέλεσε κατ’ ακρίβεια πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης και του τότε πρωθυπουργού, αλλά της πίεσης που άσκησε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας Φελίπε Γκονζάλες, στον Ελληνα ομόλογο και ομοϊδεάτη του.
Στην ουσία ήταν επιθυμία του τότε βασιλιά της Ισπανίας, Χουάν Κάρλος, του οποίου η σύζυγος Σοφία, ήταν αδελφή του Κωνσταντίνου. Ο γάμος της μάλιστα με τον τότε διάδοχο του ισπανικού θρόνου, έγινε με ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια στην Αθήνα, το 1963, αποτελώντας ένα μείζον κοσμικοπολιτικό γεγονός που έχει εντυπωθεί στη μνήμη των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Η απροθυμία της τότε κυβέρνησης και η αδιαλλαξία του τέως δεν επέτρεψαν την ευδοκίμηση εκείνης της προσπάθειας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου