Του Γιώργου Β. Μιχαήλ
Είναι πλέον προφανές ότι ο πόλεμος ανάμεσα στην Δύση και την Ρωσία, που τώρα περιορίζεται στα εδάφη της Ουκρανίας, θα γενικευτεί λίαν συντόμως, προδιαγράφοντας ένα εφιαλτικό καλοκαίρι.
Οι χώρες-κλειδιά σε αυτήν την γενίκευση είναι η Πολωνία και η Ρουμανία.
Το σενάριο, που προετοιμάζεται εδώ και καιρό, προβλέπει εισβολή των Πολωνών στην Δυτική Ουκρανία και ταυτόχρονη (ή σχεδόν ταυτόχρονη) εισβολή των Ουκρανών και των Ρουμάνων στην Υπερδνειστερία. Υπό το πρόσχημα, βέβαια, της ανθρωπιστικής/ειρηνευτικής επέμβασης.
Ούτως ή άλλως, για λόγους ιστορικούς (που δεν είναι του παρόντος άρθρου), η Πολωνία θεωρεί «δικά της» αρκετά εδάφη της Δυτικής Ουκρανίας, και αντίστοιχα η Ρουμανία θεωρεί «δική της» σημαντική έκταση της Μολδαβίας-Υπερδνειστερίας. Και οι δυο χώρες είναι, συνεπώς, κάτι παραπάνω από δεκτικές σε μιαν «επανένωση» με τα παλιά τους εδάφη.
Αν το σενάριο αυτό υλοποιηθεί, τότε ο πόλεμος θα λάβει αναπόφευκτα την μορφή ανοιχτής σύγκρουσης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, παρά τις «προθέσεις» της νατοϊκής συμμαχίας να μην εμπλακεί επισήμως στα τεκταινόμενα.
Η Ρωσία δεν πρόκειται ν’ αφήσει αναπάντητες τις πολωνικές και ρουμανικές κινήσεις. Κυρίως την εισβολή στην Υπερδνειστερία, καθώς στα σύνορα με την Ουκρανία (στην περιοχή Κομπάνσα) υπάρχει στρατιωτική αποθήκη με 22.000 τόνους πυρομαχικών, τα οποία, αν πέσουν στα χέρια των δυτικών δυνάμεων (μέσω των Ρουμάνων), θα αλλάξουν δραματικά τους όρους του παιχνιδιού.
Αν, όμως, η Ρωσία χτυπήσει τις πολωνικές ή/και τις ρουμανικές δυνάμεις, τότε θ’ ανοίξει ο δρόμος για την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του νατοϊκού συμφώνου.
Και τα πράγματα θα γίνουν άκρως επικίνδυνα.
Σ’ έναν επίσημα κηρυγμένο πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας, οι χώρες-μέλη της συμμαχίας θα κληθούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Και εδώ τίθενται δύο μείζονος σημασίας, για εμάς, ερωτήματα:
- Τι θα κάνει η Ελλάδα;
- Τι θα κάνει η Τουρκία;
Με δεδομένη την απόλυτη υπακοή της σημερινής κυβέρνησης στα αμερικανικά και νατοϊκά κελεύσματα, αλλά και την προσωπική φιλοδοξία του Μητσοτάκη να αναλάβει διεθνή ρόλο (στο ΝΑΤΟ ή, τουλάχιστον, στην ΕΕ) μετά την αποχώρησή του από το Μέγαρο Μαξίμου, νομιμοποιούμαστε να θεωρήσουμε ως πιθανότερο σενάριο την ευρείας κλίμακας εμπλοκή της χώρας στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Κάτι που σημαίνει ότι, αργά ή γρήγορα, θα μας παραδοθούν τα καυτά «διαπιστευτήρια» των ρωσικών πυραύλων.
Όσον αφορά την Τουρκία, θα κληθεί να εγκαταλείψει πάραυτα την μία από τις δύο βάρκες στις οποίες τώρα πατάει ταυτοχρόνως, και να επιλέξει στρατόπεδο οριστικά και αμετάκλητα.
Η κρατούσα άποψη θέλει τους Τούρκους να επιλέγουν τις ΗΠΑ και την Δύση, αντί της Ρωσίας και της Ευρασίας. Αλλά έχω τους λόγους μου να πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί το αντίθετο. Και τις επιφυλάξεις μου ενισχύει η πρόσφατη παραδοχή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, ότι οι ΗΠΑ αναζητούν τρόπους για επιτάχυνση της πώλησης στρατιωτικού υλικού σε χώρες σαν την Τουρκία και την Ινδία, προκειμένου να μην τις προσεταιριστεί η Ρωσία.
Τι επιπτώσεις θα έχει για την χώρα μας ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Αν η Τουρκία συμπαραταχθεί με την Δύση, είναι εξαιρετικά απίθανο να προβεί σε οποιανδήποτε αντιπαράθεση μαζί μας, εν καιρώ πολέμου. Αν, όμως, προσχωρήσει στο στρατόπεδο της Ρωσίας (και της Ευρασίας), πιθανότατα στα «διαπιστευτήρια» των ρωσικών πυραύλων θα προστεθούν και αυτά των τουρκικών…
Τέλος, να προσθέσω ότι στον Μεγάλο Πόλεμο θα εμπλακεί αναπόφευκτα και η Κίνα. Οπότε, η Δύση θ’ αναγκαστεί ν’ ανοίξει προληπτικά ένα δεύτερο μέτωπο στην κινεζική γειτονιά, προκειμένου να αποτρέψει την συνένωση ρωσικών και κινεζικών δυνάμεων στα ίδια πεδία μαχών. Και δεν αποκλείω το άνοιγμα κι άλλων μετώπων.
Κλείνω, με την ευχή να μην πραγματοποιηθούν τα προαναφερθέντα σενάρια. Αν και πολύ φοβάμαι ότι, στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, η ευχή μου δύσκολα θα πιάσει τόπο. Η Ευρώπη θα την πληρώσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου