Θα μου πείτε: “Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εγώ χτενίζομαι.”
Νιώθω όμως την ανάγκη, να βάλω τα πράγματα στη θέση τους σχετικά
με ένα θέμα, που έκανε πολύ ντόρο τις τελευταίες μέρες. Και δεν είναι
άλλο από τη συνέντευξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο, στην οποία περιγράφει
τις δύσκολες στιγμές που βίωσε στην πατρίδα μας ως παιδί παράνομων
μεταναστών.
Θεωρώ λοιπόν, ότι τόσο ο Γιάννης όσο και ο αδελφός του ο Θανάσης έκαναν μια κατάθεση ψυχής: μίλησαν με απόλυτη ειλικρίνεια χωρίς να δραματοποιήσουν ούτε όμως να ωραιοποιήσουν την κατάσταση. Είναι απόλυτα λογικό, να έχουν αντιμετωπίσει τόσο αρνητισμό όσο και ρατσισμό από ορισμένους ΄Ελληνες. Είναι επίσης λογικό, να τρέμουν ως παιδιά γνωρίζοντας, ότι οι γονείς τους ήταν παράνομοι στη χώρα μας, μην τυχόν και απελαθούν και δεν τους ξαναδούν ποτέ. ΄Ισως μάλιστα στο παιδικό τους μυαλουδάκι, ο φόβος αυτός, να είχε διογκωθεί υπερβολικά.
Προσωπικά όμως διαβάζοντας τη συνέντευξη δε διακρίνω πουθενά καμιά μομφή εναντίον της πατρίδας μας. Τουναντίον μάλιστα: για μια ακόμη φορά καθίσταται σαφές, ότι οι γονείς τους αγαπούσαν τη χώρα μας και μετέδωσαν αυτήν την αγάπη και στα παιδιά τους:
Θανάσης: “Ο πατέρας μου ήθελε να ζήσει εδώ ( στην Ελλάδα) γιατί έλεγε πως η ελληνική κουλτούρα και το εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι σπουδαία για εμάς.”
΄Αλλωστε νομίζω, ότι ο Γιάννης έχει αποδείξει επανειλημμένως και παντοιοτρόπως την αγάπη του για την Ελλάδα και την ευγνωμοσύνη που νιώθει τόσο προς τη χώρα που μεγάλωσε όσο και προς τους ΄Ελληνες, που με κάθε τρόπο βοηθούσαν την οικογένειά του.
Τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας (αλλά και την εκκλησία), που απλώς μοιράζονταν ένα πιάτο φαΐ με τα παιδιά αυτής της οικογένειας, που έδιναν τα ρούχα των δικών τους παιδιών στα παιδιά αυτής της οικογένειας, που στήριζαν τους Αντετοκούνμπο από το – κυριολεκτικά– υστέρημά τους.
Αυτούς που δεν ξέχασε, να ευχαριστήσει ούτε όταν λάμβανε το βραβείο του MVP για την καταπληκτική σεζόν που έκανε με τους Μιλγουόκι Μπακς: τους Έλληνες που, σύμφωνα με τον ίδιο, τον στήριζαν πάντα.
Η αγάπη που αναβλύζει από τον δημόσιο λόγο του Γιάννη κάθε φορά που
αναφέρεται στην Ελλάδα είναι προφανέστατη και εξηγεί τόσο την τρέλα του
να παίζει για την Εθνική ομάδα όσο και το καμάρι του όταν σηκώνει την
ελληνική σημαία. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω απόσπασμα από άλλη
παλαιότερη συνέντευξη του Γιάννη:
Εθνική Ανδρών – Αντετοκούνμπο: “Όσο είμαι υγιής θα αγωνίζομαι με την Ελλάδα”
– Είσαι στην κορυφή του Εβερεστ, ο κόσμος σ’ αγαπάει και παρόλα αυτά έρχεσαι να ενισχύσεις την Ελλάδα, ποιος είναι ο λόγος;
«Εχω παίξει στην Εθνική για 4 χρόνια. Όταν είμαι υγιής θα αγωνίζομαι για
την ομάδα. Τώρα είμαι υγιής. Θέλω να παίξω με τα παιδιά. Εχουμε μία
πάρα πολύ καλή ομάδα και μπορούμε να διακριθούμε στο Παγκόσμιο. Χαίρομαι
όταν έρχομαι στην Εθνική, το διασκεδάζω!».
– Συνέχεια αναφέρεσαι με αγάπη για την Ελλάδα, ακόμα και στην
απονομή του MVP πήγες με τον Παρθενώνα στο σακάκι σου. Από πού
αντλείται τόσο μεγάλη αγάπη;
«Αγαπώ την πατρίδα μου. Δεν μπορώ να ξεχάσω από πού ξεκίνησα,
πού μεγάλωσα. Ξέρω ότι ο κόσμος με αγαπάει. Δεν είναι δύσκολο να
αναφέρεις την πατρίδα σου. Είναι το πιο εύκολο πράγμα».
Και βλέπουμε, ότι ο Γιάννης αποκαλεί την Ελλάδα “πατρίδα του”, αν και
έχει διευκρινίσει, ότι πατρίδα του στην πραγματικότητα είναι η πατρίδα
των γονιών του: η Νιγηρία. Αυτό για μία ακόμη φορά δείχνει, πως θεωρεί, ότι έχει δύο πατρίδες, που τις αγαπά εξίσου.
Αυτά στα οποία θέλω, να καταλήξω επομένως, είναι τα εξής:
Οπωσδήποτε η Ελλάδα ως χώρα, που σέβεται τον εαυτό της οφείλει,
να προστατεύει τα σύνορά της από λαθραίους εισβολείς ή παράνομους
μετανάστες. Και αυτό είναι πολύ εύκολο, να γίνει, εφόσον υπάρχει η
αντίστοιχη πολιτική βούληση. Δυστυχώς όμως οι κυβερνήσεις των -αρκετών-
τελευταίων ετών θεωρούν, ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα… η στεριά δεν
έχει σύνορα… και αφήνουν τις ΜΚΟ, να δρουν ως κράτος εν κράτει και να
κουβαλάνε ολόκληρες καραβιές λαθραίων, που δεν μπορεί κανείς, να
γνωρίζει, από πού κρατάει η σκούφια τους και ποιες είναι οι προθέσεις
τους.
Και ο ΄Ελληνας βλέποντας την άνευ προηγουμένου άλωση της πατρίδας του, που διενεργείται αλλά και την επιχείρηση αντικατάστασης του ελληνικού πληθυσμού από ορδές αφρικανικών ή ασιατικών λαών λογικό είναι, να ανησυχεί και να θέλει, να την αποτρέψει.
Και μερικές φορές ίσως να παρεκτρέπεται και να μην μπορεί, να διακρίνει το όριο ανάμεσα στην επιφύλαξη, την ξενοφοβία ή το ρατσισμό. ΄Ομως ο ΄Ελληνας είναι φιλάνθρωπος και όχι ρατσιστής για τον απλούστατο λόγο, ότι Χριστιανός και ρατσιστής είναι δυο έννοιες ασύμβατες. Και αυτή του τη φιλανθρωπία την έχει αποδείξει όχι μία, όχι δύο αλλά πάμπολλες φορές.
΄Οσο για τους μετανάστες -παράνομους και μη-, ας μην τους βάζουμε
όλους στο ίδιο τσουβάλι, γιατί διακρίνονται σαφέστατα σε δύο κατηγορίες:
Σε αυτούς, που έρχονται στην πατρίδα μας αναζητώντας μια
καλύτερη μοίρα και κατανοούν, ότι οφείλουν, να σεβαστούν τα ήθη, τα
έθιμα, την κουλτούρα, τη θρησκεία μας και να νιώθουν ευγνώμονες για τον
άρτον τον επιούσιον, που θα κερδίσουν με τον ιδρώτα τους στη χώρα μας…
Και σε αυτούς, που έρχονται με σκοπό, να ισοπεδώσουν τα πάντα
και να μας επιβάλουν με το έτσι θέλω τα δικά τους ήθη και τη δική τους
“κουλτούρα”…
Ταπεινή μου άποψη, ότι ο Γιάννης ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Σίγουρα πέρασε δύσκολα με την οικογένειά του ως παράνομος μετανάστης στην πατρίδα μας, όμως λατρεύει την Ελλάδα και τους ΄Ελληνες, έχει βαπτιστεί Χριστιανός, έχει υιοθετήσει πλήρως την ελληνική κουλτούρα και πάνω από όλα είναι φοβερό παιδί και δεν ξέχασε το παρελθόν του ούτε ψωνίστηκε τώρα που έγινε μεγάλος και τρανός! Μακάρι όλοι οι μετανάστες στην πατρίδα μας να ήταν σαν το Γιάννη! Μακάρι και πολλοί από αυτούς, που μας κυβερνούν, να αγαπούσαν την πατρίδα μας όπως ο Γιάννης!
Και όσοι από εσάς επιθυμείτε διακαώς, να “πυροβολήσετε” κάποιον, ο κατάλογος είναι ατελείωτος:
Θέλετε τον Τσίπρα; ΄Η μήπως τον Κούλη; Τους ανθέλληνες και
προδότες πολιτικούς μας; Τους Τούρκους; Το Σόρος; Τις ΜΚΟ; ΄Ολους
αυτούς, που εργάζονται αδιαλείπτως για την ισλαμοποίηση της Ευρώπης μέσω
της εφαρμογής του σχεδίου Coudenhove-Kalergi;
“Πυροβολείστε” ελεύθερα! Εκεί δε θα με βρείτε απέναντί σας αλλά μαζί σας…
ΑΝΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ
annapan1966@hotmail.com
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου